Morgunblaðið - 05.10.1977, Blaðsíða 22

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 5. OKTÖBER 1977
22
Maðurmn mlnn GUÐMUNDUR JÓNSSON, Blómvallagotu 7, verður jarðsunginn frá Dómkrikjunni föstudaginn 7 október kl 13 30 Blóm og kransar afþakkað, en þeim, sem vilja minnast hins látna. er vinsamlegast bent á liknarstofnamr Guðrún Friðfinnsdóttir

t GUÐRÚN VIGFÚSDÓTTIR frá Rofabæ nú að Norðurbrún 1 andaðist að morgni 3 október í Landakotsspítala. Vandamenn.

t Hjartkær eiginmaður minn og faðir okkar TORFI GUÐBJARTSSON yfirf lugvirki lézt að kvöldi sunnudagsins 2. okt Ingibjörg Halldórsdóttir Guðbjartur T orfason Ásbjöm Torfason
t Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og vinarhug, við andlát og útför eiginmanns míns og föður okkar, ÞORSTEINS JÓNSSONAR, kaupmanns, Rauðalæk 20. Brigitte Jónsson, Anna Þorsteinsdóttir, Oddný Þorsteinsdóttir, Hrönn Þorsteinsdóttir
t Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og bálför ANDRÉSAR FERDINANDS LÚOVÍKSSONAR Hofsvallagötu 20, Reykjavík. Salbjörg Kr. Aradóttir, Soffia Andrésdóttir, Anna Kristjánsdótti', Jóhann Helgason, Dýrleif Andrésdóttir, og aðrir aðstandendur.

t Faðir okkar, tengdafaðir og afi SIGUROUR FLYGERING tæknif ræðingur Laugateig 7, verður jarðsungínn frá Dómkríkjunni fimmtudaginn 6 október kl 10 30 Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Krabbameinsfélagið Sigríður Flygering og Guðm. Á. Björnsson, Anna Flygering og Sig. Guðmundsson. Einar Flygeríng, barnabörn og barnabarnaböm.

t Innilegar þakkir sendum við öllum er sýndu okkur samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar KRISTÍNAR ÞÓRARINSDÓTTUR. Bröttukinn 20, Hafnarfirði. Helgi Helgason. Kolbrún Helgadóttir. Sveinn Kjartansson.

t Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför INGIBJARGAR JÓNSDÓTTUR frá Þjórsárholti, Rauðarárstig 13. JónJónsson, Gisli Jónsson, Halldóra Jónsdóttir. Haukur Kristófersson. Elisabet Jónsdóttir, Guðmundur Árnason.

Skrifstofur okkar verða lokaðar
frá kl. 14.30 í dag vegna útfarar Þórðar Andréssonar. H.f. Ölgerðin Egill Skallagrímsson, Þverholti 20.
Minning:
Sigmundur V. Eiríks-
son raflínuverkstjóri
Fæddur 15. fehrúar 1933
Dáinn 25. september 1977
Síminn hringir síðla dags. Með
röddu, sem heyranlega er brugð-
ið, er mér tilkynnt: „Hann Simmi
er dáinn". Sá sem fréttina flytur
heldur áfram. Við byrjuðum kl. 5
i morgun, Simmi var þá hress og
léttur i skapi að vanda, skipulagði
starf dagsins og skipti mönnum
niður á virinusvæði. Gekk siðan til
verks með mönnum sínum, eins
og hans var venja, en vék sfðan
frá tii að bæta úr ófullnægjandi
fjarskiptasambandi milli manna
sinna. Hefur hlaupið við fót ef að
líkum lætur, þrátt fyrir hæpið
heilsufar hin siðari árin, en kom
ekki aftur eins og ráð var fyrir
gert. Þegar að var gáð hvað ylli,
kom í ijós, að hann var allur.
Símtalinu er lokið, ég þakkaði til-
litsemina að láta mig vita um frá-
fall þessa vinar míns og legg á.
Mér verður likt og mörgum öðr-
um á slíkum stundum á að líta um
öxl. Hugsa til hinna mörgu og
mjög svo ánægjulegu samskipta
okkar Sigmundar á liðnum árum.
Svipmyndir iiðinna samveru-
stunda hrannast fram úr fylgsn-
um hugans skýrar og bjartar, þar
ber engan skugga á. Ég minnist
síðustu heimsóknar minnar í
vinnubúðirnar til Sigmundar nú
fyrir nokkrum dögum. Hann er
hress sem fyrr og höfðingi heim
að sækja. Eitt vantar þó á. Hans
mæta kona er horfin heim með
tvö yngstu börnín, því nú er kom-
ið haust og skólinn kallar.
Þegar ég spyr Sigmund um
heilsufarið þá er svarið það sama
og jafnan áður hversu dökkt sem
var i álinn að líta: „Það er gott“.
Um það hefur Sigmundur ekki
fleiri orð þótt okkur væri báðum
ljóst, að á það skorti allnokkuð.
Þess í stað snúum við okkur að
því, að ræða öryggismál starfs-
manna hans, sem jaínan höfðu
eins og aðrir slíkir við að glíma
vandasöm störf og oft áhættusöm
þar sem illa gat farið, ef ekki var
rétt á haldið i stjórnun, aðbúnaði
og aðgát allri. Þessi mál sátu í
fyrirrúmi hjá Sigmundi umfram
eigið ástand eða öryggi. Að sýta
um sinn eigin hag var Sigmundi
ekki sýnt, enda karlmenni í þess
orðs fyllstu merkingu, það hafði
allt hans lífshlaup sannað svo að
ekki var um efast af þeim sem til
þekktu.
Hugurinn hverfur norður til
Sauðárkróks. Eg, ásamt félögum
minum, er snemma á ferli einn
dag þessa sumars þar sem ég
reika niður bryggjuna i grárri
morgunbirtunni með mitt hafur-
task. Vindur er allstifur og fugla-
bringur um allan sjó. Nokkur
ókyrrð er í höfninni og bátarnir
við bryggjuhausinn reyna ótæpi-
lega á þolrifin i landfestunum.
Utariega á bryggjunni stendur
maður áberandi þéttur á velli í
ullarfrakka, með trefil lagðan
lauslega um háls. Hárið er ljóst og
lifandi í sjávarsveljandanum og
óþvingað sem endranær af fargi
höfuðfats.
Það færist breitt bros yfir and-
litið þegar hann kemur auga á
okkur félagana og handtakið er
þétt þegar hann býður okkur vel-
komna. Þetta er Sigmundur Ei-
ríksson og ferðinni er heitið í boði
hans til Drangeyjar, sem nú trón-
ir tíguleg fyrir sjónum okkar upp
úr hvítfextum haffletinum, böðuð
geislum morgunsólarinnar sem
teygja sig hröðum skrefum í átt
til okkar. Þetta var fyrsta ferð
mín til Drangeyjar, þrátt fyrir
mörg endurtekin boð Sigmundar,
en ekki sú fyrsta hjá honum. I
Drangey var Sigmundur búinn að
dvelja margan daginn og nóttina
við eggja- og fuglatöku, allt frá
unglingsárum, enda var hann
einn sá færasti og áræðnasti sig-
og klettamaður sem við áttum.
Af stað var haldið þótt ekki
blési byrlega og útlit ótryggt með
landtöku i Uppgönguvík.
Sigmundur, sem ekki var gefinn
fyrir að hvika, taldi trúlegt að
lenda mætti í Heiðnuvíkinni ef
annað brygðist. Uppgangan þar
væri að visu ekki tiltakanlega
greið, en varla ætti það að vefjast
fyrir okkur.
Þegar út á fjörðinn kom bilaði
vélin i bátnum, einn strokkurinn
af fjórum varð óvirkur. Var þá
snúið til sama lands í von um bata
eða annan bát. Þegar ekki tókst
að fá annan farkost greip Sig-
mundur til sinna ráða. Tók bilaða
strokkinn úr sambandi og rak tré-
tappa í gatið. Var svo haldið af
stað og nú gekk allt að óskum.
Þegar kom út að eynni var vind
tekinn að lægja og horfur betri
með lendingu.
Við sigldum í sveit með fram
Kerlingunni, klettadrang þver-
hníptum úr sjó hartnær 60 m há-
um. Ég hafði heyrt, að Sigmund-
ur, einn af fáum, hefði klifið
þennan klett og það oftar en einu
sinni. Þegar ég færði þetta í tal
við Sigmund brosti hann og gerði
lítið úr. Taldi þó kýminn á svip
óþarft að fara með slíkt sem
feimnismál. Þessi kerling væri
ekki allra og léti ekki blíðu sína á
lausu við hvern sem væri. Honum
þætti því engin vansæmd af að
viðurkenna viðskipti sín við hana,
og þá upplyftingu, sem honum
hefði þar hlotnast, eins og meist-
ari Þórbergur komst að orði ef ég
man rétt.
Uppgangan á eyna gekk vel,
þrátt fyrir erfiðan burð upp bratt-
ann með bjargfestina og annað,
sem til þurfti í slíka ferð. Liðsafli
Sigmundar var líka góður eins og
jafnan áður, þar sem meðal ann-
arra voru tveir eldri synir hans,
sem í ríkum mæli hafa erft karl-
mennsku og dugnað föður síns.
Við dvöldum í eynni. daglangt
og gafst mér því gott færi á að
kynnast afburða fimi og færni
Sigmundar í bjartsigi og kletta-
göngu. Elsti sonurinn bar þess
lika óræk vitni, að Sigmundur var
góður kennari i þessum fræðum.
Það var fróðlegt að fara um
eyna, þennan sögufræga stað, i
fylgd Sigmundar. Þarna þekkti
hann hverja þúfu og klettasyllu
og sögu eyjarinnar kunni hann
manna bezt, enda fróður um þjóð-
Eiginmaður minn
ÞORSTEINN EYVINDSSON
skipstjóri,
Grimsby,
andaðist laugardaginn 1 okt Verður jarðsunginn fimmtudaginn 6
þ m
Vigdls Eyvindsson
og fjölskylda
leg efni, eins og svo fjölmargt
annað.
Þennan dag, eins og margan
annan, sem hér er ekki rúm til að
rekja, gerði Sigmundur mér
ógleymanlegan með sinni gaman-
semi, karlmennsku og öðrum eðl-
islægum og áunnum mannkost-
um.
Sigmundur fæddist 15. dag
febrúarmánaðar árið 1933 að
Grófargili í Skagafirði. Foreldrar
hans, Birna Jónsdóttir og Eiríkur
Sigmundsson, fluttust stuttu síðar
að Reykjum á Reykjaströnd, en
höfðu þar litla viðdvöl á leið sinni
yfir að Fagranesi i sömu sveit.
Þar ólst Sigmundur upp ásamt
fjórum systkinum sinum, sem öll
eru búsett í heimahögum að einu
undanskildu, Kristjáni, sem nú er
kennari á Laugarvatni. Hin eru
Guðrún, búsett á Sauðárkróki,
Sigurlaug, sem býr í Hólakoti á
Reykjaströnd, og Jón bóndi á
Fagranesi.
Framan af stundaði Sigmundur
ýmis störf bæði til lands og sjáv-
ar. Árið 1955 réðst hann til Guð-
mundar heitins Hannessonar raf-
linuverkstjóra hjá Rafmagnsveit-
um rikisins. Guðmundur, sem var
annálaður yfirburða maður á sínu
sviði, fann fljótt, að þar fór maður
að hans skapi þar sem Sigmundur
var. Því var það, þegar til þess
kom að hefja byggingu svo-
nefndrar byggðalínu milli Borg-
arfjarðar og Akureyrar, að Guð-
mundur, sem þá var orðinn yfir-
verkstjóri, sótti Sigmund alla leið
austur á Bakkafjörð, en þar var
Sigmundur þá við róðra á trillu
sinni, og fól honum verkstjórn við
línuna. Segir það nokkuó sina
sögu því Guðmundur var vandlát-
ur og valdi ekki aðra til slíkra
starfa en þá, sem hann bar fullt
traust til. Þetta viðamikla verk og
oft erfiða, svo sem í vetrarhörk-
um á heiðum uppi, leysti Sig-
mundur af hendi með sæmd og
brást ekki i þessu frekar en öðru
og reyndist afkastamikill og vin-
sæll yfirmaður.
Föður sinn missti Sigmundur
fyrir all mörgum árum, en móðir
hans komin á efri ár býr nú í
Kópavogi.
Sigmundur kvæntist árið 1958
Kristínu Þórsteinsdóttur hinni
mætustu konu. Þau eignuðust
fjögur börn og eru tvö þeirra,
Huldís og Eirikur, enn á barns-
aldri, en eldri drengirnir, Stefán
og Björn, komnir undir tvitugt.
Fósturson átti Sigmundur, Þor-
stein Högnason, sem hann tók að
sér tiu ára gamlan og reyndist
honum æ síðar sem bezti faðir.
Síðustu árin bjuggu þau hjónin í
Hveragerði, en þar höfðu þau
komið sér upp myndarlegu heim-
ili i eigin húsi.
Það er mikils virði að eiga sam-
leið með manni sem, Sigmundi og
ekkí kvíði ég því, að honum reyn-
ist torfarin leiðin úr Uppgöngu-
vík fyrirheitna landsins.
Þegar ég nú að leiðarlokum
kveð Sigmund Eiríksson þá trúi
ég, að þeir séu margir, sem undir
orð mín taka þegar ég segi: Hafi
Sigmundur þökk fyrir öll okkar
samskipti.
Konu Sigmundar, Kristínu Þor-
steinsdóttur, börnum þeirra, aldr-
aðri móður og öðrum vandamönn-
um samhryggist ég af heilum hug.
Friðþjófur Hraundal.
Afmælis- og
minningar-
greinar
ATHYGLI skal vakin á þvf, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á I mið-
vikudagsblaði, að berast í sfð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera í sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
Ifnubili.