Morgunblaðið - 21.01.1978, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. JANUAR 1978
MORöJN/
kafp/nu
V)
'f xy&v ■
1 I

0'»"/_
L<: ..O

GRANI göslari
Hafið þér ekki áhuga á að kaupa sterkan bfltjakk?
Þú ert orðinn of stðr til að trúa
á tröll og álfa, en farir þú ekki
að sofa strax, kemur mamma
þfn!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Erik Jannersten var og er einn
þekktasti spilari Svfa. Hann hef-
ur lengi rekið Bridge-skóla í
Stokkhólmi og nemendafjöldi
hans er orðinn ótrúlegur. Yfir 250
þúsund manns hafa notið fræðslu
þar.
I spili dagsins var Jannersten í
vestur og leysti varnarþraut á
skemmtilegan hátt. Lesendur fá
sama viðfangsefni.
Allir utan hættu og suður gaf.
Vestur Norður
S. AG763 s D2
H. D94 h. 1053
T. 75 T.DG 10964
L. AD5 l. 76
Suður
1 L
dobl
2 G
Vestur Norður
1 S pass
pass 2 T
pass 3 G
Austur
pass
pass
allir pass
Fá allir nidur-
greidda vöru?
I Velvakanda 3/1 sl. gerir H.J.
að umtalsefni nokkur atriði, sem
ég ræddi um i Velvakanda 29/12
sl. Gerði ég þar m.a. samanburð á
protein-innihaldi mjólkurvara
annars vegar og ávaxtasafa hins
vegar. Sjávarafurðir bar hvergi á
góma, enda var grein mín svar við
grein frá „Húsmóður í Heimun-
um“, þar sem aðeins var deilt á
landbúnaðarafurðir.
H.J. spyr hvort bóndakonan
hafi ekki kynnt sér hvilfkur orku-
gjafi sjávarafurðir séu? —- í sömu
andrá, sem hún er álitin hafa þá
trú, að protein fáist aðeins úr
landbúnaðarvörum. Við getum
ekki borið saman hitaeiningar og
prótein, því eins og fiestir vita er
það ekki hið sama.
Þá er sett upp dæmi fyrir hina
einföldu bóndakonu, og bent á að
úr 100 gr. af heilagfiski fáist 81
he., úr 100 gr. af mjólk —
„aðeins" 63 he., úr 100 gr. af
harðfiski 317 he., úr 100 gr. af
kindakjöti 260 he.
En væri ekki fróðlegt að gera
verðsamanburð á viðkomandi vör-
um.
1 kg. heilagf. 810 he. ný smál. kr.
420.- stór fryst 770.-.
1 kg. mjólk 630 he. kr. 114.-.
1 kg. harðfiskur 317 he. (ýsa) kr.
3.850.-.
1 kg. kindakjöt 260 he. (súpukj.)
kr. 1.031.-.
Þetta er það verð, sem ég bý
við. Að vísu er þarna um að ræða
niðurgreiddar landbúnaðarafurð-
ir, en þótt niðurgreiðslum sé
sleppt, er greinilegt, að hver hita-
eining í landbúnaðarvörum er
mun ódýrari en hver hitaeining í
sjávarafurðum, miðað við ofan-
greinda vöru.
Ég vil samt taka það fram, að
ekki vildi ég vera án sjávarafurða
fremur en flestar aðrar húsmæð-
ur, en eins og ég hefi áður sagt:
„Hóf er bezt i öllu“, og allt er
þetta gott hvað með öðru.
Hins vegar er ekki þar með
sagt, að við bændakvinnur höfum
eingöngu búið í sveit. Við erum
áreiðanlega margar, sem áður
Þú spilar út spaðasexi frá hendi
vesturs. Drottningin í borði fær
slaginn og sagnhafi spilar síðan
hjartaþristi, austur lætur sexið og
sagnhafi gosann. Hvað gerir þú?
Jannersten spurði sjálfan sig;
hvers vegna fer hann í hjartað
þegar beint liggur við að spila
tíglunum. Getur verið að inn-
komuleysi blinds valdi erfiðleik-
um?
Vestur
S. AG763
H. D94
T. 75
L. AD5
Norður
S. D2
H.1053
T. DG10964
L. 76
Suður
S. K1Ó5
H. AKG2
T. AK
L. K842
Austur
S. 984
H. 876
T. 832
L. G1093
Við sjáum, að sagnhafi getur
ekki tekið tígulslagina og Janner-
sten kom einnig auga á þetta. En
hann sá meira. Hjartatían gat orð-
ið innkoman mikilvæga. Hann gaf
því hjartagosann og sagnhafa slag
þar með. En um leið neitaði hann
honum um fjóra tígulslagi og kom
þannig í veg fyrir, að spilið ynn-
ist.
HÚS MALVERKANNA
Framhaldssaga eftir
ELSE FISCHER
Jóhanna Kristjónsdóttii
þýddi
50
„Já, en ég skrifa undir dul-
nefni.“
Þetta var sama stúlkan og
hafði misst alla seðlana inni í
bankaúum. Hann hafði heyrt
um hana og fengið ítarlegar
lýsingar á annarlegri fram-
komu hennar. .. stúlka sem
gekk með hundrað og fimmtiu
þúsund krónur í innkaupa-
tösku eins og ekkert væri eðli-
legra.
Egon Jensen hafði ekki velt
því ýkja mikið fyrir sér þá en
nú fór hann að velta fyrir sér
hvað gæti vakað fyrir henni.
Stúlkan var bersýnilega
ákveðin í að vekja athygli á
sjáifri sér... en hvað hún ætl-
aði að hafa upp úr því var hon-
um hulin ráðgáta.
— Ég... ég læsti dyrunum
þegar ég fór.
Birgitte heyrði sér til gremju
að hún stamaði.
— Þér hljðtíð að sjá að það
er eitthvað bogið við það... að
einhver getur gengið út og einn
eins og ekkert sé, þegar ég er
ekki heima.
— Og hvernig á ég að sjá
það?
Jensen lögregluþjónn gat
ekki dulið hneykslan slna.
— Já, en kötturinn.
— Hvaða köttur?
— Nú en hröndótti köttur-
inn... hann er á bak og hurt...
— Ef það hefur þá verið kött-
ur...
Rirgitte fann að hún eldroðn-
aði.
— Jú auðvitað var köttur.
Hann lá á koddanum. Rúm-
teppið hafði verið tekið til hlið-
ar.
— Og hann lá á púðanum og
horfði á yður meó blóm bak við
eyrun.
— Já... hann.
— Eigum við ekki bara að
gleyma allri þessari kattavit-
leysu... setjast inn I stofu... og
þér segið mér hreinskilnislega
hvað vakti yður ótta...?
— Það var ekkert sem
skelfdi mig... það var bara
kötturinn...
— Viðgleymum kettinum.
Egon Jensen settist f sófann
og dró aftur upp litlu minnis-
bókina.
— IWér finnst óhugnanlegt
að fólk geti gengið hér inn og
út.
— Þá er bara að setja nýjan
lás. Gerið það í fyrramálið.
— Það veit ég auðvitað. Og
það skal verða mitt f.vrsta verk
á morgun. En þetta með kött-
inn er ekki það eina... Ja þér
verið að afsaka að ég nefni
hann aftur.
Hún heyrði sjálf að hún virk-
aði langt í frá trúverðuglega.
— En kötturinn er sem sagt
ekki það eina. Um daginn hafði
verið hróflað við ritvélinni og
tekið af pappfrnum mínum?
— Sem sagt handritaþjófn-
aður?
— Nei.
Birgitte pataði vonleysislega
höndunum út I loftið.
— Nei. Ekki þannig. Það
voru bara tekin óskrifuð hvft
blöð.
, — Hversu mörg?
— Ég veit það ekki... Ég er
með um þúsund blöð og ég veit
ekki hvort tekið hefur verið af
búnkanum eitt blað eða fimm
blöð.
— Hvernig teljið þér yður þá
hafa séð að nokkuð hefði verið
tekið af bunkanum?
Gremja lögreglumannsins
Egons Jensens leyndi sér ekki.
— Það var brot á efsta... æ,
þetta er aiveg vonlaust. Þér
trúið mér ekki og það verður
bara að hafa það.
Hún kveikti sér f sígarettu og
henti gremjulega eldspýtunni í
arininn. Hún óskaði þess heit-
ast að hún hefði áldrei farið að
leita á náðir lögreglunnar. Ósk-
aði þess heitast að hann hypj-
aði sig og það hið fyrsta.
— Og svo þar það ritvélin,
sagði hún að lokum.
— Hún stóð öðruvísi en ég
skil við hana venjulega.
Egon Jensen horfði á hana.
Hann mælti ekki orð af vör-
um.
Hann hélt enn á blýants-
stubbnum í hendinni. Hélt hon-
um á lofU ... eins og hann væri
reiðubúirin að skrifa merkileg-