Morgunblaðið - 15.02.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 15. FEBRUAR 1978
£■?»'
MORÖdM-.v’ l'
\\
kafr/NU

GRANI göslari
Eg ætlaðist til að þctta yrði notað til að málningarslctturn-
ar færu ckki á gólfið.
Rcynið að biðja lækninn að
skrifa mcðalið fvrir yður með
hlokkstöfum?
Hún mamma cr búin að bjóða
öllum dómcndunum í hádcgis-
vcrðarboð?
BRIDGE
Umsjón: PóH Bergsson
í spili dagsins, sem cr frcmur lctt
varnaræfing, finnur norður ckki
bcsta útspilið að því er virðist.
Vestur gaf cn norður og suður cru
á hættu. Og vestur vcrður sagn-
hafi í fjórum spöðum cftir þcssar
sagnir:
Norður
pass
pass
Vestur Austur
1 S 2 G
3 S 4 S
Suður
pass
allir pass
Norður spilar út hjartatíu og þá
lítum við á hendur austurs og
suðurs.
Já, vinur, ef þú feró eftir þessum fyrirmælum,
geturðu sjálfur hnýtt skóreimarnar þínar eftir tvo
mánuöi!
0 Enn um
fangelsismál
og refsingar
Einar Ólafsson hefur sent
Mbl. pistil um fangelsismál undir
titlinum „Rífum fangelsin til
grunna“ og er það að nokkru svar
við grein Eyjólfs Guðmundssonar
frá því 28. janúar. Bréf Einars er
alllangt og því ekki kostur á að
birta það í heild hér í dálkunum,
en tekin úr því helztu atriðin.
Einar birti grein um málið í
dagblaði hinn 23. jan. og er það
raunar sú grein sem síðar hefur
orðið hvati þessara umræðna.
Einar segir að þær spurningar
sem komi fram í grein Eyjólfs
muni hann taka til meðferðar og
svara.
# Forsenda og
tilgangur — hvað
vegur þyngst?
Hann segir: „Menn fremja
afbrot og rætur þess geta verið
margvíslegar. Maður er dæmdur
tii refsingar allt frá sekt upp í
lífstíðarfangelsi. Burtséð frá
ábyrgð afbrotamannsins er ekki
lítil ábyrgð að dæma mann til
Austur Suður
S. G72 S. Á86
H. D765 H. A
T. ADG T. 98532
L. K52 L. ÁD93
Við fáum fyrsta slaginn á
hjartaás en vestur lætur tvistinn..
Sjá lesendur nokkurn möguleika
til að hnekkja spilinu?
Við getum greinílega ekki búist
við mörgum háspilum á hendi
norðurs. Við sjáum þrjá slagi og
sumum kann að detta í hug, að
norður eigi hugsanlega einspil í
tígli. En hann gat þá spilað því út
í byrjun. Við sleppum því þeim
möguléika. Hvað á s^agnhafi
marga slagi? Eftir útspilið vitum
við um þrjá á hjarta. Þrjá slagi
sjáum við á tigul og hann á
minnst fjóra á tromp. Róttækar
ráðstafanir eru því nauðsynlegar.
Og hafi lesendur ákveðið að spila
iaufdrottningunni í 2. slag fá þeir
hæstu einkunn.
NOKÐrit VESTUK AISTUR SUÐUK
S. 43 S. KD109S S. G72 S. AX6
II. 109843 II. KG2 H. 1)765 H. A
T. 107 T. K64 T. ADG T. 98532
L. G764 L. 108 L. K52 L. A 1)9.3
Og án nokkurrar áhættu hefur
þá verið búin til innkoma á hendi
norðurs á laufgosa. Eftir spaðaás-
inn spilum við lágu laufi og
trompum siðan hjartaspilið frá
norðri. Okkur er þá sama hversu
marga slagi sagnhafi getur tekið
við, við höfum náð okkar fjórum.
HÚS MALVERKANNA
Framhaldssaga eftir
ELSE FISCHER
Jóhanna Kristjönsdóttir
þýddi
71
hann heldur að þjóð sem á f
styrjöld myndi scgja ættingj-
um nokkuð annað en það að
viðkomandi hefði dáið hetju-
dauða. Svoleiðis gildir f hern-
um, það veit ég þó að minnsta
kosti... svona frasar eins og:
elskaður sonur yðar, eða
frændi féll f gær fyrir fóstur-
jörðina... ja, ég veit svo sem
ekki nákvæmlega hvernig slfk
bréf hfjóða, en ég veit að
minnsta kosti að engum ætt-
ingjum væri sagt frá þvf ef
pilturinn hefði veríð skotinn af
sfnum eigin mönnum.
Dorrit kinkaði kolli og sem f
leiðsiu tók hún sfgarettu úr
pakka Birgitte á borðinu.
— Og þannig komust þér að
þvf.
— Frásagan um myndina
sem vantaði f þessu húsi sem er
stútfullt af myndum og mál-
verkum hvar sem litið er, var
saga um viðleitni til að vernda.
Enginn mátti viía hver frænd-
inn var og það er Ifka allt f lagi.
— Og hæli...
— Hæli eftir nánari rann-
sókn.
Birgitte settist skyndilega
niður og horfðist f augu við
Dorrit.
— Hann gæti hafa brotið
eitthvað meira af sér en að ger-
ast liðhlaupi... svo að hann
hefði ekki getað fengið hæli.
En hvað haldið þér að við Danir
höfum áhuga á því hvað gerist
hinum megin á hnettinum.
— Já, auðvitað. Dorrit
slökkti vandlega f sfgarettunni.
— Maðurinn minn hefur alla
tfð sagt að um Iff hans væri að
tefla ef það fréttist... að hann
yrði scndur aftur ...' en þegar
ég heyrði að hann gæti sem
hægast fengið hæli hér... ja,
þá skildi ég ekki neitt.
— Og út af öllu þessu kjaft-
æði, sem kemur mér ekki agnar
ögn við, hefur einhver reynt að
flæma mig héðan.
Hún stóð upp og hristi gröm
höfuðið.
— Eins og ég myndi nokkurn
tfma láta mér detta f hug að
segja lögreglunni eitthvað. Ég
hef aldrei haft áhuga á að
blanda mér f einkamál yðar.
Það eina sem ég þráði var
vinnufriður.
— Þetta var allt svo grun-
samlegt.
Ég á við, fjárkúgunin var ný-
byrjuð þegar þér komuð. Við
höfum öruggar sannanir fyrir
þvf að hún var framkvæmd af
einhverjum hér f skógarjaðars-
húsunum ...
— Fjárkúgun .., mig hefur
grunað það, en ég hef ekki trú-
að þvf. Vildi ekki trúa því að
nokkur léti sér sæma ... að láta
kúga út úr sér fé.
— Ég hélt að það væruð
þér ... Allir þessir peningar
sem þér voruð með f bankan-
um.
Dorrit stóð upp.
— En auðvitað sé ég núna að
það getur ekki hafa verið þér.
Þér höfðuð aldrei komið f húsið
áður ... þér gátuð ekki vitað
neitt og allra sfzt hversu elskur
Carl er að fjölskyldu sinni og
viðkvæmur fyrir heiðri hennar
go sóma... Hann myndi gera
allt til að hlffa fjölskyldu sinni.
Þetta hlvtur að vera einhver
sem hefur staðið Carli nærri...
Hún fór að hneppa regnkáp-
unni.
— Susie er dáin ...
Hún sagði orðin eins og hún
væri að hugsa eitthvað sérstakt
með sjálfri sér.
— Hún tók of stóran skammt
af ffkniefnum. Við höfum ekki
fengið heillegar fréttir af þvf
enn. Hún fannst f bflnum mfn-
um. Ég veit að ég ætti að
syrgja, en einhvern veginn get
ég það ekki. Ég get ekkí haft
trú á eiturlyfjum, sem allt í
einu rfsi upp úr öskustónní og
bjargi sér á eigin spýtur.
Birgitte hugsaði sig um. Það
var engin vafi á að Dorrit
Hendberg hafði átt við Susie,
þegar hún talaði um fjárkúgar-
ann og sagði að það væri ein-
hver sem hafði staðið Carli
nærri. Susie hefði sjálf haldið
að það væri hún, Birgitte. Susic
hafði sagt eitthvað um fjárkúg-
ara sem kúgar f járkúgarann.
— Það kemur reyndar allt
heim og saman við Susie, hélt