Morgunblaðið - 15.10.1977, Page 36
36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. OKTÓBER 1977
MOBÖ-tlK/--
kaff/nu '
rvvi
(0
Það er eins og á bíómvndum, að
sjái ég eitthvað sorglegt fer ég
að gráta.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í nokkrum löndum 'norður og
austur Evrópu og svokallað Pass-
kerfi nokkuð vinsælt. Spilið í dag
er frá Philip Morris Evrópubikar-
keppninni í Tylösand og sýnir
sagnkerfi þetta í notkun.
Austur gaf, austur og vestur á
hættu.
Norður
S. —
H. KG1072
T. KG4
L. KD1086
Vestur
S. DG52
H. 1)53
T. A532
L. 75
Austur
S. 10876
H. 8
T. D10986
L. G32
Suður
S. AK943
H. A964
T. 7
L. A94
Auslur og vestur sögðu ailtaf
pass en sagmr suðurs og norðurs
voru þessar:
Suður
pass (1)
2 spaðar
3 hjörtu
6 hjörtu
Norður
1 grand (2)
2 grönd (3)
4 hjörtu
pass
(1) að minnsta kosti 13p. (2)
game-krafa. (3) minnst fimmlitur
í hjarta. En að öðru Ieiti voru
sagnirnar eðlilegar.
Auðvelt er að vinna spilið þegar
við sjáum allar hendurnar. En
spilarinn sýndi góða úrspilstækni
og nýtti möguleikana í réttri röð.
Út kom laufasjö. Spilarinn tók
slaginn heima og trompaði spaða í
blindum. En með því hafði hann
gefið sér aukamöguleika þegar í
Ijós kom, að hjartsdrottningin
kom ekki í kóng og ás. Og var því
enn möguleiki að vinna spilið ætti
vestur einnig þrjá spaða eftir.
Suður trompaði þvi spaða í
blindum og fór heim á lauf. Síðan
Iét hann tígla frá blindum i spaða-
ás og kóng. Tígulkóngurinn fór
síðan í spaöaníuna og sama var
hvað vestur gerði. Hjartadrottn-
ingin varð eini slagur varnarinn-
ar.
Ekki er hægt að segja að neitt
sérstakt sé við spilaaðferð þessa.
En spilið er þó skemmtilegt dæmi
um nauðsyn vandvirkni til að
auka vinningslíkur sínar.
Af hver ju alltaf
benzínid?
Bifreiðaeigandi nokkur hef-
ur sent Velvakanda eftirfarandi
þar sem hann m.a. ræðir hugsan-
lega bensínhækkun um eða eftir
áramót og vill að fremur sé lögð
áherzla á að finna aðrar fjáröflun-
arleiðir en hækka alltaf bensínið:
„Samkvæmt fréttum dagblaða
mun nú liggja fyrir Alþingi ein-
hvern timan I vetur að hækka
bensinverð og það ekki svo lítið.
Nú er verð hvers litra 92 eða 93
krónur. Maður sem ekur bíl sín-
um um 1.700 km á mánuði notar
þvi nærri sextán þúsund krónur á
mánuði í bensín, miðað við 10 1
eyðslu á 100 km og verður sú
upphæð 189.720 á ári. Þetta er
nokkuð myndarlegur skattur. Þvi
af þessari upphæð fær ríkið veru-
legan skilding, nokkra tugi þús-
unda i það minnsta.
Sjálfsagt vilja allir fá vegi með
varanlegu slitlagi og sem bezt úr
garði gerða á allan hátt, enda ekki
óeðliiegt, ekki sízt þar sem við
erum farnir að þekkja svo vel af
eigin raun vegakerfi annarra
þjóða og ekki skrítið þótt menn
vilji apa það eftir. En við erum
fátæk og smá (ég þori ekki að
segja smáir vegna jafnréttis), og
spurningin er hvort ekki þurfi
bara að flýta sér hægar i vega-
gerðarmálum okkar. Það er ekki
svo lítill handleggur að eiga von á
þvi að á næsta ári kosti bilrekstur-
inn mann 19.00 krónur á mánuði I
bensin i stað tæpra sextán þús-
unda, þvi samtals verður það um
30.000 krónur meira á ári og jafn-
vel meira.
Sennilega verð ég ásakaður um
afturhald fyrir þessar skoðanir og
því skal ég reyna að koma með
aðra hugmynd, reyndar gamla og
__■
Iiann hefur svo gaman ad því að leika við ungana!
RETTU MER HOND ÞINA
69
hún reyndi að forða sér, en
vcran náði henni aftur og aftur
og þreif í fætur hennar. Hún
reyndi að slá til hennar með
skíðastafnum, en hún var
magnþrota f handieggnum, og
hann var blýþungur. Unga fólk-
ið kallaði eítthvað til hennar,
en hún heyrði ekki orðaskil.
ilún hélt áfram að renna sér á
skíðunum, veran fylgdi henni
stöðugt, og hún varð sífellt
hra-ddari.
Svo breyttist sviðið. Veran lá
endilöng í snjónum og lagði
höndina á skíðabrautina. Hönd-
in var Ktii og mögur og vesæld-
arleg. Það brakaði eins og I
brntnum bcinum, þegar skíðin
fóru yfir höndina. Hún fann til
ríkrar samúðar, og hún laut
niður til þess að hjúkra litlu
hendinni. Hún var máttlaus,
mjúk og blóðlaus. iíún rann úr
höndum hennar og þreifaði
undir klæði hennar, nærgöngul
og full girndar. Veran varð allt
í einu lítil eins og dvergur, hún
náði henni naumast í hné. Eát
og óhugnaður gagntóku hana,
og hún lyfti skiðastafnum og
stakk honunt niður í tómt and-
litið. Hreyfingarnar voru hæg-
ar, eins og hún hreyfði sig niðri
í vatni. Svo féll veran aftur á
bak, og hún fann til mikillar
gleði, hélt ein áfram skíðagöng-
unni og þaut með eldingar-
hraða niður langa brekku.
Innan stundar breyttist
draumurinn i mók. Hún hafði
að nokkru leyti meðvitund. Kn
undirmeðvitundin drottnaði
enn þá. Hún hataði Ahmed,
köldu og einbeittu hatri.
Þegar hugsanirnar fóru að
skýrast, barðist hún við sjálfa
sig, þrýsti hinu ómeðvitaða nið-
ur og lokaði það inni á bak við
lás og slá. Hún mátti ekki hata
hann. Ilún hafði sjálf valið
hann, hún hafði valið hann vit-
andi vits. Hann var alltaf vin-
gjarnlegur og nærgætinn við
hana. Það var ekki honum að
kenna, hvað allt ver erfitt.
Hún hailaði höfðinu varlega
og horfði á hann. Hann svaf og
snéri andlítinu að henni.
Munnurinn var opinn, og blá-
svart hárið hékk niður fyrir
annað augað. Hún reyndi að
elska hann, en ástartilfinning-
arnar létu standa á sér. Svo
snéri hún höfðinu á hinn veg-
inn og lokaði augunum, en tár-
in hrundu niður kinnar hennar
ofan ásvæfilinn.
xxx
Bréf frá Ahmed til hins ind-
verska vinar hans, Raj Moosa,
við indverska háskólann Srstri
í Durhan:
Gamli vinur.
Það er nú orðið langt síðan ég
skrifaði þér. Og nú máttu ekki
verða hissa, þö að þetta verði
ekki langloka. Það er varla, að
ég hafi sál í mér til að skrifa.
Siðustu daga hef ég ekki unnið
á skrifstofunni. Anna spyr mig
ekki um ástæðuna. Hún skilur
sjálfsagt, hvers vegna ég fer
ekki þangaö. Mér er svo sem
cngin lífsnauðsyn að vinna. Ég
hef meira fé handa á milli en
Framhaldssaga eftir
GUNNAR HELANDER
Benedikt Arnkelsson
þýddi
ég þarf á að halda, síðan faðir
minn andaðist. Heimili okkar
er eins glæsilegt og hugsazt get-
ur, og við getum ekki ferðazt
saman og notað féð á þann hátt.
Reyndar er ekki til sá staður,
sem mig langar til að sjá. Eg
hollalagði um tíma að flýja föð-
urland mitt og halda til Ind-
lands, þó að ég hefði enga von
um að geta unnið þar að lög-
fræðístörfum. En ég hef mig
ekki heldur til að flytja, enda
mundi það ekki leysa vandamál
mín. Erfiðasta vandamálið er
Anna.
Það er eitthvað komið upp á
milli okkar. Öll samhúð okkar
hefur smám saman breytzt, án
þess að ég geti sagt, hvenær það
byrjaði. Hún elskar mig ekki
lengur. Stundum held ég meira
að segja, að hún hati mig. Ég
veit ekki, hvers vegan. Kannski
þolir hún ekki lengur að búa
með mér, af því að ég er af
öðrum kynflokki en hún. En
það eitt ætti ekki að þurfa að
skilja okkur, kynþáttamunur,
eða hvað? Ekki finn ég til