Morgunblaðið - 01.02.1978, Síða 22
22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVÍKUDÁGUR 1. FEBRUAR 1978
Hörður Ólafs-
son — Kveðja
Það var fyrst í gær, 9. janúar, að
mér barst hingað til Kanada and-
látsfregn frænda míns og vinar,
Harðar Ölafssonar, sem látist
hafði 14. desember s.l. Eflaust
mætti segja að dauði hans hefði
ekki átt að koma neinum að óvör-
um þar eð hann var lengi búinn
að vera afar lítilfjörlegur til heils-
unnar. En, fyrir mér er dauði
hans óvæntur og ótímabær, því
þótt svo líkami hans hafi verið
þróttlítill var andlegt atgervi
hans svo ótrúlega ungt og sterkt.
Hörður Ólafsson var fæddur 8.
júní 1910 austur undir Eyjafjöll-
um. Bernskuárunum eyddi hann
undir Fjöllunum og í Fljótshlíð-
inni, og var hann ætíð barn sinnar
náttúru, sinna bernskustöðva.
Hörður kom til Reykjavíkur átján
ára gamall til að hefja nám í raf-
virkjun. Að visu átti hann sér
draum; hann langaði til að læra
að leika á flautu, en hann vissi að
sá draumur var harla óraunveru-
legur þegar fátækur sveitadreng-
ur átti í hlut. Ekki átti fyrir Herði
að liggja að fá að ljúka sínu námi
og leggja út í lífið eins og aðrir
ungir menn. Hann veiktist af
berklum um tvítugt og dvaldist á
Vífilsstaðahæli í u.þ.b. 25 ár. Þar
kynntist hann Guðrúnu Ingi-
mundardóttur sem varð hans lífs-
förunautur þar til hún lést fyrir
u.þ.b. tveimur árum. Þau Hörður
og Guðrún eignuðust einn son,
Hörð Steinar, sem er búsettur í
Svíþjóð.
George Bernard Shaw talar á
einum stað um þá áráttu mann-
anna að kenna aðstæðunum um
hvað þeir eru. Hann segir að fólk
sem kemst áfram í lífinu sé fólk
sem leitar uppi þær aðstæður sem
það kýs sér og takist því ekki að
finna þær búi það þær til. Hörður
fann e.t.v. ekki þær aðstæður í
lífinu sem hann helst hefði kosið
sér, svo sem góða heilsu, frama á
listabrautinni, eðlilegt heimilislif
í faðmi stórrar fjölskyldu, svo
dæmi séu nefnd. En samkvæmt
skilningi G.B. Shaw komst hann
vissulegu áfram í lífinu, því hann
bjó sér til aðstæður og lifði skap-
andi og innihaldsríku lífi.
Mér er ógleymanlegar þær
stundir frá bernskuheimili mínu
þegar Hörður frændi kom í heim-
sókn í eftirmiðdagsleyfi frá
Vífilsstöðum. Þá sátu hann og
mamma tímunum saman og spil-
uðu plötur, gamlar 78 snúninga
plötur sem oft kom i minn hlut að
snúa við. Ég man að ég var alltaf
hálffeimin við þennan mann sem
sagði svo fátt en sem var svo
fallegur á svipinn þegar hann var
að hlusta. Það var ekki fyrr en ég
var komin í menntaskóla og fór að
heimsækja hann reglulega á
Vífilsstaði að ég kynntist þessum
þögla frænda mfnum. Margan
laugardagseftirmiðdaginn fór ég
að heimsækja hann og við
klöngruðumst upp stiga alla leið
upp í ris á Vífilsstaðahæli þar
sem Herði hafði verið gefin að-
staða til að iðka sitt stóra hugðar-
efni, tónlistina. Honum hafði tek-
ist að koma sér upp ótrúlega stóru
plötusafni. Við drukkum maltöl,
töluðum og hlustuðum á Bach og
aftur Bach. Ég var í tónlistarskóla
og hélt að ég hefði meira vit á
tónlist én allir aðrir en Hörður
fékk mig oft til að roðna yfir
fávisku minni. Ég minnist þess að
hafa ætið haft samviskubit þegar
ég þurfti að fara heim, samvisku-
bit yfir því að vera ung og heil-
brigð, að öllum líkindum á leið út
að skemmta mér það Iaugardags-
kvöldið, skiljandi hann eftir til
einskis, að mér fannst. Eg sá það
ekki fyrr en löngu siðar að þessir
þankar voru óþarfir, Hörður
þurfti aldrei á vorkunnsemi að
halda, honum var gefin innri ró
og sálarstyrkur sem bættu marg-
falt upp annað sem hann fórst á
mis við.
Ekki má minnast Harðar án
þess að geta litla bústaðarins hans
Bróðir minn +
JÓN SIGURÐSSON
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 3 febrúar kl 3 e h
Bóm afþökkuð Þeim. sem vildu minnast hans, er vinsamlegast bent á
líknarstofnanir
Rannveig Sigurðardóttir
Kjartansgötu 9.
+ Inmlegar þakkir færum við þaim fjölmörgu er sýndu okkur samúð og
vinarhug vegna andláts og útfarar,
VÖLUNDAR HEIÐREKSSONAR
Ennfremur þökkum við öllum þeim er veikindum hans studdu hann og styrktu i
Kristín Kristjánsdóttir, Heiðrekur Guðmundsson,
Ragnheiður Heiðreksdóttir Kristján Þ. Stephensen,
Guðmundur Heiðreksson, Magga Alda Magnúsdóttir.
Hólmgrímur Heiðreksson, Borghildur Magnúsdóttir
+
Þökkum ínnilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát og jarðarför
móður okkar tengdamóður, ömmu og langömmu.
GUÐNÝJAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Laugavegi 137.
Við þokkum sérstaklega læknum og hjúkrunarfólki á deild 2-A á
Ifandakotsspitala
Bergljót Sveinsdóttir, Ragnar Guðmundsson,
Margrét Sveinsdóttir, Jón A. Jónasson,
Anna Sveinsdóttir. Gunnar Valgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+ Inmlegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa.
KRISTINS GUÐMUNDSSONAR,
Dalbraut 1,
Grindavik,
Helga Kristinsdóttir, Runólfur Hannesson.
Jórmundur Kristinsson Birna Ágústsdóttir,
Jórunn Jórmundsdóttir, Guðrún S. Runólfsdóttir,
Rebekka B Jórmundsdóttir. Inga Björk Runólfsdóttir.
Kristinn S. Jórmundsson, Kristinn Þ. Runólfsson,
Helga Dogg Jóhannsdóttir.
við 'Vífilsstaðavatn. Þar fengust
þau Guðrún við trjárækt og
kartöflurækt, og þar held ég að
þau hafi átt sínar bestu stundir.
Fyrsti vorboðinn á mínu heimili
var ætíð Hörður sem kom til að
færa okkur birkihríslur. Ég hef
grun um að Hörður hafi víða ver-
ið vorboði þvi hann átti marga
trygga og góða vini sem honum
þótti gaman að gleðja.
Eftir að veru Harðar á Vífils-
staðahæli lauk stofnaði hann
ásamt Guðrúnu og Herði Steinari
heimili í lftilli risíbúð við Njáls-
götu. Hóf hann störf að Múlalundi
en kraftar hans leyfðu aldrei full-
an vinnudag. Mátti í rauninni
kallast ótrúlegt hverju þessi þrek-
litli maður gat í verk komið. Hann
var mikill hagleikssmiður, ekki
sist á tré, og eftir hann liggja
margir fallegir munir. Guðrún
var sömuleiðis mjög listræn kona
þannig að litla heimilið við Njáls-
götu var óhjákvæmilega kúltúr-
heimili þar sem tónlist og mynd-
list voru í hávegum hafðar. Ef
aðeins ég hefði haft tök á að koma
þar oftar.
Þrátt fyrir rýr efni og lélegt
heilsufar bæði Guðrúnar og
Harðar sóttu þau mikið tónleika.
Öllu var fórnað og oft áhætta tek-
in til að komast á langþráða tón-
leika. Ég veit að flestir þeir sem
sótt hafa tónleika Tónlistarfélags-
Brynhildur Jónsdótt-
ir — Minningarorð
F. 10. febrúar 1888.
D. 21. janúar 1978.
í dag er til moldar borin amma
okkar, Brynhildur, sem ljúft er að
minnast með örfáum orðum.
Hún var fædd að Einholti á
Mýrum fyrir tæpum 90 árum.
Dóttir hjónanna Jóns Brynjólfs-
sonar bónda þar, og sfðar að
Minni-Dölum í Mjóafirði, og Sig-
ríðar Stefaníu Sigurðardóttur.
Amma var tvígift. Fyrri maður
hennar var Guðmundur Stefán
Bjarnason og áttu þau fjögur
börn: Matthildi, Skarphéðin, Njál
og Gunnar. Síðari maður hennar
var Einar Sv. Frímann, afi okkar,
þau áttu fimm börn: Elínu, Sig-
ríði (d. 1945), Jóhann (d. 1978),
Asdísi og Hildi. Kjarna ævinnar
var hún búsett á Austfjörðum,
lengst af á Seyðisfirði og síðar
Norðfirði, þangað hvarflaði hug-
urinn tíðum og endurminningar
rifjaðar upp.
1943 fluttist amma búferlum til
Hafnarfjarðar og dvaldist lengst
af á heimili dóttur sinnar, Hildar
og tengdasonar Asgeirs Gíslason-
ar skipstjóra, og með þeim fluttist
hún í Kópavog. A þessu heimili
bundust kærleiksbönd ömmu og
barnabarna.
Á áttugasta og öðru aldursári
varð amma fyrir því slysi að lær-
brotna. Fram til þess tíma var
hún létt á fæti og létt í lund og
hafði miklar mætur á ferðalögum
í góðra vina hópi. Nú var frjáls-
ræðið til ferðalags skert og dag-
legt líf bundið sjúkrahúsi og
hjólastól, en þrátt fyrir þessa
fjötra heyrðist aldrei af vörum
ömmu æðruorð eða kveinstafir. Á
meðan heilsan framast leyfði
hafði hún mikið yndi af a9 koma í
heimsóknir til barna og barna-
barna og fara með þeim í ökuferð-
ir.
Síðastliðin tvö ár var amma að
mestu rúmföst, en naut þá sem
áður aðdáunarverðrar og ein-
stakrar umönnunar og hjúkrunar
á sjúkrahúsinu Sólvangi í Hafnar-
firði. Undanfarnar vikur fór
heilsu ömmu ört hrakandi og
mátturinn þvarr. Það var henni
þungbær raun að fregna andlát
sonar hennar Jóhanns, sem var
bráðkvaddur 12. f.m. Rúmri viku
+
Þökkum innilega vináttu og samúð. vegna andláts og útfarar föður
okkar. tengdaföður, sonar og bróður,
BALDVINS LOFTSSONAR
Goðabraut 9, Dalvík
Loftur Baldvinsson, Guðlaug Baldvinsdóttir,
Arndís Baldvinsdóttir, Þorsteinn Eiríksson,
Jón Þ. Baldvinsson, Kristjana Kristinsdóttir,
Guðrún Friðfinnsdóttir og systkini hins látna.
+
Innilegt þakklæti færum við öllum þeim. sem vottuðu okkur samúð og
vinarhug við andlát og útför föður okkar og tengdaföður,
JÓHANNESAR JÓNSSONAR,
Giljalandi.
Börn og tengdabörn
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát og jarðarför
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
SIGURRÓSAR JÓHÖNNU SIGURÐARDÓTTUR,
Lindargötu 63.
Þökkum einnig starfsfólki á elliheimilinu Grund fyrir góða umönnun
Sigurður Ágústsson. Skúli Sigurbjörnsson,
Hulda Sigurbjörnsdóttir,
tengdabörn og barnabörn.
+
Hugheilar þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og
vináttu við fráfatl bróður okkar og mágs,
JÓNS G. AÐALBJARNARSONAR,
UrSarstfg 1 1 A, Reykjavik
Sigrún Aðalbjarnardóttir.
Ingólfur Aðalbjarnarson,
Þórdis Aðalbjörnsdóttir,
Jón Pálmason,
Kristján Theódórsson.
ins og Kammermúsíkklúbbsins á
undanförnum árum munu sakna
hvíthærðs, svipmikils, ofurlítið
lotins manns sem ætið sat framar-
lega í salnum. Skrftið verður að
sækja aftur tónleika og vita að
enginn Hörður er til að bera sig
upp við í hléinu.
Hvar og hvað er réttlæti í þeirri
veröld sem við lifum í? Er nokkuð
réttlæti í því til dæmis að loks
þegar svo leit út fyrir að birti
eilítið til í veraldlegum málum
Harðar óg Guðrúnar, þannig að
þau gátu keypt sér rúmgóða og
notalega íbúð skyldi hún vera um
það bil að leggjast banaleguna?
Guðrún var hetja til hinstu stund-
ar en veikindi hennar fengu mjög
á Hörð.
Það er erfitt að rita um svo
kæran vin sem Hörður var án
þess að vera tilfinningasamur. En
það er ekki tilfinningasemi að
segja: „Hann var góður maður,
hann var gáfaður maður, hann
var sannur lífskúnstner". Ég tel
mig ríka að hafa átt hann að vini.
Halifax, 10. jan. 1978.
Þuríður J. Jónsdóttir (Rúrf).
síðar, eða 21. janúar dó amma og
fékk þá hvíld, sem hún þráði.
Þegar rifjaðar eru upp endur-
minningar frá samverustundum
með ömmu verður efst í huga
aðdáunarverður skilningur henn-
ar á breyttum viðhorfum til lífs
og leiks með breyttum tíðaranda.
í hennar huga var auðvelt að brúa
kynslóðabilin. Ömmu var annt um
áð fylgjast með námi okkar og
starfi, og gladdist yfir sérhverjum
áfanga á þroskabraut okkar.
Amma hafði alla tíð stálminni
og skýra hugsun. Þegar rætt var
um menn og málefni, ættir tengd-
ir og búsetu var hún öllum fróðari
og minnugri. Frásagnarmátinn
var skýr og rökrænn.
Amma hafði miklar mætur á
ljóðum og fögrum bókmenntum',
enda var lestur góðra bóka henni
besta afþreying í Iangri sjúkra-
vist. Hún fylgdist vel með atburð-
um líðandi stundar með lestri
dagblaða, en eftir að sjónin dapr-
aðist og lestur var henni um
megn, var útvarpið kærkominn
fjölmiðill um rás viðburða.
Amma var einlæg í trúnni á
Guð, og leitaði hughreystingar í
lestri Passfusálmanna, sem vóru
henni sérstaklega hugfólgnir.
Það var bjargföst trú ömmu, að
þegar jarðvist lyki tæki við annað
líf. Nú fagnar hún endurfundum
við börn og ástvini, sem á undan
eru gengin.
Við þökkum ömmu okkar ástúð
hennar og umhyggju.
Blessuð sé minning hennar.
Barnabörn.
Afmælis-
og
minningar-
greinar
ATHYGLI skal vakin á þvf, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á f mið-
vikudagsblaði, að berast f síð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera f sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
línubili.