Morgunblaðið - 04.10.1977, Blaðsíða 26

34
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. OKTÖBER 1977
+
Konan mtn
KAROLÍNA BENEDIKTSDÓTTIR.
Vesturgötu 23,
andaðist í Borgarspítalanum laugardaginn 1 þessa mánaðar
Óskar Jónsson.
+
Faðir okkar,
MAGNÚS S. MAGNÚSSON,
prentari,
andaðist á heimtli sínu, Ingólfsstræti 7B, laugardagmn 1 október
Fyrir hönd vandamanna,
Stella Magnúsdóttir.
+
Faðir okkar
SIGUROUR FLYGENRING
Laugateigi 7,
lést í Landakotsspítalanum sunnudaginn 2 október
Sigríður Flygenring,
Einar Flygenring,
Anna Flygenring.
BERGSVEINN STURLAUGSSON.
fyrrum húsgagnabólstrari,
lést í Borgarspitalanum 30 september s I
Aðstendendur.
+
Eiginmaður minn og faðir okkar
KARLBJÖRNSSON,
fyrrverandi tollvörður,
lést að heimili sínu laugardaginn 1 október s I.
Rósa Þorleifsdóttir
og dætur.
+
Útför móður okkar,
INGIBJARGAR ÖGMUNDSDÓTTUR,
fyrrverandi símastjóra,
fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju, miðvikudaginn 5. október kl 14
Guðrún Guðmundsdóttir,
Ögmundur Haukur Guðmundsson
+
Eiginmaður minn og faðir okkar,
SIGMUNDUR VIGFÚS EIRÍKSSON,
verkstjóri,
Lyngheiði 15, Hveragerði,
verður jarðsettur, þriðjudaginn 4 október frá Fossvogskirkju, kl 1 30
Kristín Þorsteinsdóttir
og böm.
Bálför
ÞÓRÐAR ANDRÉSSONAR.
fyrrverandi oddvita
Gufudalssveit,
fer fram frá Fossvogskírkju miðvikudaginn 5 október kl 3 e h
Helga Veturliðadóttir,
böm, tengdabörn,
barnaborn og fósturböm.
Minning:
Páll Jóhannesson,
fyrrv, verzlunarstjóri
Fæddur 15. október 1897
Dáinn 27. september 1977
PÁLL .Jóhannesson er látinn. Meó
honum er genginn mikill dreng-
skaparmaður. Við lát þessa vinar
míns hvarflar hugur minn til
löngu liðinna daga, eða rúmlega
50 ár eru nú liðin frá því að
fundum okkar Páls bar fyrst
saman. Ég var á ferð norður í land
með þeim góðkunnu póstum Jóni
i Galtarholti og Johanni á Val-
bjarnarvöllum. Þeir þurftu að
koma við í Klettstíu í Norðurárdal
og hitta Pál, sem þar átti heima.
Þá bjuggu í Klettstiu foreldrar
Páls. Bróðir hans Jón og kona
hans Sæunn Klemenzdóttir voru
þá að mestu tekin við bú-
forráðum, hvort tveggja viðkunn
dugnaðar- og sæmdarhjón. Þá var
búið í gamla bænum í Klettstiu,
var þar hvorki hátt til lofts né vitt
til veggja, en því meiri hjarta-
hlýja og gestrisni og öllum, sem
að garði bar tekið opnum örmum.
Eftir fyrstu kynni mín af Páli
þótti mér vænt um hann, því það
leyndi sér ekki, að hér var dreng-
lundaður öðlingsmaóur, sem
öllum vildi gott gera og mátti
segja, að góðviid, hæverska og lát-
leysi væru höfuðeinkenni þessa
góða drengs.
Páll var fæddur að Klettastíu i
Norðurárdal 15.10.1897 og vant-
aði því aðeins fáa daga til að
verða 80 ára gamall.
Foreldrar hans voru Sigurborg
Sigurðardóttir og Jóhannes Jóns-
son, sem lengst af bjuggu í Klett-
stíu. Eins og þá var títt, ólst Páll
upp við venjuleg sveitarstörf en
þó kynntist hann sjómennsku
stuttan tima. Sveitin heillaði
hann alltaf og hafði Páll mikið
yndi af hestum og átti marga gæð-
inga, sýndi hann hestunum mikla
umhyggju og nærgætni. Á æsku-
árum Páls var bílaöldin varla upp
runnin, svo menn kepptust þá um
að eiga sem bezta hesta og búa
sem bezt að þeim.
Páll vann í mörg ár hjá skipa-
félagi því, sem rak Suðurlandið,
sem eins og kunnugt er annaðist
ferðir til Akraness og Borgarness.
- 1932 gerðist Páll starfsmaður hjá
verzluninni Edinborg hér í borg
— og síðar verzlunarstjóri i sömu
verzlun, þar sem hann vann þar
til aldur takmarkar starf okkar.
Páll var mjög traustur og vinsæll
í starfi sinu og utan þess, enda
ljúfmenni, léttur í lund og glaður
og reifur á vinafundum. Ég mun
alltaf minnast ferðalaga okkar
hjónanna með Páli og hans ágætu
konu í mörg sumur út á landið.
Voru þær samverustundir okkar
öllum óblandin ánægja, þar sem
hægt var að varpa frá sér erfiði og
áhyggjum og enduðu ferðalög
þessi venjuiega með því að gist
var á æskuheimili Páls hjá hans
ágæta fólki i Klettstiu.
Stærsta gæfuspor Páls var
þegar hann giftist heitmey sinni,
Unni Einarsdóttir skipstjóra
Þorsteinssonar og konu hans Sig-
rúnar Baldvinsdóttur (systur
Jóns sál. Baldvinssonar banka-
stjóra) 19. des. 1929. Eignuðust
þau eina döttur, Helgu Ingi-
björgu, sem gift er dr. Birni
Sigurbjörnssyni forstjóra
Rannsóknastofnunar land-
búnaðarins, þeirra dóttir Unnur
Steina, menntaskólanemi.
Heimili Páls og Unnar á Ás-
vallagötu 37 er rómað fyrir gest-
risni og myndarskap i hvívetna,
en eins og vitað er, eru það hús-
mðurnar, sem eiga sinn góða þátt
í öllu, sem að heimilishaldinu
lýtur. Voru það hjónin samstillt í
því að veita gestum sínum vel og
gera þeim heimsöknina sem
ánægjulegasta.
í veikindum sínum sýndi Páll
stillingu og hugrekki og hjá
honum heyrðist aldrei æðruorð og
kona hans hjúkraði honum af
þeirri umhyggju og ástúð, sem
einkennir allar góðar konur.
Nú hefur sól brugðið sumri, sár
harmur er kveðin að ástvinum —
og vinum, en á skilnaðarstund-
inni er sú huggun harmi gegn, að
aðeins eru skildar eftir ljúfar
endurminningar um góðan dreng.
Ég þakka Páli mínum eftirminni-
leg og ánægjuleg kynni, sem lýsa
eins og sólskinsblettur í endur-
minningunni.
Kr. Sveinsson.
I dag er kvaddur hinstu kveðju
Páll Jóhannesson til heimilis að
Ásvallagötu 37 hér í borg, en
hann lést á Landakotsspitalanum
hinn 27. september s.l. Andlát
hans kom okkur aðstendendum
hans ekki á óvart, þar sem hann
hafði átt við langvarandi veikindi
að striða um nokkra hríð. Segja
má með sanni að hvíldin sé jafnan
friðsæl vegmóðum langferða-
manni.
Páll var fæddur að Klettstiu i
Norðurárdal í Borgarfirði hinn
15. október 1897 og skorti því
aðeins nokkra daga til þess að ná
áttræðisaldri. Foreldrar hans
voru hjónin Sigurborg Sigurðar-
dóttir og Jóhannes Jónsson, sem
bjuggu í Klettstíu í Norðurárdal
alla sina búskapartíð.
Páll var yngstur barna þeirra
hjóna og jafnframt hið síðasta
sem hverfur af þessum heimi.
Systkini Páls voru: Jón bóndi í
Klettstiu, Vilborg, sem búsett var
i Hafnarfirði, og Guðlaugur skóla-
stjóri í Landsveit i Rangárvalla-
sýslu.
Páll ólst upp í foreldrahúsum
og ekki átti hann þess kost á að
stunda landskólanám, enda
tiðkaðist það ekki á uppvaxtarár-
um hans. Ungur að árum fór hann
til atvinnuleitar til Reykjavíkur
og hér vann hann sitt ævistarf, en
það voru verslunarstörf. Lengst
mun hann hafa starfað hjá
verlsuninni Edinborg í Hafnar-
stræti, en þar var hann starfs-
maður í nær 40 ár, og munu marg-
ir eldri borgarar þessa bæjar
kannast við Pál Jóhannesson og
minnast glæsimennsku hans og
lipurðar i öllum viðskiptum.
+
Jarðarför mannsins míns og föður okkar,
VILHJÁLMS GUÐJÓNSSONAR,
hljómlistarmanns,
Sólheimum 27.
fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavik fimmtudaginn 6 október kl
1 30 Þeim, sem vildu minnast hans, er vinsamlega bent á Krabba-
meinsfélag íslands
Ásta Albertsdóttir
Ingunn Vilhjálmsdóttir Sigriður Vilhjálmsdóttir
Páll kvæntist eftirlifandi konu
sinni Unni Einarsdóttur árið
1929, mikilli sæmdar- og mann-
kostakonu. Þau eignuðust eina
dóttur, Helgu, sem gift er dr.
Birni Sigurbjörnssyni fram-
kvæmdarstjóra. Heimili þeirra
Páls og Unnar hefur lengstum
verið á Ásvallagötu 37 hér ' borg.
Ég minnist nú eftir nær 40 ár að á
heimili þeirra heiðurshjóna, Páls
og Unnar, kom ég ásamt eldri
bróður mínum er ég kom í fyrsta
skipti til höfuðborgarmnar. enda
var ekkert sjálfsagðara. Heimiiis-
faðirinn var föðurbróðir okkar
bræðra og hin unga húsfreyja
hafði unnið hug og hjörtu okkar
ungra afdala sveina. Heimili Páls
og Unnar var sérstakt í sinni röð
og því munu þeir aldrei gleyma,
sem því kynntust. Ekki var það
vegna þess að húsrými væri þar
mikið, heldur miklu fremur að
hjartarúm var þar meira en oft
gerist á íslenskum heimiium. Á
heimili þeirra var því gott að
koma, og þar hef ég átt margar
ánægjustundir. Oft var gest-
kvæmt á þvi heimili, og nú þegar
Páll er kvaddur hinstu kveðju, vil
ég færa þeim hjónum alúðar-
þakkir fyrir hönd okkar allra,
sem nutum ánægjunnar af að
heimsækja þau.
Einn þáttur i eðli Páls frænda
míns, var ást hans á íslenska
hestinum. Ég get fúslega játað að
það litla, sem ég kann í hesta-
mennsku, hef ég lært af honum
og ég er glaður yfir því að hafa átt
hann að læriföður i þeim efnum.
Páll átti oft mjög góða hesta, bæði
hér i borginni og heima í átthög-
um sinum í Borgarfirði. Hann sat
hest allra manna best og hafði
gott lag á því að ná út úr þeim
góðgangi. Slikt geta þeir einir,
sem hafa náið samband við hest-
inn, og þekkja hans innra eðli.
Páll var friður maður ásýndum og
mikið glæsimenni að vallarsýn.
Hann bar sig allra manna best á
götu og þá ekki siður þegar hann
var sestur í hnakk á villtum gæð-
ingi. Glaðvær var hann og geð-
þekkur í allri umgengni. Hann
gleymist þvi seint, þeim er hann
best þekktu.
í sumarleyfum sinum dvaldi
Páll oftast ásamt konu sinni og
dóttur á æskustöðvum sinum hjá
foreldrum mínum í Klettstíu i
Norðurárdal. Við fjórir ungir
sveinar á þeim bæ biðum þess
jafnan með óþreyju að Páll
frændi kæmi í heimsókn ásamt
Unni konu sinni og Helgu
frænku, sem var á líku reki og við
bræður.
Þessar stundir man ég einna
glaðastar frá mínum ungdómsár-
um. Það er talsvert merkilegt að
veita þvi athygli, hvernig vissir
atburðir frá æskuárum mótast í
huga manns þegar árin líða og
aldurinn færist hljóðlega yfir.
Páll og hans fjölskylda komu
jafnan með ferskan andblæ inn á
mitt æsku-heimili, andblæ sem
við ungir sveinar höfðum á þeim
árum ekki kynnst. Hann var í
huga okkar bræðranna langferða-
maðurínn sem lagt hafði land
undir fót og kynnst heiminum,
þótt hann næði ekki lengra en til
Reykjavíkur á þeim árum. Svona
mikið geta viðhorfin breyst á
skömmum tíma, enda mun mörg-
um þykja það all kostulegt nú á
dögum. Allar ótemjur á heimilinu
voru vissulega kannaðar meðan
Páll var í heimsókn og að jafnaði
voru nokkrir góðhestar i för með
honum á þessum árum. Aldrei leit
ég Pál glaðari en í þessum sumar-
leyfisferðum sinum hér áður fyrr.
í nánu sambandi við hestinn og
borgfirska náttúrufegurð held ég
að hann hafi unað sér best. Að
mínu mati festi Páll frændi minn,
aldrei rætur hér i borginni eða í
þvi athafnalífi, sem hér hafði
hastlað sér völl. Til æskustöðv-
anna i Borgarfirði, til gróandans
og frjórrar íslenskrar moldar,
lágu rætur hans allar.
Lokið er hjá Páli langri veg-
ferð, en borgfirski drengurinn er
aftur kominn heim.
Blessuð sé minning hans.
Ég og kona mín, bræður og
öldruð móðir okkar bræðra send-
um Unni, dóttur hennar Helgu og
öðrum nánum aðstandendum okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Klemenz Jónsson.