Morgunblaðið - 23.03.1978, Qupperneq 1

Fimmtudagur
23. marz
Bls. 33-64
NIÐURSTÖÐUR BENDA
LANGTUM FREMUR TIL
FRAMHALDSLÍFS EN HINS
segir dr. Eriend-
ur Haraldsson í
viðtaii irið Mbi.
um rannsóknir
hans og dr. Kar/
Osis á sýnum
fóiksá banabeði
Eftir FREYSTEIN
JÓHANNSSON
_Ék ætla cniían veginn að halda
því fram að við höfum sannað
framhaldslíf, en að okkar mati
benda niðurstöður þessara um-
fangsmiklu rannsókna langtum
fremur til framhaldsh'fs en hins.
Með öðrum hætti sýnist okkur erfitt
að útskýra meirihluta sýna á
dánarbeði**, sagði dr. Erlendur
Ilaraldsson. er Mbl. ræddi við hann
um rannsóknir á sýnum fólks á
banabeði. sem þeir Karlis Osis og
Erlendur hafa framkvæmt í Banda-
ríkjunum og á Indlandi, en fyrir
nokkru kom út í Bandaríkjunum
bók eftir þá félaga um þessar
rannsóknir og niðurstöður þeirra.
„Um þessar sýnir fólks á banabeði
hafa menn lengi vitað og ýmsir hafa
veitt þeim athygli," sagði Erlendur,
er við báðum hann fyrst að segja
okkur sögu slíkra rannsókna, ef
einhver væri. „Um og fyrir síðustu
aldamót höfðu forvígismenn gamla
brezka sálarrannsóknafélagsins sem
aðallega voru háskólamenn í
Cambridge, orðið varir við þessar
sýnir, sem einstaka maður sá á
banabeði sínu. Engar skipulagðar
rannsóknir fóru þó fram á þessum
sýnum, en brezkur maður, Sir
William Barrett, þekktur eðlisfræð-
ingur, safnaði saman þó nokkrum
gögnum um ofskynjanir og sýnir
deyjandi manna. Það var upphaflega
fyrir tilstilli konu hans, að hann
sinnti þessum sýnum. Hún var
fæðingarlæknir, að ég held, og komst
í kynni við tilfelli, þar sem deyjandi
kona virtist sjá látna ættingja sína
og skyíði viðstöddum frá því. Það
sem vakti athygli Baretts var það, að
í þessum hópi sá konan meðal
annarra systur sína, sem var látin,
en dauða hennar hafði verið haldið
leyndum fyrir þessari konu vegna
hennar eigin veikinda.
Barrett safnaði svo saman nokkru
efni um þessi mál og að honum
látnum kom það út á bók árið 1926
sem þýdd var löngu seinna á íslenzku
og kom út undir heitinu Sýnir við
dánarbeði.
Rannsóknir
Bandaríkjunum
og á Indlandi
Sjá nœstu 1
síðu ,/gj
Ýmsir fleiri tindu saman eitt og
annað um þessar sýnir, en fystu
skipulögðu rannsóknina fram-
kvæmdi dr. Karlis Osis í Banda-
ríkjunum á árunum 1959—60. Hann
einskorðaði sína könnun við reynslu
eða kynni lækna og hjúkrunar-
kvenna af þessum sýnum og sendi út
spurningalista til 5000 lækna og 5000
hjúkrunarkvenna á austurströnd
Bandaríkjanna. Hann fékk upplýs-
ingar um sýnir fólks á banabeði frá
;
£
Dr. Erlendur
640 læknum og hjrúkrunarkonum og
skrifaði hann bækling um niðurstöð-
ur þessara rannsókna sinna.
Síðar framkvæmdi Osis aðra og
umfangsmeiri könnun í Banda-
ríkjunum og safnaði saman ítarleg-
um upplýsingum um rétt innan við
500 tilfelli sýna á banabeði. Úr
þessari rannsókn var þó ekkert
unnið að sinni". — En hvernig komst
þú til sögunnar?
„Eg starfaði í Bandaríkjunum í ein
fimm ár, þar af þrjú ár hjá
American Society for psychical
research. Áður en ég kom til þeirra
hafði ég verið við ýmsar aðrar
rannsóknir í dulsálarfræði við
Institute for Parapsychology í
Durham í Norður-Karólínu, þar sem
ég starfaði undir stjórn prófessors
Rhines, sem oft er nefndur faðir