Morgunblaðið - 21.06.1977, Qupperneq 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 21. JUNl 1977
„Held að við höfum lagað
okkur að þessum breyting-
um eins og kostur er"
— segir Ólafur Jóakimsson, skipstjóri á Sigurbjörgu ÓF
„Þessi siðuútgerð er að líða undir lok
hér á Norðurlandinu. Við erum nú bara
þrir bátar eftir við Eyjafjörðinn, Sigur-
björgin, og svo Ólafur Magnússon og
Þórður Jónsson á Akureyri. Ég býst nú
við því að maður eigi eftir að sakna
þessa. Það er margt í þessu, sem er
nálægt, en óneitanlega er það skemmti-
ieg tilhugsun að það sé verið að smíða
handa manni skuttogara. Þetta er á sína
vísu eins og á síldinni i gamla daga.
Fyrst kastaði maður ekki á annað en
vaðandi, en svo kom sú tíð að það var
kastað eftir tækjum án þess að sjá nokk-
urn skapaðan hlut“. Það var Ólafur Jóa-
Það koma ekki þessi seiði
sem sýknt og hei/agt var
sparkaó út um lensportið
kimsson, skipstjóri á Olafsfirði, sem svo
mælir, þegar við röbbum saman á heim-
ili hans að morgni sjómannadags.
Ólafur hefur verið skipstjóri frá 1955,
er hann byrjaði með Einari Þveræing
ÓF, en þá hafði hann verið stýrimaður
siðan 1949. Nú er hann skipstjóri á
Sigurbjörgu, en hjá Slippstöðinni á
Akureyri er verið að byrja á skuttogara
fyrir Magnús Gamalielsson, útgerðar-
mann á Ólafsfirði, og þá má reikna með
þvi að Sigurbjörg verði seld.
Þegar ég spurði Ólaf hvers hann teldi
að hann saknaði mest, svaraði hann: „Nú
sést aldrei fiskur á dekki. hann bara
hverfur þarna ofan í skipin. Þetta held
ég að ræni mann einhverri þægindatil-
finningu. Það er svo fallegt dekkið, þeg-
ar allt er fullt af fiski.
Hins vegar er margt, sem mátti missa
sin. Til dæmis verður öll vinnuaðstaða
svo gjörólík ng þá ekki hvað sizt yfir
vetrartímann".
— Hlakkar þú til að fá skuttogarann?
„Ég veit nú ekki. Sennilega geri ég
hvort tveggja að kvíða fyrir og hlakka
til.
Þetta verður enn ein endurtekningin
fyrir mig, því þarna verða bæði tæki og
annað, sem ég hef aldrei séð áður. En
karlar eins og ég verða að fylgjast með
tímanum. Þessi siðuskip eru orðin aftur-
úr. Á sömu slóðum og skuttogararnir eru
fiskum við ekki nema brot af því, sem
þeir fá. Þeir eru svo stórvirk tæki“.
Mjög algengt að við förum
ótilkvaddir úr smáfiski
— Nú er ekki allt fallegt, sem heyrist
um skuttogarana. það fælir þig ekkert?
„Þetta er voðalega hvimleiður áróður,
þetta stöðuga til um smáfiskadráp togar-
anna. Það er eins og það eigi að gera
þessa skipstjóra og sjómenn að einhverj-
um óbótamönnum".
— Af hverju heldur þú að þetta tal
stafi?
, „Þetta spinnst náttúrlega upp í öllu
talinu um ofveiði og fiskvernd. Allir
erum við sammála um að vernda smá-
. fiskinn og ég held að ástandið beini
óttanum að stórvirkustu tækjunum, sem
eru skuttogararnir.
Þeir eru svo stórvirkir og fljótir að
taka þetta magn. Þetta eru nokkur hol á
hverjum stað og svo búið.“
— Heldur þú að þeir séu ef til vill of
stórvirkir?
„Það getur vel verið, ef þetta er allt
svona á rassinum, eins og fiskifræðing-
Sigurbjörg ÓF í höfn, fánum prýdd á sjómannadaginn. Fyrir aftan liggur skuttogar-
inn Sólberg.
Ljósm: motif-mynd Kr.Ben.
Ólafur Jóakimsson
arnir segja. Alla vega verður að fara að
öllu með gát.“
— Er það gert?
„Já. Ég held það nú. Það er búið að
gera svo margvfslegar ráðstafanir að það
kemur nú miklu minna af fiski, sem við
þurfum að henda en áður var. Það koma
ekki þessi seiði, sem við vorum sýknt og
heilagt að sparka út um lensportið."
— Hefur möskvastærðin breytt öllu?
„Við verðum að ætla að þessi seiði séu
áfram til f sjónum og að þau fari þá bara
út um þessa stóru möskva, sem komnir
eru.
Og það er til dæmis áberandi af okkur
skjölum og plöggum, að fiskurinh f afl-
anum, hefur farið stækkandi. Á ísaárun-
um, 1967, '68, og ’69, þá var hægt að tala
um smáfiskadráp. En nú er ekki um
þetta að ræða.“
— Telur þú að nóg sé nú við gert?
„Hér fyrir Norðurlandi er varia hægt
að gera meira. Ég sé ekki að það sé meira
hægt að þrengja að togveiðunum. Þessar
hefðbundnu togslóðir skipa hér fyrir
Norðurlandi eru allar komnar inn fyrir
linu.“
Núer ekki bara djöflast áfram
meðan eitthvað er að hafa
— Nú ert þú að sfðuskipi og ert farinn
að hugsa til skuttogara. Er einhver mun-
ur á þeim fiski, sem þessi skip koma
með að landi?
„Það má heita að skutskipin fái
smærri fisk í sína vörpu en síðuskipin.
Það gerir veið.iaðfeðin. Ég hef nú svolití
verið að athuga þetta og veit, að þessir
tveir skuttogarar, sem hér eru, koma oft
með meira af smáfiski en við.
Þetta liggur í skutdrættinum. Þeir
strengja veiðarfærið svo að smáfiskur-
inn á verra með að komast út, heldur en
hjá okkur, þar sem allt slaknar bæði f
drætti og svo þegar við hífum. Hins
vegar skulum við ekki blekkja okkur
með orðinu smáfiskur.
Það sem er kallað smáfiskur í dag, var
enginns smáfiskur fyrir nokkrum árum.
Nú miða fiskfræðingar við 58 senti-
metra, en við megum hirða ofan í 50.
Fyrir 10 árum hirtum við niður í 40
sentimetra og þaðan af minna. Það sem
svq heitir undirmálsfiskur ið dag, var
áður smáfiskur. Þannig hefur þetta
breyzt og við megum ekki láta það rugla
okkur í ríminu."
— En hefur þá orðið sama breyting með
ykkur togaramönnum?
„Ég held að við höfum lagað okkur að
þessum breytingum eins og kostur er.
Það fer auðvitað ekki hjá því að við
verðum að henda einhverju. Oft er það
svo, þegar menn eru að leita að fiski, að
það kemur upp ónothæft rusl. Þá er hætt
og farið af svæðinu, en hjá slíkum holum
verður aldrei komizt meðan menn
stunda sjóinn."
— En þegar fiskurinn er blandaður.
Gangið þið þá ekki eins langt og þið
komizt til að geta hirt stærri fiskinn?
„Ég held nú ekki. Ég get sagt þér til
dæmis af svæðunum, sem lokað var á
Skagagrunni og Vopnafjarðargrunni.
Þetta varð verst svoleiðis að úr kannski
10 tonna holi hefur um hálft tonn farið í
sjóinn aftur.
Ég held, að við séum allir sammála um
að þessar lokanir séu góðar. Það kærir
sig enginn lengur um yfirþyrmandi smá-
fisk í aflann.