Morgunblaðið - 22.10.1977, Síða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. OKT0BER 1977
STIFTUNG
•»* W «»«•": L 1
atf M LUMtMxtff). <(t S3 I
OSowuwlc- dkt i 40 8t»*f: (*t 7,00 #>•«»*«.
A1100EX
‘ W,M* OM 3,-
12.Jahrgang
Juti 1977
Die Zeitschrift fur den Verbraucher
TEST: flutokindergurte
insekte
Handfunksprertig
lOSeitenurlaubsioumal
Sictiertieit • cesundheít
Devisen • Zoll • fluto •
Sportund Hobby
Anzeigenfrer
Svar til forráðamanna Neytendasamtakanna:
Athugasemd
„I>ar ríður hið ramm-
asta íhald húsum”
Svar vid skrifum í Þjódviljanum
SÍÐDEGIS í gær barst okkur í
hendur eintak af fréttatil-
kynningu frá stjórn Neytenda-
samtakanna dagsettri 13. þ.m., en
með tilkynningu þessari er gerð
aðför að auglýsingu okkar um
GRUNDIG litsjónvarpstæki, sem
birtist í dagblöðunum um síðustu
mánaðamót og byggð er á könnun,
sem v-þýzka neytendatímaritið
Test gerði á 20 helztu litstjórn-
varpstækjunum á v-þýzkum
markaði í júli s.l.
Við viljum svara forvígismönn-
um neytendasamtakanna á eftir-
farandi hátt:
Þeir kveða v-þýzku neytenda-
samtökin réttilega vera í alþjóða-
samtökum neytenda (IOCU) og
halda því síðan fram, að eitt af
inntökuskilyrðunum í samtök
þessi sé, að viökomandi félag leyfi
engum að hagnýta sér upplýsing-
ar sínar eða ráðleggingar. I fram-
haldi af þessu fullyrða stjórnar-
mennirnir, að við höfum notað
það efni, sem umrædd GRUNDIG
auglýsing byggist á, í algjöru
heimildarleysi. Ekki er þetta mál
fyllilega á hreinu. GRUNDIG
verksmiðjurnar birta nefnilega
sjálfar hluta af umræddri lit-
tækjakönnun Test og vitna i hana
með almennu orðalagi í siðasta
upplýsinga og myndabæklingi
sinum. Ólíklegt er, að jafn vandað
og virt fyrirtæki og GRUNDIG
verksmiðjurnar birti i heimildar-
leysi efni og upplýsingar úr Test,
enda höfum við fengið staðfest,
að svo er ekki. Hér fara því for-
ráðamenn neytendasamtakanna
með haldlitla stafi, eða þá, að öfl-
ugasta neytendatímarit Evrópu,
sem Test vissulega er, þekkir ekki
og kann grundvallarreglur IOCU.
Getur hver og einn gert upp við
sig, hvort Iíklegra sé.
Stjórnin staðhæfir, að við höf-
um farið frjálslega með staö-
reyndir í GRUNDIG auglýsing-
unni og beitt „lævísri brellu“ til
að gera hlut GRUNDIG tækisins
meiri, en efni standa til. Þessu
visum við algjörlega á bug, og
munum við láta forvígismenn
neytendasamtakanna standa fyrir
þessu ófrægingarmáli sinu fyrir
dómstólum, en stefna verður
gefin út á hendur þeim næstu
daga. Könnun Test spannar 9
síður, og var óframkvæmanlegt að
birta hana í heild sinni. Við
ákváðum því, að birta mikil-
vægustu niðurstöður könnunar-
innar með einfaldri og skýrri
framsetningu. Forráðamennirnir
segja, að tækniatriðin 36, sem
prófuð og dæmd eru, séu mis-
mikilvæg, og, að það standist ekki
að leggja saman plúsa gefna fyrir
einstök atriði og draga mínusa
frá. Þetta skoðuðum við og
mátum vandlega áður en við
völdum þann framsetningarmáta,
sem notaður er. Sannleikur
málsins er nefnilega sá, að það er,
að sjálfsögðu, viss jöfnuður i gildi
hinna prófuðu og dæmdu atriða,
enda væri fáránlegt að hugsa sér,
að tímaritið hefði fyrir því að
vega og meta atriði, sem litið eða
ekkert gildi hafa. Til viðbótar er
það, að tímaritið sjálft kemst i
raun að sömu niðurstöðu og við,
þar sem það gefur aðeins
GRUNDIG tækinu og I.T.T.
Schaub-Lorenz hæstu heildar-
einkunn fyrir myndgæði, „Sehr
gut“ eða mjög gott, en ekki vitum
við, hvaða eiginleikar litsjórn-
varpstækja kunna að hafa gildi,
séu það ekki myndgæðin. Ýms
frekari staðfesting á sérstöðu
GUNDIG tækisins kemur fram í
könnuninni, og varla er það nein
tilviljun, að Test menn setja
mynd einmitt af því á forsíðu
blaðsins. Að öðru leyti vísast hér
til heimildarkönnunarinnar og
blaðsins sjálfs, sem alla tíð hefur
legið frammi í verzlun okkar.
Stjórn neytendasamtakanna
staðhæfir, að Test hafi sjálft ekki
treyst sér til að leggja saman
gefin stig á þann hátt, sem við
gerum. Fróðlegt væri að vita,
hvaðan þeim er komin þessi
vitneskja. Það rétta er að okkar
dómi, að neytendasamtök og neyt-
endablöð hafa almennt þann hátt
á, að slá ekki saman einkunum við
varningsprófun til að styggja ekki
eða ögra um of þeim fram-
Ieiðendum, sem minna mega sín
og lakari árangri ná.
Ekki láta stjórnarmenn hér
staðar numið, heldur brjótast þeir
um á hæl og hnakka í þeirri
vióleitni sinni, að gera auglýsingu
okkar tortryggilega. En ísinn
verður enn hálli og þynnri undir
stjórnarmönnum, því nú reyna
þeir að rýra gildi könnunarinnar
sjálfrar með villandi ábending-
um, athugasemdum og hreinum
rangfærlsum. Forvigismennirnir
segja orðrétt: „A hitt ber einnig
að benda, að könnunin nær
einungis til ákveðinna sjónvarps-
tækja þ.e. þeirra, sem ætlað er að
standa á borði og haía ákveðna
skermastærð." Ennfremur: „Til
viðbótar má benda á, að könnunin
nær eingöngu til tækja, sem
algengust eru (jæja, svo þau eru
það þá) á þýzkum markaði en
ekki íslenzkum." — Þeir, sem
kunna einhver skil á sjónvarps-
tækjaframleiðslu, vita, að flestir
BLAÐINU hefur borizt eftirfar-
andi frá inspector scholae I
Menntaskólanum í Reykjavík:
Þjóðviljinn virðist gera sér far
um að koma sem flestum inn í
ungmennasamtök Sjálfstæðis-
flokksins þ.e. Heimdall. Arni
Bergmann hélt því fram um dag-
inn í grein i blaðinu að Hrafn
Gunnlaugsson sæti í Heimdallar-
nefnd er hafði listir á dagskrá
sinni. Þann 18. okt. 1977 i grein
um lokun menntaskólanna er ég
svo skyndilega orðinn einn af
félögum Heimdallar. Hver er
næstur? Ég segi eins og Hrafn
Gunnlaugsson að það eru nýjar
fréttir fyrir mig.
Hvernig er það með blaðamenn,
hafa þeir engar skyldur gagnvart
lesendum og þeim sem ritað er
um? Er ekkert til hjá blaðamönn-
um sem heitir stolt?
I greininni segir orðrétt:
Ekki tókst að koma i veg fyrir
að kennsla hæfist í mennta-
skólanum í Reykjavík i gær-
morgun. Þar ríður hið ramm-
asta ihald húsum sem löngum
framleiðendur nota sama grund-
vallarverkið í sinar helztu gerðir
og, að megin bygging og eigin-
leikar tækjanna eru þeir sömu,
hvort sem tækið er ætlað til
notkunar á borði eða það er t.a.m.
framleitt í skáp. Auk þess, standa
borðtæki fyrir miklum meirihluta
framleiddra og seldra tækja. —
Um siðari fullyrðingu forráða-
manna neytendasamtakanna er
það að segja, að það er rétt, að þau
tæki, sem prófuð voru, eru þau
algengustu i Vestur-Þýzkalandi,
en það er rangt, að þau séu það
ekki á íslandi, því hvaða litsjón-
varpstæki eru algengust hér, ef
Blaupunkt, Grundig, Nordmende,
Philips, Saba og Telefunken eru
það ekki?
Þessi fréttatilkynning stjórnar
neytendasamtakanna gefur til-
efni til ýmissa almennra hug-
leiðinga. Stjórnin klykkir út með
að segja: „Af þessu gefna tilefni
vilja Neytendasamtökin ein-
dregið vara fólk við auglýsingum
af þessu tagi.“ Hvar eru þau neyt-
endasamtök á vegi stödd, sem
vara við því málefnalegasta og
hlutlægasta, sem fram er sett, en
leggja nánast blessun sína yfir
skrum og missagnir, ef ekki hrein
ósannindi? Því, með að gera aðför
að þessari auglýsingu okkar og
láta aðrar litsjónvarpsauglýsingar
óátaldar, er stjórn neytendasam-
takanna — þó óbeint sé — að
leggja blessun sína yfir allar aðr-
ar litsjónvarpstækjaauglýsingar,
sem hér hafa birst, en þær eru
sumar hverjar bæði ómerkar og
lítilsverðar, jafnvel með því
lakara, sem fram hefur komið í
íslenzkri auglýsingamennsku.
Frumhlaup stjórnarinnar gefur
tilefni til fjölmargra annarra
bollalegginga um forvígismenn
Neytendasamtakanna og störf
þeirra, en ég Iæt hér staðar
numið, enda er það fremur í
annarra verkahring en mínum, að
gera úttekt á vinnubrögðum og
forsvarsmönnum þessara sam-
taka. Ég get þó ekki stillt mig um,
að setja fram eftirfarandi
spurningu til stjórnarmanna:
Hverra hagsmuna þykist þið vera
að gæta í þessu máli???
Reykjavík 19. október 1977.
Óli Anton Bieltvedt.
Gód aðsókn að
sýningu Stefaníu
MJÖG GÓÐ aðsókn hefur verið að
sýningu Stefaníu Pálsdóttur i
sýningarsalnum Laugavegi 25. I
gær höfðu yfir 600 manns séð
sýninguna, en á henni eru málað-
ur rekaviður, keramikstyttur og
gipsmyndir.
Margar myndanna hafa þegar
selzt, en sýningunni lýkur á
sunnudagskvöld, oger opið frá kl.
14—22 í dag og á morgun.
fyrr og virtist ekki mikill
áhugi á samstöðu (með) BSRB
ríkja meðal kennara og nem-
enda.
Seinna segir orðrétt:
MR-ingarnir vildu gjarna
halda skólafund til að ræða
málin en þá kom i ljós að heim-
dellingur sá, sem gegnir
embætti inspectors eða skóla-
félagsformanns, hafði laumast
úr skólanum og töldu fróðir
menn að hann sæti á Mokka og
drykki þar sitt kaffi. Við þessi
tíðindi urðu menn ráðþrota,
því inspector einn hefur rétt
til að boða til skólafunda og
ekki vildu MR-ingar halda
„ólöglegan" skólafund.
'Greinina ritar „blaðamaður-
inn“ EÖS og þykir mér hann fara
heldur frjálslega með staðreynd-
ir. Einna helst virðist sem EÖS
hafi ekki verið að fullu vaknaður
þegar atburðirnir áttu sér stað.
Að minnsta kosti skortir hann
alla sjálfsgagnrýni.
Það er rétt að inspector hefur
rétt til þess að boða til skólafund-
ar, en auglýsa þarf skólafund með
þriggja daga fyrirvara. Þar að
auki þarf leyfi rektors til þess að
fá húsnæði skólans lánað undir
skólafund eða nokkra aðra sam-
komu. í reglugerð um mennta-
skóla, Vll-kafla 64. grein, segir að
skólastjóri hafi yfirumsjón með
húsum skólans og beri ábyrgð á
því að öll starfsemi skólans sé í
samræmi við lög, reglugerð,
námsskrá og önnur gildandi fyrir-
mæli.
Varðandi það að ég hafi læðst
úr skólanum til að fá mér kaffi á
Mokka er þetta að segja: Að venju
kom ég kl. 8 að morgni í skólann.
Nokkrir verkfallsverðir voru við
skólann en meinuðu engum inn-
göngu. Nemendur virtust áhuga-
litlir að gera nokkuð til þess að
styðja aðgerðir BSRB og þótti
mér það miður. Atti þá að rjúka
til og halda fund? Flest allir, að
mér meðtöldum, sóttu 1. kennslu-
stund. Þegar kennari kom til
kennslu í 2. tíma gerði ég það að
tillögu minni að kennari og nem-
endur tækju sér út göngufrí.
Dylst einhverjum hvers vegna?
Jú, þannig ætluðum við að sýna
samhug okkar með aðgerðum
BSRB. Varð úr að bekkurinn
ásamt kennara fór á Mokka og
fékk sér kaffisopa. Já, svo mikið
var laumupukrast. Skal tekið
fram að þessar aðgerðir vöktu
fögnuð BSRB-manna því ekki
hafði bólað á neinum aðgerðum af
hálfu nemenda. Siðan bárust mér
þangað þær fréttir að æ fleiri
nemendur væru hættir að sækja
tíma. Hvort frumkvæði bekkjar
mins hafði haft einhver áhrif í þá
átt skal ósagt Iátið. Nú þótti mér
rétti tíminn til að gera eitthvð og
fór ég- á fund Guðna rektors. Sam-
þykkti hann að lána húsnæði und-
ir stuttan fund. Þar ætlaði ég að
koma þeirri tilkynningu á fram-
færi að þeir nemendur sem
styddu BSRB skyldu sýna það í
verki og yfirgefa skólalóðina, hin-
ir skyldu sækja tíma. Sem sagt
ekkert hálfkák og þetta vissi
Guðni.
í jafn viðkvæmu máli sem
þessu fannst mér hyggilegast að
hver maður gerði upp hug sinn
upp á eigin spýtur, einnig taldi ég
það sterkara fyrir BSRB, að eng-
inn gæti verið ásakaður um múg-
æsingu. Það að Guðni féllst á
þetta byggðist á tvennum rökum
1. Margir nemendur áttu erfitt
með, sökum sannfæringar sinnar
eða jafnvel vegna foreldra sinna,
að misvirða verkfallsverði.
2. Hópur nemenda hafði safnast
saman og hafði það óneitanlega
hávaóa í för með sér.
Fundur var haldinn (ekki
skólafundur og hvar var EÖS?)
og svo stór hluti nemenda sótti
ekki tíma eftir það, að kennslu
var hætt. Sýnir þetta best hug
nemenda. Hef ég það eftir Asgeiri
Svanbergssyni verkfallsverði að
án samhugs og aðgerða nemenda
hefði MR ekki verið lokað.
Svo er hreint og beint fáránlegt
að halda því fram að nemendum
hafi verið hótað þyngingu náms-
efnis og fjölgun skyndiprófa eins
og segir í grein EÖS. Eyði ég ekki
fleiri orðum í það.
Nú vil ég biðja lesendur að bera
saman skrif EÖS og það sem ég
hef ritað. Skrif hans bera vott um
hroðvirknisleg vinnubrögð sem
enginn blaðamaður ætti að láta
eftir sér. Farið er að hikta í ansi
mörgum máttarstólpum þjóð-
félagsins þegar blaðamenn setja
æsifréttamennsku, sama hversu
skaðleg hún kann að vera, ofar
heiðarlegum og rökföstum skrif-
um. EÖS notar tækifærið til þess
að ráðast á MR sem stofnun og á
það fólk sem við hana starfar og
þá sem sækja þangað nám sitt.
Greinilegt er að EÖS hefur haft
fyrirfram ákveðnar skoðanir um
MR áður en hann kom á vettvang
enda ber greinin öll þess merki að
vera felld að skoðunum „blaða-
mannsins“ en ekkert skeytt um
staóreyndir. Svona fölsun á stað-
reyndum er dæmd til þess að falla
um sjálfa sig. Þessi grein EÖS er
eitt stórt vindhögg.
Ég geri þá kröfu á hendur hon-
um að hann biðjist afsökunar á
skrifum sínum hvað varðar nem-
endur MR, mig og aðra þá sem
eru rægðir í þessum skrifum
hans. Ef hann er ekki maður til
slíks fer ég fram á það að ritstjóri
blaðsins beri fram afsökun f.h.
Þjóðviljans.
Ásgeir Jónsson
Inspector scholae MR
„Óttar”
— frum-
verkungs
höfundar
„ÓTTAR" nefnist fyrsta íslenzka
jólabók Helgafells í ár. Það er
skáldsaga um ungan niennta-
mann í París, sem býr sig undir
að hverfa heim að Ioknu átta ára
námi í heimsborginni. Sagan er
frumverk höfundarins, Ernis
Snorrasonar. Um verkið í heild
segir bókmenntaráðunautur
forlagsins:
„íslendingur nokkur er í þann
veginn að hverfa heim eftir
margra ára dvöl í Frakklandi.
Minningar þyrpast að honum og
hlandast atvikum líðandi stundar
siðasta daginn, sem hann stendur
við í París. Tvenns konar lífsvið-
horf togast á í vitund hans. Sem
Islendingur hugsar hann ósjálf-
rátt í sögulegu samhengi, skynjar
öðrum þræði hlutina í ljósi orsaka
og afleiðingar. En hann er háður
reynslu sinni hér, og „franskt líf-
erni er í vissum skilningi án sögu.
Einhvers konar safn augnablika,
sem hlaðast upp án innbyrðis
tengsla".
Mjög tímabær og athyglisverð
saga, sem fjallar um nútímalegt
viðhorl og nútíma hátterni i sam-
ræmi við þaó. En jafnframt um
hverfandi merking þess að vera
íslendingur i heimi, þar sem öll
gildi virðast lögð að jöfnu.“