Morgunblaðið - 17.01.1978, Page 31

Morgunblaðið - 17.01.1978, Page 31
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17. JANUAR 1978 31 Boris Spassky; Hætti vegna óheiðarleika dómaranna — segir rétt skákmanna hafa verið fótum troðinn og lýsir ábyrgð á hendur forystu Alþjóðaskáksambandsins Parls, 15. janúar A.P. „MÉR VARÐ það ljóst í 18. skákinni, að dómarar einvígisins voru óheiðarlegir í minn garð og þess vegna ákvað ég að enda einvígið við upphaf biðskákar- innar,“ sagði Boris Spassky í samtali við frönsku sjónvarpsstöðina AFP um helgina og hann bætti þvf við, að staða hans þá hefði engan veginn verið töpuð. „Dómarinn gætti ekki hlutleysis,“ sagði Spassky, „sér- staklega varð ég þess var í 17. skákinni, þegar hann beinlínis truflaði einbeitingu mína meðan ég átti leik.“ Spassky sagði dómarann hafa boðið jafntefli fyrir hönd Kortsnojs, en til slíks hefði hann ekki haft neinn rétt. t þessu símtali við frönsku sjónvarpsstöðina fór Spassky hörðum orðum um dr. Max Euwe, forseta Alþjóðaskáksambandsins, og aðaldómara einvígisins, Bozidar Kasic, sagði hann greinilega hafa verið hlynntan Kortsnoj. Hann sagði að eftir 10. skákina hefði Kortsnoj lagt kapp á að „eyðileggja frið minn“ og sagði, að bæði Kortsnoj og Kasic hefðu truflað sig í umhugsunartíma sfnum. Um Kortsnoj sagði Spassky, að hann hefði „týnt siðferðishugsjónum sínum“ í einvíginu og því væri „framtfð hans, siðferðilega og skáklega, Iftils virði“. Spassky kvaðst mæst mundu tefla á skákmóti í Júgóslavíu, sem hefst 26. febrúar n.k. og kvaðst ætla að tefla tfðar opinberlega og hef ja nýjan skákferil. — 0 — BÆÐI Kortsnoj og Spassky mættu til verðlauna- hófsins, sem haldið var að loknu einvígi þeirra í Belgrad á föstudagskvöld. Skákmennirnir sátu hvor við sitt borð og ræddust ekki við. Kortsnoj var formlega útnefndur sigurvegari einvígisins og áskorandi Karpovs í einvíginu um heimsmeistara- titilinn og hlaut hann að verðlaunum 15.625 doll- ara, bifreið og málverk eftir júgóslavneska málar- ann Milic Od Macve. I hlut Spasskys komu 3/8 hlutur verðlaunasjóðsins; 9.375 dollarar og hann fékk sams konar bifreið og áskorandinn. Myndirnar sýna Milan Relin, forstjóra Duga fyrirtækisins, og formann einvígisnefndarinnar, afhenda þeim Kortsnoj (efri mynd) og Spassky (neðri mynd) verðlaunin. — Símamynd: AP. „Spassky ætlar sér ekki aö ræða þetta einvígi við fjölmiðla í bráð,“ sagði Marina Spassky, er Mbl. reyndi á föstudag að ná tali af manni hennar, en eins og komið hefur fram í blaðínu, svaraði Spassky óskum Mbl. um samtal á meðan á einvíginu stóð jafnan þannig að hann vildi ekki ræða við fjölmiðla. Spassky bað konu sína hins veg- ar að benda Mbl. á opið bré’f, sem hann hefði skrifað skák- mönnum 2. janúar sl. Texti þessa bréfs fer hér á eftir: „Bréf til skákmanna. í þessu einvfgi berst ég fyrir því að bæta taflmennsku mína og hindra það, að ég verði trufl- aður í umhugsunartfma min- um. Þess vegna notfæri ég mér hvíldarherbergið, þaðan sem ég get séð á sýningarborðið, ekki aðeins þegar andstæðingur minn á leik heldur einnig þegar ég á leik sjálfur. Hvað er í fljótu bragði rangt við þetta? Það er réttur skák- manna að fara svo með um- hugsunartíma sinn sem hann kýs, ef hann aðeins gætir þess að brjóta ekki reglur Alþjóða- skáksambandsins, gengur ekki í berhögg við það samkomulag, sem gert var um aðstæður og aðbúnað á einvígisstað 20. nóv- ember 1977, og hefur ekki af- skipti af andstæðingi sínum. En sú aðferð, sem ég hef kos- ið við að eyða umhugsunartíma mínum, hefur vakið öfgafulla óánægju herra Kortsnojs, sem hefur nefnt hana „bellibrögð" og sagt hana „ólöglega“. Hann vill ekki að ég ráði mínum um- hugsunartíma, heldur hann og hann vill, að ég megi ekki vera fjarri skákborðinu, þegar ég á leik. Og þar sem ég hef nú þegar notað þessa aðferð óátal- ið af dómarans hálfu, þá felst það í afstöðu Kortsnojs að það sé hann, en ekki dómarinn, sem eigi að hafa stjórn á mér í þessu einvigi. Og eins og sýndi sig í biðskákinni úr 10. umferð ein- vígisins, þá telur herra Korts- noj að hann hafi ekki aðeins rétt til að ráða mér heldur einn- ig til að hafa afskipti af mér i mínum umhugsunartima, með- an mín klukka gengur. Slíkt er hreint brot á reglum Alþjóða- skáksambandsins. Af þessu leiðir að mismun- andi afstaða til þess, hvernig skákmanninum leyfist að nota sinn umhugsunartíma, er kjarni þeirrar deilu, sem hér er um að ræða. Hvernig var þessi deila leyst? Ég hef alltaf litið svo á, að eitt höfuðverkefni Alþjóðaskák- sambandsins sé að standa vörð um og tryggja rétt atvinnuskák- manna. Til þess heyrir einnig að tryggja þeim sem beztar keppnisaðstæður. Verði skák- maður fyrir truflun, hvað er þá eðlilegra en að hann leiti leiðar, sem gerir honum fært að ein- beita sér sem bezt að skákinni? Þar sem kjarninn í reglum Al- þjóðaskáksambandsins er að tryggja skákmanninum frið, þegar hann á leik, er það eitt meginhlutverk dómarans að framfylgja þeim. Hér var um það að ræða að einn skákmaður hefði frið, þeg- ar hann átti leik, en það olli áhyggjum andstæðings hans, þegar sá átti ekki leik. Stjórn Alþjóðaskáksambandsins og dómnefnd einvígisins ákváðu að „jafna metin“ og breyta út af því samkomulagi, sem gert hafði verið, til að eyðileggja þann frið, sem mér hafði tekizt með harðfylgi að vinna mér. Alþjóðaskáksambandið gerði hér tilraun, — ekki til að vernda rétt keppenda, heldur til að nfðast á honum til þess að koma til móts við réttlaus mót- mæli. Akvörðun dómara einvígis- ins, herra B(ozidar) Kazic, frá 31. desember 1977 tryggir mér ekki rétt minn til að hafa frið þegar ég á leik, og tryggir mér heldur ekki það, að andstæð- ingur minn trufli mig ekki. Það samkomulag, sem keppendur féllust á fyrir einvigið, hefur verð brotið. Klefarnir, sem áttu að tryggja keppendum frið, voru opnaðir. Þar með hefur undirstöðum einvígis verið kippt í burtu og þess vegna verður því ekki stjórnað. Ein- vfgið færist nú yfir á það stig, að vera vettvangur, þar sem „allt er leyfilegt" svo ég vitni til orða Dostoevskys. Enginn veit lengur, hver er réttur keppenda né heldur hverjar skyldur þeirra eru. Það er augljóst að með þessu hefur einvígið misst tilgang sinn. Mér er engin launung á þvf að spurningin um að neita því að berjast áfram undir þess- um kringumstæðum varð mér ofarlega í huga, þar sem ég tel #«5 réttindi skákmanna hafi ver- ið fótum troðin. En ég ákvað á tefla áfram af einni ástæðu: til að sýna skákheiminum í hvers konar ógöngur hægt er að setja einvigi sem þetta, þegar undir- stöðuskilyrði þess eru brotin, samþykktar aðstæður og réttur skákmanns til friðar, þegar hann á leik. Ég lýsi ábyrgðinni á hendur forystu Alþjóðaskáksambands- ins og persónulega á hendur forseta þess, herra M(ax) Euwe. Það er sannfæring mín að það sé ófært að eyðileggja eina af meginundirstöðum Alþjóða- skáksambandsins, þar sem rétt- indi skákmanna eru. 2. janúar 1978 Boris Spassky.“ Jón Konráðsson, Selfossi: Hver heldur í tauminn? FORORÐ Þau hafa tvfmennt langa leið og laglega klofið strauminn. Biblfan að baki reið, en belfat hélt f tauminn. Þetta er gömul vfsa. Ég hygg, að fáir vilji samþykkja hana skil- yrðislaust. Hún lýsir fullmikilli svartsýni. Það mun vera mála sannast, að ýmsir haldi um taum- ipn. Það kemur alltof oft fyrir, að rokið er upp með dóma um matar- tegundir, dóma, sem stangast á við reynsluna. Þar hefur mjólkin ekki orið útundan, mjólkin, sú Og Cá drykkur, seip haldiö ■'* hefur lífi í íslensku þjóðinni frá þvi hún varð til. En um hveitið og sykurinn er minna skrifað til hnjóðs, þó ótrúlegt sé. Vilhjálmur Stefánsson mann- fræðingur og norðurfari sagði að hver þjóð ætti sem mest að lifa á þeim matvælum, er hennar land gæfi af sér eða sjórinn kringum strendurnar. Náttúrlega má fara þannig með alla fæðu í matreiðsl- unni að gera hana lélega eða jafn- vel hálfónýtan mat. Þar til kemur of mikil suða, sem alltof margir viðhafa. Skökk matreiðsla og of lítil neysla á gamla hefðbundna þjóðarmatnum og innfluttar skað- ræðisvörur, eins og t.d. hveiti og sykur, eiga sinn stóra þátt i tann- skemmdum og heilsuleysi þjóðar- innar. Gróðurhúsahiti i íbúðum ásamt skökkum klæðnaði er skaðlegt og orsakar kvef og linku meðal ís- lendinga. Þetta kom berlega í ljós í kennarastarfi mínu og eftirtekt á þeim fjölda manns, er ég hef kynnst á lifsleiðinni, en ég man timana frá síðustu aldamótum og þó ögn fyrr. Þeir sem höfðu nóg af íslenzk- um mat til forna og fram yfir siðustu aldamót, fengu aldrei tannpinu eða tannskemmdir. Og ullarfatnaðurinn tók til sin og leiddi burt frá likamanum þá út- gufun, sem myndast meðan hjart- að slær og lífið varir. Þetta geng- ur örast hjá æskunni og hjá þeim, er líkamlegt starf inna af hendi. Ullarfatnaður er slæmur hitaleið- ari og kemur oft i veg fyrir ofkæl- ingu og kvef. Næstur að gæðum er bómullarfatnaðurinm, en hann er gerður úr lífrænum efnum. Já, ullarfötín kc*nu ekkl I veg Jón Konráðsson fyrir öndun og útgufun likamans eins og nælonfötin gera nú á tím- um. Ekki veit ég hvenær orðiö nælonkvef kom í málið. Þar er naglinn hittur 4 höf uðið. Orðið að hita mjólk tekur yfir margar hitagráður, einnig orðið að velgja mjólk, en þá er hitunin minni og engin hætta á bætiefna- tapi. 1 gamla daga var til orðasam- bandið að flóa mjólk. Þá var látin koma upp suða á mjólkinni áður en hennar var neytt. Stundum var hún rauðseydd, svona til tilbreyt- ingar. Ef fólk vildi neyta mikillar mjólkur, þá þótti hollara að flóa eitthvað af henni. Ef mjólkin er óvægilega flóuð, þá geta bætiefnin farið úr henni. Fólk þarf að kunna meðferð á mjólk til matar. Fólk verður að vita hvað átt er við þegar talað er um að velgja mjólk, hita mjólk eða flóa mjólk. Kunna allar þess- ar aðferðir með blessaða mjólk- ina. Lfta ekki týnast úr málinu orðið að flóa mjólk. Eg kynntist i gamla daga myndarheimili, sem hafði oft í kvöldmat súrt slátur og flóaða mjólk. Mjólkin og mjólkurmaturinn, FnuahaM i bla. •vi ‘*» V *• • •:

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.