Morgunblaðið - 01.02.1978, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. FEBRú’AR 1978
M0RöUD-y^_
Mreinu s ?
C o ^Z__
tðjjlolt /33.
Ég hef teiknað hér árásar-
manninn. gerði það meðan
hann stóð mér Ijósast fyrir
hugskotssjónum!
Já, þegar við læknar veikjumst, verðum við að treysta hver á
annan.
Ég ætla mér að gera það
sem þú hefur aldrei þorað að
gera!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Þegar spilin eru gefin með
töflu fyrir fjölmennar tvfmenn-
ingskeppnir verða spilin stund-
um villt ef svo má að orði komast.
Einmitt þetta kom fyrir í desem-
berhluta Philip Morris Evrópu-
bikarkeppninnar, sem haldinn
var í Ungverjalandi.
Eitt skiptingarspil þaðan.
Norður gaf, austur og vestur á
hættu.
Norður
S. 8
H. ÁKD1087432
T. —
L. G42
Vestur
S. KG94
H. —
T. AK532
L. AK107
Austur
S. Á1063
H. 5
T. DG108
L. D865
Suður
S. D752
H. G96
T. 9764
L. 93
Spil þetta var nokkuð umtalað
enda árangur paranna mis-jafn.
Sjá mátti á skorblöðunum fjögur
hjörtu dobluð og unnin og allt
upp á sex spaða í austur og vestur.
Og sjö hjörtu voru spiluð sem
fórn yfir spaðaslémmunni. En
einna bestum árangri náði Belgíu-
maður, sem varð sagnhafi í sjö
spöðum eftir þessar sagnjr.
5pib
'PINNtlGtN
763/ COSPER.
Asni. Þetta er ekki spor!
Skattfram-
tal árid ’78
Þeir eru örugglega margir, sem
hafa sitið með sveittan skallann
fram á kvöld í gærkveldi yfir
skattaskýrslunni sinni og hlaupið
svo eða ekið með hana niður á
skattstofu rétt fyrir miðnætti.
Þetta er venjan og mannmergð
mikil í Tryggvagötunni, þegar
líða tekur á kvöldið.
Ekki er nema eðlilegt að vefjist
fyrir mörgum, hvernig fylla skuli
út skýrsluna, sérstaklega ef við-
komandi hefur staðið í stórræðum
eða brugðið út af venju í ein-
hverju. A hinn bóginn er skýrslu-
gerðin komin í fastar skorður hjá
mörgum, og þeir, sem eru svo
forsjálir að halda til haga reikn-
ingurn og öðru, er viðkemur fram-
talinu, eiga i engum erfiðleikum.
% Leiðbeiningar
um framtal
Leiðbeiningar þær um fram-
tal, sem blöðin hafa birt frá ríkis-
skattstjóra, koma að miklu gagni
og spara mörgum sporin eða
hringingar. En maður, sem kom
að máli við Velvakanda, gagn-
rýndi þó þessar leiðbeiningar.
Hann sagði að þær væru alltof
itarlegar og flóknar fyrir venju-
legt fólk, einna líkastar þvi að
þær væru gerðar fyrir lögfræð-
inga og viðskiptafræðinga eina.
Hann sagðist skilja, að ríkisskatt-
stjóri gæti ekki látið neitt frá sér
fara, sem ekki næði til allra
hugsanlegra afbrigða i framtali,
en spurði hvort blöðin gætu ekki
einfaldað þetta og tíunduðu ein-
Norður Austur Suður Vestur
4 II pass pass dobl
pass 4 S pass pass
5 H 5 S pass 6 S
7 H pass pass 7 s
allir pasN
Þegar noróur ákvað að fórna í
sjö hj,örtu fannst ungverska
spilat-anum, sem var í vestur, rétt
að treysta á hamingjudísina og
sagði alslemmuna.
Suður spilaði út hjarta og eftir
að hafa trompað í borði þurfti
Belginn að ákveða hvernig spila
skyldi trompunum.
Greinilega var suður líklegri til
að eiga fleiri spaða en norður. Og
samkvæmt því var eðlilegt að
spila spaðatíunni frá hendinni við
fyrsta tækifæri. En þvi fylgdi, að
ekki mátti fara heim á spaða ætti
suður fjórlit. Innkomuliturinn á
höndina varð að vera Iauf, litur-
inn sem hann átti færri spil í því
annars hefði norður fengið á ein-
spilið sitt í trompi.
HÚS MÁLVERKANNA
Framhaldssaga eftir
ELSE FISCHER
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
59
Einhver hafði líka neglt
pappa fyrir brotnu rúðuna...
eins og það hefði nú þurft að
mölva rúðu þótt eldur væri laus
í gevmsluskúrnum.
— Ógætileg meðferð elds.
Egon Jensen sneri sér frá
Carl Hendberg og leit á Bir-
gitte.
— Þér verðið alténd að vera
undir það búnar að greiða sekt.
Hann var ekki sérlega dapur
á svip eða samúaðarfullur þeg-
ar hann mælti þelta.
— Ég held ekki ég muni
greiða neina sekt, Birgitte
neyddi sig til að tala rólega. —
Þér hafið sjálfur gefið i skyn að
um íkveikju kunni að hafá ver-
ið að ræða og þá er það verkefni
lögreglunnar að komast að því
hver kveikti í.
— 0, bara að við vissum hvar
Susie er.
Dorrit Hendberg virtist vera
að tala við sjálfa sig... eða við
þau öli. Hún vírtist ekki geta
hætt að hugsa um eitthvað
ákveðið og afmarkað.
— Sektir eða djúphyglisleg-
ar rannsóknir. Er það nú ekki
að gera full mikið veður út af
litlu. Það kviknaði ekki í hús-
inu. Morten var áhyggjufullur
á svip.
— Ekki að vita hvað
tryggingafélagið segir.
Birgitte rétti sig upp.
— Meira að segja geymslu-
skúr kostar sína peninga... og
þar voru ýmis verkfæri, sláttu-
vél, sólstólar... rauður vöru-
bfll...
— Þér hafið veitt þvi góða
eftirtekt hvað var í skúrnum.
— Já.
— Það eina sem þér tókuð
ekki eftir fyrr en í nótt var
bensínbrúsinn.
— Ekki fyrr en f nótt. nei.
— Hvers vegna fóruð þér allt
i einu að hugsa um þennan
bensinbrúsa.
Egon Jensen klóraði sér í
höfðinu og horfði á hana.
— Vegna þess mér fannst
skrítið að ég hefði ekki tekið
eftir honum áður. Og mér
fannst skrftið að hann væri
þarna.
— Við höfum aðeins yðar orð
fvrir því.
— Það er mér hulin ráðgáta
hvað þessi bensínbrúsi kemur
málinu við.
Dorrit Hendberg hellti hálf-
köldu kaffinu f bollann sinn.
— Ætli það verði ekki að
reyna að hafa upp á þeim sem
hefur keypt hann...
— Það tekst kannski. Og
hvað sannar það svo sem.
Egon Jensen slökkti í einni
sígarettunni enn.
— Einhver hefði getað stolið
honum.
— Ég hugsa að við hljótum
öll að hafa bensínbrúsa í skúrn-
um hjá okkur. Það höfum við
að minnsta kosti.
Dorrit Hendherg horfði á þau
spyrjandi.
— Ég hef eingöngu olíu-
lampa. sagði Björn og yppti öxl-
um.
Emma Dahlgren skotraði
augunum á viðstadda. áhyggju-
full á svip. Einhverra hluta
vegna trúði hún þessari kattar-
sögu. Hún var hreinlega cinum
of fáránleg til að vera tilbún-
ingur. En ef hún tæki góða og
gilda kaltarsöguna varð einnig
að leggja trúnað á þá túlkun
stúlkunnar að einhver væri að
reyna að lira-ða hana í burtu...
Gátu Carl og Dorrit tekið þátt í
slfku... Gæti Dorrit tekið upp á
slfkri firru, hvött af heitri ást í
garð eiginmanns sfns? Dorrit
sem hafði sagt eitthvað i þá átt
að hún óskaði þess að stúlkan
kæmi sér á burt. Dorrit sem
hafði halriiö að Birgitte væri
fjárkúgari.
Ejárkúgun.. . i hvaða til-
gangi... og á hvaða forsendum.
Emma Dahlgren leit af Dorrit
og yfir á Carl. Dorrit sem var
orðin svo óstyrk og föl. Dorrit
sem var b.vrjuð að taka óhugn-
anlega mikið af róandi lyfjum.
Hafði þá... tilhugsunin var
vitanlega fráleit... en dauðs-
föll í Hendhergsfjnlskyld-
unni... Ef svo væri trúði hún
því ekki að Dorrit væri svo
græn að halda verndarhendi
yfir eiginmanni sínum... nema
þvi aöcins hún vissi ekki hina
réttu ástæðu fyrir fjárkúgun-
inni.
Það var eitthvað að og þvf
fyrg sem það kæmist á hreint
því bétra. Eitt var að minnsla
kosti vist og rétt, að þau Carls
og Dorrit komu hér við sögu.