Morgunblaðið - 06.01.1978, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. JANUAR 1978
23
Minning:
Þórunn Siguröardótt-
ir frá Seyðisfirði
I dag verður til moldar borin
Þórunn Sigurðardóttir frá Seyðis-
firði, en hún andaðist á Sankti
Jósefsspítala í Hafnarfirði að
morgni hins 30. desember, á 89.
aldursári.
Með henni er gengin góð kona
og göfug, og saknar vissulega
margur vinar í stað, þegar hún er
horfin. Þórunn var ein af þessum
sérstæðu islenzku konum, sem
bera með sér eitthvað það í fari
sínu sem minnir á neistann af
sjálfum guðdómnum, og með
breytni sinni og mildu, vitru
hjarta hafa gert þessa þjóð auð-
uga af miklum óforgengilegum
verðmætum. Það var enginn ein-
mana og yfirgefinn, sem átti Þór-
unni að, því útrétt hönd hennar
gat alltaf sefað og var jafnan fús
til að brúa torfærur í mannlegum
samskiptum. Þann mikla styrk,
æðruleysi og sálarró sem hún bjó
yfir, tók hún ekki frá sjálfri sér
en þáði frá Drottni, því hún var
einlæg og óhvikul í trú sinni og
guðsótta.
Þórunn Björg Sigurðardóttir
var fædd á Eyvindará í Eiðaþing-
há hinn 3. desember árið 1889,
dóttir hjónanna Sigurðar Jakobs-
sonar og Elínbjargar Arnbjörns-
dóttur.
Faðir Þórunnar var kominn af
gamalli ætt, sem um langan aldur
hafði setið á Finnsstöðum, og var
Sigurður kominn i beinan karl-
legg af Finnboga lögmanni Þor-
steinssyni á Asi i Kelduhverfi í
Þingeyjarsýslum og konu hans
Málfríði, dóttur Torfa Arasonar
hirðstjóra í Klofa.
Elinbjörg Arnbjörnsdóttir,
móðir Þórunnar, var fædd á Þor-
valdsstöðum i Breiðdal, en fluttist
ung að Heydölum, þar sem hún
ólst upp til fullorðinsára.
Kornung fluttist Þórunn með
foreldrum sínum til Jórvíkur í
Hjaltastaðaþinghá og fáum árum
síðar til Unaóss, en þar ólst hún
upp til 19 ára aldurs. Um það leyti
sem Þórunn er í.bernsku i föður-
húsum voru ekki beinlínis góðæri
á íslandi, lífsbaráttan var vægast
sagt hörð og mjög margir bjuggu
við bág kjör. Það greip um sig
vonleysi hjá fólki og vantrú á
þetta land; margir flosnuðu upp
af Fljótsdalshéraði og fluttust
vestur um haf til Kanada og
Bandarikjanna.
Börn þeirra Elínbjargar og Sig-
urðar Jakobssonar á Unaósi voru
átta: Jón, elzti bróðir Þórunnar,
fluttist 22ja ára að aldri vestur
um haf árið 1905 og býr í borginni
Vancouver í Washingtonfylki i
Bandaríkjunum; hann er nú orð-
inn 95 ára. Magnús, yngsti bróðir-
inn sem nú er kominn um sjötugt,
býr í Keflavik. Hin systkinin Jak-
ob, Páll, Arni, Guðný og Bóas
Eydal eru öll látin.
Arið 1908 vistast Þórunn, þá 19
ára að aldri, hjá þeim frú Ragn-
heiði og síra Þórarni Þórarinssyni
á Valþjófsstað, en í þá daga þótti
þar eitt hið virðulegasta menning-
arheimili á Austurlandi. Varð
dvölin á Valþjófsstað Þórunni
hinn ákjósanlegasti skóli og bar
hún ætíð sérstakan hlýhug til
þessa góða heimilis. Árið 1913 fer
Þórunn til Sylviu Guðmundsdótt-
ur og Ölafs læknis Lárussonar á
Brekku í Fljótsdal og var hjá
þeim í tvö ár, en 1915 fluttist hún
til Seyðisfjarðar, þar sem hún
kynntist mannsefni sinu Eiríki
Sigmundssyni, hinum ágætasta
drengskaparmanni. Þá var
atvinnulíf mjög blómlegt og mik-
ið menningarlíf á Seyðisfirði, og
afkoma manna var í flestum til-
vikum betri þar en víðast annars
staðar á landinu.
Eirikur og Þórunn gengu í
hjónaband á Spyðisfirði árið 1917,
og gaf sira Björn á Dvergasteini
brúðhjónin saman; reyndist það
band traust og farsælt, þvi hjóna-
bandið stóð i 53 ár eða þar til
Eiríkur andaðist árið 1970.
Fyrstu þrjú árin bjuggu hjónin
á Hrauni á Hánefsstaðaeyrum, og
þar fæddist þeim árið 1918 fyrsta
barnið, sonur sem skírður var
Guðbjartur. A þessum árum hafði
Vilhjálmur útvegsbóndi Árnason
mikið útræði frá Hánefsstöðum
og hafói jafnan margt fólk í
vinnu. Eiríkur vann við útgerð
hans í nærri fjögur ár og líkaði
mjög vel vistin úti á Eyrum. Árið
1920 fluttust þau hjónin aftur inn
í kaupstaðinn og bjuggu næstu 8
árin á ýmsum stöðum í bænum.
Eldri dóttirin fæddist 1921. Hún
var skírð Elín, en flestum vinum
hennar, Seyðfirðingum sem öðr-
um, er þó mun tamara að kalla
hana Stellu Eiríks. Yngri dóttir
þeirra hjóna, Guðbjörg, fæddist
árið 1931, en þá var fjölskyldan
flutt '\ embættisbústað Rafveitu
Seyðisfjarðar í Fjarðarseli, innan
við kaupstaðinn. Var Eiríkur þá
orðinn stöðvarstjóri rafveitunnar
en því starfi gegndi hann i meira
en áratug.
Arið 1939 keyptu þau Þórunn
og Eiríkur af Guðlaugi Þorsteins-
syni húsið nr. 44 við Austurveg á
Seyðisfirði, og þar bjó fjölskyldan
æ siðan eða þangað til þau
kvöddu Seyðisfjörð árið 1954 og
fluttust til Hafnarfjarðar þá orðin
roskin. Festu þau kaup á húseign-
inni Vitastíg 5 og áttu þar heimili
sitt til æviloka enda kunnu þau
hjónin strax frá því fyrsta vel við
sig í Hafnarfirði og eignuðust þar
brátt marga góða vini.
Þórunn var kona há vexti, tígu-
leg í framkomu og fríð sýnum;
það sópaði að þessari höfðinglegu
konu og athygli manna beindist
eins og ósjálfrátt að henni, hvar
sem hún fór. Allt hennar viðmót
var einstaklega ástúðlegt og að-
laðandi. Hún var stolt að eðlisfari
og skaprík eins og hún átti kyn til,
en hún fór aldrei hvorki með há-
vaða né geip, það var henni
fjærri. Þórunn hafði til að bera
sterkan persónuleika og mikinn
sjálfsaga; henni var því ekki tamt
að verða uppnæm yfir smámun-
um og hversdagslegu kífi um-
hverfisins. Hún taldi sig sjálf
gæfusama konu, — börn hennar
eru gjörvulegt fólk og nýtir borg-
arar, og var alla tíð mjög kært og
náið samband milli hennar og
barnanna. Hún unni þeim öllum
mikið, en Stella var henni þó ein-
stök stoð og stytta allt til hins
síðasta.
Barnabörnin þrjú, Magnús
Pálsson og Þórey Dan, börn Guð-
bjargar, og Jóhanna, dóttir Guð-
bjarts, voru yndi þeirra Þórunnar
og Eiríks og eftirlæti á efri árum.
Hjúkrunarlið og læknar Sankti
Jósefsspítala í Hafnarfirði eiga
miklar þakkir skilið fyrir góða
umönnun á meðan Þórunn lá
hinztu leguna á sjúkrahúsinu 1
rúmlega eitt ár, oft sárþjáð.
Fjölskylda min og ég vottum
þessari Iátnu frændkonu virðingu
og öllum nánustu aðstandendum
hennar einlæga samúð okkar.
Halldór Vilhjálmsson.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Ég er kominn yfir miðjan aldur, er vel fjáður og
í góðri stöðu. Undanfarin ár hefur óttinn við dauð-
ann sótt að mér í vaxandi mæli. Eg er óöruggur, og
ég er hræddur um, að ég deyi fyrir aldur fram. Er
nokkur leið að sigrast á þessu?
Trúin á Guð er eina ráðið til að sigrast á ótta við
dauðann. Guð er sá, sem stjórnar lífinu og hefur
sigrað dauðann. Biblían segir okkur, að Jesús Krist-
ur varð maður, ,,til þess að hann, fyrir dauðann,
gæti að engu gjört þann, sem hefur mátt dauðans,
það er að segja djöfulinn, og frelsað alla þá, sem af
ótta við dauðann voru undir þrælkun seldir alla sína
ævi.“ (Hebr. 2,14—15).
Trúin á Krist frelsar okkur frá óttanum við
dauðann, af því að trúin gefur okkur eilíft líf. Það er
í rauninni ekki dauðinn, sem við skelfumst, heldur
það, sem bíður okkar eftir dauðann. Ef við gjörum
iðrun og setjum von okkar á Krist, þá eigum við þá
vissu, að eftir líkamsdauðann bíði okkar betri líf
með Guði, en ekki vist í víti. Á þennan hátt er
dauðinn sviptur valdi síni. Hann er ekki lengur
óttalegur. Við getum einmitt lifað í friði og trausti,
þar sem við vitum, að við tilheyrum Kristi, hvort
sem við lifum eða deyjum.
Einungis þá getum við hrópað með fögnuði:
„Dauðinn er uppsvelgdur í sigur! Dauði, h.var er
sigur þinn! Dauði, hvar er broddur þinn?“ (1. Kor.
15,55.)
Opið til kl. 8 á föstudögum
Lokað á laugardögum
Vörumarkaðurinn hf.
ÁRMÚLA 1A. Matvörud. S. 86-111. | Húsgagnad. S 86-112. VefnaSarvörud. S. 86-113.
TOÝOTA
Slysalaust komandi ár
óskum við öllum
ökumönnum.
Sýnum tillitssemi í umferðinni.
•TOYOTA - umboðið
NýbýlavegMO Kópavogi Sími 44144