Morgunblaðið - 10.02.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 10. FEBRUAR 1978
MORö'dKf-
KAWNU
■>hv,
TsH&a
T\EÍ
GRANI göslari
Auðvitað hef ég ekki gleymt
brúðkaupsdeginum okkar, en
hlusta ekki á neitt sem heitir
ásakanir!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Aö loknum fyrri hálfleik hittust
sveitarfélagar, eins og siður er, og
báru saman blöð sín. Spil nr. 1 og
2 féllu, þ.e. árangurinn var sá
sami á báðum borðum. En í spili
nr. 3 kom í ljós, að á öðru börðinu
hafði sveitin fengið 50 en á hinu
420. Hvað hafði gerst?
Gjafari suður, austur-vestur á
hættu.
Norður
S. D42
H. 4
T. KD1042
L. 10852
Vestur
S. 6
H. ÁKG75
T. 9765
L. K96
Austur
S. 1097
H. D986
T. A3
L. G74
Ég lét krakkana hafa lista yfir hvers konar bölv og
formælingar, sem börn ættu ekki að læra!

Merkilegasta
minnismerkið?
„Mig langar til að koma á fram-
færi með þinni aðstoð Velvakandi
málefni sem ég hefi mikið hugsað
um síðastliðin ár og það er hve
lengi ætlar þjóðin og þá sérstak-
lega rfkisstjórnin og alþingis-
menn almennt að láta þá skömm
yfir okkur landsmönnum vofa að
láta mesta og bezta minnisvarð-
ann vera hálfkláraðan i nær því
hálfa öld, sem þyrfti ekki nema
lán um tíma til að geta orðið full-
frágenginn og þar á ég við Hall-
grímskirkju.
Ég veit ekki betur en jafnframt
að vera sá stærsti og fegursti
minnisvarði sem Reykjavíkur-
borg getur eignast um mörg
ókomin ár. Þetta er minnisvarði
um einn okkar mesta mann sem
sögur fara af. Þjóðin er minnis-
varði um einn okkar mesta mann
sem sögur fara af. Þjóðin hlustar
árlega á sálma þessa mæta manns
en hefir ekki efni á að veita lán
eða styrk til að ljúka smiði kirkj-
unnar. Mér er sagt að erlendar
þjóðir, til dæmis Svfþjóð og
Noregur, hafi látið af höndum
mikilsverðan styrk til kirkjunnar.
Ég skora þvi á núverandi rikis-
stjórn að láta af hendi rakna fé til
að Ijúka byggingu kirkjunnar og
gæti ég trúað að ég tali hér fyrir
munn margra íslendinga.
Þórarinn Björnsson,
Laugarnestanga 9 b.“
Þessari áskorun er hér með
komið á framfæri og má skjóta
henni bæði til ráðamanna, eins og
bréfritari gerir og allra sem vilja
leggja lið við byggingu þessarar
stóru kirkju.
Síðan eru hér nokkur orð frá
gömlum Skagfirðingi eins og
hann vill láta nefna sig og fjaliar
um vísur nokkrar.
% Eftir hvern?
„I Morgunblaðinu 2. þ.m. bls.
16 er I upphafi greinar eftir
Agúst Sigurðsson getið vísu
nokkurrar og undir henni stend-
ur innan sviga Isl. Gislason. Vísan
á þvi að vera eftir Isleif Gíslason,
sem var þekktur hagyrðingur á
Sauðárkróki fyrr á tið. En visa
þessi er ort við Vesturrós Héraðs-
vatna, sumir sögðu hana eftir Jón
Ösmann eingöngu, en aðrir að
Jónas í Hróarsdal hefði ort fyrri
hlutann. En vísan mun vera
svona:
Starir hissa hér mín önd,
hrafnar og rissur krunka.
Fjallgrimm vissa á
Furðurströnd,
fallega pissar Brúnka.
Jón Ósmann nefndi ferjustað-
inn Furðurstrandir, en kofi hans
var nefndur byrgið i daglegu tali,
hefur llklega verið klettaskúti
fyrst áður en torfkofinn var reist-
ur. Brúnka í vísunni er brenni-
Suður
S. ÁKG853
H. 103
T. G8
L. ÁD3
Sagnirnar gengu eins á báðum
borðum.
Suður Vesfur Norður
1 S 2 II 2 S
4 S allir pass. Austur 3 H
Og á báðum borðum spilaði
vestur út hjartaás. En síðan
skildu leiðir. I öðru tilfellinu spil-
aði vestur siðan hjartakóng en þá
lét suður lauf frá blindum og
tryggði þar með vinninginn. Vest-
ur mátti ekki spila laufi og gagns-
laust var að spila rauðum lit eins
og lesendur eflaust sjá.
En á hinu borðinu spilaði vest-
ur lágu hjarta í öðrum slag. Sagn-
hafi varð að trompa í borðinu því
annars spilaði austur laufi í næsta
slag. Suður fór f tígulinn. Spilaði
lágu, fékk á gosann og austur
fékk næsta slag á tígulás. Þar með
var sambandið milli handar suð-
urs og blinds orðið lélegt. Og þó
illur grunur læddist að sagnhafa
var ekki útilokað, að trompin
lægju 2—2. Hann tók á spaðaás og
spilaði lágu á drottninguna. En
þegar tíguldrottningunni var spil-
að frá borðinu trompaði austur
með síðasta trompi sínu. Suður
trompaði betur, tók á laufás og
spilaði lágu laufi. Vestur lét lágt
og þar með var spilið tapað.
Gott sameiginlegt átak sveitar-
innar gaf þannig 470 eða 10 impa.
jp jfr Framhaldssaga eftir
HUS MALVERKANNA

67
trúi ekki lengur þfnum útskýr-
ingum ... ég ...
Hún fór að gráta.
— Fyrst hann gat fengið
hæli... þvf þá að borga.
— Fjárkúgunin.
Hann horfði eins og skiln-
ingsvana á þær til skiptis.
— Það verður að bíða þar til
ég kem heim ... Lögreglan ...
hringdi og sagði að Susie væri
fundin... hún var f bflnum
þfnum, ekki ýkja langt héð-
an ... hún var dáin af of stórum
skammti...
— Dáin ...
Dorrit kreisti hendurnar eins
og hún væri f þann veginn að
missa stjórn á sér.
— Við héldum að við værum
að hjálpa henni... en við
hjálpuðum henni ekki nóg.
— Ef Susie hefur tekið of
stóran skammt getur ástæðan
auðvitað verið að hún hafi ver-
ið svo vonsvikin yfir þt*ssu ...
þarna með veizluna... draum-
urinn um tfzkubúðina sem hún
fékk ekki.
Emma talaði yfirvegað og ró-
lega.
— Þá er bara spurningin
hvort ástæða er fyrir ykkur að
ásaka ykkur um eitt né neitt.
Ég á við að stúlkan hefur áður
neytt eiturlyfja ... kannski ef
hún hefði fengið búðina eins og
hana langaði til og það hefði
ekki gengið hefði hún ...
— Hún byrjaði með dóp, já.
Dorrit leit upp.
— Hún féll fyrir freisting-
um, af því að það var svo auð-
velt fyrir hana að verða sér úti
um efnin f verksmiðju á rann-
sóknarstofunni... en hvernig
hefur hún náð í dóp núna ...?
— Hún hefur að minnsta
kosti ekki náð í það á rannsókn-
arstofunni...
Carl var þreytulegur og
hryggur f röddinni.
— Hún hefur keypt það ...
komist einhvers staðar yfir
peninga...
— Kjóllin dýri.
Dorrit kinkaði kolli.
— Carl, þá hefur það verið
hún ... hún allan tfmann.
— Fjárkúgunarmálið aftur.
Emma horfði á þau.
— Hvers vegna hefði Susie
þá átt að verða svona vfirkomin
af vonbrigðum f veizlunni, ef
hún vissi að hún gat fengið
peninga eftir öðrum leiðum.
— Hún keypti dýran kjól.
Emma gekk yfir að sófanum
og tók upp handtösku Susie.
— Eg var búin að gleyma því
að Birgitte Lassen kom með
veskið í gær. Veski Susie.
Hvers vegna gáum við ekki f
það. Ef hún hefur haft eitthvað
af peningum að ráði hlýtur hún
að hafa borið hluta á sér.
Dorrit opnaði veskið í flýti og
rótaði f þvf.
Ökuskfrteini. Varalitur og
snyrtidót... Reikningar ... og
aftur reikningar ...
Hún leit á þau.
— Susie hefur keypt kjólana
sfna með afborgunum. Þar með
er Ifka útiiokað að Susie hafi
verið fjárkúgarinn.
— Ertu viss um það?
Emma dró hentuskálina nær
sér.
— Ef stúlkan hefur verið
verulega slóttug hefði hún...
— Jf, en það er hún einmitt
ekki...
Dorrit greip fram í fyrir
henni.
— Hún var það ekki, leið-
rétti hú sig sfðan.
— Við fengum að skoða
skýrslurnar úr geðrannsókn-
inni, sagði Carl. — Susie var
ágeng og frek á margan hátt, en
hún var í þeim flokki geðsjúkl-
inga sem aldrei getur fram-
kvæmt neitt nema til hálfs.
Hún var ótrúlega gráðug f pen-
inga og samtfmis hafði hún
sanna unun af þvf að gefa pen-
inga ef hún átti einhverja...
keypti aldrei með afborgunum
ef hún átti bara nóg fyrir dag-
legu brauði... auk þess held ég
ekki að Susie geti hafa gert
þetta. Ég hef hugsað um það
rækilega. Susie hefur alltaf
verið óskaplega hrædd við að
vera ein á ferli f skóginum...
meira að segja á daginn... og f
sfðasta skiptið voru peningarn-
ir sóttir að næturþeli. Ég get
alls ekki séð Susie f þcssu hlut-
verki.