Morgunblaðið - 30.03.1977, Blaðsíða 28
28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 30. MARZ 1977
Það skal ég segja þér, að I þessum heimi rúmast
ekki svartsýni, Hassam minn.
Forstjórinn steinsefur, og mér
er illa við að þurfa að vekja
hann einmitt nú.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Hvað gerist ef austur á ásinn
eða hveð gerist ef þetta er einspil.
Þetta eru spurningar, ásamt
mörgum öðrum, sem við spyrjum
okkur sjálf en reynum of sjaldan
að finna svarið. Þó liggur það oft í
augum uppí, sé á það bent. Það
þarf sem sé bara að sjá það. Lítum
á hve spilið í dag er i raun og veru
auðvelt. En þó myndum við oftast
tapa því.
Norðurgefur, allir á hættu.
Norður
S. A
II. G832
T. I)G6
L. ÁDI084
Vestur Austur
S. K62 S. 4
II. 943 II. ÁD1076
T. K107542 T. Á983
L. 6 L. K93
Suður
S. DG1098753
II. K
T. —
L. G752
Þjónn. Kjúklingurinn minn er horfinn af diskinum.
Eins og blóðmörs-
keppir á hörundið
Enn hafa borizt nokkur bréf um
bjórmálið, sem verða birt hér í
dag, en Velvakandi vill gjarnan
beina því til bréfritara að þeir láti
ekki alveg vanta að taka önnur
mál til meðferðar, a.m.k. svona
inn á milli.
„Það er nú víst að bera í barma-
fulla bjórkolluna að fara að skrifa
meira um bjórinn. Samt langar
mig til að bæta við nokkrum drop-
um. Ég er svo hrædd um að allt
þetta skáldlega hjal um vinalegar
og manneskjulegar ölknæpur og
leiðinlega borg fari að hafa áhrif
á alþingismennina okkar, því þeir
eru nú bara manneskjur eins og
við hin. Það er mín skoðun, að
enda þótt bjórstofur eigi að
hjálpa einhleypum sjómönnum og
utanbæjarmönnum að drekka sig
fulla á manneskjulegan hátt, þá
fylgi þeim ýmislegt, sem er væg-
ast sagt ómanneskjulegt.
Hvaða áhrif hefur það t.d. á
heimilislífið ef menn, eins og
Jóhannes Helgi rithöfundur taldi
æskilegt, kæmu við á bjórkrám, á
leið heim úr vinnu, til að blanda
geði við kunningjana? Ættu þá
konurnar (þeirra, sem giftir eru)
að vera heima og hugsa um kvöld-
matinn á meðan, og tapa þar með
þessu stutta hléi fram að útvarps-
og sjónvarpsfréttum til að ræða
smávegis við lífsförunautana?
Gæti ekki líka farið svo, að kunn-
ingjarnir reyndust svo skemmti-
legir að einhver af smáréttunum
hans Sólness yrðu látnir duga, og
konurnar og börnin biðu fram að
sjónvarpstíma eftir heimilisfeðr-
unum og gleyptu svo í sig fyrir
framan sjónvarpið? Ef til vill færi
líka alveg forgörðum þessi eina
heita máltíð dagsins, sem börnin
voru búin að hlakka allan daginn
til að fá, þvi að nú stefna flestar
konur að þvi að verða alveg sams
konar manneskjur og karlmenn,
og færu þá sennilega lika á knæp-
urnar, á leið heim úr vinnu, til að
forpokast ekki algjörlega. Ekki
þarf fólk hér að dragast að hlýj-
um arineldi, þvi að nægur er hit-
inn í heimahúsum, öfugt við það,
sem gerist viða erlendis.
Mesta hættan, sem stafar af
áfengum bjór, tel ég að sé fyrir
æsku landsins. Ungiingar myndu
telja hann eins kunar meinlausan
gosdrykk. Margir þeirra, sem eru
frá regluheimilum, og ekki létu
sér til hugar koma að drekka
sterka drykki, myndu fara á þessa
vinalegu staði, fremur en „sjopp-
urnar“ og drekka bjór bæði þar
og á öðrum samkomustöðum,
Norður opnaði á einu laufi og
austur sagði eitt hjarta. En suður
skellti sér í fjóra spaða og fékk að
spila þá.
Vestur spilaði út einspilinu
sínu í laufi, sem tekið var með ás.
Sagnhafi tók nú á trompás, tromp-
aði tigul heima og spilaði
trompdrottningu. Vestur tók á
kónginn, spilaði félaga sínum inn
á hjarta en hann tók á laufkóng-
inn og lét vestur trompa lauf.
Einn niður — var það nauðsyn-
legt?
Nei, það var það alls ekki. Nú
skulum við sjá hvernig á að spila
spilið. Og vinna það með næstum
100% öryggi.
Otspiliö er sennilega eiospil,
sem þýðir að austur má ekki kom-
ast inn fyrr en við höfum náð
öllum trompunum af vestur. Hvar
getur hann átt innkomu? Hjarta.
Við þurfum því að losna við
hjartakónginn. Og tigullinn er
eina ráðið.
Strax í öðrum slag spilum við
því tíguldrottningu frá blindum.
Ef austur leggur á, trompum við,
förum inn á spaðaásínn og spilum
tígulgosa. Eins og spilið er getur
austur ekki lagt aftur á og við
látum hjartakónginn í. Vestur má
jú komast inn. Þannig höfum við
rofið sambandið milli handa
varnarspilaranna og vestur fær
ekki að trompa laufið.
Láti austur lágt þegar við spil-
um tiguldrottningunni verður
uppi sama staða þegar við látum
hjartakónginn í.
R0SIR - K0SSAR - 0G DAUÐI
Framhaldssaga eftir Mariu
Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
68
Hann var nú búinn að
kveikja f pfpu sinni og naut
reyksins af sýnilegri velþókn-
um.
— Ég hef velt þvf fyrir mér
hvernig maður ætti að fara að
þvf að setja Björn og arfshluta
hans sem óneitanlega kom okk-
ur öllum nokkuð á óvart f sam-
hengi við Otto Malmer. Puck
hefur átt sinn hlut að því að
setja fram þá hugmynd að Otto
væri faðir Björns, en við geng-
um fljótlega úr skugga um að
það sumar sem pilturinn er get-
inn var Otto aðeins fjórtán ára
gamall... og var aukin heldur
staddur f Englandi f sinni
fyrstu utanlandsferð.
t alvörunni miðri var næstum
spaugilegt að veita eftirtekt að
Otto og Björn brugðust við
næstum á sama hátt... með
fyrírlitningu og andúð ....
— Auk þess sagði Christer —
hefur í kvöld enn fleira bætzt
inn í þetta mál. Þessi tvö morð
eru að vfsu aðskilin frá hvort
öðru f tfma — milli þeirra
liggja tuttugu og tvö ár og þvf
er auðvitað ekki fráleitt að hér
sé um tvo glæpi að ræða sem
ekki grfpa hvor inn f annan. Eg
hallast þó ekki að þvf að það sé
raunin. Fyrst og fremst ber
þess að gæta að sonur Gertrud
er meira og minna aðalpersóna
f báðum tilvikum. og þvf næst
er ýmislegt sem bendir til þ'ess
að vissir þræðir f óláni Gertrud
hafi legið hingað upp til herra-
garðsins.
— Hvað ertu eiginlega með f
huga? spurði Daniel Severin
forvitinn.
Og Christer svaraði hugsandi
og dró seiminn. — Otto er ekki
faðir Björns Udgrens. Nei...
En við megum ekki gleyma
þvf... að þegar Gertrud lifði
voru tveir bærður hér á bæn-
um.
Gabriella lyfti hendinni eins
og hún vildi þagga niður f hon-
um, en hann hristi seinlega
höfuðið.
— Afsakaðu mig, Bella, en ég
verð að gera þetta þó svo það
verði vandaræðalegt fyrir þig
og fleiri...
Hann hvarflaði augum að
Helene Malmer og festi þau á
henni.
— Það er reyndar ýmislegt
sem mér leikur hugur á að fá
að vita varóandi Jan Áxel
Malmer. Og 'ég hef á tilfinning-
unni að þá sé skynsamlegast að
leita aftur f tfmann. Það er ekki
nokkur minnsti vafi á þvf að
það var eitthvað bogið við
dauða hans og hverníg hann
bar að. Og nú Helene, held ég
að það sé bezt fyrir þig að þú
haldir þér við sannleikann og
skýrir frá því hvernig þetta
vildi til.
Helene kveikti sér f enn
einni sfgarettu og ég sá að
hendur henna skulfu. Þvf næst
leit hún til skiptis á Gabriellu
og Otto Malmer. Stór köld augu
hennar voru full af hæðni,
kannski öllu heldur grimmd og
ég skynjaði að hún hafði ákveð-
ið að verða við beiðni Christers
áður en Daniel Severin gaf
samþykki sitt.
— Svona Helene, þú skalt
bara segja þeim allt af létta.
Það er ekki sérstaklega upp-
byggileg skemmtun, það veit
hamingjan heil og sæl, en ég
býst við að ekki tjói að tala um
það f slfkri stöðu.
— Allt f lagi, ég skal segja
það sem ég veit. En ég gat full-
vissað ykkur um fyrirfram að
það snertir hvorki Frederik eða
fegurðardrósina Gertrud. Sag-
an snýst aðeins um Jan Axel og
mig. Og svo... að sumu leyti
um Daniel.
Hún hafði ekki talað lengi
áður en eldurinn hafð slokknað
í sfgarettunní hennar en hún
veitti þvf ekki athyglí. Hún
hvarf svo á vit endurminninga
sinna að hið harða svipmót
hennar og hrokafulla hvarf og
andlit hennar varð milt og
hreint.
— Þegar Jan Axel kom heim
til Rauðhóla haustið 1939, var
hann orðinn ekkjumaður.
Hann var þá þrjátfu og fjög-
urra ára g’amall, ég var tuttugu
og sjö ára og hafði verið gift
Otto í eitt ár. Það... það hafði
verið mjög erfitt ár og ég fann
til ólýsanlegs leiða og ein-
mannakenndin hafði náð sterk-