Morgunblaðið - 12.02.1978, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. FEBRUAR 1978
7
Inflúenza. sem hér hefur
ýmsa hrjáð, hindraði mig frá
að halda áfram að sinni hug-
leiðingum minum um öfund-
ina, hennar heimskuleiðir,
hennar órekjanlegu vegi
Ofund geturverið margvís-
leg þótt einu nafni sé nefnd
Hún getur verið syndsam-
lega svört, en hún getur
einnig verið undan heilögum
rótum runnin. Fyrir allmörg-
um árum kom ég á sögu-
frægan, fagran kirkjustað,
þarsem bændakirkja hefur
verið um aldaraðir af þvi að
kirkjuvaldinu tókst aldrei að
svipta bændurþessu mikla
höfuðbóli. Húsfreyja, roskin
kona, sagði við mig: ,,Það er
sjaldan messað hér, alltof
sjaldan, en undir þykir mér
vænt um að hafa blessaða
kirkjuna hérna á hlaðinu Ég
skildi vel, hvað fyrir tengda-
móður minni vakti, þegar
hún sagði við mig: „Ég öf-
unda þig ekki af nokkuru
öðru en því, að búa á kirkju-
stað '. Var þetta öfund í
yenjulegum skilningi, þessi
löngun hinnar gömlu sveita-
konu, sem sjálf var prests-
dóttir og hafði alizt upp á
einu sögufrægasta prestsetri
landsins en gengið allt frá
giftingu á mis við þá heilögu
bernskuvenju. að hafa hið
helga
Öfund
eða
veglyndi
hús í hlaðvarpanum? Var ,,öf-
und" hennar óhrein? Var ekki
uppsprettulindin heilög?
„Verið hveröðrum fyrri til
að veita hinum virðingu ’,
brýndi postulinn fyrir mönn-
unum i Rómaborg, sem hann
ætlaði að lesa bréf sitt. Nú er
það mjög óvíst, hvað Páll
postuli vissi um hina eigin-
legu postula og samskipti
þeirra á dögum Jesú, hann
var þá andstæðingur þeirra.
En af einni frásögu guðspjall-
anna virðist liggja i augum
uppi, að metnaður mikill hafi
komið upp i lærisveinahópn-
um og að^þeir hafi ekki kunn-
að þessa fágætu og vand-
lærðu list. En göfugmennin,
nóbelsskáldið og höfundur
margra viðfrægra skáldrita.
M Maeterlinck, kunni hana.
Fyrstum belgískra manna var
honum sýnd sú sæmd, að
vera boðið að gerast félagi
frönsku Akademiunnar, en
meiri sæmd var ekki unnt að
sýna erlendum rithöfundi á
þeirri tíð.
Maeterlonck svaraði og
bað þess að Akademian veítti
heldur þessa viðurkenningu
hinum gamla vini hans, bel-
giska skáldinu EmileVer-
haeren, og rök hans voru
þessi: „í fyrsta lagi vegna
þess að Verhaeren er eldri en
ég, í öðru lagi vegna þess að
hann erstórbrotið Ijóðskáld
en ég er aðeins iðinn rithöf-
undur á laust mál. Margir
hefðu með iðni og ástundun
skrifað það, sem ég hef skrif-
að, en enginn annar en Ver-
haeren hefði getað orkt eins
og hann '.
„Verið hveröðrum fyrri til
að veita hinum virðingu",
skáldið mikla Maeterlinck
kunni það, og hann var nógu
göfugur, nógu stór til að
sýna veglyndi siM ! verki
Hversvegna getum við
ekki iðkað þetta öll? Það er
stundum á orði haft, að lista-
menn leikhússins, bók-
menntanna, myndlista, muni
eiga hvað örðugast með að
láta veglyndið ráða afstöðu
sinni til bræðra og systra i
sömu listgrein. Sjálfsagt er
þetta mjög orðum aukið og
einkennir trúlega engan einn
mannfélagshóp öðrum frem-
ur. En hversvegna þarf
broddur litilsigldrar öfundar
að stinga okkur ef öðrum
gengur betur að ná settu
marki en sjálfum okkur?
Við horfum á hégóma lið-
andi stundar Við horfum á
blettinn, sem við stöndum á,
eins og hann væri Guðs viða
veröld öll, og örlög engin
nema augnablikið, sem er að
líða. Þessvegna sjáum við
ekki, hve ósegjanlega litlu
máli skiptir margt það, sem
við látum eitra lif okkar. Og
ömuriegast er þetta vegna
þess, hve erfitt okkur reynist
að unna öðrum þess, sem
þroskuðum manni á að vera
einskisvirði
Fagra mynd geymir guð-
spjall af Jóhannesi skirara:
Frændi hans frá Nasaret er
kominn fram á sjónarsviðið.
Mannfjöldi hafði áður komið
út i óbyggðina til Jóhannes-
ar, en nú verða þeir færri og
færri. Hópurinn um hann er
alltaf að þynnast, og hann
stendur andspænis þvi að
svo kunni að fara, að ein-
mana standi hann að lokum
eftir glæsilegan starfsferil,
þegar straumurinn lá til hans
út i óbyggðina. Lærisveinar
Jóhannesar flytja fregnir af
mannfjöldanum, sem þyrpist
til Jesú og að nú séu þar
margir, sem áður voru aðdá-
endur Jóhanneheródes er lík-
lega þá þegar búinn að láta
varpa Skiraranum í fanga-
klefa Makkæruskastalans,
þessa fregn.
Þá reynist Jóhannes lik-
lega stærri en nokkru sinni
fyrr: Með rósemi stendur
hann andspænis þvi, að jafn-
vel þótt Heródes sleppi hon-
um úr fangelsinu af hræðslu
við almenningsálitið, verði
hann að lokum e.t.v ein-
mana maður, gleymdur þrátt
fyrir þann glæsilega feril,
sem að baki honum er, að
frændi hans, ungi spámaður-
inn frá Nasaret sé hinn hækk-
andi stjarna meðan eigin
stjarna hans lækki og lækki á
lofti, unz hún slokkni og
gleymist! En í fullri sátt við
þau örlög, í fullu trausti til
valdsins eilifa á bak við þetta
allt, mælir hann til lærisveina
sinna, sem fregnina bera af
Jesú „Hann á að vaxa en
ég að minnka".
Enginn sársauki, andsvar
stórkostlegrar mannssálar við
jarðneskum örlögum og ráði
hins eilifa, eina!
„Verið hver öðrum fyrri til
að veita hinum virðingu "
Endurskoðun
varnarsamningsins
Heimdallur, samtök ungra sjálfstæðismanna í Reykja
vik, efnir til fundar um efnið endurskoðun varnar
samningsins í Sjálfstæðishúsinu Valhöll mánudaginn
13. febrúar kl 20 30
Framsögumenn verða:
dr. Gunnar Thoroddsen iðnaðarráðherra og
Ragnhildur Helgadóttir alþingismaður.
Að loknum framsöguræðum verða frjálsar umræður Allt
sjálfstæðisfólk velkomið
Heimdallur.
Svipmyndir
á svipstundu
Svipmyndir í hvert skírteini
Svipmyndir sf.
Hverfisgötu 18 ■ Gegnt Þjódleikhúsinu
í Skotlandi
Brottför
8. og 17. maf
(10 dagar)
Verð
110.200.-
Flug fram og til baka.
Gisting á Marine Hotel,
North Berwick.
Morgunverður og
kvöldverður.
Flutningur til golfvalla og til og frá flugvelli.
Ekki innifalinn brottfararskattur.
Allarfrekari upplýsingar
FERDASKRIFSTOFAN
DASKR/FSTOFAN JS£»
uRVALmjr
jEimskipafelagshustnu simi 26900
uiunL-iv^uivuun, uiumvmunnnn
ÞARF AÐ BLETTA EÐA SPRAUTA BÍLINN ?
Dupont lökkin LUCITE og IMLAR eru
gæðavara, margreynd og henta
íslenskum staðháttum.
Gefið okkur upp bílategund, árgerð
og litanúmer. Viö afgreiðum litinn
meö stuttum fýrirvara.
I Dupont blöndunarkerfinu eru 7000
litaafbrigði möguleg.
Öll undirefni svo sem grunnar, þynn-
ar og sparsl fást einnig hjá okkur.
IMLAR
LUCITE
<•» i&m
Laugavegi I78 simi 38000