Morgunblaðið - 02.03.1977, Page 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 2. MARZ 1977
VlK>
MORöJfv
KA WNO
/£>)V,
v eo ®
^V'
-^A
BL^

uppáhaldsblettur á jardkringl-
unni, eftir ad konan mfn hljóp
frá mér með baóstrandarverð-
inum!
II' I . !11
Sleppum næturrápi þfnu, —
með þessa svaka kúlu —
Reyndar varstu ekki með hana
þegar þú komst inn I forstof-
una.
Hver fj. .. ökuleyfið er fallið
úr gildi!
Hinn frægi, enski leikari,
David Garrick, hitti dag nokk-
urn mann á götu I London, sem
heilsaði og sagði:
— Góðan daginn, kæri starfs-
bróðir.
Garrick mundi ekki eftir að
hafa sér manninn fyrr og
spurði undrandi:
— Starfsbróðir? Við hvern
hefi ég þann heiður að tala?
— Þekkið þér mig ekki, svar-
aði maðurinn. — Ég er hana-
galið I „Hamlet“.
Frúin við manninn sinn: — 1
fyrradag komstu heim I nótt og
f nótt komstu heim I dag, ef þú
kemur ekki heim I kvöld fyrr
en á morgun, þá heimta ég
skilnað.
Viltu borð’ann hérna, eða
taka’ann með? Hvort tveggja.
Hún var dálftið óörugg við
stýrið, en anzt lagleg og með
nýjan hatt. Hún lenti I árekstri
og sagði:
— Ég er hrædd um að þetta
hafi verið mér að kenna.
„Alls ekki ungfrú. — Ég sá
yður langt að, og hefði getað
forðað mér“.
— Dapurleg örlög, andvarp-
aði eggið f hænsnabúinu. Fyrst
á steikarpönnuna og sfðan út-
flatt á diskinn.
Á ekki að læra
af reynslunni?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
TIL P!RU bridgespilarar, sem
finna alltaf af eigin hyggju^ti
réttar leiðir í hvert sinn, sem á
reynir. Aðrir hafa lesið um þær
ýmsu stöður, sem fyrir kona, í
bridgebókum og kynnt sér þannig
meðhöndlun þeirra. Svo er til
þriðji hópurinn, sem spilar aðeins
sjálfum sér til gamans en hugsar
að öðru leyti lítið um hvað verið
er að gera.
I dag reynum við smáþraut,
sem allir hóparnir þrír ættu að
geta ieyst.
Suður gefur,
N—S á hættu.
Norður
S. D93
H. K42
T. D543
L. 876
Suður
S. AG1042
II. 76
T. AK87
L. AK
COSPER
Mamma þín var aö segja aó hún myndi fara frá
okkur ef við hættum ekki — ég myndi ábyggilega
sakna kjötkássunnar hennar.
0 Á ekki
að læra af
reynslunni?
„Minnisstæður er mér al-
mennur umræðufundur um bjór-
málið fyrir allmörgum árum í
einu af stærsta samkomuhúsi
Reykjavíkurborgar. Raunar
blandaðist vínið mjög þar saman
við, til að krydda gamanmálin í
upphafi fundarins. Þegar ég kom
inn var fyrsti ræðumaður að
þeyta bröndurum í allar áttir um
öl og vín og ofstækisfullt fólk,
sem ekki vill öl eða vín, — og
áheyrendur virtust skemmta sér
hið besta. Hann gat að minnsta
kosti komið þeim til að hiæja.
Þegar þetta hafði gengið um
stund, tóku þeir menn til máls,
sem sýndu fram á raunveruleik
málefnisins og þar með hinar
hræðilegu alvarlegu hliðar, —
hvernig áfengið undir merki
frelsisins — sviptir viðkomanda
ráði og rænu, brennir upp fjár-
muni neytandans og þeirra, sem
standa honum næstir, og leggur
áfengissötrarann í fjötra örbirgð-
ar og sjúkleika, sorgar og van-
virðu, — og allt þetta samkvæmt
þeirri kenningu um persónu-
frelsi, að enga aðra varði um,
hvað hver og einn kaupir og lætur
ofan í sig!
Jafnskjótt og þetta bar á góma
og alvara og skynsemi komust að,
tóku andlit áheyrenda heldur en
ekki stakkaskiptum. Siðan talaði
hver eftir annan með auðfundn-
um og óhrekjandi rökum úr dag-
legu lífi. Við vínféndurnir „áttum
fundinn”, eins og það stundum er
orðað.
Síðan þetta gerðist er talsvert
vatn til sjávar runnið, og mikið af
sterku öli runnið um kverkar
frænda vorra á Norðurlöndum,
svo að nærtæk dæmi séu nefnd,
bæði fullorðinna karla og kvenna,
unglinga og barna.
Vilja nú ekki vinir hins sterk-
ara öls í voru landi taka sig til og
lesa um þá bitru reynslu, sem
Svíar, Finnar, Danir, Þjóðverjar
og Belgar hafa aflað sér einmitt á
þessu sviði undanfarin ár og birt
hefur verið hér í blöðum af hálfu
ábyrgra aðila eftir opinberum
heimildum? Myndu þeir siðan
vilja mæta á umræðufundi um
málið í ljósi síðastnefndra og
fleiri staðreynda í þessu alvarlega
og óþrifalega máli?
24. febr. 1977.
Helgi Tryggvason
kennari”.
% Þess ber að geta
sem gert er vel
„Svo er mál með vexti, að ég
undirritaður þurfti að leggjast
inn á Landspítalann skömmu fyr-
ir jól, sem raunar er ekki í frásög-
ur færandi.
Suður er sagnhafi í fjórum
spöðum eftir að austur og vestur
hafa alltaf sagt pass. Vestur spilar
út hjartadrottningu, kóngur og ás.
Við trompum þegar vörnin spilar
hjarta í þriðja sinn en hvað á svo
að gera?
Byrjum á að telja slagina. Við
eigum a.m.k. fjóra slagi á spaða,
þrjá á tígul og tvo í laufi. Ef
austur á spaðakóng og tiglarnir
liggja 3—2 fáum við alla slagina.
En ef vestur á spaðakónginn meg-
um við ekki gefa tígulslag. Það er
því auðvitað rétt að svína spaðan-
um. Við spilum lágum tígli á
drottninguna og spaða frá blind-
um. En hvaða spaða? Sé drottn-
ingunni svínað getum við ekki
endurtekið svíninguna nógu oft
því austur getur átt þrjú spil með
kónginum.
Nian er því spilið. Þá náum við
kónginum og vinnum spilið —
jafnvel þó hendur austurs og vest-
urs séu þannig:
Vestur
S. 5
II. DG103
T. G962
L. G543
Austur
S. K876
H. A985
T. 10
L. I* 1092
ROSIR - KOSSAR - 0G DAUÐI
44
var enginn f herbergi Fannyar
milli klukkan hðlf eitt og tvö 1
nótt þar sem hún sat þá vió
sjúkrabeð bróður síns...
— Hvað vissu margir um að
hún átti þetta lyf 1 herbergi
sfnu?
— Ég held að það hafi verið á
allra vitorði að Fanny bjó alltaf
vel að lyfjum. llenni var oft
strftt góðlátlega með þvf.
Þjónustufólkið og reyndar
heimilisfólkið Ifka leitaði iðu-
fega til hennar með ails konar
smálegt.
— Hvað segir Lind?
Christer brosti við.
— Þú hefur rétt fyrir þér.
Það er enn á ný Lind, sem setur
strik f reikninginn. Hann segir
nefnilega að heffi maður svo
sterkum skammti af isofen f
hðlfan lftra af kaffi, séu tveir
bollar nægilega sterkur
skammtur til að gera
manneskju þvf sem nær með-
vitundarlausa. Þjálfaður kaffi-
drykkjumaður myndi hrukka
nefið við slfkum drykk.
Ég leit ringluð frá Christer
til Anders Löving.
— En um hvað er þá að ræða.
— Það er, sagði lögreglu-
stjórinn, — glerdós með
hvftum töflum inni á baðher-
bergi Malmers gamla. Þessar
töflur eru á stærð við steininn f
hringnum mfnum og á þeim
stendur sulfonal. Severin segir
að þær séu mjög Iftið notaðar
nú og hann heldur að þetta séu
gamfar töflur sem forstjórinn
hafi átt lengi. Það góða við þær
er að mjög auðvelt er að leysa
þær upp f sjóðandi heitu vatni
— og þær eru vitabragðlausar.
— Já, en sagði ég himiniif-
andi — er vandamálið þá ekki
úr sögunni...
En Christer Wijk var svart-
sýnn.
— Jú, það Iftur óneitanlega
út fyrir að það sé einmítt
sulfonal sem við erum að leita
að. En fjárinn hafi það. Mér
sýnist margt sem ekki fellur
inn f myndina. Svo sem það
horfir við frá mér — en það
getur verið að mér skjátlist —
virðist eins og morðið sé gert f
hálfgerðri skyndingu og for-
sendurnar hafi morðinginn
gefið sér þegar Malmer fékk
hjartaáfallið í gærkvöldi.
Sömuleiðis það að Mina frænka
lýsti þvf vfir að hún ætlaði að
fá sér kaffi þegar hún kæmi á
vaktina. Sem sagt: að þá hafi
morðinginn fengið hugmvnd-
ina að minnsta kosti að
morðinu eins og hann fram-
kvæmdi það, hvort sem hann
hefur gælt við hugmyndina
áður. Ég held sem sé að
morðinginn hafi byrjað að
skipuleggja eftir yfirlýsingu
Minu frænku. En frá klukkan
tólf og til klukkan tvö SAT
FANNY FRÆNKA I IIER-
BERGI FORSTJÓRANS OG
H(JN HEFUR ÞAR AF LEIÐ-
ANDI GETAÐ FYLGZT MEÐ
ÞVI HVERJIR FÓRU INN I
BAÐHERBERGIÐ. Auk þess er
mikið af fingraförum á gler-
dósinni með sulfontöflunum.
EN ÞVl MIÐUR AÐEINS
FINGRAFÖR MALMERS
SJÁLFS.
Lögreglustjórinn hafði risið
úr sæti sínu og gekk nú fram og
Framhaldssaga eftir Mariu
Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
aftur og mátti ljóslega greina
óþol f fasi hans. — Bara að það
væri ekki svona óganarlega
heitt. Heilinn á manni verður
eins og grautur og maður getur
ekki fengið neinn botn f þetta
svefnlyfjamál. Nei, við skulum
athuga erfðaskrána f þess stað
og vita hvort við getum fengið
einhverja glóru f hana.
Og meðan Christer leitaði
meðal fjölda minnisblaða á
skrifborðinu sagði Löving mér
eftirfarandi:
— Við erum búnir að sitja og
ræða við lögfræðing Malmers f
allan eftirmiðdag. Hann var
með gömlu erfðaskrána ...
— Hann hefur sem sagt verið
búin að gera aðra erfðaskrá ...
— Já, hún var gerð f samráði
við lögfræðinginn fyrir rúmu
ári eða svo ... eða vorið 1952 ...
Við fengum að skoða þá erfða-
skrá og með leyfi lögfræðings-
ins og Ottos opnuðum við einn-
ig peningaskápinn og könnuð-
um gaumgæfilega nýju skrána
sem hann samdi f gær.
— Hvernig brást Otto við?
— Hann var aðallega undr-
andi á þvf að faðir hans hefði