Alþýðublaðið - 07.01.1931, Blaðsíða 2

2
" 'AEÞf ÐBBii J!ÐIÐ
Logreglan á gamlárskvold.
OlímiiféSagið Ármann
AldartlórðnngS'afmæli.
Slagnrinn við Herkastal-
ann.
Maður einn hefir sagt tíðfnda-
ma'nni blaðsins á þennan hátt af
slagmun við Herkastalann:
„Klukkan eitthvað nálægt ell-
efu á gamlárskvöicl var ég á
gangi í Aðalstræti ásamt konu
minni. Sá ég þá mannþyrpingu
koma og allmarga lögreglumenn
fylktu li'ði í fararbroddi, og voru
sumir þeirra í einkennisbúningi,
en aðrir með borða á handlegg.
Snéru iögreglumennirnir inn í
Túngötu og fjöldinn á eftir eins
og áður. En er lögreglumennirnir
komu þar, sem brekkan byrjar,
snéru þeir við, stöövaöist þá all-
ur fólksfjöldinn og varð þröng
töiuverð er straumbreytingin
varð. Skifti þarna engum togum
að lögreglívn réðist í þröngina og
baröi með kylfum á báða bóga;
virtást sem lögreglumönmmum
stæði á sama á hverjum höggin
lentu eða hvort þau lentu í höf-
uð eða andlit manna, og virtust
þeir láta hggöin ríða í algerðri
blindni. Sá ég blóðið fossa fram-
an úr manni, er þarna kom að í
þessu og auðsjáanlega ekki vissi
neitt, hvað þarna var um að
vera.
Forðuðum við hjónin okkur
burtu er við sáum, hverju við
gátum átt von á.
Mér virtist orsökin til rnann-
.safnaðar ekki geta verið önnur
en að lögreglan gekk þannig
fylktu liði, og ekki varð ég var
við neina ástæðu, sem gerði
nauðsynlegt að lögreglan réðist
;inn í þyrpinguna. Býst ég við að
ekkert hefðd gerst þarna sögu-
legt, ef lögreglan hefði látið fólk-
ið afskiftalaust.
í morgun kom Aðalsteinn And-
résson verkamaður á Rauðarár-
istíg 13 D inn í skrifstofu Alþýðu-
blaðsins og sagði eftirfarandi:
Á gamlárskvöld var ég á gangi
íyrir framan Vöruhúsið ásamt
kunningja minum. Þar var tölu-
vert af fólki. Ekki vissi ég fyrri
tíl en að ég fæ högg miki'ð í
höfuðið, svo mikið, a'ð ég haföi
ekki rænu á a'ð gá að, hver
veitti mér höggiö, en ég fann,
að það var greitt með kylfu.
Félagi minn studdi mig inn í
iækningastofu Valtýs Albertsson-
ar, og saumaði hann saman á
mér höfuðleðrið. Ég var alblóð-
ugur.
Læknishjálpin kostaði 15 krón-
ur.
¥i@tal við Epiiifflfj! Pálssora
ySiilögrefiiuÞlóta.
Alþýðuhlaðið hitti Erling Páls-
son yfirlögregluþjón að máli í
morgirn og ba'ð hann aö skýra
frá starfi lögreglunnar og viður-
eign hennar við ýmsa bæjarbúa
á gamlárskvöld.
Ég óska nú ekki eftir því að
vera langorður, en í öllum að-
alatriðum álít ég að sögumenn
Alþýðuhlaðsins hafi skýrt rangt
frá í blaðinu í gær, segir Erl-
ingui'. Pað er alveg rétt, að við
notuðtum kylfur í nokkur skifti
til þess að sundra með uppþot-
um, t. d. í 2 skifti þegar menn
höfðu tekið bifreiðir og okkur
virtist að menn ætluðu að velta
þeim um koll. Pað getur verið
mjög hættulegt að velta bifreið-
um um, því að í þeim getur
kviknað.
Ég vil sérstaklega skýra frá
uppþotinu við Uppsali:
Þar hafði safnast saman í eina
þyrpingu mikili mannfjöldi, og
gatan var alveg lokuð. Margir
Iétu ófriðlega gegn lögreglunni,
hvernig sem á því stóð. Menn
töluðu um að berja okkur og
hrópuðu ókvæðiisorðum að okk-
ur. Ég var þarna með lögreglu-
þjóna, og þegar fólkið fór að
ganga á okkur, skipaði ég að
dreifa því, en þá kom skriðan á
okkur. Við neyddumst þá til að
nota kylfurnar til að sundra
þessari þröng. Petta var gert á
skammri stund. En í þann svip
hlupu á mig tveir menn, að þvi
hefi ég vitni. Annar þessara
manna þreif í brjóst mér og ætl-
aði að setja mig niður í götuna.
Ég ætlaði að bregða manninum.
en mistókst það. Þá tók ég kylf-
una og sló manninn, en þó ekki
mikil högg, því að við vorum í
fasta tökum. Eftir því, sem upp-
lýst er af sjónarvotti, þá kom
annar maöur aftan að mér og
hélt í bakið á mér. — Um líkt
leyti komu menn af gangstéttinni
og réðust að mér, en í þeirri
svipan kom lögregluþjónn mér til
hjálpar og mun hann hafa notað
kylfuna.
Hafði lögreglan ekki varalið á
gamlárskvöld ?
Jú.
Hve fjölment var það?
30 menn,
Hvaða skipanir höfðuð þið
fengið áður en þið fóruð út í
bæinn ?
Lögreglan fékk þá skipun að
nota ekki kylfurnar nema nauð-
syn bæri til, en við áttum held-
ur ekki að láta ganga á o-kkur,
eða troða okkur um tær. Það
er mjög erfrtt fyrir lögregluna að
fá fólk til að hlýða sér. Alt af
jbf einhver atburður verður á göt-
unnm, þrýstist fólkið saman í
einn hnapp og oft fær lögreglan
það ekki til að víkja, svo að hún
geti komist að. Þá verðum við
að nota kylfurnar — og undir
slíkum tilfellum getur það átt sér
stað, að högg Iendi á öðrum en
hinum beinu óróamönnum.
Við höfum gefið lögreglustjóra
skýrslur um atburðina á gamlárs-
kvöld.
í dag fyrir 25 árum, 7. jan.
1906, var glimufélagið „Ármann"
stofnað, félagið, sem bezt hefir
stuðiað að líkamlegri hreysti
Reykvíkinga og duglegaist hefir
reynst í því, að skapa æskulýð
höíuðstaöarins heilbrigð \iðfargs-
efni.
Aðaláhugaiefni fslagsins í hyrj-
un var að auka glímukunnáttu
meða.1 ungra manna, og má vist
áreiðanlega þakka „Ármanni“
það, iað íslenzk glíma var endur-
vakin sem þjóðaríþrótt.
Á uppvaxtarárum félagsins
urðu margir erfiðleikar á vegi
þess, eins og gerist og genigur.
en flesta þeirra tókst að yfir-
buga meö dirfsku og bjartsýni.
Félagið var ekki fjölment og því
síður fjársterkt, en áhuginn var
nógur fyrir hendi og viljinn til
stórræða til í ríkum mæli. Eitt
versta meiin, sem hefir staðið fé-
laginu fyrir þrifum frá byrjun,
er húisnæðisskorturinn. Hafa víst
fák fundir verið haldnir í félag-
ánu, sem ekki hefir á það verið
miinst, hve brýn nauðsyn bæri
til þess að félagið eignaðist eigið
hús. En sú h’ugsjón hefiir enn
ekki ræzt. Vona þó félagarnir í
„Ármanni“, að hún rætist á næstu
árum.
Svo margt hefir drifið á daga
„Ármanns“, að of langt er að
telja það upp hér. Félagið hefir
gengist fyrir mörgum íþrótfamót-
um, fjölda íþróttasýninga, utan-
ferðum íþróttafiokka sinna o. s.
frv. o. s. frv. ■ Það hefir ait af
átt á að skipa beztu glímumönn-
um og afburðamönnum í öðrum
íþróttum. Það hefir haidið uppi
fastri íþróttakenslu fyrir félaga
sina á undan förnum árum og
vali'ð til kenslunnar beztu fáan-
iega íþróttakennara. Það telur nú-
á annað þúsund félaga og er
fjöldi af peim starfandi.
Þótt líkamlegt atgervi þroskist
við íþróttaiðkanir og hver ma&-
ur eða félag eigi hrós skilið fyrir
að efla slíkt, þá telur sá, er þetta
ritar, annan lið starfsemi íþrótta-
félaganna í borginni éigi síður
athyglisverðan, og hann er sá,
að þau draga huga æskunnar frá
ýmsu miður hollu, sem bæjarlíf-
ið hefir á boðistólum og skapar
henni aftur lieilbrigð, holl og
göfgandi vi'ðfangsefm. Þetta er
einkennandi fyrir „Ármann“ og
'er þess að vænta, að honum verðs
sem mest ágengt í framtíðinni.
Að hann sé uppeldisstofnun,
þrungin viðsýni, festu og dreng-
skap — og að sorinn komist
hvergi nærri.
Stjórn félagsins skipa nú: Jens
Guðbjörnsson form., Jón G. Jóns-
son varaform., Ólafur Þorstehrs-
son ritari, Kristinn Hallgrímsson
•gjaldkeri og Sig. I. SigurðssoH,
áhaldavörður.
Heill fylgi 'Starfsemi „Ármanns“
i framtí'ðinni! Heill! x.
MulIeissSiólinn.
Ný námskeið í Miillers-æfing-
um byrja um næstu he'lgi. Vænt-
anlegir þátttakendur eiga a'ð gefa
sig fram í Múllersskólanum sem
fyrst.