Morgunblaðið - 09.02.1978, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 9, FEBRUAR 1978
MORöJfv
KAttÍNO
■
,1' »r..
feglDif
GRANI göslari
HOVLE-
R<>ita þ*‘ir svona vélum á eplatrón í Kanada?
Tilveruréttur
Grjótaþorpsins
„Grjótaþorpið svokallaða og
gömlu húsin í Reykjavík eru mik-
ið til umræðu þessa dagana í fjöl-
miðlum og hafa lengi verið. Jafn-
vel þó bréf þetta kunni að hafa
lítil áhrif á gang mála þá vil ég þó
láta þá menn sem harðast berjast
mót andstæðingum gömlu hús-
anna vita að þeir eiga fieiri fylgj-
endur en þeir kunna að halda og
er undirritaður einn þeirra.
Fyrir nokkrum dögum sá ég í
þessu blaði stóra grein um Grjóta-
þorpið og yfirlitsmynd af því. A
myndinni sá ég vei skipulag
þorpsins og hve raunveruiega
væri hægt að gera það að huggu-
legu þorpi. Ég held að við mynd-
um sjá eftir þessum byggingum
og dýrmætu minjunum ef við
einn góðan veðurdag sæjum kom-
in nútimaháhýsi og bílaraðir þar
sem nú er Grjótaþorpið. Og einnig
held ég að iangt yrði þess að biða
þar tii slíkur still á húsum og
efniviður verður tekinn upp á ný
og þess vegna eru þessi hús
merkilegar minjar og eiga auk
þess sína sögu að baki.
Ég er sannfærður um það að
egt yrði að gera Grjótaþorpið að
vinalegasta stað i borginni ef það
yrði lokað af og gerðir skemmti-
legir göngustigar gegnum það
þvert og endilangt. Öll umferð
velknúinna farartækja ætti þar
ekki sinn rétt og endurnýjun hús-
anna þarf ekki að vera neinn
draumur.
Ef ungt fólk eða eldra sæi sér
ekki fært að halda þorpinu við er
ég viss um að borgaryfirvöld
hlypu undir bagga. Ég ætla að
vonast til að Grjótaþorpið og fleiri
eldri hús fái að eiga sinn rétt i
þessari tiiveru og réttir aðilar fái
völdin í sinar hendur. Það má
hreiniega sjá það fyrir hve-líflegt
yrði í brekkunni á fögrum sumar-
degi kringum fögur vinaleg húsin
og fólk á gangi um þröngar
göturnar.
Einar I. Magnússon“.
Hvaða hús á að vernda og hvaða
hús má rífa? Þessari spurningu er
e.t.v. erfitt að svara, en það væri
ekki úr vegi að heyra raddir fleiri
lesenda um þessi húsfriðunarmál,
bæði um Grjótaþorpið i Reykjavik
svo og önnur hús út um land.
BRIDGE
Umsjón: PáH Bergsson
Þegar fara skal út að kvöldi er
betra að muna eftir útidyralyklin-
um. Enda fremur óþægilegt að
koma heim og uppgötva þá fyrst
að ekki er hægt að komast inn.
En það er svo einkennilegt, að
stundum koma lík atvik fyrir við
spilaborðið. Norður gaf og allir
utan hættu.
Norður
S. GIO
H. K432
T. K76
L. ÁK65
Vestur
S. K987
H. G6
T. 98432
L. DIO
Suður
S. AD42
H. ÁD85
T. 105
L. 843
Austur
S. 653
H. 1097
T. ÁDG
L. G972
Suður var sagnhafi í fjórum
hjörtum og vestur spilaði út tígul-
níu. Spilarinn lét lágt frá blindum
og austur fék á gosa. Hann skipti í
lauftvist, þristur, tía og kóngur.
Spilarinn tók nú þrisvar tromp en
gætti þess að vera inni í blindum
að því loknu. Síðan svínaði hann
spaðagosa. En vestur átti kónginn
og spilaði aftur tígli. Þriðja tígul-
spilið trompaði sagnhafi enda
þurfti hann að fá afganginn.
Hann gat nú spilað lágum spaða á
tíuna en átti þá ekki innkomu á
höndina til að taka á spaðaás og
drottningu. Og spili hann strax
háum spaða frá hendinni er að-
eins hægt að losna við eitt lauf frá
blindum í stað beggja smáspil-
anna, sem annars verða gjafaslag-
ir.
Betur undirbúin úrspilsáætlun
hefði komið í veg fyrir þetta. Ætti
vestur spaðakónginn var inn-
komuleysið fyrirsjáanlegt. Og til
var einföld lausn á þessu. Það
nægði að taka tvisvar tromp áður
en spaðanum var svínað. Þá var
hægt að trompa þriðja tígulspilið,
spila lágum spaða á tiuna og þá
var innkoman fyrir hendi á tromp
til að taka níunda og tíunda slag-
inn á spaða.
^ ^ Framhaldssaga eftir
HUS MALVERKANNA ;Sr—
66
berg hafði fundist 1 bflnum
klukkan fimm f morgun. Þvi f
ósköpunum var Hendberg ekki
búin að hringja fyrir iöngu og
segja að kona hans væri týnd.
Sem svar við hugsunum hans
leit Jörgensen upp frá síman-
um.
— Það er ekki hún, tautaði
hann.
Hann leit aftur niður á blað-
ið, skrifaði eitthvað hjá sér og
lagði sfmann á.
— Það var gott við hringdum
ekki og gerðum manninum bilt
við. Það getur ekki verið um að
ræða kpnuna hans. Dorrit
Hendberg er fertug.
— Og þú ert viss um að hann
hafi ekki skipt um konu sfðan?
— Manntalsskrifstofan hefði
vitað það. Þar fékk ég lfka að
vita að hann hefur þrívegis ver-
ið giftur áður.
— Sá má aideilis punga út.
— Nei, engu siíku cr til að
dreifa. Hinar dóu frá honum
veslings mannínum.
— Dóu ... allar þrjár ...
— Og nú er hann sem sagt
giftur þeirri fjórðu. Og það var
ekki hún sem i bflnum fannst.
— Hijómar einkennilega
með allar þessar eiginkonur
semdeyjafrá honum.
— Slfkt kemur nú fyrir.
Jörgehsen yppti öxlum.
— Láttu ógert að Ifta út eins
og Sherlock Holmes. Carl
Hendberg er mikill sómamað-
ur... Hann er... já hann er
mjög þekktur maður.
— Mér þætti nú samt gaman
að vita ... Skov stökk niður á
gólfið.
— Eg er mcð það allt hér.
Einnig er ráðin gátan um kon-
una í hflnum. Það er ættingi
Hendbergs, eins konar frænka
eða eitthvað í þeim dúr. Hún
var skráð á hcimili hans fyrir
þremur mánuðum eða svo. Ald-
urinn kemur að minnsta kosti
heim og saman.
— Og hvað heitir sú?
— Susie Albertsen.
— Hefur hún einhvern tíma
komizt í kast við lögreglu ... ég
á við ef hún hefur verið dópisti
eins og læknirinn staðhæfði.
— Andartak.
Jörgensen tók sfmann aftur.
— Það er hún.
Hann lagði tólið á.
— Susie Albertsen. Hefur
setið inni f þrjá sólarhringa í
ffkniefnamáli. Varð forfallin
meðan hún vann í efnaverk-
smiðju sem er f eigu Ilend-
bergs. Var send f afvötnun og
sfðan tóku Hcndbergshjónin
hana á heimili sitt. Við verðum
að lcggja land undir fót og fara
að segja þeim frá þessu.
— Eg veit það nú ekki.
Skov kipraði augun.
— Þá er ekkert vfst að við
hittum Carl Hendberg sjálfan
að máli og mér þætti satt að
segja fróðlegt að fá að hitta
hann ... hugsa sér ... þrjár eig-
inkonur hafa dáið frá honum
og nú frænka sem varð dópisti
og dó af þvf.
— Það er rigningin sem fær
þig til að sjá drauga f hverju
horni. En mér er svo sem sama.
Jörgensen tók enn upp sfm-
ann.
— A ég þá bara að hringja og
biðja hann umbúðaiaust að
koma hingað?
— Nei, auðvitað ekki. Láttu
mig um að tala við hann. Við
segjum honum að koma og að-
gæta hvort hér sé um frænku
hans að ræða. Það cr hvort sem
er f hans verkahring.
26. kafli
Hendur hans skulfu þcgar
hann lagði sfmann á.
— Kg verð að fara til Ala-
borgar... lögrcglan ...
Emma tók af sér gleraugun
og pússaði þau rólega.
— Kannski væri nú ráð að
þið sýnduð heilbrigða skyn-
semi og segðuð mér hvað það er
sem þið haffð flækt ykkur f.
— Mér finnst lfka að Carl
eigi eftir að gefa mér skýringu.
Dorrit settist snögglega niður
í stól. Eins og fæturnir neituðu
að bera hana.
— Fjárkúgunin, Carl. Ég