Morgunblaðið - 10.07.1977, Blaðsíða 15
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. JULÍ 1977
15
1 sumar tók Hreinn sér frí frá störfum, en ekur annars hægri hringleið Ilreinn Haldórsson segir eitthvað spugilegt við eldhúsborðið, Jóhanna Þorsteinsdðttir, kona hans, siiur
hjáSVR. viðgluggann.
~.v ■jr.M&xmr-
þetta er fita eða eitthvað annað”
— Ég kasta ekki yfir 22 metra 1
ár, nema einhver hlaupi með kúl-
una sfðasta spölinn.
Spjallað við
Hrein Hallíórsson,
str æds vagnsstj óra
með meiru ...
gömlu dansana villt og brjálað, en
nú gefur maður sér ekki tíma til
þess. Ég spilaði líka mikið á nikk-
una og geri enn þegar tími gefst
til. Eitthvað reyndi ég að semja af
lögum' sjálfur, en það fór út i
tóma vitleysu svo ég steinhætti
þvi.“
Að þessum orðum sögðum
stendur Hreinn upp úr sófanum
og gengur að harmonikkunni
sinni. Innan stundar er hann sezt-
ur með gripinn í fangið og stórir
og sverir fingurnir ieika lipurlega
um hljómborðið. Meðan líflegur
valsinn dunar i stofunni, blaðar
fréttamaður i plötusafninu, og
kennir þar margra grasa. Hreinn
segist hafa jafn gaman af allri
tónlist, en harmonikkan er þó
greinilega vinsælust. Á stofuborð-
inu liggur hulstur utan af plötu
með safni af lögum Carls Jular-
bos.
Lagið er á enda hjá Hreini og
Jóhanna húsmóðir býður upp á
kaffi og kræsingar. Undir borðum
er ýmislegt spjallað, og við spyrj-
um Hrein hvort hann sé ekki
spenntur þessa dagana. Fjölgunar
von í fjölskyldunni og i ýmsu að
snúast, bíllinn á bílasölu, flutn-
ingur fyrir dyrum, kúluvarp.
— Eg hef það mottó að taka
veruleikann eins og hann er, taka
hvern hlut eins og hann kemur
fyrir. Ég reyni að taka þessu öllu
með heimspekilegri ró og hvað
það varðar að vera að verða faðir í
fyrsta skipti, þá held ég að ég hafi
mara staðið mig vel — hingað til
að minnsta kosti.“
Þolir ekki þessi eilííu
smábein
Meðan við sötrum kaffið og
spjöllum saman, spyrjum við
Hrein, hvort kúluvarpari i
„heimsklassa" þurfi ekki að neyta
sérstakra fæðutegunda. „Nú veit
ég ekki, sjálfur ét ég allt sem að
kjafti kemur, finnst allur matur
góður. Reyndar borða ég lítið af
fiski, finnst hann að vísu bragð-
góður, en þessi eilífu smábein
fara ofboðslega í taugarnar á mér,
svo ég held ég myndi ekki taka
þátt í að drepa siðasta þorskinn,"
segir Hreinn og við spyrjum hann
hvort þeir kúluvarparar, sem náð
hafa beztum árangri, neyti ekki
einhverra lyfja til að verða sterk-
ari.
— „Það sem fyrst og fremst
hefur gert árangur minn þetta
sem hann er, þakka ég æfingum
og aftur æfingum."
— Hvað með lyfin?
— „Lyfin já, þú vilt ég svari
þvi. Ef ég segist ekki nota nein lyf
segir fólk að ég sé að ljúga. Segist
ég nota slíkt, er ég þá að segja
satt! Er það það, sem fólk vill fá
að heyra,“ segir Hreinn og hann
heldur áfram:
— „Annars er fólk alltof kröfu-
hart. Það skiptir mig að vísu ekki
máli, en þegar eitt Islandsmet er
komið þá þykir það lélegur árang-
ur, ef maður bætir ekki sinn bezta
árangur í næstu keppni á eftir.
Mér er svo sem sama um þetta, en
er þetta ekki einum of mikið? Ég
held að þessi kröfuharka fólks
fari illa með ýmsa iþróttamenn,
sérstaklega þá yngri, sem hafa
minni reynslu."
Fá mér eitthvað aðeins
rýmra
Bílar hafa verið snar þáttur i
lífi Hreins undanfarin ár, en
hann er strætisvagnsstjóri hjá
SVR, ekur hægri hringleið, núm-
er 8. Sjálfur á Hreinn Volks-
wagen og hefur átt þá tegund í
nokkur ár. Reyndar byrjuðum við
spjall okkar á að ræða sameigin-
leg vandamál, sem upp hafa kom-
ið vegna skyndiskoðunar lögregl-
unnar, en það er sorgarsaga, sem
óþarfi er að rifja upp hér.
„Annars er ég að selja Fólks-
vagninn minn núna og meiningin
var að fá sér eitthvað aðeins
rýmra, en nýi biilinn má ekki
vera mikið dýrari, en sá gamli.
Þetta er náttúrulega hálfgert bras
á manni, Jóhanna var fyrirvinnan
á heimilinu t.d. meira en hálft
árið i fyrra. Við höfum ekki enn
getað fengið okkur eigið þak yfir
höfuðið. Leigjum nú hér á Kapla-
'skjólsveginum, en flytjum í aðra
íbúð á næstunni. Hins vegar gefa
íþróttirnar einnig ýmislegt, t.d.
ferðalög og slíkt, sem annars yrði
ekki mögulegt.
— Mér líkar bara ágætlega að
keyra strætó í Reykjavik, þetta er
ágætt fólk sem notar hringleiðina.
Maður er farinn að vita hvar þessi
kellingin og þessi kallinn koma í
bílinn og hvar þau fara út. Fólkið
heilsar sumt og ég heilsa á móti.
Eg hef það lika á tilfinningunni,
að þegar konurnar koma heim til
manna sinna, að þær tali þá um
kúluvarparann, sem keyri strætó-
inn þeirra. Hvað fólk segir um
mig veit ég ekki og mér er líka
alveg sama. Ég hirði yfirleitt litið
um það, sem sagt er um mig, ég er
i kúluvarpinu fyrir sjálfan mig,
vegna áhuga míns en ekki vegna
annarra."
íþróttir á villngötum
Hreinn hefur ekki mikla skóla-
göngu að baki, hann lauk skyldu-
námi og tók síðan þriðja bekk
gagnfræðaskóla með það í huga
að fara í iðnnám. Af þvi varð þó
ekki og með meiraprófið að vegar-
nesti varð Hreinn starfsmaður
SVR. Síðastliðinn vetur var
Hreini þó boðin skólavist við
háskóla í Bandaríkjunum. Það
boð var siðan endurnýjað I sið-
ustu viku.
„Þetta boð er bara eitt dæmið
um þá hræsni, sem viðgengst i
iþróttunum. Það er í lagi að vera
skrifaður inn í háskóla og æfa á
vegum skólans sem atvinnumað-
ur. Hins vegar er maður gerður
brottrækur úr mótum áhuga-
manna, ef það er sagt opínberlega
að maður taki laun fyrir að æfa og
keppa.
— „Iþróttirnar i heiminum eru
komnar á villugötur og komnar
langt út fyrir þann ramma, sem
kenndur er við áhugamennsku.
Iþróttamenn æfa svo mikið að
ekkert annað kemst að, og auk
þess stunda áhugamennirnir sína
daglaunavinnu. Þessir menn ættu
að fá greitt fyriT að æfa íþrótt
sina og það án þess að vera i
nokkrum feluleik með peningana.
Hrein og klár atvinnumennska er
miklu heiðarlegri en þessi svo-
kallaða áhugamennska, sem fyrir
löngu er komin út i öfgar."
— „Olympíuhugsjónin er
algjört píp i minum augum og
alltof mikil hræsni samfara um-
ræðum um atvinnu- og áhuga-
mennsku. Ef frjálsíþróttamaður
viðurkennir að þiggja laun fyrir
iþróttina er hann gerður útlægur
frá mótum. Meðan hann heldur
kjafti og segir ekki frá launum
sinum, sem hann fær greidd und-
ir borðið, er allt i lagi, jafnvel þó
allir viti um þessar greiðslur."
Hreinn hefur ekki fengið mikla
aðstoð til æfinga i kúluvarpi.
Síðastliðið ár tók hann sér sjö
mánaða fri frá störfum, en
Reykjavikurborg hjáipaði honum
þá nokkuð og gaf honum i sumar
tveggja mánaða leyfi frá störfum
á fullum launum. Hreinn hefur að
mestu staðið einn og óstuddur i
baráttunni við sífellt betri. árang-
ur í kúluvarpi. Vinir hans hafa þó
gefið honum góð ráð. Sem þjálfari
hefur hann aldrei haft heinn fast-
an sérfræðing sér til aðstoðar, en
þakkar vinum sínum, Guðna Hall-
dórssyni og Ara Stefánssyni góða
aðstoð. Ari gaf honum góð ráð
undir 20 metra, en Guðni hefur
verið Hreini mikil hjálparhella
síðustu ár.
Við spyrjum Hrein um mögu-
leika hans á að bæta sig og hv(>
lengi hann geti haldið sér á topp-
inum.
„Eg held ég eigi ekki nokkra
möguleika á að fara yfir 22 metra
i kúluvarpi i ár — nema einhver
beri þá kúluna fyrir mig siðasta
Framhald á bls. 22