Morgunblaðið - 10.03.1977, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. MARZ 1977
31
Minning:
Anna Guðrún
Áskelsdóttir
Fædd 6. marz 1896
Dáin. 24. febrúar 1977
Ég rek hér nokkra þræðu úr
minningum sem ég á um hana
Önnu. Hún var elzt af óvenjustór-
um barnahópi þeirra hjóna, Guð-
ríðar Jónsdóttur og Áskels Páls-
sonar, en börnin urðu 22. Anna
kynntist því fljótt, hvað það var
að búa við erfið kjör og lítil efni.
Foreldrar Önnu búa á Bassa-
stöðum frá 1897—1915, þá flytja
þau að Kaldrananesi í sömu sveit.
Anna er þá nýgift manni sínum,
flutt í heilu lagi á sjó út að
Drangsnesi, og þar stendur það
enn. Frá Hamri flytja þau á
Drangsnes 1945.
Það var gott sambýli okkar
Önnu. Og þó börnin væru mörg
hjá okkur báðum, var allt i sátt og
samlyndi. Ef eitthvað bar á milli,
þá var það hún sem fyrr rétti
höndina fram til sátta.
Eftir að Anna missir mann sinn
er hún fyrst með börnunum, en
flytur svo á Elliheimilið Grund í
Hveragerði. Hún var glögg á hvað
best mundi henta siðustu árin.
Anna var val greind og las mik-
ið. Hún var glaðlynd og rösk og
mjög fríð sýnum. Gott var að vera
í návist hennar. Ég heyrði sagt að
hún hefði staðið fyrir félagslifi
meðal eldra fólksins fyrstu árin í
Hveragerði, sem hefði stuðlað að
samheldni hjá fólkinu. Það er
notalegt að taka í framrétta vinar-
hönd, því margur fer sorgum sleg-
inn frá sinu heimili til að byrja
með.
Þegar ég heimsótti Önnu i
haust í Hveragerði, mætti ég
sömu hlýjunni og greiðaseminni
og áður. En útlitið var merkt
þeim sjúkdóm sem leiddi hana til
dauða. Hún var örugg og engan
kviða á henni að sjá.
Það verður engum á villunni
hætt, sem veglúinn ferðast á
ókunnum vegi. Önnu leiða svo
margir, og ljósið er bjart, sem
logar á ströndinni hinumegin.
Þegar þessar fáu kveðjulínur
koma fyrir almenningssjónir,
verður Anna lögst til hinstu hvilu
við hlið manns síns i fallega og
vinalega grafreitinn sem tilheyrir
Drangsneskapellu, þar sem
Stekkjarhjallinn skýlir fallegu
grundinni. Vinalegri grafreitur
er vart til, þó viða sé leitað, enda
fer þar saman vinalegt umhverfi
og falleg hriðing. Kannski er
sama hvernig fer um líkamann,
en hver veit.
Ég þakka Önnu hennar traustu
samfylgd.
Börnum hennar og öllum
ættingjum bið ég blessunar Guðs.
Friður og náð fylgi Önnu á
landi eilífðarinnar.
Jesús sagði: „Ég lifi og þér
munuð lifa“.
Á Hrafnistu 3. mars, 1977.
Þuriður Guðmundsdóttir frá Bæ.
— Heyrt og séð
Framhald af bls. 13.
mannalauna, er ég hræddur um að
þessi réttur á matseðlinum verki ekki
lystaukandi á rithöfunda þjóðarinnar
Ég sé ekkert virðingarvert við að
menn neiti sér um bjór og skyldar
veigar, ef þá langar ekkert í þær Ég
kann miklu betur við félög sem stofnuð
eru til að gera eitthvað heldur en hin
sem klambrað er saman með miðalda-
sniði til að gera eitthvað ekki. Ég hef
samt ekkert á móti þvi að menn séu í
stúkum — ef þá langar að vera þar
Það eru önnur tvö félög í landinu sem
ég tel mig ekki eiga erindi i lifandi, að
þeim ólöstuðum samt, Kvæðamanna-
félagið Iðunn og Þjóðdansafélag
Reykjavikur.
Ég segi þvi viðfrændann og vestfirð-
inginn Halldór á Kirkjubóli: Haf þú
þína stúku og þitt kaffi — en lát oss
hina fá ölið holla sem þið hafið haft af
okkur í áratugi
Það er' hægt að græða atkvæði á
miðinum.
HEIMSMENNSKA
OG
NESJAMENNSKA
Gunnar Thoroddsen er að flytja
skemmtilegt erindi um Jón Þorláksson
meðan ég sit yfir þessum línum Ekki
veit ég hvort Jón var nokkurntíma í
stúku. Kannski er það ekki einhlitt til
afreka. Gunnar segir fjári vel frá Ég
heyrði þá einu sinni skiptast á sögum
yfir skipstjóraborðið um i borð í
Gullfossi, Halldór Laxness og Gunnar.
Halldór sagði frá páfanum sem stefnt
var dauðum fyrir rétt og grafinn upp
— en Gunnar svaraði með sögu af
griðarstórum hundi sem lá heila nótt
ofan á innbrotsþjófi í byggingu i Kaup-
mannahöfn og klykkti út með sögum af
Grími Thomsen, drakk sjálfur gosdrykk
— en veittir okkur hinum viski, skildi
út i hörgul það sem Kirkjubóls-
bóndinn, fyrrverandi þingbróðir hans,
getur með engu móti skilið: að aðra
kunni kannski að muna i það sem hann
neitar sjálfum sér um eða langar ekki í.
Þar skilur á milli viðsýni og þröng-
sýni, umburðar og ofstækis
iiiiiiiiiimiiinnnttttatt
REIÐSKÓLINN
GELDINGAHOLTI
Námskeið um páskana
7.—12. apríl
Bjarna Bjarnasyni frá Bólstaö,
sem er næsti bær við Bassastaði.
Þá hefja þau búskap þar. Ég
kynntist Önnu á hennar fyrstu
búskaparárum. Þó Selströndin sé
ekki löng, aðeins sjö bæjarleiðir á
milli okkar , þá hefur vist hvorug
okkar ferðast mikið. Sú litla bók-
fræðsla sem börn fengu þá voru
nokkrir mánuðir með farkennara,
sem þá var Jón heitinn Strand-
feld. Hann kenndi okkur börnun-
um þá á Bólstað. Það var óyndi i
okkur börnunum til að byrja með,
og einhver stakk upp á því að fara
út að Bassastöðum. Okkur var þar
vel tekið af ungu hjónunum. Það
var einkennandi hvað þau sýndu
okkur krökkunum mikla viðmóts-
hlýju og gestrisni. Þau tóku okk-
ur það vel að okkur fannst þau
vera börn eins og við. Æ siðan bar
ég vinarhug til Önnu. Þau hjónin
lifðu við kröpp kjör eins og fleiri
sin fyrstu búskaparár. Þar var vel
tekið á móti gestum. Það var ekki
mikið um að skemmta sér, en þó
kunni fólk bæði að hlakka til og
lifa í minningu um vel heppnað
ferðalag. Ég held að Önnu stærsta
unun hefi verið að þeysa á viljug-
um hesti, og þá voru til góðhestar
á báðum bæjunum, Bassastöðum
og Bólstað. Það var augnayndi að
sjá hvað þær systur sátu fallega í
söðlunum, sem þá voru eingöngu
notaðir fyrir kvenfólk.
Þegar foreldrar Önnu flytja aft-
ur að Bassastöðum, flytja þau
Anna og Bjarni vestur að Lága-
dal, og búa þar um skeið. En vorið
1930 flytja þau aftur til Stein-
grímsfjarðar, og þá að Þorpum í
Tungusveit. Þar búa þau aðeins
tvö ár, þá kaupa þau hálfa jörðina
Gautshamar. Þá verðum við sam-
býliskonur, því við hjónin sitjum
hinn part jarðarinnar. Það var
mædd og slitin kona er ég leiddi
til sætis í litla húsinu okkar við
sjóinn, enda sú saga óskráð, sem á
dagana dreif i þau mörgu ár sem
ég hafði ekki heyrt frá henni. Þá
var hún orðin tólf barna móðir, og
gekk með siðasta barnið. Börnin
urðu 13, af þeim eru sjö á lífi,
kraftmikið dugnaðarfólk. Ég held
að Anna hafi kviðið því sem fram-
undan var. Þau hjón flytja f
gamlan torfbæ. En Bjarni byggði
fljótlega nýtt hús, sem svo var
AUta.YSINOASÍMINN ER:
22480
ÍBorjjvmfelnbib
t3
t3
t3
t3
t3
t3
t3
trl
ta
t3
m
t3
t3
t3
t3
t3
t3
t3
13
t3
og prent stafir
12 STAFIR
2 mmm
SJALFV. o/o
GRANDTOTAL1
13
t3
t3
trl
t3
t3
t3
13
13
13
t3
KR. 45.800

EPC
reiknivélar,
án Ijósa
med minni og
sjálfv. oioreikn.,
kosta frá
KR. 34.100
0
0
SKRIFSTOFUVELAR H.F.
rS> >
Hverfisgðtu 33 Sími 20560