Morgunblaðið - 14.02.1978, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. FEBRUAR 1978
13
ÁVARP
hinnar skipulögðu stjórnar- og
flokksandstöðu í Austur-Þýzkalandi
Hér með snúum við okkur til
almennings í Þýzkalandi og skýr-
um frá því, að við, hinir lýðræðis-
lega og húmanistískt sinnuðu
kommúnistar í Austur-Þýzkalandi
höfum myndað með okkur „Sam-
tök lýðræðissinnaðra kommún-
ista f Þýzkalandi". Við höfum orð-
ið að stofna samtökin ólöglega, af
því að kringumstæðurnar veita
okkur ennþá engan möguleika á
að mynda lögleg samtök.
Við reiknum með því, að þeir
flokksfélagar okkar í Vestur-
Þýzkalandi og í Vestur-Berlín,
sem eru sama sinnis og við, muni
mynda með sér lögleg samtök til
þess að koma á fullri einingu með-
ai allra kommúnisk- og lýðræðis-
sinnaðra afla f Þýzkalandi.
Hættan heimafyrir
Nú sem stendur höfum við
hafist handa með að ræða okkar á
milli um stjórnmálakenningar og
blöðum, — og hann notfærði sér
auk þess á mjög svo skynsamleg-
an hátt þær 40 milljónir gull-
marka sem leyniþjónusta þýzka
keisaradæmisins lét honum í té.
Ef til vill fáum við einn góðan
veðurdag, alveg eins og þessi tvö
útibú austur-þýzka kommúnista-
flokksins, sem kalla sig DKP í
Vestur-Þýzkalandi og SEW í Vest-
ur-Berlin, einnig möguleika á þvf
að gefa út okkar eigin blöð hér í
Austur-Þýzkalandi, og nota þessi
blöð á fullkomlega löglegan hátt
til þess að berjast gegn þessum
gervi-sósfalíska sfðkapitalisma
hérlendis, sem skreytir sig með
nafngiftinni ,,raunverulegur
sósíalismi", og gegn forneskju-
legri yfirbyggingu hins aftur-
haldssama miðstjórnarveldis
Flokksins.
Starfsþjálfun
Ef til vill getum við einhvern
flokksmenn úr „Samtökum lýð-
ræðissinnaðra kommúnista" á
flokksskóla í Vestur-Þýzkalandi.
Þegar okkur hefur veitzt þetta
jafnrétti þá afþökkum við um leið
allan þann stuðning, sem við
væntum einmitt núna frá lýð-
ræðissinnuðum blaðamönnum.
Ekki höfum við komið auga á
neinn þann Flokks-blaðamann
hér í Austur-Þýzkalandi, sem
reynt hefur að .steypa ráðherra
eða forseta úr valdastóli, enda
þótt orð Karls Marx aðalritstjóra
séu enn í fullu gildi, nefnilega, að
það sé hlutverk þeirra blaða sem
beri hag alþýðu manna fyrir
brjósti að „grafa alls staðar und-
an“ afturhaldssömum, mann-
vonzkufullum valdhöfum.
Það er markmið okkar að stefna
að lýðræðislegu-kommúnisku
skipulagi í gjörvöllu Þýzkalandi,
þar sem sérhver þegn njóti f
reynd allra mannréttinda, sam-
kvæmt þeim ummælum Marx, að
Erich Honecker. — Þessum
landsföðurlega kommúnistalefð-
toga Austur-Þýzkalands nr. 1
velja landar hans hin hæðileg-
ustu orð, menn, sem eru félagar í
Flokknum en jafnframt gagnrýn-
endur.
sjálf eða þær kynslóðir, sem koma
á eftir okkur, ná þessu setta
marki.
Við trúum ekki á ...
Við trúum ekki á Marx guðföð-
ur, né heldur á jesúsinn Engels.
hvað þá á hinn heilaga anda Len-
armikla hlekki i langri röð hugs-
uða allt frá þeim Morus og Camp-
anella, hinum frönsku, ensku og
þýzku útópistum, forystumönnum
upplýsingatímabilsins, og frá
klassíkinni og að meðtöldum
brautryðjendum eins og Bebel,
Rósu Luxemburg, Karli Liebk-
necht, — en bæði tvö tóku afstöðu
með fjölþættum kommúnisma í
þeim heimspekilegu stefnuskrám
sínum, sem aldrei hafa sézt á
prenti hér í Austur-Þýzkalandi,
— og einnig að meðtöldum þeim
Ernst Bloch, heimspekingi, Ro-
bert Havemann, Harich og Rudolf
Bahro.
Skurðgoðin
Hjá öllum þessum hugsuðum
má greina einn rauðan þráð: vits-
munalega en ekki trúarlega
greiningu þróunarinnar innan
hvers þjóðfélags, í öðru lagi kröf-
una um hina beinu skyldu sér-
hvers kommúnista að ástunda
þjóðfélagslegt réttlæti og berjast
gegn andþjóðfélagslegu snikjulífi
í sérhverri mynd, og skylda hans
til að taka afstöðu með baráttu-
fúsum húmanisma eða mannúðar-
stefnu.
Ef þeir Marx, Engels og Lenin
væru á lífí nú á dögum, þá myndu
þeir lita með hreinum viðbjóði á
þessi kreddum vöfðu hundheiðnu
skurðgoð, sem er hið ein-
asta, sem eftir er af þessum at-
hyglisverðu og ágætu mönnum.
Sjálfur væru þeir vitaskuld fyrir
Austur-þýzki kommúnistaflokkurinn kallar sig „Sósíalíska einingarflokk Þýzkalands“
(SED). Einingin er ekki lengur fyrir hendi, hvorki i stefnumálum né i reynd, og hinir
harðskeyttu gagnrýnendur úr röðum Flokksins kalla hann allt annað en sósíalfskan.
Hið pólitfska Ijóð I Austur-Þýzkalandi hefur allt f einu fengið nýstárlega raddsetningu.
Frá hinum nýju söngvurum Flokksins berast háir, skerandi tónar að viðkvæmum eyrum
forystumannanna.
sjálfa framkvæmd lýðræðislegs
kommúnisma. Hin fjölrituðu blöð
okkar setja félaga okkar hérlend-
is í mikla hættu, ef þessi blöð
skyldu lenda í rangar hendur.
Þess vegna höfum við, að vel yfir-
veguðu ráði, snúið okkur til
frjálslynds tímarits í Vestur-
Þýzkalandi, sem er jafn vel þekkt
fyrir hina gagnrýnu afstöðu sína
til málefna innan Austur- sem
Vestur-Þýzkalands. Við veljum
þessa leið til þess að geta útbreitt
skoðanir okkar á tryggari hátt,
sem hefur minni hættu í för með
sér.
Við skorum um leið á
kommúniska, sósfalíska, sósíal-
demókratíska og frjálslynda
blaðamenn í Vestur-Þýzkalandi
aó aðstoða og hjálpa okkur við að
útbreiða skoðanir okkar.
Úr því að jafnvel sjálfir hug-
myndafræðingarnir í flokkshá-
skóla austur-þýzku miðstjórnar-
innar fá ritsmíðar sínar birtar hjá
vestur-þýzkum útgáfufyrirtækj^
um, úr þvi að austur-þýzkir
menntamenn munnhöggvast
opinberlega í vestur-þýzkum fjöl-
miðlum, — hví skyldum við þá
ekki notfæra okkur vopn hinna
pólitísku keppinauta okkar til
þess að berjast fyrir grundvailar-
atriðum lýðræðisiegs kommún-
isma?
Útibú Flokksins
og gullpeningar Lenins.
Jafnvel Lenin notfærði sér
þann möguleika að geta birt rit-
smíðar sinar i hinum borgaralegu
tíma, alveg eins og kommúnista-
flokkarnir i Vestur-Berlín og
Vestur-Þýzkalandi senda núna
sína flokksmenn til þjálfunar til
Austur-Þýzkalands, — sent okkar
þaó verði að gjöreyða öllum þeim
pólitisku aðstæðum, þar sem mað-
urinn sé kúgaður, fyrirlitinn og
hnepptur í þrældóm. Við vitum
ekki hvort né heldur hvenær við
ins; við trúum ekii á hið örlaga-
bundna lögmál sögunnar, heldur
metum við mikils „hina klassísku
höfunda marxismans-lenismans"
og lítum aðeins á þá sem þýðing-
Iöngu komnir í útlegð til vestur-
landa, — og héldu sig þar hjá
evrópukommúnistunum.
Ef þeir Marx og Engels ættu að
semja „Kommúnistaávarp" sitt
nú á dögum, þá myndu þeir áreið-
anlega hefja ávarpið þannig: „í
Austur-Evrópu er vofa á ferli —
vofa hins vesfur-evrópska komm-
únisma".
Starfað í leyndum
Við Jeggjum Her fram nokkra
punkta varðandi hinar fræðilegu
hliðar á helztu óleystu viðfangs-
efnunum eins og þau eru í reynd
séð af okkar sjónarhóli og í ljósi
hinnar pólitísku stefnu „Samtaka
lýðræðissinnaðra kommúnista" í
Þýzkalandi. Þessir punktar eiga
að stuðla að auknum skilningi
manna á milli á þessum vapda-
málum, og ættu. eftir að umrséður
um þá hafa farið fram, að geta
orðið aó stefnuyfirlýsingu og
stefnuskrá.
Þær reglur, sem kommúnistar
lærðu og höfðu hugfastar á dög-
um nazista, verður einnig nú að
hafa í huga, og núna verðum við
að beita þeim af enn meiri leikni.
Starfið innan Flokksins og starf-
semi í þágu ríkisins, flokksskól-
inn og uppfræðsla ungkommún-
ista, almannavarnir og hersveitir
Austur-Þýzkalands, á öllum þess-
um sviðum bjóðast okkur tæki-
færi til að kynna rækilega tillögu-
punktana frá „endurskoðunar-
sinnunum" og útbreiða þá undir
þvi yfirskini, að verið sé að berj-
ast gegn þeim.
Niður með einræði komm-
únistaflokksins, SED
STERK og vfðtæk stjórnarand-
staða gerir nú mjög áþreifan-
lega vart við sig f Austur-
Þýzkalandi. Hópar pólitlskra
andófsmanna innan kommún-
istaflokks Austur-Þýzkalands,
SED, og jafnvel innan sjálfrar
stjórnarinnar í Austur-Berlfn,
eru örðnir svo stórir, að um
raunverulega skipulega stjórn-
arandstöðu er að ræða, —> í
fyrsta skipti f sögu Þýzka al-
þýðulýðveldisins.
Hið stefnumarkandi ávarp
þessara óánægðu flokks-
andstæðinga, sem nýlega var
birt í Þýzkalandi, hefur vakið
feikna athygli bæði f Vestur-og
Austur-Evrópu og einnig vfðar,
og þykir að mörgu levti eitt hið
athyglisverðasta pólitfska
skjal, sem borizt hefur frá
Austur-Evrópulöndunum í
marga áratugi.
Hugmyndir hinna svokölluðu
Evrópukommúnista hafa þegar
skotið djúpum rótum innan
kommúnistaflokks Austur-
Þýzkalands svo og innan komm-
únistaflokka flestra Austur-
Evrópurfkja. Óánægjan með
stjórnarfarið, ófrelsið og nauð-
ungin, sem þessar þjóðir búa
við, gýs nú út og logarnir sjást
vfða að, jafnvel innan hins
harðsnúna og þrælskipulagða
kommúnistaflokks Austur-
Þýzkalands, SED.
Hinir ótrauðu pólitfsku and-
spyrnumenn kalla sig „Samtök
lýðræðissinnaðra kommún-
ista“, og eru í senn bæði djarf-
mæltir og skorinorðir, en um
leið mjög varkárir, því austur-
þýzka leyniþjónustan vill
gjarnan finna þá f fjöru eins og
þá Robert Havemann, Rudolf
Bahro, marga rithöfunda og
listamenn, sem ýmist hafa ver-
ið fangelsaðir eða reknir úr
landi.
Kröfur hinna kommúnfsku
andspyrnumanna Austur-
Þýzkalands eru:
1) Raunverulegan sósfalisma.
2) Sameining Þýzkalands á ný.
3) Raunverulegt lýðræði.
4) Frjálsa starfsemi margra
stjórnmálaflokka f landinu.
5) Öháð þjóðþing, kjörið f
frjálsum kosningum.
6) Sjálfstæðan hæstaréttar-
dómstól.
7) Frjálsa blaðaútgáfu, trú-
frelsi, frelsi til að mega stofna
félög.
8) Listir, bókmenntir, vfsindi
og yfirleitt andans lff lúti ekki
boðum og bönnum kommún-
istaflokksins SED.
Þetta ávarp austur-þýzku
stjórnar- og flokksandstöðunn-
ar er um 30 vélritaðar sfður, og
var upprunalega sent til Vest-
ur-Þýzkalands til birtingar þar.
Flest helztu dagblöð og tfmarit
á vesturlöndum hafa að undan-
förnu verið að birta ávarpið,
sem Morgunblaðið mun birta f
heild, og hér birtist f.vrsti hluti
þess.