Morgunblaðið - 26.03.1977, Blaðsíða 30
30
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. MARZ 1977
Minning:
Þórunn Gunnarsdóttir
frá Eyrarbakka
Fædd 28. nóvember 1885
Dáin 17. mars 1977
í dag fer fram frá Bústaóa-
kirkju útför Þórunnar Gunnars-
dóttur húsfreyju að Njálsgötu 43
hér í borg, sem andaðist á Hrafn-
istu hinn 17. þ.m. Jarðsett verður
á Eyrarbakka, æskubyggð hinnar
látnu.
Ég kynntist Þórunni fyrir all-
mörgum rum er fjölskyldur okkar
tengdust, og er mér einkar Ijúft
að minnast hinnar látnu sæmdar-
konu.
Þórunn var fædd á Eyrarbakka
hinn 28. nóv. 1885, og var hún því
á 92. aldursári er hún lést. For-
eldrar hennar voru Gunnar Jóns-
son trésmiður frá Efra-Langholti
í Hrunamannahreppi og kona
hans Ingibjörg Guðmundsdóttir
frá Eimu á Eyrarbakka.
Traustir stofnar Aenesþings
stóðu aö Þórunni, enda var hún
sjálf atgervis- og hagleikskona.
Gunnar, faðir Þórunnar, reisti
íbúðarhús á Eyrarbakka og var
þaö kennt við hann og nefnt
Gunnarshús. Ólst Þórunn upp í
stórum systkinahóþi. Alls voru
börnin níu og var Þórunn næst
elst. Ein systir hinna látnu er á
lífi, Þórdís, sem búsett er hér í
Reykjavik. Kært var með þeim
systrum og skal hér skilað kveðju
og þakklæti frá henni að leiðar-
lokum. Einnig átti Þórunn upp-
eldisbróöur, Geir ívarsson, sem er
á lifi og er búsettur á Akureyri.
Foreldrar Þórunnar munu hafa
verið fremur fátækir í fyrstu, en
komust síöar þó vel af sakir ráð-
deildar og dugnaðar. Elstu syst-
kinin léttu lfka fljótt undir með
foreldrum sínum og hefur æsku-
heimilið verið börnunum sá skóli
er veitti þeim besta og nota-
drýgsta undirbúninginn, er þau
þurftu sjálf að leggja út í lífsbar-
áttuna og takast á við vandamál-
in. Ekki mun Þórunn hafa átt
kost annarrar menntunar í æsku
en barnaskóla. Barnaskóli Eyrar-
bakka var um margt brautryðj-
andi á sínu sviði og hafði jafnan
úrvalskennurum á að skipa. Ekki
þarf að draga í efa að hin unga
námsmey hafi sótt námið af
kappi, enda vei gefin bæði til
munns og handa. Fram á síðustu
æviár lagði Þórunn stund á hvers
konar hannyrðir. Mörg flík og
fallegur útsaumur ber þvi vitni að
allt lék í höndum hennar.
Á tuttugasta og fyrsta aldursári
verða þáttaskil í lifi Þórunnar.
Ræðst hún þá sem býstýra til
ungs ekkjumanns á Eyrarbakka,
Jóns Ásbjörnssonar i Brennu. En
hann var albróðir Guðmundar Ás-
björnssonar, sem lengi var forseti
borgarstjórnar Reykjavíkur og
margir eldri Reykvíkingar
þekktu. Jón i Brennu hafði misst
konu sína um haustið frá tveimur
ungum börnum, Guöríði fjögurra
ára og Elíasi tveggja ára. Ekki
þarf getum að þvi að leiða, að
þessi vetur hafði veriö langur og
dimmur hinum ungu móðurlausu
börnum og syrgjandi föður.
Um vorið með hækkandi sól
flyst Þórunn til Jóns i Brennu.
Kaldur vetir sem nisti hjartað er
horfinn á braut. Unga stúlkan
kom i tvennum skilningi meö sól-
skinið í l)æinn. Hún hlúði að og
verndaöi litlu móðurlausu börnin
og síðar gekk hún þeim í móður-
stað eftir að hún giftist Jóni. i
litla húsinu á ströndinni þar sem
sorgin hafði kvatt dyra brosti nú
hamingjusólin á ný.
Ungu hjónin bjuggu fyrstu bú-
skaparáriri i Brennu, föðurleifð
Jóns, og þar reisti hann nýtt og
vandað ibúðarhús. Siðar byggðu
þau hjónin sér annað íbúðarhús á
Eyrarbakka, sem þau nefndu Ný-
höfn, og þar bjuggu þau síöan uns
þau fluttu alfarin í burtu.
Á Eyrarbakka starfaði Jón
lengst hjá hinni kunnu Lefolii-
verslun. Ekki hafði Jón átt þess
kost að afla sér þekkingar á þessu
sviði, en hann var óþreytandi að
leita sér sjálfur þekkingar. Því
var til dæmis viðbrugðið hve Jón
var fær í reikningi og skrifaði
fallega rithönd. Fljótt hlóðust
líka margvísleg trúnaðarstörf á
Jón. Hann var lengi i hrepps-
nefnd Eyrarbakkahrepps, og átti
hlut aö útgerð og prentsmiðju-
rekstri, svo eitthvað sé nefnt.
Það segir sig sjálft að heimilis-
störfin og uppeldi barnanna hafa
mest komið í hlut húsfreyjunnar,
og þar brást Þórunn ekkí. Mild en
styrk stjórnaði hún heimili sínu,
annaðist börnin, kenndi þeim og
leiðbeindi. Þar sannaðist sem
jafnan fyrr að „Lærdóm mestan
iífsins besta skóla, heima þjóðin á
sér æ“. Þá voru hjónin mjög gest-
Systir min og mágkona.
SIGRÚN S. BJARNARSON.
BrnBraborgarstlg 16,
lézt I Landakotsspitala þann 1 5 marz JarOarförin hefur farið fram, skv
ósk hinnar látnu
Innilegt þakklæti til lækna og hjúkrunarkvenna spitalans
F.h. allra ættingja.
Hannesina og Jón Sfmonarson
Faðir okkar
t
KRISTINN GÍSLASON,
FRÁ Geirmundarbœ, Akranesi.
andaðist 24. marz f Sjúkrahúsi Akraness
Kristfn Kristinsdóttir.
Gisli Kristinsson.
+ Þökkum innilega öllum þeim fjölmörgu sem vottuðu okkur hluttekn-
ingu v.ð andiát og útför föður okkar, tengdaföður, afa og langafa
ÞORLÁKSGUÐBRANDSSONAR
frá Veiðileysu
Guðlaug Þorláksdóttir
Bjami Þorláksson Gréta Böðvarsdóttir
Annes Þorláksson Ásta Jónasdóttir
Guðbrandur Þorláksson Halldóra Jónsdóttir
Marteinn Þorláksson Sveinbjörn Ólafsson
Borghildur Þorláksdóttir Þórunn Þorgeirsdóttir
Þórir Þórláksson Steindór Arason
Þórdfs Þorláksdóttír Guðrún Grlmsdóttir
Kristján Þorláksson
bamabörn og barnabarnaborn
risin og var oft gestkvæmt á heim-
ili þeirra.
Börn Þórunnar og Jóns eru
fjögur, auk hinna tveggja, er áður
getur, af fyrra hjónabandi Jóns,
sem Þórunn gekk í móöurstað og
taldi jafnan sem sin eigin börn.
Börnin eru þessi:
Guðríður, gift Halldóri Jóns-
syni birgöaverði á Hótel Sögu.
Elías, starfsmaöur Rafmagns-
veitu Reykjavíkur, kvæntur Guð-
rúnu Einarsdóttur.
Guðmundur (látinn fyrir
nokkrum árum), var kvæntur
Helgu Eiríksdóttur.
Gunnar, starfsmaður Lands-
smiðjunnar, kvæntur Sigrúnu
Hjartardóttur.
Guðrún, gift Einari Sæmunds-
syni forstjóra sápugerðarinnar
Mjallar.
Jón, skrifstofustjóri hjá H.
Benediktsson hf., kvæntur Hólm-
fríði Einarsdóttur.
Öll tengdabörnin virtu og mátu
að verðleikum hina góðu og mikil-
hæfu konu. Þar var hlýjan og
vináttan gagnkvæm.
Ef vikið er aftur að því sem frá
var horfið, þá vann Jón ætíð öðr-
um þræði við verslunarstörf. Eft-
ir að Lefolii hættir störfum, vinn-
ur hann meðal annars eitt eða tvö
ár við verslun á Selfossi.
Árið 1927 flyst fjölskyldan til
Reykjavikur. Jón gekk þá í þjón-
ustu kolaverslunar Ólafs Ólafs-
sonar og síðar starfaði hann í
Versluninni Vísi meðan kraftar
leyfðu. Fyrstu búskaparárin i
Reykjavík bjuggu Jón og Þórunn
í leiguhúsnæði, en siðar kaupir
Jón timburhúsið Njálsgötu 43 og
var þar heimili þeirra hjóna til
dauðadags.
Árið 1938 deyr Jón fyrir aldur
fram. I erfiðum veikindum hjúkr-
aði Þórunn manni sinum af alúð
og nákvæmni. En mjúkar hendur
og ástúð fórnfúsrar konu megnaði
ekki að hrífa eiginmanninn úr
greipum dauðans.
Eftié lát Jóns býr Þórunn áfram
á Njálsgötu 43 með yngri börnum
sínum. Þau eldri voru þá gift og
farin að heiman. Jón, yngsta son-
inn, studdi hún til náms með ráð-
um og dáð. Vílaði hún ekki fyrir
sér að leggja hart að sér við vinnu
til þess að hann gæti notið mennt-
unar. Kannski sá hún þar sinn
eigin æskudraum rætast?
Lífið gengur sinn gang. Yngstu
börnin fóru einnig að heiman og
stofnuðu sín eigin heimili. Þór-
unn var ein eftir í litla, en hlýja
og notalega húsinu sínu á Njáls-
götunni. Þar bjó hún ein i hálfan
þriðja áratug. Heilsan virtist góð
þótt þrekið smádvínaði og andleg-
um kröftum hélt hún fram til hins
síðasta.
Þórunn stytti sér stundir við
handavinnu og lestur góðra bóka.
Börnin, tengdabörnin, barnabörn-
in og aðrir ættingjar og vinir litu
oft við á Njálsgötunni. Það var
alltaf gott að koma til Þórunnar,
sama hlýja viðmótið og gestrisnin.
Barnabörn þeirra hjóna eru fjór-
tán. En samtals munu niðjar
þeirra vera um sextiu.
Alla tíð eftir að Þórunn bjó ein,
og ekki sist siðustu árin sýndu
bæði börn hennar og tengdabörn
henni sérstaka umhýggju og nær-
gætni og hjálpuðu henni á allan
hátt eins og þeim var unnt. Fyrir
það var Þórunn afar þakklát. því
enga ósk átti hún heitari en þá að
mega dvelja sem lengst í litla hús-
inu sínu, sem við voru tengdar
svo margar ljúfsárar minningar.
Fyrir einu ári lagðist Þórunn
inn á sjúkrahús og síðan átti hún
ekki afturkvæmt heim. Síðustu
mánuðina dvaldi hún á hjúkrun-
ardeild dvaiarheimilis aldraðra
sjómanna, Hrafnistu, og þar and-
aðist hún eins og fyrr sagði.
Þórunn var trúuð kona, þótt
hún flíkaði því lítt. Vistaskiptin
urðu henni ekki erfið. Háaldraðri
konu er hvíldin kær að afloknu
miklu og farsælu ævistarfi.
q Ég sendi börnum, tengdabörn-
um og öðrum ættingjum mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Þórunnai
Gunnarsdóttur.
Ármann Kr. Einarsson
Hún amma Tóta er dáin. Fregn-
in kemur ekki á óvart. Hugurinn
reikar til baka til litla hússins á
Njálsgötunni, þar sem við eydd-
um svo mörgum ánægjustundum.
Ekki er ástæða til að rekja ævi-
feril ömmu hér. Hún hefur alltaf
verið amma gamla, ein i húsinu
sínu, frá þvi við munum fyrst.
Þegar við urðum eldri fékkst vitn-
eskja um, að lífið hefði ekki alltaf
verið henni létt, en þegar hún
sagði sögur um gamla tíma, komu
aldrei fram nema hinar björtu
hliðar tilverunriar. Á siðustu ár-
um, þegar hún var oft sárþjáð,
svaraði hún venjulega, ef spurt
var um liðan hennar: „Æ, hvað
þýðir að vera að kvarta", hló við
og beindi talinu á léttari brautir.
Amma hafði yndi af lífinu. Oft
sagði hún okkur sögur af ferða-
lögum, sem hún hafði farið í
gamla daga, og dró þá jafnframt
fram gömlu myndirnar sinar.
Höfðum við þá stundum verið
með, þótt ekki myndum við eftir
því. í þessum ferðum skein sífellt
sól í heiði.
Oft gætti amma okkar, þegar
við vorum lítíl. Var þá mest gam-
an að fá að gista á Njálsgötunni.
Alltaf fengum við eitthvað góð-
gæti, því heldur þótti ömmu við
holdrýr frá foreldranna hendi.
Oftast fékkst líka svolítill aur til
að skjótast með út í búð og kaupa
gott. Síðar, þegar við fylgdumst
með komu barna okkar á Njáls-
götuna, endurlifðum við gömlu
ánægjustundirnar og sáum af
hverju okkur hafði alltaf liðið svo
vel í húsinu hennar ömmu.
Þegar hugurinn reikar til baka
ber hæst í minningunni hjarta-
hlýja ömmu, hjálpsemi, bjartsýni
og trú á lífið og hið góða. Er
óskandi, að við afkomendur henn-
ar og afkomendur okkar berum
einnig gæfu til þessara mann-
kosta.
Blessuð sé minning hennar.
Barnabörn
Vigdís Stefánsdóttir
frá Flögu — Minning
F. 13.10. 1891.
D. 14.3. 1977.
Lækkar lífdagasól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk f farandaskjól,
fegin hvfldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu' og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(H. Andrésd.)
Við andlátsfregn móðursystur
minnar, frú Vigdísar Stefánsdótt-
ur, fyrrum húsfreyju i Flögu,
Villingaholtshr., rifjast upp marg-
ar minningar um þessa góðu og
mikilhæfu konu, sem öllum var
hlýtt til, er henni kynntust.
Hún var fædd i Háakoti, Fljóts-
+
ÞORGEIR KR. JÓNSSON.
andaðist að Hrafnistu, 23. þ.m föstudaginn 1. aprfl kl. 13.30. Útförin fer fram frá Fossvogskirkju.
Fyrir hönd vandamanna. Júlfus Gunnar Þorgeirsson, Ebba Þorgeirsdóttir, Kristófer Þorgeirsson.
+
Útför móður minnar,
SESSEUU MAGNUSDÓTTUR.
Birkimel 8B Reykjavlk,
sem andaðist 17. marz s.l. fer frá Fossvogskirkju mánudaginn 28
marz kl. 1 3.30
Magnús Kristinsson.
t
Þökkum inmlega sýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför.
ÞÓRDÍSAR ARNFINNSDÓTTUR.
Hafnargötu 22. Vogum,
Va tnsley sust rönd.
Bjami Guðmundsson.
Bergljót Friðþjófsdóttir, Guðjón Torfason,
Sigrfður Gyðe Magnúsdóttir, Eiríkur Jónsson.
hlíð, 13. okt. 1891 og var elsta
barn hjónanna Guðríðar Guð-
mundsd. frá Stórólfshvoli og
Stefáns Brynjólfssonar frá Sela-
læk í Rangárv.s. Þegar Vigdís var
rúmlega ársgömul, fluttist hún að
Selalæk, með foreldrum sínum.
Þar eignuðust þau Guðríður og
Stefán, þrjú börn, Kristínu og
Brynjólf, sem látin eru fyrir
nokkrum árum, og Stefán sem nú
lifir systkini sín, en er orðinn
heilsuveill.
Vigga, 'eins og hún var ætíð
kölluð af okkur frændfólkinu,
ólst upp í foreldra og systkinahóp
á Selalæk, en árið 1910 fluttu þau
að Flögu í Flóa, sem upp frá því
varð heimili hennar. Þar kynntist
hún manni sínum, Magnúsi Árna-
syni, siðar hreppstjóra, frá Hurð-
arbaki, syni hjónanna Árna Páls-
sonar hreppstjóra og Guðrúnar
Sigurðardóttur.
Hann var ekki stór bærinn í
Flögu, á fyrstu búskaparárum
þeirra hjóna, en hjartahlýjan og
gestrisnin, sat þar í fyrirrúmi alla
tíð, því bæði voru hjónin einkar
samhent að gera öllum gott, er að
garði bar.
1 gamla bænum eignuðust þau
níu börn, sex dætur og þrjá syni,
sem öll eru á lífi. Þau eru: Árni,
Framhald á bls. 31