Morgunblaðið - 19.03.1978, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. MARZ 1978
7
Meö pálmum haföi Jesú
veriö fagnaö. Meö gleöi-
söngvum viö borgarhliöið.
Dagurinn líöur, og til smá-
bæjarins Betaníu, ör-
skammt fyrir utan Jerúsal-
em, leggur Jesús meö
lærisveinunum leiö sína
þegar kvelda tekur, og
trúlega er þaö í húsi systr-
anna þar, Mörtu og Maríu,
sem Jesús á náttstaö þær
fáu nætur, unz hann er
handtekinn.
Um kveldið er haldin
veizla í húsi efnaös borgara,
Símonar í Betaníu. Hann er
veizlugiaöur maöur og ekki
sízt þetta kveld, þegar aö
boröi hans situr hinn marg-
umtalaöi spámaöur frá
Nasaret, sem vakiö heföi
geysilega athygli meö inn-
reið sinni til Jerúsalem um
morguninn.
Símon fagnar og gestir
hans eru glaöir, — allir
nema einn, og hann er
harmþrunginn.
Þetta er gömul saga og
hún er líka ný, aö gleðin og
sorgin sitji hliö viö hliö,
glaöur og hryggur aö sama
boröi án þess annan gruni,
hvaö býr í huga hins.
Geymir þú enga slíka minn-
ingu úr eigin reynslu, minn-
ingu um stund, er þér var
þannig innan brjósts, aö
umræöuefni hinna glööu
snertu þig ekki vegna þess
aö í hjarta þínu sat
harmur. Þú sazt hjá þeim
og varst þó óralangt í þurtu,
í raun í öörum heimi en þeir.
Milli þeirra heima tveggja
getur orðið torsótt leið.
Þannig er ástatt í veizlu-
sal Símonar í Betaníu aö
kveldi pálmasunnudags.
Þetta er viröulegt sam-
kvæmi og hinn eini, sem
hryggur er, gætir þess aö
drepa ekki í dróma gleði
þess glaða fólks, en skyndi-
lega gerist atburöur, sem
menn höföu ekki búizt við.
í salinn gengur óvæntur og
óboöinn gestur, kona, sem
bæjarbúar margir þóttust
kunna misjafnar sögur af,
— eitt syndugt götunnar
barn. Meö ískaldri van-
þóknun horfa til hennar
augu hinna dyggöugu borg-
ara, en hún hiröir ekki um
þaö. Hún sér ekki þetta fólk
og skeytir engu vanþóknun
og ísköldu augnaráöi.
Hneigöu höföu en hrööum
skrefum gengur hún rak-
leiðis aö gestinum frá Nas-
aret. Þar lyftir hún skikkju
sinni dýrindis alabasturs-
bauki, brýtur baukinn.
Veizlusalurinn fyllist sam-
stundis dýrölegum ilmi,
þegar konan hellir smyrsl-
unum úr bauknum yfir
höfuö Jesú. Veizluglaumur-
inn hljóðnar. Þögn undrun-
ar eöa annars meira fyllir
salinn, og allra augu bein-
ast aö konunni. En af
augum hennar hrynja höf-
ug, brennheit tár á fætur
Jesú, sem liggur aö austur-
lenzkum siö en ekki situr
viö boröiö, í fáti grípur hún
hár sitt og þerrar þögul
fætur hans. Síðan hraöar
hún för sinni út.
Nú er þögnin í veizlusal
Símonar oröin þrúgandi
löng, og loks fá menn ekki
lengur oröa bundizt. Læri-
sveinarnir álasa konunni
fyrir þá tilgangslausu
eyöslusemi aö sóa þannig
dýrmætum alabastursþauki
og dýrum nardussmyrslum,
sem allt heföi mátt selja
fyrir mikla peninga og gefa
fátækum. Jesú þegir alla
þessa stund, en nú svarar
hann lærisveinunum: Fá-
tæka hafiö þiö alltaf hjá
ykkur til aö líkna þeim, en
álasiö ekki konunni. „Gott
verk gjöröi hún mér.“
Hvao er þaö, sem Jesús
þykir svo óumræöilega
vænt um í verknaði þessar-
ar konu, aö hann segir
hinum glööu en undrandi
veizlugestum, að um gjörv-
allan heim, hvar sem boð-
skapur sinn veröi fluttur og
kristið fagnaöarerindi boö-
aö, skuli þess veröa getiö,
sem konan geröi þetta
kveld, pálmasunnudags-
kveldiö í húsi Símonar í
Betaníu, — aö því er bezt
verður vitaö.
Hann kom þangaö hrygg-
ur eftir fagnaöarlætin viö
borgarhliðin um morgun-
inn. Veizlugleöin, sem hon-
um var þó af góöum huga
búin í húsi Símonar, sigrar
ekki hryggðina, sem í hjarta
hans býr. En aö baki hinnar
óvæntu, fögru athafnar
syndugrar konu fann hann
það ástúðarmagn, sem fór
eldi um sálu hans.
Er þaö þá svo, aö þessi
ókunna kona hafi raunveru-
lega skiliö Jesúm betur en
allir aörir í veizlusalnum, og
séö lengra inn í sálardjúp
hans en þeir? Skildi þessi
kona Krist? Hver skilur
hann? Samþykktir kirkju-
þinga og preststefna, álykt-
anir kirkjufundanna, fullyrö-
ingar trúarjátninganna,
kennisetningar guöfræö-
innar, — allt er þetta
tilraunir manna til aö gera
sér skiljanlega grein fyrir
leyndardómi, sem þeir ráöa
ekki viö. Hvenær sþuröi
hann sjálfur: „Skilur þú
mig?“ Nei, en hann spuröi
Pétur: „Elskar þú mig?“ Og
hann spuröi Pétur þrisvar
þannig.
Grænar greinar eru tákn
þessa dags. Af pálmablöð-
um ber hann heiti. En
honum fylgir einnig annaö
tákn, sem ástæöa er til aö
ætla, aö Jesú hafi einnig
þótt mikils um vert: Ala-
bastursbaukurinn, þótt ekki
dragi dagurinn nafn af
honum.
Eins og ilmur smyrslanna
fyllti húsiö, þegar konan
braut baukinn, svo á ilmur
tilbeiöslunnar aö fylla hús
hjarta þíns, þegar þú horfir
á myndina hans, sem hóf
þennan dag viö gleði-
söngva og fagnaöarlæti
lýðsins, en lauk honum í
veizlusal Símonar, þar sem
sátu undrandi, þögulir
menn meöan ilmurinn fyllti
húsiö eftir aö alabasturs-
brotin höfðu veriö borin
burt og konan var farin.
Nafn hennar hafa hinir
helgu höfundar ekki hirt um
aö geyma og e.t.v. hefur
Jesús ekkiþekkt þaö.
Ilmurinn hverfur. Ómur-
inn deyr. En lífiö er eih'ft
þótt allir pálmar deyi.
Minnstu þess og mundu
þaö, aö á vegum eilíföar átt
þú þín örlög meö honum,
sem baukurinn var brotinn
fyrir í Betaníu foröum.
Að kveldi
pálma-
sunnudags
MrmwnT
É&JséAááié&Si
RA L P
GRASLEPPUNET
Tryggvagötu 2 Sími:2138Ö
Fyrirliggjandi í miklu úrvali
• Viöarþiljur • Loftaklæöning • Rásaöur
krossviöur • Haröplast • Pírálar (renndir) í
handriö, ásamt handriöa- og botnlistum.
þurrkaö Oregon Pine, Pitch Pine,
Redwood, Iroko, Ramin, Abachi.
PÁLL ÞORGEIRSSON & CO
Ármúla 27 — Reykjavík. Símar 34-000 og 86-100.
Ennfremur:
Amerískur