Morgunblaðið - 28.02.1978, Blaðsíða 30

38
MORGUNBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 28. FEBRUAR 1978
Jón H. Leós deild-
arstjóri - Minning
F. 9. desember 1901
D. 16. febrúar 1978
Fimmtudaginn 16. febrúar and-
aðist í Landspítalanum Jón H.
Leós, fyrrum gjaldkeri og síðar
deildarstjóri í víxladeild Lands-
banka íslands.
Jón var fæddur á ísafirði 9.
desember 1901, sonur Leós
Eyjólfssonar kaupmanns þar og
konu hans, Kristínar Halldórs-
dóttur. Hann nam verslunarfræði
við Köbmandskolen í Kaup-
mannahöfn og lauk þaðan prófi
1924. Bæði fyrir og eftir það nám
var hann starfsmaður póstþjón-
ustunnar, fyrst á Isafirði og síðan
í Reykjavík og póstmaður var
hann á e.s. Esju 1925—1927. 1934
hóf hann störf í Landsbanka ís-
lands og varð þar kunnur og vin-
sæll sem gjaldkeri, lengst af í
hlaupareikningsdeild bankans. i
ársbyrjun 1958 varð hann deildar-
stjóri víxladeildar bankans og
gegndi því starfi þar til starfsævi
hans lauk árið 1971. Síðustu árin
varð hann að þola nokkra van-
heilsu úns yfir lauk.
Jón var kvæntur Svanlaugu
Böðvarsdóttur frá Laugarvatni.
Þeim varð fjögurra barna auðið
og eru þau: Leó Már tæknifræð-
ingur, kvæntur Sigrúnu Dröfn
Jónsdóttur, Ingunn, íþróttakenn-
ari, gift Gunnari Kristjánssyni
vélstjóra, Kristín, gift Erni Jóns-
syni rafvirkjameistara í Bolung-
arvík og Böðvar Leós myndlistar-
nemi. Kona hans er Gréta Bald-
ursdóttir iaganemi.
Árið 1942 hóf ég störf í Lands-
bankanum og kynntist þá fljótt
Jóni og svo fór að við unnum
saman við gjaldkerastörf í
hlaupareikningsdeild bankans
um alllangt skeið og urðum góðir
vinir. Jón var hinn ágætasti
starfsfélagi, glaðlyndur og fynd-
inn og hafði áragrúa skemmti-
legra frásagna á hraðbergi. A
þeim árum var erlendur her í
landinu og hafði mikil viðskipti
við bankann. Auk þess hafði mik-
ill fjörkippur færst í efnahagslíf-
ið almennt, allir höfðu atvinnu og
meiri peninga úr að spila en
þekkst hafði áður og hafði þetta
sín áhrif á störfin í bankanum.
Viðskiptin margfölduðust en ekki
varð í skjótri svipan komið á þeim
endurbótum í vélakosti og af-
greiðsluháttum sem síðar komu
til sögunnar svo að þá reyndi mik-
ið á starfsfólkið. T.d. höfðum við
Jón, gjaldkerarnir í hlaupareikn-
ingsdeildinni, ekki nema eina
handknúða samlagningarvél til
afnota og hún skilaði ekki milljón
króna útkomu svo að við urðum
að reikna út fremstu tölurnar í
talnadálkunum í huganum og
skiptast á um að nota vélina. Og
vegna hinna auknu viðskipta var
oft blindös fyrir framan borðið
mikinn hluta dagsins og engrar
hvíldar auðið meðan bankinn var
opinn enda ekki hægt um vik með
það þar sem gjaldkerum voru þá
ekki ætlaðir stólar. En á hverju
sem gekk hélt Jón ávallt jafnaðar-
geði sinu, gerði að gamni sínu við
viðskiptafólkið og afgreiddi það
hratt og vel svo að menn voru
mjög ánægðir með þjónustu hans.
Hann var hamhleypa til verka og
ævinlega fús til að létta starfi af
minna reyndum starfsfélaga sín-
um ef á þurfti að halda. Ég á ekki
nema góðar minningar um hann
sem starfsfélaga og vin.
Jón starfaði allmikið hjá Leik-
félagi Reykjavíkur og lék auk
þess í kvikmyndum. Hafði hann
hina mestu ánægju af þeirri starf-
semi sinni og vann þar af sama
kappinu og að öðru.
Ennfremur starfaði hann mikið
fyrir flokk sinn, Alþýðuflokkinn,
og stofnanir hans og sparaði
hvorki tíma né fyrirhöfn í þágu
hans. Þó var honum fjarri að hafa
í frammi pólitiskan áróður við
starfsfélaga sína, taldi hvern og
einn mann til að mynda sér sjálf-
ur sína eigin skoðun.
Hann var félagslyndur mjög og
starfaði mikið í Félagi starfs-
manna Landsbankans. Formaður
þess félags var hann 1949—1952.
Á skemmtunum félagsins var
hann hrókur alls fagnaðar og
þótti gaman að dansa, sérstaklega
„gömlu dansana". Hann bragðaði
hvorki tóbak né áfengi en það
stóð síður en svo í vegi fyrir glað-
værð hans. Börn okkar starfsfé-
laga hans, nú uppkomin, minnast
hans kannski helst i gervi jóla-
sveinsins á jólatrésskemmtunum
starfsmannafélagsins en það hlut-
verk tók hanri að sér hvert árið
eftir annað og leysti það af hendi
til mikils fagnaðar fyrir hina
ungu gesti.
Með Jóni er okkur horfinn sjón-
um enn einn hinna „gömlu“
bankamanna sem við minnumst
með söknuði og okkur finnast
óbætanlegir. Þegar ég hóf störf í
bankanum voru starfsmennirnir
ekki nema 70—80 og þá var Seðla-
bankinn aðeins „reikningur“ i
Landsbankanum. En þetta var
dugmikið og harðsnúið lið og
skylduræknin var einstök. Flestir
hófu þá störf i bankanum til þess
að vera þar ævilangt og því
kepptu þeir að því að læra sín
störf sem best og gegna þeim svo
að ekki yrði að fundið. í þeim
anda starfaði Jón líka allan sinn
starfsaldur í bankanum, 37 ár.
Ég minnist með þakklæti þeirra
stunda sem við áttum sameigin-
legar, bæði við störf og skemmt-
un, og votta að lokum ekkju hans,
börnum og barnabörnum, innileg-
ustu samúð mína. Undir það þyk-
ist ég vita að allir gömlu starfsfé-
lagarnir okkar í Landsbankanum
muni taka heilshugar.
Hann hvíli í friði.
Torfi Ólafsson
Það situr kannski sízt á mér að
trana mér fram á þessum vett-
vangi og minnast Jóns H. Leós.
En á fyrstu manndómsárum min-
um hér í Reykjavík, eftir lok síð-
ustu heimsstyrjaldar, þurfti ég
oft að leita til bankanna um vissa
fyrirgreiðslu, og vandamál mín
voru jafnan víxlarnir.
Eitt sinn kom ég i Landsbank-
ann á mánudegi að endurnýja víx-
il. „Stefán, víxillinn er fallinn,"
sagði Jón. En það hafði verið
helgi, og ég gat ekki komið fyrr.
Jón hélt áfram að blaða í sínum
spjaldskrám í bak og fyrir. A með-
an beið ég eins og illa gerður
hlutur framan afgreiðsluboðsins.
Eftir 15 mínútna bið var nafn
mitt kallað upp hjá gjaldkera, og
ég endurnýjaði víxil minn. Þegar
ég var á leið út kallar Jón í mig og
segir: „Þetta gerði ég bara vegna
hans Asgeirs bróður þins. Maður
á alltaf að vera korrekt í peninga-
málum.“ Nú, hver sem mín víxla-
siðfræði hefur verið síðan, þá
man ég þessi orð Jóns H. Leós
enn. Jón var mikill drengskapar-
maður, og kynntist ég honum bet-
ur síðar.
Jón H. Leós var mikill starfs-
maður um áhugamál sin hér á
meðal okkar, og er þar helzt að
nefna störf hans fyrir leikhópinn
„Bláu stjörnina" og Leikfélag
Reykjavíkur árin 1933—1956. Þá
vann hann líka mikið að félags-
málum fyrir Póstmannafélag is-
lands, Starfsmannafélag Lands-
bankans og átthagafélag sitt. Ég
minnist Jóns H. Leós sem góðs og
hjálpsams félaga i lífsbaráttu
minni um miðja 20. öldina. Þá
vóru bílar eitt af hans áhugamál-
um. Jón Halldór var Leósson
söðlasmiðs og kaupmanns á ísa-
firði, Eyjólfssonar bónda á Kleif-
um, Bjarnasonar prests í Garps-
dal, Eggertssonar prests að Stóru-
völlum og í Stafholti, Bjarnasonar
landlæknis í Vík í Mýrdal, Páls-
sonar prests að Upsum og áfram í
beinan karllegg af Guðmundi
sýslumanní Andréssyni á Felli í
Kollafirði, valdsmanns um 1520
af ætt Oddaverja.
Eftirlifandi konu Jöns, börnum
og barnabörnum, svo og öðru ætt-
fólki, sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur og bið þeim öllum
blessunar hans, sem öllu stýrir,
þessa heims og annars.
Stefán Bjarnason verkfr.
Kveðja frá ísfirðinga-
félaginu í Reykjavík.
1 faðmi fjalla blárra
þar frevðir aldan köld
í sölum hamra hárra
á huldan góðan völd
En nætur blysin blika
um hládimm klettaskörð
er kvöldsins geisla kviku
og kvssa tsaf jörð.
G.G.
Þessi fallega átthagavísa er svo
samgróin nafni Jóns Leós banka-
fulltrúa, að engin orð eru okkur
ofar í huga þegar minnst er þessa
mæta manns.
Hér verður fyrst og fremst
minnst eins þáttar í lundarfari
Jóns heitins, það er hin sterka og
trúa ást sem hann hafði á æsku-
stöðvum sinum.
Jón fæddist á ísafirði 9. desem-
ber 1901. Hann átti ætt sína að
rekja til stórmerkrar móðurættar
frá Djúpi, og mjög þekktrar
föðurættar frá Barðaströnd.
Hann ólst upp á Isafirði í hópi
sex bræðra og einnar systur. Þess-
ir bræður voru svo samrýmdir að
til var tekið, enda fengu þeir
snemma samheitið Leósbræður.
Þeir voru allir þekktir fyrir prúð-
mennsku, sérstaka reglusemi og
dugnað. Það var ekki ónýtt fyrir
okkur sem yngri vorum að kynn-
ast þeim á vettvangi iþrótta.
Knattspyrna var þeim sérstaklega
hugleikin. Naut knattspyrnu-
Framhald á bls. 35
Eiginmaður mmn, t ÞORSTEINN GÍSLASON.
Brandsbæ, Hafnarfirði,
er látinn Gunnþórunn Víglundsdóttir.
t
Amma mín.
GUÐBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR
frá Hafnarhólmi
andaðist að Hrafmstu sunnudaginn 26 febrúar
Fyrir hönd aðstandenda
Leó Kristjánsson.
t
Vinkona mín, systir okkar of fóstursystir.
VILBORG (MINNIE) ÓLAFSDÓTTIR
lézt að heimili sinu 26 þ m
Katrín Gísladóttir,
systkini og fóstursystkini.
t
Konan min.
VIGDÍS HANSDÓTTIR
Hrauntungu 47, Kópavogi.
lést i Borgarspitalanum 27 febrúar
Sigurgestur Guðjónsson.
t
Móðir okkar
JÓNÍNA GÍSLADÓTTIR,
lést í Landspitalanum 26 febr
Ólöf Elíasdóttir
Margrét Björgvinsson
Gísli Steinsson.
t
Faðir okkar. tengdafaðir og afi,
HAFSTEIN LINNET,
Svóluhrauni 2. Hafnarfirði,
andaðist i Landakotsspitala 27 febrúar
Kristin Linnet, Þórður Einarsson,
Hans Linnet, Málfriður Linnet,
og barnaborn
t
faðir okkar og afi,
JÓN EINARSSON
frá Höfðabrekku. Vestmannaeyjum.
lést á sjúkrahúsi Vestmannaeyja, sunnudaginn 26 febrúar
Ásbjörg Jónsdóttir.
Jón Andrésson,
Karl Jónsson.
t
Móðir okkar. tengdamóðir og amma,
HULDA ÞORVALDSDÓTTIR,
Bergstaðastræti 49,
lézt 22 febrúar verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík,
fimmtudaginn 2 marz kl 13 30
Jón L. Sigurðsson,
Magdalena Sigurðardóttir, Sif Sigurvinsdóttir,
og barnabörn. Rósar Eggertsson,
t
Utför mannsins míns og föður.
ÞORSTEINS RAGNARS GUÐJÓNSSONAR,
Faxastíg 35, Vestmannaeyjum,
verður gerð frá Aðventkirkjunni í Vestmannaeyjum miðvikudaginn 1
marz kl 2 e h
Bára Karlsdóttir,
Karl Vignir Þorsteinsson.
t
Útför mannsins míns,
SIGURGÍSLA ARNASONAR
húsasmíðameistara,
Hæðargarði 22,
fer fram frá Dómkrikjunni miðvikudaginn 1 marz kl 3 síðdegis
Þeim. sem vildu minnast hins látna er vinsamlegast bent á Multiple
scleroses félags íslands hjá Sjálfsbjörgu
Fynr hönd vandamanna. Sigfriður Marinósdóttir.
Lokað
vegna jarðarfarar
Verzlun vor og skrifstofa verða lokaðar
þriðjudaginn 28. febrúar
frá kl. 2 til 5 vegna jarðarfarar
frú Marie Ellingsen.
Verzlun O. Ellingsen h.f.