Morgunblaðið - 29.06.1977, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 29. JUNl 1977
23
Minning - Jóhann
Bragi Eyjólfsson
Fæddur 20. nóvember 1930.
Dáinn 18. júnl 1977.
Á hásumardegi, þegar Islenzk
náttúra skartar öllu þvi fegursta,
sem hún á yfir að ráöa. Blóma-
skrúðið breiðir út faðminn mót
vermandi sól. Dagarnir eru hinir
lengstu og björtustu, sem gerast á
voru landi. Okkur finnst lífið vera
svo brosmilt og bjart og leika
unaðsóma á sína hörpustrengi. Þá
er skyndilega sem drungalegt ský
dragi fyrir sólu. Harmafregn flýg-
ur um meðal ættingja og vina.
Hann Bragi er látinn. Einn
strengur hörpunnar er brostinn.
Að visu kom þetta okkur ekki
alveg í opna skjöldu. Vegna þess
að aðdragandinn var nokkur, þó
ekki væri hann langur. Við vild-
um aldrei trúa þeirri staðreynd,
sem við okkur blasti. En sú stund
rann upp :ð við urðum að trúa,
þótt erfitt væri að sætta sig við
það. En þá vakna i okkar hugar-
heimi spurningar sem þessar,
hvers vegna er manni í fullu f jöri
og starfi, á miðjum aldri, kippt út
úr röð samferðarfólksins og hann
leiddur fyrir slíkan dómstól?
Hvers vegna er lífið svona hverf-
ult? Hvers vegna er dauðinn
svona miskunnarlaus og bitur og
kveður sér dyra á svo ótímabærri
stundu sem þessari?
Við þessum spurningum fæst
ekkert svar. í slíkum efnum, sem
þessum fáum við engu ráðið.
Mannlegur máttur meó alla sína
nútímatækni, fær hér heldur
engu um þokað. Við verðum að
sætta okkur við orðinn hlut. Þó
svo að börnin séu uppkomin og
höfuð verkefni lifsins að baki, þá
finnst okkur samt, meðan við
erum enn ekki eldri en þetta, við
eiga svo ýmislegt eftir ógert. Ein-
mitt þá getur farið í hönd enn eitt
ánægjulegt tímabil æfinnar, þeg-
ar hjónin sameinast um sin
hugðarefni og oft kærkomnar
tómstundir, þegar dagsins önn er
að mestu lokið.
Jóhann Bragi Eyjólfsson, eins
og hann hét fullu nafni, var fædd-
ur í Reykjavik 20. nóvember 1930.
Hann var þar af leiðandi aðeins
46 ára að aldri. Hann var sonur
þeirra sóma hjóna Þórunnar Jóns-
dóttur og Eyjólfs E. Jóhannssonar
rakara, sem mörgum var að góður
kunnur. Eyjólfur er fyrir nokkru
látinn, en öldruð móðir má nú sjá
á bak elskulegum syni.
Bragi nam rafvirkjun og stund-
aði þá iðngrein sín fyrstu starfsár.
Siðan hóf hann akstur á Bifreiða-
stöð Reykjavikur, það starf helg-
aði hann sér til æfiloka. En nokk-
ur siðustu árin vann hann einnig
við afgreiðslu og verzlunarstörf
hjá Reykjafelli h.f. Hann var
mjög traustur og samviskusamur
starfsmaður, vel metinn og virtur
af sinum samstarfsmönnum og
viðskiptavinum. Það er óhætt að
segja að hann hafi verið stétt
sinni til sóma, enda var hann
Fæddur 12. aprll 1953.
Dáinn 17. júní 1977.
Okkur sytkinin langar til að
minnast Nonna frænda, hér með
örfáum orðum.
Hann var fæddur í Reykjavik á
heimili ömmu sinnar og afa, son-
ur Guðjónu Pálsdóttur og Gunn-
ars Kristjánssonar, en ólst upp
hjá móður sinni og fósturföður,
Þóri E, Magnússyni.
Nonni átti tvær systur, Mar-
gréti og Sólveigu. Hann var góður
strákur, kátur í lund og vinur
vina sinna. Frændrækni og sjálf-
stæði einkenndu hann mjög.
Hann var skemmtilegur heim að
sækja og gat alltaf talað við alla
jafnt.
Við bræðurnir áttum góðar
stundir með Nonna, allt frá því
við vorum smástrákar og langt
fram á ungiingsár. Þá dvöldum
bæði öðlingur og ljúfmenni. Hvar
sem hann var og hvert sem hann
fór, vann hann sér ávallt hylii
samferðarfólksins, það var alveg
sama hvort heldur var á vinnu-
stað eða i góðvina hópi, alltaf var
létt i kringum hann. Broslegu
hliðarnar á lífinu voru æfinlega
ofarlega í hans huga, þær færði
hann í skemmtilegan búning,
miðlaði meðal viðstaddra, svo að
af varð kátína og gleði.
Þegar við nú á þessari stundu,
kveðjum þennan ágæta vin okkar,
þá gerum við það i þeirri fullu •
vissu að við erum að kveðja góðan
dreng. Með virðingu en trega í
huga, færum við ökumenn og
starfsfólk á B.S.R. honum kveðjur
og þakkir fyrir örugga og ánægju-
lega samfylgd í gegnum öll árin.
Við Bragi erum auk samstarfs
búnir að vera nágrannar i 20 ár,
milli okkar heimila hefur alla tíð
ríkt tryggð og einlæg vinátta. Með
honum og eftirlifandi eiginkonu
hans Guðlaugu Marteinsdóttur,
höfum við hjónin átt margar og
skemmtilegar samverustundir.
Einstöku sinnum áttum við þess
kost að njóta saman stundar úti í
hvanngrænni gróandi náttúru. í
slíku umhverfi undi hann vel hag
sínum, einmitt þar átti hann sinar
kærkomnu yndisstundir. Enda
unni hann svo heitt öllu þvi sem
fagurt var. Ég veit að Lóló hefur
mikið misst og söknuður hennar
er sár, en þrátt fyrir allt, getur
hún sætt sig við það, að hún á
samt svo mikið eftir, hún á sin
fjögur elskulegu börn, sem er sú
dýrmætasta eign, sem nokkur
getur átt.
Lífið gengur sinn gang, kyn-
slóðir koma og fara, maður kemur
i manns stað, það er kominn litill
og nýr Bragi, augasteinn allrar
fjölskyldunnar og þá ekki sist
ömmu sinnar.
Vinir og velunnarar, látum ei
bugast þótt á móti blási, stöndum
þeim mun þéttar saman, stöndum
vörð um velferð heimilisins að
Rauðalæk 51, treystum vináttu-
böndin, þvi nú er þörfin brýnni
en nokkru sinni áður. Himneski
faðir, veit þú öllum syrgjendum
huggun og styrk og varðveit þú
sálu þessa framliðna bróður.
Við sem eftir stöndum munum í
hjörtum okkar geyma mynd og
ljúfa minningu um góðan dreng
og sannan vin.
Ingimar Einarsson.
Hinn 18. júní s.l. andaðist á
Borgarspitalanum vinur minn og'
mágur Jóhann Bragi Eyjólfsson
rafvirki.
Fregnin um andlát hans kom
mér að visu ekki alveg á óvart þar
sem mér var kunnugt um þá erf-
iðu baráttu sem hann hafði háð
undanfarna mánuði, en engu að
síður var eins og þyrmdi yfir
mann og hugurinn fylltist sárum
trega og söknuði.
við saman allar helgar, stunduð-
um veiðiferðir og hjólreiðar milli
Reykjavíkur og Hafnarfjarðar, en
þar átti Nonni lengst af heima.
Hann var kokkur að mennt og
þótti frábær í sínu fagi. Síðustu
árin hafði hann ferðast víða um
heiminn, fyrst á hafrannsóknar-
skipi en síðar á hóteli erlendis, og
þá loks á loðnubáti. Þegar hann
var i landi, brást það aldrei að
hann heimsækti ömmu sina og
afa. Tók hann þá gjarnan skák við
afa og yngsta móöurbróður sinn.
Nonni var nýkominn úr Spánar-
ferð, og hafði honum ekki einu
sinni unnist tími til að taka upp
úr töskunum, er hann lést.
Þegar þessi sviplega frétt barst
okkur, urðum við öll mjög slegin,
og vist er um það að við munum
öll syrgja hann og sakna hans.
Ætíð munum við minnast Nonna
Bragi fæddist hinn 20. nóvem-
ber 1930, hér i Reykjavík, sonur
sæmdarhjónanna Þórunnar Jóns-
dóttur og Eyjólfs Jóhannssonar
rakarameistara. Eyjólfur var vel
látinn og kunnur rakarameistari
hér í borg í áratugi, en hann lést
árið 1975. Það er þvi skammt
stórra högga á milli hjá Þórunni,
sem þá sá á eftir eiginmanni sin-
um og nú missir hún yngsta barn-
ið sitt. Systkini Braga sem enn
eru á lifi eru Svana, Gyða, Erla og
Trausti en ein systir þeirra,
Helga, dó fyrir mörgum árum. Ég
átti þess kost að kynnast foreldr-
um og systkinum Braga og leið
manni ávallt vel i návist þeirra,
enda mjög vandað og skemmtilegt
fólk. En nú kveðja þau systkinin
sinn yngsta bróður með söknuði.
Bragi giftist eftirlifandi eigin-
konu sinni, Guðlaugu Marteins-
dóttur, hinn 27. október 1951.
Hjónaband þeirra var alla tið
mjög gott og voru þau hjónin
mjög samrýnd í öllu, þau tuttugu
og fimm ár sem þau höfðu verið
gift. Þeim varð fjögurra barna
auðið, þau eru, Katrin Margrét,
gift Oddi Fjalldal læknanema, Ey-
jólfur trúlofaður Kristínu Krist-
mundsdóttur, Stella og Þórir Val-
garð. Katrín og Oddur eru búsett
hér i Reykjavik, Eyjólfur og
Kristin eru við nám I Danmörku
en þau voru nýiega komin heim.
Stella og Þórir búa ennþá í for-
eldrahúsum. Þau sjá nú á eftir
ástkærum eiginmanni og elsku-
legum föður, sem var þeim allt i
öllu og söknuðurinn er þvi mikill
en guð almáttugur hefur gefið
þeim styrk til að bera þessa
þungu sorg.
Eftir að barnaskólanámi lauk
lagði Bragi stund á rafvirkjanám.
Hann lauk prófi i rafvirkjun og
starfaði við rafvirkjun I nokkur
ár þar á eftif. Til tekjuöflunar fór
Bragi að aka leigubíl á kvöldin og
um helgar og varð það síðan að
hans aóalstarfi. Bragi var bílstjóri
á B.S.R. um langt árabil eða þar
til að hann réðst til heildverslun-
arinnar Reykjafells h/f, sem ein-
göngu verslar með raflagnaefni.
Ég átti þess kost að kynnast
Braga mjög náið og urðum við
mjög góðir vinir. Við höfðum
ákveðið að byggja saman tvíbýlis-
hús og hófumst handa árið 1956,
fullir bjartsýni og af miklum
áhuga. Mér verður hugsað aftur
til þeirra ára og minnist þess hvað
erfiðleikarnir þjöppuðu okkur
saman og aldrei bar skugga á sam-
starf og þakka ég Braga það
vegna hógværðar og tillitssemi
vió aóra. Á eftir fylgdi síðan átján
ára sambýli með þeim hjónum og
þar komu inannkostir Braga best i
ljós. Hann var einn af þeim mönn-
um sem tranaði sér ekki fram en
stóð við gefin loforð og lá ekki á
liði sinu ef á þurfti að halda. Með
slíkum manni er gott að búa.
Meðal starfsfélaga sinna á
B.S.R. eignaðist Bragi traustan
vinahóp, sem ég veit að honum
þótti vænt um. Er nú höggvið
skarð í þann kjarna sem ekki
verður fyllt og sakna þeir félag-
arnir nú vinar sins sem alltaf var
hrókur alls fagnaðar þeirra á
meðal. Á meðal vina sinna var
Bragi mjög skemmtilegur bæði
Að lokum viljum við votta
nánustu aðstandendum hans og
stúlkunnar hans, sem lét lifið með
honum af slysförum, okkar inni-
legustu samúð.
Þeir sem guðirnir elska, deyja
ungir.
Guð blessi minningu hans.
Ilelgi V. Jóhannsson,
Sigurður S. Jóhannsson,
Guðrún Jóhannsdóttir.
músikalskur og fór hann oft meó
eftirhermur af mikilli snilld.
Bragi var mjög góður heimilis-
faðir og barngóður. Þótti honum
mjög gaman að slá á létta strengi
við börnin og þótti okkar börnum
mjög vænt um hann enda sam-
gangur mikill á milli fjölskyldna
okkar. Tengdamóður sinni var
hann alla tíð mjög góður og nær-
gætinn og kveður hún hann með
sárum trega og þakkarhug. Með
þeim tengdafeðgum Oddi Fjalldal
og Braga tókst mikil vinátta og
verður Oddi seint þökkuð sú
mikla stoð og sá mikli sálarstyrk-
ur sem hann veitti Braga í hans
erfiðu veikindum. í veikindum
sinum var Braga oft tíðrætt um
börnin sín og þá sérstaklega hin
yngri og var hann alltaf að reyna
að hlifa þeim við þvi að sjá þá
miklu erfiðleika sem hann átti við
að stríða.
Það tekur okkur sárt að kveðja
Braga í hinsta sinn en okkur er
ljúft aó minnast góðs drengs og
góðra stunda, i samvistum við
hann, þær minningar gleymast
aldrei. Ég, Anna og börnin þökk-
um honum allt og allt.
Við biðjum algóðan guð aó
styrkja allt hans fólk, eiginkonu
börn og tengdabörn, einnig aldr-
aða móður og systkini. Guð varð-
veiti minningu hans.
Halldór Marteinsson.
Vinur er látinn.
Fréttin um lát Braga kom eng-
um á óvart, sem til þekktu. Rúm-
lega tveggja mánaða erfið barátta
við ólæknandi sjúkdóm, sem kom
eins og þruma úr heiðskiru lofti,
leiddi hann til hinztu hvildar.
Bragi var fæddur i Reykjavík
20. nóvember 1930, og var þvi í
blóma lífsins, þegar kallið kom.
Foreldrar Braga voru hjónin Þór-
unn Jónsdóttir og Eyjólfur Jó-
hannsson, sem margir Reykvík-
ingar, sérstaklega af eldri kyn-
slóðinni þekktu bezt undir nafn-
inu Eyjólfur rakari. Eyjólfur lézt
fyrir tveim árum siðan á áttug-
asta og fjórða aldursári. Þórunn
sér nú á bak elskulegum syni
langt fyrir aldur fram.
Bragi ólst upp í Vesturbænum,
nánar tiltekið á Sólvallagötu 20,
hjá góðum foreldrum og i stórum
hópi systkina. Skammt þar frá,
eða á Brekkustígnum, ólst upp
eftirlifandi eiginkona hans, Guð-
laug Marteinsdóttir, dóttir hjón-
anna Katrínar Jónasdóttur og
Marteins Halldórssoar. Bragi og
Guðlaug kynntust ung að árum og
gengu i hjónaband 27. október
1951, hjónaband, sem einkenndist
af ástúð og samheldni alla tió.
Börn þeirra eru Katrin Margrét,
Ijósmæðranemi, gift Oddi Fjall-
dal, læknanema, Eyjólfur, sem
stundar nám í húsagerðarlist í
Danmörku, heitbundinn Kristinu
Kristmundsdóttur, sem einnig er
við nám þar, Stella skrifstofu-
stúlka og Þórir Valgarð, sem mun
hefja menntaskólanám að hausti.
Barnabörn Braga eru tvö, Jóhann
Bragi Fjalldal og Edda Björg Ey-
jólfsdóttir.
Að loknu skyldunámi hóf Bragi
nám við Iðnskólann í Reykjavík
og lauk þaðan prófi sem rafvirki
árið 1951. Stundaði hann þá iðn-
grein stuttan tíma, þvi árið 1954
Jón Sœvar Gunn-
arsson — Minning
gerðist hann leigubilstjóri hjá
BSR og var við það starf til ársins
1973. Þá réðist hann sem starfs-
maður Reykjafells h.f. og vann
þar til þess dags, er hann fór að
kenna sér þess meins, sem leiddi
hann til hinztu hvildar.
Þrátt fyrir fjölskyldutengsl hóf-
ust náin kynni okkar Braga ekki
fyrr en árið 1962, vegna dvalar
minnar erlendis. Á þeim 15 árum,
sem vinskapur okkar stóð, er
margs að minnast, sem ekki verð-
ur rakið hér, en frekar gerð til-
raun til að lýsa i fáum orðum
góðum dreng og heimilisföður.
Bragi var grandvar bæði til orðs
og æðis, en um leið sérstaklega
skemmtilegur og tryggur félagi
og góður fjölskyldufaðir. Um-
hyggja hans fyrir velferð eigin-
konu og barna var hans aðals-
merki. í þjóðfélagi nútimans er
þessi eiginleiki þvi miður ekki
eins áberandi og skyldi og verður
vist að skrifast að hluta á reikn-
ing hins gegndarlausa lífsgæða-
kapphlaups, sem náð hefur tökum
á okkur flestum. En um leið hlýj-
ar það manni um hjartarætur að
sjá þennan eiginleika jafn rótgró-
inn og i viðhorfi Braga til eigin-
konu sinnar og barna, sem hann
lifði fyrir i þess hugtaks fyllstu
merkingu. Árangur þessa sterka
eðliseinkennis Braga er samheld
in og einhuga fjölskylda, og börn-
in öll fjögur bera vott hins góða
uppeldis og umhyggju, sem þau
hafa notið. Að sjálfsögðu tekur
það samheldni beggja foreldra,
svo að slíkt takist, og ég mun ekki
reyna að gera upp á milli Braga
og Guðlaugar i áslúð þeirra og
umhyggju fyrir börnum sinum.
Sem vinur og félagi var Bragi
sérstaklega glaðvær maður, sem
alltaf hafði á takteinum skemmti-
legar sögur og fráságnir, sem
hann krýndi með einstakri frá-
sagnarsnilld og gleði. Var það oft
meó ólikindum sá fjöldi skoplegra
frásagna, sem hann hafði i poka-
horninu og var þá oft glatt á
hjallá og hlegið dátt. Skopskyn
Braga var svo næmt, að hann gat
iðulega gert hversdagslega at-
burði að hlátursefni, sem alla
kætti, en aldrei minnist ég þess,
að kímnigáfa hans hafi verið sær-
andi fyrir nokkurn mann.
Bragi hafði mikið yndi af söng
og tónlist, enda söngmaður góður.
Um árabil var hann í söngkór
BSR, og minnist ég þess, hve
mikla ánægju hann hafði af þátt-
töku sinni I kórnum með starfs-
félögum sínum.
Þessum fáu orðum um vin
minn, Braga, get ég ekki lokið án
þess að lýsa aðdáun minni á þeirri
ást og umhyggju, sem Guðlaug,
eiginkona Braga, sýndi manni sin-
um i erfiðri sjúkdómslegu og
þeim styrk, sem hún gaf honum á
erfiðum stundum.
Einnig get ég ekki látió hjá líða
að þakka Oddi Fjalldal þann
styrk, sem hann veitti og þá um-
hyggju, sem hann sýndi tengda-
foreldrum sínum i hinni erfiðu
sjúkdómslegu Braga.
Minninguna um elskulegan vin
og öðlingsmann munum við vinir
hans ætið geyma. Fjölskyldu
Braga, eiginkonu, börnum, móð-
ur, systkinum, tengdamóður og
öðru venzlafólki, bið ég Guós
blessunar.
Arni Olafsson.
Birting
afmælis-
og minning-
argreina
ATIIYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góöuin fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og hliösta-tt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera i sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þar þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
linubili.