Morgunblaðið - 22.06.1977, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 22. JUNÍ 1977
13
cic, sem stjórnaði blönduðum kór og
hljómsveit, sem flutti Messias þá og
mig minnir að þetta hafi verið á árun-
um kringum 1942 eða þar um bil. Það
var safnað saman fólki úr ýmsum kór-
um og þessi blandaði kór siðan mynd-
aður
— Þá voru brezkir hermenn hérna
og það var einmitt einn úr þeirra hópi
sem söng einsöngshlutverkið I
Messiasi, en hann var lærður söngvari.
Er einhver munur á þvi að syngja
með Pólýfónkórnum og öðrum kórum?
— Já, það er nokkuð mikill munur
á þvl, vegna þess að Ingólfur gerir allt
aðrar kröfur og öðruvisi en flestir aðrir
stjórnendur Sérstaklega gerir hann
kröfur varðandi raddbeitingu og raunar
mun meiri kröfur en ég bjóst við að
þýddi að gera hjá nokkrum kór, en
þetta hefur honum tekizt. En þetta
verður til þess að kórfélagar fá mun
meiri og betri þjálfun. Þess vegna held
ég að þessi kór hafi náð meiri árangri
en almennt gerist, þvi það verður að
gæta þess að hér er aðeins venjulegt
fólk, sem tekur þátt i söngnum, en
með mikilli vinnu og mikilli áherzlu á
raddbeitingu og raddþjálfun má ná
þessum góða árangri Þetta hefur orðið
til þess að fólk, sem hefur verið i
Pólýfónkórnum er eftirsótt i aðra kóra.
— Ég held lika að aðrir kórar séu að
taka upp þessi vinnubrögð, að leggjá
mikla áherzlu á raddþjálfunina og þvi
má segja að Ingólfur hafi að vissu leyti
Jón R. Kjartansson
haft áhrif hér Annars er þetta mikið að
breytast, hér áður fyrr gátu allir sungið
með I kórum, fólk þurfti ekkert frekar
að kunna að lesa nótur, t d raddirnar
voru kenndar og síðan var sungið og
ég held sem sagt að það sé að þróast
mjög I þá átt að meiri kröfur eru gerðar
til fólks sem syngur I kórum, sagði Jón
Kjartansson að lokum.
Slðasti viðmælandi Mbl. úr Pólýfón-
kórnum er Margrét Þóra Gunnarsdóttir
og syngur hún sópran:
— Ég hef verið mjög stutt I kórnum
og byrjaði I vor eftir að prófum lauk
Er þetta fyrsti kórinn sem þú syngur
I?
— Nei, ég hef verið i ýmsum kórum
áður, lengst af í Tónlistarskólakórnum
og Háskólakórnum. Ég hef mjög gam-
an af að vera með núna, þetta er mikil
vinna, en mér finnst ég hafa lært
mikið, sérstaklega í raddbeitingu.
Það kom I Ijós að Margrét hefur
nýlokið planókennaraprófi og var hún
spurð hvort hún hygðist halda áfram
tónlistarnámi:
Já, mér finnst eiginlega óhugsandi
að hætta eftir öll þessi ár, það er eins
og maður verði háður þessu
Hlustarðu mikiðá tónlist?
Já, ég reyni að sækja flesta tónleika
sem haldnir eru hér I Reykjavik, og
þess á milli hlusta ég á hljómplötur.
Klassiska eða popptónlist frekar?
— Ég hallast nú heldur að klassiskri
tónlist, hún er miklu vandaðri. Popp-
tónlistin er byggð á allt öðrum vinnu-
brögðum, og þessi dægurlagatónlist
sem mest er spiluð finnst mér yfirleitt
lítið spennandi, og ákaflega tilbreyting-
arlaus. Þá má náttúrlega ekki einblina
á þessa gömlu klassisku tónlist, það er
alltaf verið að semja ný tónverk sem
eru auðvitað mjög misjöfn að gæðum.
Tfminn á aðeins eftir að skera úr um
hvað heldur velli Fyrri kynslóðir eru
búnar að velja og hafna úr verkum
gömlu meistaranna og það sem gott er
stendur eftir
Að lokum er Margrét Þóra Gunnars-
dóttir spurð hvernig ítalluferðin leggist
í hana:
— Ég hlakka mikið til, hún verður
áreiðanlega dálltið strembin i byrjun,
en eftir tónleikaferðina, ætla margir að
taka sér fri Ég hef hugsað mér að nota
tækifærið og fara á tónlistarnámskeið i
Siena sem hefst rétt eftir að tónleika-
ferðinni lýkur, svo að ferðin verður
sjálfsagt lærdómsrik á margan hátt
Það er ákaflega gaman að vera með i
Margrðt Þóra Gunnarsdóttir
þessu starfi, andinn i kórnum er sér-
staklega góður og allir eru fullir af
áhuga á að gera sitt bezta
slíku starfi
mér, en eins og sakir standa leiSi
ég bara hugann að þvf sem fram-
undan er og held aS allir séu
staSráSnir í aS gera þessa för aS
sigurför kórsins. HljóSfæraleikarar
eru einnig staSráSnir f þvf og þeir
hafa veriS mjög samvinnufúsir og
ekkert erfiSi taliS eftir sér þrátt
fyrir mikiS álag við önnur störf.
— Til liðs viS okkur höfum við
fengið nokkra af fremstu óratórfu-
söngvurum Bretlands svo ég held
aS við teflum fram mjög sterku liSi
f þessari söngför.
Nú hefur kórinn flutt mik^S af
kirkjulegum verkum. er einhver
sérstök ástæSa fyrir þvf?
— Öll stærstu verk fyrir kóra
eru kirkjuleg verk og það má segja
aS sé meginástæSan og tónleika-
hald okkar hefur oftast veriS
bundiS við stórhátfSir og þvf hefur
veriS reynt að flytja verk, sem
hæfa þeim hátfðum. Annars hefur
kórinn alltaf flutt veraldleg verk
innan um. en flest stærstu kór-
verkin eru kirkjuleg verk og hafa
þvf orðið fyrir valinu.
— Það myndi gleSja mig að sjá
enn einu sinni fullt hús í Háskóla-
bfói á miSvikudagskvöldiS þegar
ég kveð fslenzka áheyrendur Pólý-
fónkórsins.
Þú ert þá staðráSinn f að hætta?
-— Ég læt þvf ósvarað hvort ég
legg tónlistina algerlega á hilluna,
en ég mun ekki stjórna Pólýfón-
kórnum að þessari söngerð lok-
inni.
Af hverju ekki?
— ÞaS er ofviða einum manni
að standa undir slfku starfi. Sá
stuSningur sem ég hefi notiS til
þess var of Iftill og barst of seint,
sagSi Ingólfur Guðbrandsson aS
lokum.
j j U j H ■ ÆKm 1 M mm W , 'Kiíý ' 1
Burtfararprðfsnemendur vorið 1977 fráTðnlistarskólan- um í Reykjavík. Tónlistarskólanum í Rvík slitið:
Afhjúpuð brjostmynd af
dr. Róbert A. Ottóssyni
TÓNLISTARSKÓLANUM f
Reykjavfk var slitið í 47. sinn
hinn 26. maf sl. Skófastjórinn,
Jón Nordal, minntist í upphafi
eins af kennurum skólans, Einars
B. Waage kontrabassaleikara,
sem lézt á skólaárinu.
Starfsemi skólans var grósku-
mikil og fjölþætt, en á þessu vori
útskrifuðust 20 nemendur úr
skölanum — 5 einleikarar, 4
píanókennarar og 11 tónmenntar-
kennarar.
Skólanum bárust rausnarlegar
gjafir, bæði frá nemendum sem
nú útskrifuðust og frá nemendum
sem útskrifuðust fyrir 10 árum,
en athöfninni lauk með því að
afhjúpuð var brjóstmynd af dr.
Róbert A. Ottóssyni. Gerði það frú
Guðríður Magnúsdóttir, ekkja sr.
Róberts, en gefendur eru nem-
endur kennaradeildar, sem út-
skrifuðust 1965 og Kór Skálholts-
kirkju, en myndina gerði Sigur-
jón Ólafsson. Færði skólastjóri
gefendum þakkir fyrir þessa
mikilsmetnu og höfðinglegu gjöf
og skipar myndin nú veglegan
sess í húsakynnum skólans.
Lauk MA-
r r
pron í
Menntunar-
leikhús-
fræðum
ÁSA Jónsdóttir lauk fyrir
nokkru MA prófi i mennt-
unarleikhúsfræðum
(Educational Theatre) frá
New York University.
Hún er fædd i Reykjavík 22.
ágúst 1936, dóttir hjónanna Önnu
Guðmundsdóttur og Jöns Sigurðs-
sonar frá Kaldaðarnesi. Asa varð
stúdent frá Menntaskólanum í
Reykjavík 1956, og lauk prófi úr
Þjóðleikhússkólanum 1958. Hún
tók kennarapróf árið 1963 og
kenndi síðan i Reykjavík til vors
1974, en það sama ár höf hún nám
við New School for Researeh i
New York. Haustið 1975 tó hún
BA próf við New York Uni-
versity, og hlaut siðan MA gráðu i
Educational Theatre frá santa
skóla 2. júní.
Asa Jónsdóttir mun vera eini
Islendingurinn, sem hefur MA
gráðu í Þessari grein.
Eiginmaður hennar er Tömas
Karlsson varafastafulltrúi Islands
hjá Sameinuðu þjóðunum i New
York.
Frú Guðríður Magnúsdðttir afhjúpar brjóstmyndina af
dr. Rðbert A. Ottðssyni.
|>oliö er ólrúleot
Veðrunarþol er einn ve.igamesti eiginleiki,
sem ber að athuga þegar málað er við
íslenzkar aðstæður.
Þol — þakmálnlngin frá Málningu h.f.
hefur ótvírætt sannað gæði sín, ef dæma
má reynslu undanfarinna ára. Stöðugt
eftirlit rannsóknastofu okkar með
framleiðslu og góð ending auk meðmæla
málarameistara hafa stuölað að
vinsældum ÞOLS.
ÞOL er alkýðmálning. Einn lítri fer á um
það bil 10 fermetra.
ÞOL er framleitt í 10 staðallitum, sem gefa
fjölmarga möguleika í blöndun.
ÞAKMÁLNING
SEM ENDIST
málninglf
£U
f