Morgunblaðið - 27.10.1977, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 27. OKTÓBER 1977
Júrgen Vietor aðstoðarfiugmaður Lufthansaþotunnar faðmar konu sína að
sér á Frankfurtflugvelli, en hún gat aðeins sagt „ástin mín, ástin mín, ástin
mín".
„Ætlarðu
að fljúga,
já eða nei?"
„HRYLLILEGUSTU augnablikin voru þegar flugræningjarnir myrtu flugstjóran og komu fyrir
sprengefninu í gangi vélarinnar. Þá hélt ég að mín síðasta stund væri runnin upp". Þannig
mælti miðaldra kona, frú Elizabeth Muller, er hún kom til Frankfurt frá Mogadishu daginn
eftir hina stórkostlegu björgunaraðgerð v-þýzku víkingasveitarinnar í fyrri viku er þeir
hrifsuðu 86 gisla úr höndum arabískra flugræningja, eftir 5 sólahringa martröð.
Frú Elizabeth Miiller við komuna tii
Frankfurt.
Nú að loknu samgönguleysinu í
verkfalli BSRB hafa borist til landsins
blöð, þar sem er að finna frásagnir
gíslanna í Lufthansavélinni og aðdrag-
anda björgunarinnar og er Ijóst af lestri
þeirra, að fólkið hefur lifað miklar
ógnarstundir En hlustum á frásögn frú
Múller. „Skelfingin, sem greip um sig
eftir að Schumann flugstjóri var myrt-
ur, var ósegjanleg. Fyrst eftir að hann
féll líflaus á ganggólfið heyrðist ekki
andardráttur í farþegaklefanum, en síð-
an heyrðust niðurbældar stunur og
kveinstafir og maður fann angistina
eins og rafmagn væri í loftinu Morð-
inginn, Walter Mohammed, skipaði
einum farþeganna að draga líkið inn á
salerni vélarinnar og síðan var öllum
karlmönnunum skipað að setja hendur
fyrir aftan bak, en konunum að láta sig
síga eins langt niður i sætið og hægt
var Þegar rænmgjarnir voru orðnir
ánægðir byrjuðu þeir að raða dynamit-
stöngum á ganginn og tóku áfengis-
flöskur úr töskum okkar og heltu úr
þeim yfir sprengiefnið Þá var ég viss
um að mín síðasta stund væri runnin
upp'' Frú Múller sagði að tveir af
fjórum ræningjum hefðu nær allan
tímann verið í farþegaklefanum, stöð-
ugt gengið þar um og veifað skam-
byssum. Farþegarnir hefðu orðið að
sitja í 5 sólarhringa með öryggisbeltin
spennt og er einhver þurfti að fara á
salerni var það í fylgd með ræningja
Um björgunina sagði hún „Ég er ekki
enn búin að gera mér grein fyrir hvern-
ig þetta bar að Ég var orðin svo
úrvinda af þreytu og spenningi, að mér
var eiginlega orðið sama. Ég held að
síðustu tveir sólarhringarnir í steikjandi
hita á Adenflugvelli hafi eytt siðustu
orkunni, sem ég átti eftir Ég var sof-
andi, er björgunarmennirnir létu til
skarar skríða. Ég hrökk upp við spreng-
ingar og skothvelli og hjartað barðist
tryllingslega í brjósti mér, en síðan
kom einhver ólýsanleg tilfinning yfir
mig, er ég heyrði rólegar þýzkar raddir.
Ég fór út úr þotunni án þess að finna
fyrir hræðslu og gekk berfætt í hópi
farþeganna inn í flugstöðina og þá var
eins og einhver öfl leystust úr læðingi
og fólk hrópaði og grét og klappaði
hvert öðru á bakið og faðmaðist''
„Ætlar þú að fljúga,
já eða nei?"
Meðal farþeganna var einnig finskur
húsgangasali, búsettur í Stokkhólmi,
Oiva Ojalainen að nafni, og hér fer á
eftir frásögn hans af morði flugstjórans
í samtali við Berlingske Tidende „Það
var greinilegt að ræningjarnir voru
mjög reiðir yfir lendingunni í Aden og
þeir virtust ákveðið þeirrar skoðunar að
Schumann flugstjóri hefði lent vélinni
gróflega af ásettu ráði til þess að laska
hjólabúnaðinn Ég veit ekki hvort þeir
gerðu sér grein fyrir erfiðleikum þess
að lenda vélinni í sandi fyrir utan
flugbrautina, en yfirvöld í Aden höfðu
notað brynvarðar bifreiðar og önnur
tæki til að hindra að vélin gæti lent á
sjálfri flugbraútinni Schumann flug-
stjóri fékk að fara út úr vélinni til að
kanna hjólin og er hann hafði lokið
eftirlitinu gekk hann andartak til ein-
hverra manna, sem voru þarna í grend-
inni og sagði þeim að búnaðurinn væri
laskaður og hættulegt að hefja vélina
til flugs Er hann kom aftur um borð
voru ræningjarnir æfir og töldu að
hann hefði svikið þá Mohammed
hrinti honum inn ganginn í farþega-
klefanum og skipaði honum fyrir eins
og hundi Þelr létu hann snúa sér til
hægri og vinstri, skipuðu honum að
standa teinréttum og heilsa sér að
hermannasið. Var þetta gert í refs-
ingarskyni og til að lítillækka hann í
augum okkar. Því næst fóru þeir með
hann inn í flugstjórnarklefann og það-
an heyrðist heiftarlegt rifrildi Eftir
smástund var Schumann hrint út úr
flugstjórnarklefanum og inn á ganginn
aftur og Mohammed öskraði á hann,
algerlega trylltur „Ætlarðu að hefja
vélina til flúgs?'' Schufnann svaraði
neitandi og þá hrinti einn ræningjanna
honum í gólfið og skipaði honum að
krjúpa Mohammed spurði síðan 5
sinnum í röð hvort hann ætlaði að
fljúga vélinni, en Schumann svaraði
alltaf neitandi Eftir fimmta neiið,
reyndi hann að rísa á fætur, en þá tók
Ósegjanleg skelfíng greip um sig í
Lufthansaþotunni er Schumann var myrtur