Morgunblaðið - 23.03.1977, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 23. MARZ 1977
23
Ursúla Gísladótt-
ir—Minningarorð
F. 30. 6. 1895
D. 14.3. 1977.
Amma er dáin! Hún var alltaf
svo hress og kát, að þrátt fyrir
háan aldur hennar og nokkuð
heilsuleysi hin siðustu ár bjóst ég
ekki við þessu svo fljótt. Við
komum ofan úr Kjós í dásamlegu
veðri og ég hlakkaði til að tala við
hana, því henni þótti alltaf vænt
um að fá fréttir úr Kjósinni. En
þar bjó hún meiri hluta ævinnar
og skilaði drýgstum hluta af sínu
dagsverki.
Fimm áa gömul fór ég fyrst að
Fossá í sveit til ömmusystur
minnar, sem ég kallaði ávallt
ömmu. Þar dvaldi ég síðan öll
sumur fram yfir fermingu. Það
var alltaf mikið tilhlökkunarefni
að komast í sveitina á vorin, þar
sem mér var tekið opnum örmum
af ömmu og Björgvin. Tel ég það
mikið lán fyrir mig að hafa fengið
að dvelja þar á sumrin. Amma var
mikil atorkumanneskja og féll
aldrei verk úr hendi. Hún var að
sama skapi vandvirk og kenndi
mér að það er ekki nóg að vinna
það þarf lika að gera það vel.
Það var oft fjölmennt á Fossá á
þeim árum, fjögur til fimm börn
og unglingar voru lengi i sveit þar
og þau þurftu mikla þjónustu. En
engin voru þægindin, ekkert raf-
magn og engin þvottavél, bara
þvegið á bretti. Það var alltaf viss
sjarmi yfir þessum þvottadögum
og við gerðum okkur tæpast vel
grein fyrir öllu því erfiði sem
þeim voru samfara fyrir ömmu.
Yfir heyskapartímann var oft
mikið að snúast og þá alltaf mikill
gestagangur, bakstur og þrif á
bænum, því allt varð ávallt að
vera hreint og fínt. En oftast gat
hún þó skotist út með hrífuna
sína á milli inniverka. Fyrstu árin
sem ég dvaldi á Fossá var lítill
vélakostur og var hrffan þá mikið
notuð. Oftast sá amma þá sjálf um
að heyja lautina heima við bæinn.
Einnig annaðist hun mjaltirnar
ávallt sjálf.
Það var mikið um að vera í
öllum smalamennskum. Þá var
jafnan mjög fjölmennt og mikið
vakað heilu sólarhringana, en
aldrei sást það á ömmu að hún
væri þreytt. Þó gætti hún þess af
mikilli umhyggju að við
krakkarnir ofbyðum okkur ekki
með vökum og vinnu.
Amma var mikill náttúru- og
blómaunnandi. Hún fór með
okkur krakkana í margar göngu-
ferðir bæði upp á Háls og fram á
brún, til að sýna okkur fegurð
Kjósarinnar, sem hún unni svo
heitt. Svo var auðvitað oft gengið
upp á Dal („Seljadal") og þar
lýsti hún fyrir okkur búsháttum
þegar hún var að alast þar upp.
Amma bar mikla umhyggju
fyrir þeim sem minna máttu sín g
erfitt áttu. Kynntist ég þvi að hún
eyddi oft tíma, fé og fyrirhöfn,
sem hún sá ekki eftir til að hjálpa
öðrum.
Amma fluttist til Hafnarfjarðar
haustið 1965 og var þá stutt á
milli okkar. Oft var þá trítlað upp
á Linnó, en það var húsið þeirra
systranna kallað. Eftir að ég gifti
mig bjó ég fyrsta árið í Hafnar-
firði og leit amma þá oft inn til
okkar til að gleðja okkur og hlú að

dótturinni. Þegar við fluttumst til
Reykjavíkur og síðar vestur not-
uðum við meira símann, eða
pennann, þegar spara þurfti
simann. Þó hringdi hún oftast i
mig vestur til að segja mér fréttir
úr Kjósarferðum. Eftir að hún
fluttist suður reyndi hún að
þjónusta Fossárheimilið eftir
getu og sat svo við prjóna, og
einnig vann hún við hrein-
gernirngar í Kaupfélagi Hafn-
firðinga. Alltaf var séð um að öll
börn í fjölskyldunni ættu nóg af
ullarsokkum og vettlingum, enda
prjónaði hún fram á síðasta dag.
Þegar leiðir skilja um sinn og
amma er komin yfir landamærin
til látinna ástvina vil ég þakka
henni innilega fyrir alla hennar
umhyggju og ástúð sem hún
hefur veitt mér og fjölskyldu
minni. Og ekki síst þeim Guðrúnu
og Erlu sem sakna hennar nú. Við
þökkum henni samfylgdina og
óskum henni góðrar heimkomu.
Blessuð sé minning hennar.
Helga.
Hún Salla á Fossá, eins og við
Kjósverjar kölluðum hana, er
dáin. Mikill sjónarsviptir er að
þeirri einstöku mannkosta konu.
í hugum þeirra sem þekktu hana
best stendur autt skarð í
vinahópi, sem enginn annar mun
fylla, því minning hennar mun
áreiðanlega lifa með hverjum og
einum.
Kynni mín af Söllu hófust fyrir
rúmum tuttugu árum, er hún
stýrði Fossárheimilinu með
frændum sinum, Björgvin og
Helga Guðbrandssonum. Ég mun
fyrst hafa komið i réttir að Fossá.
Upphaflega voru það skemmti-
ferðir eingöngu, en síðar var ég
oft smali, eða þegar frá þvi mér
var treyst til að stjórna hesti við
smölun.
Ég minnist þess þegar ég var
farinn að smala, hvað ég hlakkaði
til að fá að borða hjá henni Söllu.
Bæði var liðið alllangt frá síðustu
máltíð, þvíengum riðandi smala
datt i hug að hafa með sér nesti á
Reynivallaháls, og einnig vissum
við að okkar beið veislukostur hjá
henni. Þannig var Salla. Hún
gerði alltaf jafnvel við alla og
henni var kostur. Gestrisni þeirra
frændsystkinanna á Fossá var við
brugðið. Salla átti stóran þátt i að
gera heimsóknir að Fossá að
ánægjustundum. Glaðværð og
hressileiki Söllu ,og Björgvins var
þannig, að enginn var þvingaður í
eldhúsinu hjá þeim. Margt var
spjallað og flest látið flakka án
þess að neinn móðgaðist. Þar var
ekki tilgerðinni fyrir að fara. Þvi
komu margir að Fossá, sér til
ánægjuauka. Engu virtist skipta
hvenær eða hvernig gestir komu.
Aldrei fyrtist Salla né virtist hún
þreytast á gestunum, sem
stundum gættu ef til vill ekki
fyllstu tillitssemi. Allt var i góðu
gert og það skildi Salla vel. Allir
fengu sömu móttökur, var ekki
gerður mannamunur.
Salla fullu nafni Úrsúla,
fæddist að Vindási í Kjós, 30. júni
1895. Var hún ásamt tvíbura-
systur sinni, Helgu, elst fimm
dætra hjónanna Gisla Einars-
sonar og Jarþrúðar Guðmunds-
dóttur. Hinar systur Söllu voru,
Guðrún, Guðmunda og Ingibjörg.
Guðmunda og Ingibjörg lifa
systur sinar. Gísli og Jarþrúður
fluttust með þrjár elstu
dæturnar, sem þá voru fæddar að
Seljadal árið 1897 og byggði þar
Framhald á bls. 20.
— Rætt við
Ragnhildi
Framhald af bls. 12.
Þá má nefna, að sérstök
menningarfjárlög voru gerð á
vegum ráðherranefndarinnar
og námu þau á síðasta ári
rúmlega 45 millj. d.kr. Frum-
varp til fjárlaga þessa árs er 52
m. d.kr. Til ýmissa rannsókna-
stofnana fóru 16,3 m. d.kr., til
kennslumála í ýmsum nor-
rænum skólum og föstum
námskeiðum 6,5 m. d.kr., tif
almennrar menningarstarf-
semi, þ.á.m. Norræna hússins,
listaverðlauna, tónlistarsam-
starfs o.fl. 6,5 m. d. kr. og er
gert ráð fyrir að hlutfall milli
fjárveitinganna verði svipað á
þessu ári. Framlag til Norræna
menningarmálasjóðsins var
6,5 m. d.kr., en mun væntan-
leqa hækka í 8 m d.kr. árið
1978
ísland legguraf mörkum 1%
af heildarframlaginu og á
næsta ári 0,9%.
Hvernig hefur þér fundist
að starfa með fulltrúum þess-
ara norrænu þjóða?
Eins og i stórri fjölskyldu, og
mér hefur fundist það lær-
dómsríkt.
Drengskapur i garð
íslendinga og skilningur á að-
stöðu hefur hvað eftir annað
komið fram hjá hinum norrænu
starfssystkinum okkar. í hópi
stjórnmálamannanna í Norður-
landaráði eru margir áhrifa-
mestu menn þjóðþinganna,
sumir með langa stjórnmála-
reynslu miklir þingræðissinnar.
Yfirleitt er þetta ágætisfólk,
tildurslaust og blátt áfram.
Hvað er helzt framundan f
starfseminni?
Að þvi er íslandsdeildina
varðar er það kynning ráðsins
bæði í tilefni norræna dagsins
og 25 ára afmælis ráðsíns.
Hinn nýkjörni formaður
íslandsdeildar, Jón Skaftason,
leiðir það starf ásamt formanni
Norræna félagsins, Hjálmari
Ólafssyni
Verður Jón i kjöri af hálfu
íslandsdeildar til forsætis-
nefndar nú á Norðurlandaráðs-
þinginu næsta
Stærstu mál, sem þar verða
tíl umfjöllunar eru tillögur
ráðherranefndarinnar um
heildaráætlanir um nokkur
verkefni: Aðbúnað og umhverfi
á vinnustöðum, um trygginga-
mál, og um heilbrígðis- og
félagsmál Finnski fulltrúinn i
forsætisnefnd, V.J.
Sukselainen, verður aðalforseti
þingsins og ráðsforseti til
næsta þings.
Siðari hluta maimánaðar
heldur ráðið ráðstefnu um refsi-
réttarmálefni, fyrst og fremst
fangelsismál.
En af framtíðarverkefnum
ráðsins tel ég þó tvímælalaust,
að eitt sé stærst og mikil-
vægast: Það er varðveizla þing-
ræðis og lýðræðis, sem er þjóð-
unum dýrmætari en margur
man eftir hversdagslega Þessi
verðmæti eru ekki auðfengin
þeim, sem eru án þeirra og
varanleiki þeirra hjá okkur hin-
um er engan veginn tryggður
af sjálfu sér. Á þessu sviði tel
ég að Norðurlandaráð hafi
verulegu hlutverki að gegna í
samfélagi þjóðanna.
AUa VSINCASIMINN Klt:
^>22480
J JBorflunblnbit)
+ Eiginmaður minn og faðir
GUÐJÓN BJ. GUÐLAUGSSON.
húsasmíSameistari,
Efstasundi 30.
lézt í Borgarspítalanum, mánudaginn 21 marz Fyrir hönd vandamanna. Ingibjörg E. Waage, Eggert Guðjónsson
t
HÖSKULDUR ARNASON,
gullsmiSur,
Sundstræti 39, Ísafirði.
andaðist I Fjórðungssjúkrahúsinu isafirði mánudaginn 21 marz.
Eiginkona og börn hins látna
+ Útför eiginmanns míns
HALLDÓRS PETURSSONAR,
listmálara.
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 24 marz kl. 3.
Fjóla Sigmundsdóttir.
t
ÞURÍÐUR EGGERTSDÓTTIIR.
verður jarðsunginn frá Keflavlkurkirkju fimmtudaginn 24 marz kl. 2.
Blóm afbeðin Þeim sem vildu minnast hennar er vinsamlegast bent á
Sjúkrahús Keflavlkur.
Fyfir hönd aðstandenda,
Sæmundur G. Sveinsson
t
HELGA ÓLÖF SVEINSDÓTTIR
Vesturvallagötu 2,
verður jarðsungin frá krikju Óháðasafnaðarins fimmtudaginn 24 marz
kl 13.30
Sesselja G. Kristinsdóttir. Gunnar H. Pálsson.
Eirlkur Kristinsson, Anna M. Axelsdóttir,
Anna Kristinsdóttir, Halldór GuSmundsson.
+
Kveðjuathöfn um
SIGRÍÐI GUÐMUNDSDÓTTUR,
saumakonu áSur I
Aðalstræti 9, Reykjavlk.
er lézt 1 5 marz að Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund, verður jarðsett I
Fossvogskirkju fimmtudaginn 24 marz kl 13 30 Jarðsett verður
laugardaginn 26 marz kl. 2 að Undirfelli I Vatnsdal I Húnavatnssýslu.
Björg Jónsdóttiir. Dyngjuvegi 14.
+
Innilegar þakkir fynr auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
móður minnar, tengamóður og ömmu,
GUÐBJARGAR Á. SIGURÐSSON.
fyrrverandi slmakonu,
Esther Haraldsdóttir,
Ólafur Alexandersson
Haraldur Viggó Ólafsson.
+
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
eiginmanns mlns, föður okkar, tengdaföður og afa.
SIGUROAR K.S. ÞORÐARSONAR,
Margrát Árnadóttir,
Þórður SigurSsson, Ingunn B. Magnúsdóttir,
Alda Hafdls Sigurðardóttir, Edvard Karl Sigurðsson,
og barnabom
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall móður okkar.
tengdamóður og ömmu
KRISTBJARGAR JÓNSDÓTTUR,
Jón Ágúst Guðbjartsson. Anna Björgúlfsdóttir.
Ólafur Guðbjartsson, Gyða Einarsdóttir,
Asmundur Guðbjartsson, Steinn Gunnarsson,
Sigrlður GuSbjartsdóttir. Hans Sigurjónsson,
Ingibjörg Guðbjartsdóttir
GuSmundur GuSbjartsson og barnaböm