Morgunblaðið - 08.03.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 8. MARZ 1978
Sagnirnar voru dálítið óeðlileg-
ar. Austur og vestur sögðu alltaf
pass. Suður opnaði á einum spaða
og norður sagði tvö lauf. Suður
endursagði þá spaðalit sinn og
norður hækkaði í fjóra.
Vestur spilaði út hjartaás sem
suður trompaði. Hann tók því-
næst á spaðaás og spilaði aftur
spaða. Vestur-fékk á kónginn og
skipti í laufgosa, tekið í borði og
hjartakóngúr píndur af austri.
Sagnhafi tók nú síðasta trompið
með drottningunni og spilaði tígli
frá blindum. Vestur tók drottn-
inguna með ás og spilaði sig aftur
út á laufi.
„Nú ættuð þið að geta séð fyrir
ykkur stöðuna," sagði sá er spilað
hafi spilið við nokkra áhugasama
áheyrendur. „Tígulkóngurinn
hótar vestri, að hann verði settur
inn á gosann. Hann verður því að
láta hann í kónginn en þá get ég
tekið á hjartagosann áður en ég
spila aftur tígli. Austur á þá bara
eftir lauf á hendinni og ég fæ tvo
síðustu slagina heima.“
„Mjög laglegt,“ sagði einn
áheyrenda en hann beið eftir að
geta sagt frá öðru spili sjálfur.
„Hvað vannstu rúbertuna með
mörgum punktum?
„Því miður engurn," svaraði
spilarinn „ég tók fyrst á hjarta-
gosa og síðan tígulkóng og fór tvo
niður!“
^ Framhaldssaga eftir
HUS MALVERKANNA ,
81
— Hvað hafðir þú lofaö
Birni að láta hann fá mikla
peninga til að byrja nýtt líf I
Suður-Ameríku?
Rödd Emmu var hljóð en
ákveðin.
— Já, en... alls ekki...
Hvers vegna hefði ég átt að
gera það. Ég hjálpaði honum til
að fara úr landi og ætlaði að
kosta það og ég hafði gefið hon-
um ríflega vasapenínga I þenn-
an mánuð...
Hann snarþagnaði.
— Þegar maður leggur stund
á sögu undrast maður stundum
hve einföld sum mál eru —
jafnvel þau sem virðast allra
flóknust.
Rödd Emmu var enn hljóð-
leg.
— Geturðu gefið mér eina
haldbæra ástæðu fyrir því að
það gæti ekki hafa verið Björn
sem hafði út úr þér fé? Björn
sem vissi alit um þig og fjöl-
skyldu þfna. Björn sem innan
tíðar þurfti að hefja nýtt líf f
Suður-Amerlku án þess að hafa
skotsilfur. Björn sem hafði
myrt einu sinni áður. Skotið
yfirmann sinn.
— Það var...
— Já, það var morð. Morð að
yfirlögðu ráði og það er sagt að
auðveldara sé :ð myrða I annað
skipti ef fólk er á annað borá
byrjað...
— Susie... sagði Carl skjálf-
andi röddu.
— Hún hefur sjálfsagt upp-
götvað að það var hann. Hún
vissi um fjárkúgara og eini
fjárkúgarinn sem var í hættu
ef upp um hann kæmist var
Björn... aðrir hefðu bara getað
hlegið... látið sem ekkert
væri... farið sfna lcið. En Birni
var Ijóst hvar hann stóð ef þú
fengir að vita að hann hafði
ofan á allt hitt haft út úr þér fé.
— Björn... Carl reis undur-
seinlega upp úr sætinu.
— Björn já. Hann er einí
maðurinn sem getur hafa gert
það svo að púsluspilið passi.
Við vitum að fjárkúgarinn
hlaut að hafa töluvcrða vitn-
eskju um fjölskyldu þfna.
— Við vitum að hann varð að
vera viss úm að ég borgaði og
það er aðeins einn sem þekkti
mig nægjanlega vel til að vita
það.
— Við vitum að fjárkúgar-
inn vissi hvað hafði gerzt f Víet-
nam.
— Við vitum að Dorrit var
slegin niður og við vitum að
venjulegur fjárkúgarí hefði
neitað öllu, farið cða hótað að
framselja Björn, svo að Dorrit
hefði neyðzt til að gefa málið
upp á bátinn... en Björn
sjálfdu...
— Við vitum að Björn hafði
myrt einu sinni, sagði Emma
alvörugcfin.
— Við vitum Ifka að ráðist
var á Dorrttg susie var myrt.
— Björn.
Carl hristi höfuðið eins og
svefngengill.
— Björn, já. Ég veit að hann
á á hættu ströngustu refsingu
cn hann fékk tækifæri. Þú
gafst honum það. Hnn hefur
myrt einu sinni, nefnilega
tvisvar, þvf að mér segir svo
hugur um að hann hafi ráðið
niðurlögum Susie. Hann reyndi
að myrða Dorrit. Ætlarðu að
láta hann halda uppteknum
hætti?
— Eg...
— Ef það er auðveldara fyrir
þig, skal ég hringja til lögregl-
unnar.
Emma stóð upp.
— Og um annað er ekki að
ræða...
— Höfuðsmaðurinn ' Viét-
nem... Susic... konan þín...
— Ef þú vilt hringja Emma
og segja... segðu að þeir skuli
tafarlaust hefja leit að honum
hjá hinum, ef hann er ekki hjá
sér.
Carl Hendberg settíst
þyngslalega niður aftur. Hnn
horfði á eftir henni án þess að
gera sér grein fyrir þvf að hún
var að fara fram.
34. kafli
Hann hafði gengið um skóg-
inn f marga klukkutíma.
t marga klukkutfma og hafði
reynt að sannfæra sig um að
honum hefði skjátlast.
Auðvitað hafði honum skjátl-
ast. Hann hafði lifað fram að
þessu án stúlkunnar með Ijósa
hárið og f svörtu rúllukraga-
vUf>
MORÖJKí
KAFF/NO
■,
fl
------4\'-r;

Ég skal sýna þér. hún er með
hárkollu!
Ég á 49 ára afmæli í dag. finnst þér ekki að við
ættum að gera okkur dagamun!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Það er líkt með bridgespilara
og veiðimanni. að báðir hugsa
mikið um þá. sem sluppu. Að
lokinni rúhertukeppni hafði
einn spilaranna sögu að segja
um síðasta spilið.
Gjafari suður, A-V á hættu.
Norður
S. D104
H. DG93
T. K86
L. KD9
Vestur
S. K3
H. Á108762
T. ÁG3
L. G5
Austur
S. G92
H. K54
T. 1094
L. 10874
Suður
S. Á8765
H. -
T. D754
L. Á632
Sömu lummurnar?
Borist hefur bréf frá manni
nokkrum sem gagnrýnir nokkuð
teiknimyndir þær er birzt hafa í
Dagbók Morgunblaðsins um ára-
bil og eru eftir Sigmund Jóhanns-
son. Segir bréfritari svo um það
mál.
„Kæri Velvakandi.
Sem daglegur lesandi
Morgunblaðsins vildi ég gjarnan
koma á framfæri nokkru sem
legið hefur mér á hjarta lengi.
Það er ósk varðandi teiknarann
Sigmund. Þar sem hann er
þekktur fyrir opinskáa gagnrýni
á mönnum og málefnum, geri ég
ráð fyrir að hann muni einnig
taka gagnrýni með álíka opnum
hug. Er einhver ábyrgur aðili hjá
blaðinu sem gæti hvatt hann til
þess að hætta að hugsa eingöngu
með neðri hluta líkamans. Þessir
einhæfu klámbrandarar verða
ósköp leiðigjarnir þegar maður er
mataður á sömu lummunum hvað
eftir annað. Ef þetta er það eina
sem hann hefur áhuga á, það eina
sem knýr ímyndunarafl hans og
það eina sem veitir honum
innblástur, þá bið ég þess að
einhver annar verði látinn fá reit
hans í blaðinu, einhver með nýjar
hugmyndir og heilbrigðari lífs-
skoðanir, eða þá að nota rýmið
undir einhverjar greinar með
viti.
Valtýr Bjarnason“
Ekki er nú Velvakandi viss um
að allir séu á sömu skoðun og
bréfritari, varðandi það að Sig-
mund mati fólk á sömu lummun-
um, hann hefur tekið sér ýmis-
legt fyrir hendur, og benda má á
líka að umræður hafa snúizt
mjög að undanförnu um klám og
list í framhaldi af kvikmyndahá-
tíð listahátíðar, þannig að varla
er óeðlilegt að teiknarinn leiti sér
viðfangsefna á þeim vettvangi.
Nóg um það, en hér fara á eftir
tvær vísur, gamlar stökur sem
blaðinu hafa borist ásamt mynd-
inni sem 8. marz hreyfingin hefur
tileinkað sér:
• Hin staka hönd
Hvað megnar harður hnefi
ef hjartað skilur ei neitt?
Hann getur barið og brotið
og blessun friðarins eytt.
Hönd, sem í aðra heldur,
hjálpar og þiggur í senn.
Hin staka hönd, steyttur knefi
steingert tákn haturs við menn.