Morgunblaðið - 18.10.1977, Blaðsíða 36
36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. OKTÓBER 1977
k'AFr/NU *
GRANI göslari
Hringir þú adeins til að
segja mér frá þessari
uppfinningu þinni í sam-
bandi við sjónvarpið
þitt?
Því var ég látinn fjúka?
Harðneskjuleg deila
„Fullvlst má telja að verkfalls-
menn BSRB, þrettán þúsund ad
tölu, njóti ekki samúðar eða vei-
vilja þjóðarinnar I heild, ef
grannt er skoðað í yfirstandandi
kjaradeilu, er nú virðist rísa æði-
hátt. Frekar mun hitt að andúðar
gæti hjá fóiki yfirieitt. Enda er
'ramkvæmd BSRB manna i þess-
ari vinnudeilu forkastanleg og
harðneskjuieg á margan veg og
með eindæmum klaufaleg, svo
ekki sé fastar að orði kveðið. Hins
vegar munu kommar áiíta að
þessi átök séu þeim í hag og vatn
á þeirra myllu. Gleði þeirra yrði
mikil gæti upplausnarástand
skapazt í þjóðfélaginu á þann hátt
að löglega kosinni þingræðis-
stjórn yrði gert ókleift að stjórna
með venjulegum hætti. Þá fyrst
sæju kommar hilla yndir veruleg-
an árangur af margra ára
sundrungariðju sinni I íslenzku
þjóðlifi.
BSRB mönnum hafa nú þegar
verið boðnar mjög miklar og góð-
ar kjarabætur að frumkvæði
stjórnvalda með sjálfan fjármála-
ráðherra fremstan í flokki. Og
satt að segja eru þau boð langt
fram yfir það sem gjaldþol ríkis-
ins getur staðið undir með góðu
móti. Slíkar aðgerðir munu því
kalla á mjög aukna gjaldheimtu
úr vasa borgaranna I landinu.
BSRB menn ættu að gaumgæfa
það atriði mjög vel áður en þeir
heimta hærri fjárhæðir sér til
handa.
Överjandi er af þessum mönn-
um, er sjálfsagt telja sig ábyrga í
sarfi og vilja vel, að hafna með
öllu framkomnum kjarabótum.
Slík vinnubrögð geta ómögulega
talizt til þjóðhollustu eða skyn-
samlegrar afstöðu til mála yfir-
leitt. Miklu fremur minna þessar
aðgerðir BSRB manna á flugvéla-
rán hryðjuverkamanna, þau er nú
tfðkast svo mjög og mesta athygli
vekur hvarvetna í heiminum á
þessum siðustu dögum.
Svo er að sjá að BSRB menn
vilji keyra stjórnvöld upp að vegg
og æpi þar allir í einum kór, eins
og óþekk brekabörn: peningana
eða Ilfið.
BRIDGE
Umsjón: P6M Bergsson
Við hefjum vikuna á úrspila-
þraut eins og venjulega. Og góð
vísa er sjaldan of oft kveðin. Við
byrjum á að telja slagina og velj-
um siðan möguleikana, sem við
nýtum I réttri föð.
Suður gefur, norður og suður á
hættu.
Norður
S. 64
H. 853
T. 742
L. D10974
Suður
S. AKD
H. AK2
T. AG53
L. KG8
Suður spilar þrjú grönd og vest-
ur spilar út spaðagosa. Hvernig
sýnist þér rétt að spila spilið, les-
andi góður. Þegar þú hefur ákveð-
ið það skaltu lesa framhaldið og
sjá hvort við erum á sama máli.
Sé laufástinn blankur eða að-
eins eitt smáspil með honum er
spilið auðvelt viðfangs. Vörnin
getur þá ekki hindrað að nógu
margir slagir fáist á litinn. En
annars fást aðeins tveir á lauf og
þá vantar nlunda slaginn. Við
verðum því að nota varalitinn,
sem er tígullinn. Og í þrem tilfell-
um gefst það vel. Hjónin blönk,
skiptingin 3—3 og annað háspil-
anna ásamt einu smáspili hjá
vestri. Allt spilið —
Norður
S. 64
H. 853
T. 742
L. D10974
I
COSPER 7554
Ég á fyrst um sinn að vera til rannsóknar!
Vestur
S. G10973
H. G94
T. D8
L. Á52
Austur
S. 842
H. D1096
T. K1096
L. 63
Suður
S. AKD
H. AK2
T. AG53
L. KG8
— og nú er þetta auðvelt. Við
tökum fyrsta slaginn og spilum
laufkóng. Asinn kemur ekki og
við spilum næst Iágum tiglin.
Vörnin spilar til baka öðrum
hvorum hálitnum. Við fáum slag-
inn og tökum á tígulás. Síðan
spilum við laufi á blindan og spil-
um tígli að gosanum. Og hann
verður níundi slagurinn.
RETTU MER HOND ÞINA
71
sneri við og fór aftur inn I
bókasafnið. Þar gekk hann
fram með híllunum tók út bók
og setti hana aftur á sinn stað,
reikaði svo þögull um her-
hergið. Slðan fór hann inn I
svefnherbergið og lagðist fyrir.
Hann beið margar klukku-
stundir eftír önnu — án þess
að geta sofnað.
x o x
Hvítur og svartur
Erik svaf lengi eftir árdegis-
verðinn daginn eftir ferðina til
Malakala. Hann vaknaði, þegar
liðið var á morguninn, lurkum
laminn og þungur f höfðinu.
Reiðin og sóiskinið daginn áður
höfðu svipt hann allri dáð. Og
allt til sólarupprásar hafði
hann legið á berum vellinum
við vaðið. Þá fyrst áræddu þeir
að fara yfir ána og rlða heím.
Það voru orgeltónar úr dag-
stofunni, sem vöktu hann.
Hann klæddi sig, læddist út og
settist á bak við Orn, án þess að
trufla hann I hrifningu hans
við orgelið. Örn lék tokkötu og
fúgu í d-moll eftir Baeh. Hann
var lipur I fingrunum, og hann
lék með öllum Ifkamanum.
Svartur hárlubbinn var orðinn
úfinn vegna höfuðhreyfing-
anna. Það var augljóst, að hann
var miður sfn út af þvf að þurfa
að leika á svo lélegt og Iftið
orgel og að hann reyndi að fá
hljóðfærið til að túlka það, sem
Bach hafði viijað gefa f tokkötu
sinní. Hann glfmdí við hið and-
snúna orge) og var á að líta eins
og hann hefði tekið f hornin á
reiðum bola og reyndi að sefa
hann.
Erik stóð upp. Hann stóð
ianga hrfð bak við orgelstólinn,
unz Örn tók eftir honum og leit
upp. Hann hélt áfram að splla,
en spjallaði um leið við Erik.
— Satt að segja óska ég þess
stundum, að ég væri rfkur, svo
að ég gæti komizt yfir reglulegt
kirkjuorgel. Hlustaðu tíl dæm-
is á þessa hljóma. Það er eigin-
lega ekki hægt að leika þá
nema með mjúkri sacionrödd.
Og hér ætti að vera bordun,
sem hljómaði dauft á bak við.
Þekkirðu nokkuð til tónlistar
Bachs? Hefur þú sofið vel?
— Nei og já. Nei, ég þekki
ekki mikið til tónlistar Bachs.
Já, ég hef sofið vel. Góðan dag,
annars!
Hann settist f ruggustól. en
Örn hélt áfram að spila og
spjalla.
— En Bach. sjáðu til, að upp-
götva Bach, það er eins og að
uppgötva Amerfku. Maður
kemur inn í alveg nýjan heim.
Hlustaðu bara á þessa tokkötu.
Taktu eftir, hvað þessi tónlíst
eftir Bach nær yfir vftt svið.
Stundum streymir Iftill, feim-
inn fjallalækur hjalandi niður
brekkuna. En svo hendist læk-
urinn allt f einu út fyrir hengi-
flugið f syrpu af hljómum. Og
öðru hverju eru tónarnir hreint
og beint eldgos. Enginn einasti
taktur er smekklaus eða merk-
ingarlaus.
Örn var f essinu sfnu, þegar
hann lýsti hugmyndum sínum
Framhaldssaga eftir
GUNNAR HELANDER
Benedikt ArnKelsson
þýddi
með fjálglegum orðum. En
hann var ekki viss um, hvort
Erik væri góður áheyrandi.
Hann lék stundarkorni lengur.
SSðan skellti hann aftur lokinu.
— Viltu koma mcð mér út í
" garð og tina banana i hádegis-
verð?
Erik hló — Heyrðu, ég get
ekki annað en haft gaman af
þér — og tóniistinni þinni. Þú
gefur þig henni á vald, eins og
þú eigir Iffið að leysa. Ertu
alftaf svona sprækur á morgn-
ana?
Örn svaraði ekki strax. Þcir
gengu saman út f garðinn og
tðku að lelta f bananalundi.
— Þú spurðir hvort ég væri
alltaf sprækur, sagði hann að
lokum, þegar hann skar af
stóran klasa. — Nei, þú getur
reitt þig á, að það er ég ekki.
Fyrir ári til dæmis var ég sljór,
syfjandalegur og órakaður. Ég
vanrækti alveg starf mitt.
— Hvernig stóð á þvf?
— Astæðan var sú, að ég gekk
fram á svertingja, sem var að