Morgunblaðið - 10.07.1977, Síða 39
MORGUNBLAÐIÐ. SUNNUDAGUR 10. JULl 1977
39
Minning—Steinunn
Salóme Sigurðar-
dóttir Bolungarvík
F. 21. ág. 1891.
D.2. júlí 1977.
Salóme Sigurðardóttir frá Bol-
ungarvík andaðist á Elliheimilinu
Grund þ. 2. júli s.l.
Þaó sætir ekki miklum tíðind-
um, er hálfníræð útskagakona
kveður þennan heim, þótt unnið
hafi langan vinnudag, starfað
meðan stætt var og sjaldan fallið
verk úr hendi, þótt ekki sjái þess
mikil ytri merki. öll störf unnin
af trúmennsku og alúð og engu
minni nauðsynjastörf hefur hún
af hendi leyst en þeir, sem meira
hefur farið fyrir i þjóðlifinu.
Störf unnin i þágu mannlegs sam-
félags eru í sjálfu sér mikilvæg og
ómissandi, þótt þykja kunni létt-
væg og eigi mikilsháttar. Sú
manneskja, sem þannig hefur
staðið í stykkinu, getur með góðri
samvizku sagt skilið vió þennan
heim. Salóme er ein þeirra fjöl-
mörgu, er starfað hafa hljóðalaust
meðan dagur var á lofti.
Útför hennar verður gerð á
morgun, 11. júli.
Steinunn Salóme Sigurðardótt-
ir fæddist í Engidal í Skutulsfirði
21. ág. 1891, einkabarn hjónanna
Sigurðar Halldórssonar og Sigrið-
ar Jóhannesdóttur. Salóme og
hinn kunni formaður Magnús
Kristjánsson í Bolungarvík,
Mangi Kitti, voru bræðrabörn.
Bernskuminningar sínar á hún
frá Bökkunum í Arnardal. For-
eldrar hennar voru þar í hús-
mennsku. Þar á Bökkunum voru
þó nokkur umsvif i þá daga og
þaðan var róið til fiskjar í tíð
áraskipanna. Faðir hennar lést
1904. Fylgjast þær mæðgur að
lengst af eftir það.
Ung að árum er hún lánuð hing-
að og þangað til snúninga og
barnagæzlu. M.a. réðst hún i vist
hjá Jóhannesi Jenssyni, skó-
smiðameistara á tsafirði, og mun
þá hafa litið til með Brynjólfi syni
hans. Sá hinn sami Brynjólfur
varð síðar hinn dáði leikari. Víðar
lágu sporin, þótt ekki verði það
rakið hér. Ekki er mér kunnugt
um, að hún hafi átt þess kost að
stunda annan skólalærdóm en
þann, er hægt var að veita henni í
foreldrahúsum, að draga tii stafs
og lesa. Kverið sitt mun hún hafa
lært svikalaust og kunnað upp á
tiu fingur við ferminguna hjá
séra Þorvaldi Jónssyni á Isafirði.
Á unglingsárum vann hún um
hrið á Eyri í Skötufirði. Þar hafði
athafnamaðurinn Einar Þor-
steinsson talsvert umleikis i bú-
skap og útgerð. Minntist hún jafn-
an með ánægju dvalar sinnar þar.
Síðan lá leiðin til Bolungarvíkur
þar sem hún lifði og starfaði óslit-
ið frá 1908 í nærfellt 60 ár. Var
hún fanggæzla þar á Mölunum
fyrstu árin og í fiskivinnu á sumr-
um.
Haustið 1906 kemst á talsíma-
samband við útlönd og á næstu
árum er unnið að simalagningu
um landið. Við símalagninguna
vestra hefur unnið maður af Suð-
urnesjum, ættaður frá Ketu á
Skaga. Hann hefur ílenzt í Bol-
ungarvik og orðinn þar formaður.
Hann lítur fanggæzluna ungu
hýru auga og er ekki að sökum að
spyrja. Með þeim takast ástir og
ganga þau i hjónaband 12. des.
1914. Ekki urðu samvistir þeirra
langar. Gísli Arnason lést á sóttar-
sæng 1923. Eftir stóð Salóme og
einkabarn þeirra Kristín, 8 ára.
Kristin lést fyrir aldur fram 1972
og varð harmdauði öllum, er hana
þekktu. Þá er og á heimili þeirra
móðir hennar, aldurhnigin nokk-
uð og lézt hún í skjóli dóttur sinn-
ar allmörgum árum siðar. Salóme
var nátengd æskuheimili minu i
nærfellt hálfa öld. Mun hún fyrst
hafa hlaupið þar undir bagga
1920, er mamma lá á sæng. Upp
frá þvi reyndist hún hin mesta
hjálparhella og vinnur þvi heimili
af fágætri trúmennsku og dyggð
allar stundir. Hin fyrstu ár var
hennar leilað, þegar mikið lá við
s.s. í sláturtiðinni á haustin, en í
u.þ.b. 30 ár mun hún hafa starfað
þar óslitið, meðan það heimili
stóð og fór aldrei vistferlum. Mun
slikt geta talizt til nokkurra tið-
inda. Margs er að minnast er Sölu
ber á góma og raunar er hún og
starf hennar óaðskiljanlegur
hluti lífs mins. Ég man, þegar ég
fékk á mig lúsina um árið.
Mamma var ekki heima. Sölu varð
ekki ráðafátt. Hún kembdi úr mér
varginn, þvoði mér upp úr græn-
sápu og rennbleytti svo hárið i
steinoliu. Batt hún mér siðan
vefjarhött af handklæði og svaf
ég af um nóttina með þeim um-
búnaði. Ráðið dugði. Hún var ein-
lægt á þönum og féll sjaldan verk
úr hendi, enda létt á fæti og
grannholda alla tið. Margan sokk-
inn og vettlinginn hefur hún
prjónað. Ég á enn háleista, sem
hún gaukaði að mér endur fyrir
löngu.
Ekki veit ég til, að hún hafi
unnið kvikindi mein, en var ávallt
fús að rétta fram hjálparhönd.
Hún var svo sem ekki alltaf blíð
á manninn hún Salóme. Lét hún
okkur stundum hafa það óþvegið,
er við óðum á forugum skóm um
nýskúruð gólf, enda áttum við það
skilið.
Hin siðustu ár hefur heilsu
hennar smáhnignað að sama
skapi og aldurinn hefur færzt yfir
og leið hún útaf eins og ljós, þeg-
ar komið var að ferðalokum.
Heiður og þökk sé tengdasyni
hennar, Ölafi Magnússyni frá Isa-
firði. Hann hefur alla tíð reynzt
henni sem hinn bezti og einlæg-
asti sonur, ekki sízt hin seinni ár.
Ég þakka henni samfylgdina,
trygglyndið og allt, sem hún hef-
ur unnið mér og mínum.
Dóttursyni, Magnúsi Helga,
konu hans og börnum svo og
tengdasyni og öðru skylduliði
sendi ég samúðarkveðjur.
Hvíl í friði.
Eirfkur Bjarnason.
er þó jafnan mikill styrkur að þvi
að eignast þegna sem rækja störf
sin af alúð og skyldurækni. Stein-
unn Salóme Sigurðárdóttir lauk
jarðvist sinni um hádegisbilið 2.
júli s.l. nálega 86 ára að aldri.
Sala, eins og okkur var tamt að
kalla hana, vann á heimiii for-
eldra minna og okkar bræðra af
mikilli trúmennsku í næstum
hálfa öld.
Hún mun fyrst hafa komið til
starfa á heimilið árið 1920, og var
meira og minna tengd störfum
þar og i tengslum við atvinnu-
reksturinn innan- og utanhúss
allt til ársins 1967. Svo löng og
náin samskipti segja sina sögu.
Já, hún var trú og trygg, og
jafnan reiðubúin til starfa, enda
kvik i hreyfingum og létt á fæti.
Hún var fróðleiksfús. Las mikið í
bókum og blöðum og venjulega
siprjónandi á meðan. Dul var hún
en góðviljuð. Hispurslaus hrein-
skilni hennar gat á stundum villt
á henni heimildir. Aðdáunarvert
var æðruleysi hennar, þegar
einkadóttirin Kristín Halldóra
féll frá fyrir 5 árum, langt fyrir
aldur fram. öllum nánustu og
öðrum, er nærri stóðu, mikill
harmdauði. Þar mun trúarvissan
hafa orðið Salóme að góðu liði.
»» uii y cti
»* uouna ug iru-
rækin. Las guðsorð á fverjum
degi sér til halds og trausts. Hún
gerði sér líka ljósa grein fyrir
þýðingu trúarinnar, og skyldi
nauðsynlegt hlutverk kirkjunnar
i því efni. Hún var tíður gestur i
Hólskirkju og ræktarleg
kirkjunni.
Það sýndi hún i verki, þegar
hún fyrir nokkrum árum gaf
kirkjunni bikara til altarisþjón-
ustu.
Vegmóð kona hefur kvatt
þennan heim. Hún kveið aldrei
þeim umskiptum. Líf hennar og
starf i þágu æskuheimilis okkar
bræðra gleymist ekki. Nú að
leiðarlokum eru heilar þakkir
fluttar fyrir allt það, sem með
henni gafst, og einlægar bænir
okkar fylgja henni á æðra tilveru-
stig.
Benedikt Bjarnason
Al ia.VSIMíASIMINN KK:
22480
Porfliinblntiib
„KVEÐJUORÐ
I AÐ VESTAN“
„llm héraðsbrest ei getur
þótt hrökkvi sprek f tvennt.“
Þannig kemst Guðmundur
Friðjónsson skáld á Sandi að orði
i kvæði sínu, Ekkjan við ána.
Það veldur ekki straumhvörf-
um i lifi þjóðar þó að gömul
göngulúin kona leggi frá sér
stafinn að loknu löngu dagsverki.
En það getur hins vegar vakið
upp tilfinningar og ljúfar
minningar ákveðinna einstakl-
inga, sem náinnar samfylgdar
nutu.
Litlu þjóðfélagi eins og íslandi
Námskeið
í frjálsum íþróttum
Hefst mánudaginn 1 1. júlí á Melavellinum.
1 2 ára og eldri kl. 1 6.00
1 6 ára og eldri kl. 1 7.00
Námskeiðið stendur næstu þrjár vikur, á sama
stað og tíma, mánudaga, miðvikudaga og
föstudaga.
Þátttökugjald kr. 1500 -
Þjálfari: STEFÁN HALLGRÍMSSON.
Frjálsíþróttadeild K.R.
SENUÞJOFUR
cylinda-line
DESIGN: PROFESSOR ARNE JACOBSEN
Cylinda-line stálborðbúnaðurinn
hannaður af próf. Arne Jacobsen
hefur hreinlega stolið senunni í
beztu húsbúnaðarverzlunum víða um
heim. Enda hlotið fjölda verðlauna
fyrir frábæra hönnun og góða
eiginleika.
Cylinda-line þarfnast engrar
sérstakrar meðhöndlunar, aðeins
venjulegan uppþvott.
Cylinda-line sómir sér allsstaðar.
Einstakir hlutir sem tekið er eftir.
Komið og skoðið Cylinda-line hjá. . .
HUSGfiGflflVERSUjn
KRI/TJfin/
/IGGEIRf/OnflR
LAUGAVEG113. REYKJAVÍK. SÍMI 25870