Morgunblaðið - 02.10.1977, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. OKT0BER 1977
VILJUM HLÚA SVO-
LÍTIÐ AÐ MÁLVERKINU
Tré-skúlptúr eftir Sigurjón
Ólafsson.
„Það getur vel verið að við
söknum hamagangsins, sem
var í kringum sýningarnar í
gamla daga. Það er alltaf
gaman að vera svolítið óþæg-
ur við sjálfan sig og aðra. En
þó Septem-sýningarnar þyki
ef til vill dálítið konservatívar
nú, þá sýna þær mikla endur-
nýjun, og það hefur mátt
greina breytingar hjá okkur
öllum frá ári til árs. Þannig er
eitthvað að gerast hjá okkur,
þótt bitið sé ef til vill ekki jafn
hvasst og forðum. En það er
langt því frá að við séum
orðin bitlaus. Þetta er bara
öðru vísi bit núna." Það er
óneitanlega dulítið sérkenni-
legt að hlýða á Valtý Péturs-
son, listmálara, þegar hann
gengur með mér um sýning-
arsali Norræna hússins, þar
sem hópurinn Septem er nú
með sina fjórðu sýningu. Á
árunum fyrir og um 1950 ollu
Septembersýningarnar sann-
kölluðu fjaðrafoki, voru
hávaðasömustu sýningar
landsins. Nú æsir enginn sig
yfir Septem. Uppreisnar-
mennirnir eru orðnir viður-
kenndir listamenn, jafnvel
orðnir íhaldssamir í augum
þeirra yngri. Og það var
spurning mín um það, hvort
viðurkenningin hefði tekið frá
þeim glæpinn, sem Valtýr
svaraði með orðunum hér að
framan.
A sýningunni Septem 77 eru
um 60 verk eftir Guðmundu
Andrésdóttur, Jóhannes Jó-
hannesson, Kristján Davíðsson,
Sigurjón Ólafsson, Valtý Pét-
ursson og Þorvald Skúlason
Ég spurði Valtý, hver stefnu-
skráin væri nú. „Við viljum
hlúa svolítið að málverkinu”,
svaraði hann." Við getum sagt
að í og með séum við að verja
málverkið. Við höfum áhuga á
að halda við hinu hefðbundna
málverki, þó í alls konar stílum
sé. Við getum til dæmis tekið
þessa sýningu hér, þar sem við
Kristján erum svona hlutlægir
og jafnvel Jóhannes, en svo
eru Þorvaldur og Guðmunda
abstrakt. Og svo eru verkin
hans Sigurjóns. Og taktu eftir,
að hjá okkur öllum má sjá
breytingar frá siðustu sýning-
um. Þær liggja kannski ekki í
augum uppi En þær eru
þarna. En fyrst og fremst vilj-
um við málararnir leggja
áherzlu á málverkið sjálft".
Ég hef orð á því við Valtý að
orðin hefðbundið málverk
„Hafræna" eftir Guðmundu Andrésdóttur.
Jóhannes Jóhannesson við mynd sína „Baugalin
hefðu varla verið honum laus á
tungu fyrir röskum 30 árum.
„Blessaður vertu. Þetta breytist
allt", svarar hann. „Sjáðu bylt-
ingarseggina i Kreml. Jafnvel
stjórnin i Kreml verður að
íhaldsmönnum með tímanum.
Þetta er bara klukka lífsins að
hlutirnir gangi svona fyrir sig.
Hreint furðulegt, hvað það,
sem veldur umróti, er fljótt að
jafnast út Annars er svo með
mig, að það er jafn mikill barn-
ingur nú að koma saman mynd
og það var fyrir 30 árum. Þetta
eru sömu átökin og mér finnst
ég enn vera í sama slagnum.
Útkoman er bara allt öðru vísi
nú en áður var. Betri eða verri?
Ég veit ekki. Allt hefur sinn