Morgunblaðið - 15.12.1977, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. DESEMBER 1977
Ný bók eftir Desmond Bagley
DESMOND
■DAGIEY
Óvinurinn heitir nýjasta skáldsaga DesmondBagleys.
í þessari nýju sögu tekst Desmond Bagley svo vel að vefa
saman vísindalegar staðreyndir og spennandi söguþráð, að
hún stendur jafnvel framar því sem hann hefur best gert
áður. Allir hinir mörgu aðdáendur Desmond Bagleys
munu örugglega taka þessari nýju skáldsögu hans tveim
höndum.
Einn áflótta eftir Charles Williams er önnur bókin sem
Suðrigefur út eftir þennan vinscela höfund, en ífyrra kom út
Eldraun á úthafinu og hlaut hún miklar vinsceldir, enda
senn á þrotum hjá forlaginu. Einn áflótta erbók, sem allir
karlmenn hafa áncegju af. Hún er cevintýraleg og þrungin
spennu fráfyrstu til síðustu síðu, og munufáirgeta lagt hana
frá sér, fyrr en að lestri loknum.
ÖVINURINN og EINN Á FLÖTTA eru jólabækurnar i ár.
SUÐRI
ónýta mjaðmarliði á efri árum
(upphaf lemstrunar talið slys i
póstferð 1949, sliteyðing á brák-
uðu síðan) lentum við fyrir
hálfum áratug saman í stétt sem
starfsmenn bókasafna; síðan 1972
er hann bókbindari Bæjarbóka-
safnsins í Kópavogi, býr annars
að Borgarholtsbraut 27. Tilraunir
til viðgerða á liðum og langar
þjáningar hafa ekki breytt mikið
manninum né fjðlhæfni hans, og
hann er sívinnandi.
Harðasta élið á gæfubraut hans
var óneitanlega þessi lemstrun og
það að af henni leiddi að þurfa að
láta til óskyldra föðurleifðina,
sem hann hafði hýst vel af nýju,
raflýst og aukið ca. 30 ha svæði
við lúnin.
Fjöldi lesenda minna ætti að
vera þess minnugur hve víöa um
land slík dæmi hafa gerzt. Ein-
hverjir Spyrja hvort nútíminn
vilji ekki láta menn hlífa sér
betur við slitinu en manntegund
Drangabóndans gerir. En til þess
höfðu þeir varla skap, vaskir
hópar ungra ræktunarbænda og
húsbyggjenda, sem tóku aö sér að
ummynda dreifbýli Islands á því
vori 20. aldar þegar ég kaus mér
heldur burtför frá þeim í önnur
þegnshlutverk.
Ekki er Guðmundur og ætt
hans núna „komin suður" sakir
veikleiks í þá átt að „iörast" vilja
síns og verks. Eitt af gullkornum i
söguburði séra Arna var: „Iðrun
var ekki til á Snæfellsnesi, heldur
stælur og þjark," svo skelfilegt
sem það allt var sáluhjálpinni. og
við næstu greinaskil fer ég að
rifja það upp úr hvaða fólki og
umhverfi sýslu sinnar
Guðntundur var tilbúinn, „vondu
fólki“ að ætla má. En einmitt
þetta að iðrast ekki örlaga sinna
né hlutverks, snúa þess vegna
hugumgóöur fram á braut. mót-
tækilegur við öllu góðu frá öðrum
, reyndust honum sem fleirum
miklar bætur böls. „Ég hef vegna
þess böls og umskipta kynnzt því
miklu betur en heima hvaö lífið
er," bætir hann stundum við og
tilgreinir margt raanna, sem hafa
reynzt honum talsvert betur en
ekki um dagana, svo og á nýjasta
æviskeiði safns’tarfsmannsins.
Hann hefur efni á því þjóðsögu-
gamni í Hólmarastíl aö þó hann sé
uppsprottinn úr „vonds fólks"
pörtum nessins endar hann samt í
borgarsiövæðingu góða fólksins.
Meöal sona þeirra, sem
ættfræðingurinn Ölafur Snóks-
dalin eignaðist fyrir nærri tveim
öldum, var Guðmundur Olafsson
á Ánabrekku við Langá. Karl-
leggui- frá honum hefur óslitið
síðan borið nafn Ölafs og
Guðmundar á víxl, héraðskunnir
menn. Meó því kynni ég líka hinn
eldri þeirra Drangafeðga, Olaí
Guðmundsson, bátasmið, St.vkkis-
hólms- og Dalapóst. Krístín
Margrét móðir Ólafs var systir
Steinunnar húsfreyju á Mið-
hrauni í Miklaholtshreppi; þær
voru dætur Jóhannesar Sigurðs-
sonar frá Elliða, gæfulegt kyn
tengt álfum þar í hamri. Ein af
mörgum bræðrabörnum
F. 15. 12. 1907.
Það var 6. des. 1925 að snögg-
lega skall yfir ofsarok við Húna-
flóa og víðar um land. Eins og
póstferðaáætlun bauð voru þá
landpóstar nýlagðir af stað í 3
áttir frá skiptistöð sinni á Staö í
Hrútafirði. Hér þarf ekki að rekja
baráttu norðanpósta við að kom-
ast að Staðarbakka um kvöldið né
feigðarför stórrar póstlestar
vaskra manna suður yfir Holta-
vörðuheiði í ofsa, sem gerði hest-
um varla stætt, jafnvel drap. Ólaf-
ur Hjaltested úr Reykjavík varð
úti í þeirri lestarför. Frásagnir
eru í Söguþáttum landpóstanna
II, 125—30, 187—91.
Þegar veörið skall óvörum á var
Stykkishólmspósturinn eigi
lengra kominn en á eyrar inn frá
Fjarðarhorns bæ við Hrúta-
fjarðarbotn, aleinn 17 ára
unglingur í fyrstu reynsluferð;
pósturinn faðir hans forfallaður.
I kófinu fór hann óvart framhjá
þeim bæ, þræddi út með sjó, og
telst einnar stundar reið út að
Borðeyri þaðan. En undir myrkur
og í þvílíku veðri voru líkurnar að
finna þann bæinn eigi betri, enda
þótt gát og seigla væri í hestum og
manni. Þar fór Guðmundur Olafs-
son, sem átti fyrir höndum að
sitja Dranga á Skógarströnd,
ásamt föðurnum til 1935 og síðan
sem arftaki hans til 1968 að
hvorutveggja, Dalapósts-
embættinu og bóndahlutverkinu.
Guðmundi var gætni léð og nægur
hugur að sækja í veðrið, hann
náði Borðeyri og beið svo hríð-
tepptur unz hann og þarstaddir
Dalabændur sáu að leggjandi
væri á Laxárdalsheiöi, sem I þá
daga var oft torsótt vegna ófærðar
en mun hafa gerzt snjóléttari á
hlýviörisskéiði aldarinnar.
Þessi Guðnuindurinn finnst
rnér í afmælisgrein hans geta
verið úrklippa úr hverri bænda-
kynslóð sem væri síðan um 1800.
Sérhver er úrklippa og eintak úr
sinni stétt. Auk þess er hann samt
maöur, svo fremi að honum sé
gefið að sækja í veðriö, taka um-
skiplum, ef þau reynast brýn. Af
þeim sökum að Guðmundur hlaut
Þórey Guðnadóttir
Hrefna Guðngdóttir
Ingibjörg Guðnadóttir
loksins er komin
á markaðinn
hljómplata með boðskap
sem á erindi til þín
Dreifing;
FALKIN N
Suðurlandsbraut 8, Reykjavík. Sími 84670.
E1 birtir um síðir —
Drangabóndaþáttur af
Guðmundi Olafssyni