Morgunblaðið - 12.04.1978, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 12. APRÍL 1978
23
Minning — HaUfríður
Alda Einarsdóttir
Alda. Einarsdóttir, eins og hún
var jafnan kölluð, lézt á Borgar-
sjúkrahúsinu í Reykjavík hinn 19.
marz s.l. Hún var jarðsungin hinn
3. apríl. Með Öldu er gengin
mikilhæf kona, sem er öllum
minnisstæð, er henni kynntust,
fyrir sakir persónuleika síns. Alda
fæddist á Hólanesi á Skagaströnd
22. apríl 1933, dóttir hjónanna
Einars Péturssonar, trésmiðs, og
Hólmfríðar Hjartardóttur
Klemenzsonar. Einar Péturssón
var frá Rannveigarstöðum í Geit-
hellahreppi, en ættir hans eru mér
lítt kunnar. Hólmfríður kona hans
er af harðduglegum Skaga-
mönnum komin, traustu merkis-
fólki.
Er Alda var eins árs gömul tók
sómakonan Sigrún Teódóra
Jakobsdóttir frá Hafursstaðakoti,
þá ráðskona hjá Jósef Jakobssyni,
bónda á Finnsstöðum í Skaga-
hreppi, hana í fóstur. Litlu síðar
skildu foreldrar Öldu og systkini
hennar þrjú fylgdu móður sinni.
Sigrún Jakobsdóttir gekk öldu í
móðurstað. Þau Jósep og Sigrún
voru heitbundin, er Jósef sýktist af
óðaberklum og dó. Stóð Sigrún þá
ein með fósturdótturina í bernsku,
snauð af veraldarauði og fötluð,
hafði misst annan fótinn vegna
berklaskemmda meðan hún var
unglingur. En Sigrún var rík af
mannkostum og kjarki. Hún ákvað
að Iáta eitt yfir sig og Öldu ganga,
hvernig sem á móti blési. Sigrún
vann næstu 12 árin ýmist sem
ráðskona eða hjálparstúlka á
ýmsum stöðum í Húnaþingi og
hafði Öldu ávallt með sér. Ung að
árum þurfti Alda líka að taka til
höndum, eins og títt var með börn
á þeim árum. Lærði hún því ung,
öll venjuleg störf bæði úti og
innanbæjar undir handleiðslu
fóstru sinnar.
Seint á fimmta tug aldarinnar
flytjast þær mæðgur Sigrún og
Alda að norðan til Reykjavíkur og
setja þar saman heimili. Alda hóf
fyrst hárgreiðslunám, en lét af því
innan skamms og gegndi ýmsum
störfum á næstu árum. Alda
kynntist ungum manni í Reykja-
vík, Hilmari Steinþórssyni,
ættuðum af Langanesströnd. Þau
trúlofuðust, settu saman heimili
og eignuðust son hinn 19. marz
1951, sem Steinþór heitir og er nú
lögregluþjónn í Reykjavík, kvænt-
ur Lilju Tryggvadóttur. Þau
Hilmar og Alda giftust ekki og
slitu samvistum.
Vorið 1957, er Alda lá á
sjúkrahúsi í Hafnarfirði kynntist
hún Svövu Halldórsdóttur á
Hvanneyri, er lá þá á sama
sjúkrahúsi. Sérstakur persónuleiki
Öldu vakti þegar athygli Svövu,
sem er gáfuð mannkostakona, eins
og hún á kyn til. Er Svava kynntist
erfiðum kringumstæðum Öldu
bauð hún henni til sín að Hvann-
eyri til hvíldar og hressingar eftir
sjúkrahúsvistina. A Hvanneyri
kynntist Alda Einari E. Gíslasyni,
þá ráðunaut hjá Búnaðarsambandi
Borgarfjarðar. Felldu þau Einar
og Alda hugi saman og giftust 30.
nóvember 1957.
Vorið 1958 hættir Einar ráðu-
nautsstarfinu, tekur á leigu stór-
býlið Stóra-Hraun í Kolbeins-
staðahreppi og setur þar saman bú
með konu sinni, en Steinþór sonur
hennar og fóstra hennar, Sigrún,
fylgdu þeim hjónum að Stóra-
Hrauni. Á Stóra-Hrauni bjuggu
þau hjonin í tvö ár, byrjuðu með
lítil efni, en stækkuðu búið og hófu
kostnaðarsamar umbætur á
jörðinni, sem þau fengu Iítið fyrir,
eins og oft vill verða með leiguliða
á jörðum, sem ekki eru í opinberri
eigu. Á meðan Alda og Einar
bjuggu á Stóra-Hrauni tóku þau
kjördóttur, Eyglóu, systurdóttur
Öldu, sem nú er gift Rúnari
Hartmannssyni, og eiga þau heima
í Höfnum á Reykjanesi.
Vorið 1960 sótti Einar E. Gísla-
son ásamt fleirum um bústjóra-
starf á Fjárræktarbúinu að Hesti,
sem sá, er þessar línur ritar, hafði
þá bæði faglega og fjárhagslega
yfirstjórn á. Vegna menntunar,
mannkosta og óvenjulegs áhuga
Einars á búfjárrækt var hann
sjálfkjörinn til þessa starfs, svo
framarlega sem samkomulag
tækist með heimilishaldið. Ég
þekkti Öldu þá ekki mikið, en vissi
þó, að hún var mikil húsmóðir. Var
henni boðin ráðskonustaða á
Hesti. Slíka stöðu vildi hún ekki
taka að sér, heldur bauðst hún til
að halda heimilið fyrir eigin
reikning og selja starfsfólki búsins
fæði og annast gestamóttöku fyrir
búsins hönd. Lýsti þetta vel
skapgerð Öldu. Hún hugsaði ekki
um að komast á Iaunaskrá hjá
ríkinu og starfrækja heimilið á
kostnað þess, en kaus heldur að
reka heimilið fyrir eigin reikning,
hafa fjölskyldu sína í fæði hjá sér
og þurfa engan að spyrja um,
hvernig heimilishaldi væri hagað.
Ég var þessum málalokum feginn
enda voru þau hagkvæm fyrir búið
ekki sízt af því, að þau hjón voru
sanngjörn í öllum viðskiptum.
Eftir að Alda kom að Hesti vorið
1960 urðu kynni okkar fyrst mikil.
Hún leysti húsmóðurhlutverk sitt
af hendi með frábærri snilld, enda
prýðilega gefin, smekkvís og svo
vel verki farin, að hverju sem hún
gekk, að fágætt má telja. Alda bjó
einnig yfir óvenju miklum skipu-
lagshæfileikum og var frábær
verkstjóri. í heimilishaldinu hjá
Öldu varð hver hlutur að vera á
sínum stað, allsstaðar varð allt að
vera fágað og hreint. Gilti einu,
hvort komið var í eldhúsið, búrið,
beztu stofuna eða þvottahúsið, allt
var í röð og reglu og hreinlætið og
smekkvísin blasti hvarvetna við.
Þótt Alda væri smá vexti færði
hún svo mikla persónu, að henni
var auðvelt að stjórna, hvort
heldur var fullorðnu fólki eða
börnum. Allir hlýddu henni um-
yrðalaust. Fyrir stúlkur, sem hjá
henni unnu, var vistin meira virði
en dvöl á hússtjórnarskóla. Sumar
stúlkur, sem unnu hjá Öldu, urðu
ágætar vinkonur hennar og hafa
tjáð mér, að vistin þar hefði verið
ómetanlegur skóli, en vera kann,
að einhverjar þeirra hafi talið
Öldu óþarflega nostursama og
hefðu ef til vill kosið minna eftirlit
með vinnubrögðum, þótt eitthvað
af ryki hefði fengið að liggja
óhreyft.
Jón Sœvar Gunn-
arsson — Minning
Fæddur 12. aprfl 1953.
Dáinn 17. júní 1977.
Mig langar til þess að minnast
bróður míns sem drukknaði í
Elliðavatni þann 17. júní 1977,
ásamt vinstúlku sinni, Katrínu
Guðjónsdóttur, með fáeinum orð-
um.
Hann var elskulegur og vinaleg-
ur ætíð í návist minni. Aldrei
minnist ég þess að hafa séð hann
þungbúinn og sorgmæddan. Hann
vildi hafa alla glaða og ánægða í
kringum sig. Hann var sannur
vinur vina sinna, og margir sakna
hans úr sínum vinahópi. Mér
fannst og finnst mjög tómlegt eftir
andlát hans og verður það skarð
sem andlát hans hafði í för með
sér vandfyllt. En einhvern tíma
verða allir að deyja.
Hann hefði orðið 25 ára í dag
hefði hann lifað.
Hann ólst upp í Hafnarfirði og
stundaði barnaskólanám í Öldu-
túnsskóla og lauk síðan gagn-
fræðaskólaprófi frá Flensborg.
Síðan fór hann í Matsveina- og
veitingaskóla íslands og lauk
þaðan prófi haustið 1975. Hann
var meistari í sinni grein. Hann
lagði leið sína til Gautaborgar í
Svíþjóð og var þar úti í tæpt ár.
Rétt eftir heimkomuna kynntist
hann stúlkunni sinni, Katrínu
heitinni Guðjónsdóttur. Voru þau
mjög samrýnd og kom þeim vel
saman í öllu. Þau voru saman til
dauðadags og hvíla þau hlið við
hlið nú.
Guð blessi hann og stúlkuna
hans.
Hann verður ætíð ljós í lífi
mínu.
Á hendur fel þú honum,
sem himna atýrir borg,
það allt, er áttu í vonum,
»K allt, er veldur aorg.
Hann hylvrjur (tetur bundið
(>K bugað storma her,
hann fótstig getur fundið.
sem fær sé handa þér.
Björn Halldórsson.
Sólveig Þórisdóttir.
Að Hesti koma hoft hópar
innlendra og erlendra gesta, ekki
síður en á bændaskólabúin og
önnur tilraunabú. Móttaka slíkra
gesta eykur erfiði þeirra kvenna,
sem þessum heimilum stjórna.
Allar húsmæður á Hesti, síðan
Fjárræktarbúið var stofnað þar
fyrir 35 árum, hafa leyst þennan
þátt starfsins með mestu prýði, en
engin þeirra hefur gert það með
meiri glæsibrag en Alda Einars-
dóttir. Margir, sem þar nutu
gestrisni, höfðu orð á því við mig
síðar, hve athyglisvert heimilið á
Hesti hefði verið hjá Öldu.
Búnaðarþing heimsótti eitt sinn
Hestsbúið meðan Alda hafði
heimilishaldið á sínum vegum.
Eftir að allt fé hafði verið skoðað
var gestum boðið til stofu. Hús-
freyja heilsaði hverjum gesti um
leið og þeir gengu úr forstofu inn
á ganginn. Veraldarvant glæsi-
menni úr hópi búnaðarþingsfull-
trúa sagði mér eftir heimsóknina,
að húsfreyjan á Hesti hefði vakið
aðdáun sína, er honum urðu á þau
mistök að stíga yfir þröskuldinn
úr forstofu inn á innri gang án
þess að hafa farið úr óhreinum
vaðstígvélum, þá hafi Alda aðeins
litið framan í sig og niður á
stígvélin. Meiri áminningu sagðist
hann ekki hafa þurft, en bætti við,
slíkar húsfreyjur geta haldið
myndarlegum heimilum.
En það eru tvær hliðar á flestum
t
Útför móöur okkar
EMILÍU K. BJARNADÓTTUR
Öldugötu 30 A,
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 13. apríl kl. 13.30.
Bjarni Steingrímsaon,
Sigríöur Steingrímsdóttir.
málum. Alda Einarsdóttir gekk
ekki heil til skógar frá æskuárum
til dauðadags. Hennar vel unnu og
miklu störf voru ekki leyst af
hendi vegna mikillar líkamsorku
hennar, heldur vegna frábærs
viljaþreks og skyldurækni. Satt að
segja ofreyndi Alda sig oft, með
því að unna sér ekki hvíldar og
ætla sér ekki af. Eftir nokkurra
ára dvöl á Hesti vildi hún fara
þaðan, vildi heldur hverfa frá en
hlífa sér á nokkurn hátt. Þau
hjónin Alda og Einar voru um
flest ólík og áttu ekki lík áhuga-
mál, þegar sleppt var því að vinna
öll störf af alúð og trúmennsku.
Þetta leiddi til þess, að þau skildu
sumarið 1968. Þá flutti Alda til
Reykjavíkur ásamt Steinþóri syni
sínum. Eftir það urðu kynni okkar
Öldu minni en áður. Hún hitti mig
þó einstöku sinnum og bað mig
endrum og eins að gera sér
smágreiða. Ávallt kom hún fram
með sömu prúðmennskunni og allt
sem hún sagði eða lofaði stóð eins
og stafur á bók.
í Reykjavík gegndi Alda ýmsum
störfum, fyrst hjá Pósti og síma,
síðar hjá Borgarbókasafninu og
síðast hjá Landspítalanum. Hún
mun hafa leyst öll störfin af hendi
með kostgæfni eins og hún var vön
að gera, en oft neyddist hún til að
leita sér lækninga og dveljast á
sjúkrahúsum skemmri eða lengri
tíma vegna heilsuleysis. Fyrir
þrem árum giftist Alda Sigurði
Þorvaldssyni, bifvélavirkj ameist-
ara í Reykjavík, sem lifir konu
sína.
Alda eignaðist 9 hálfsystkini.
Móðir hennar giftist Pálma
Sigurðssyni, húsasmið frá Steiná í
Svartárdal, þá og lengi síðan á
Skagaströnd, kunnum atorku-
manni og góðum dreng, og
eignaðist með honum 5 börn, 3
dætur og 2 syni. Faðir Öldu
kvæntist Guðrúnu Jónsdóttur frá
Ásum í Svínavatnshreppi, mikil-
hæfri konu, og eignuðust þau 4
börn, eina dóttur og 3 syni.
Um leið og ég þakka Öldu
Einarsdóttur hennar ágæta starf t
þágu Hestsbúsins og vináttu í garð
okkar hjóna, þá votta ég eigin-
manni hennar, börnum, aldraðri
móður, systkinum og öðrum henni
skyldum og vandabundnum inni-
lega samúð.
Halldór Pálsson
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og jaröarför,
GUDNÝJAR SIGURÐARDÓTTUR,
Kaplaskjólsvegi 33,
Raykjavík
Þóröur Benediklsson, Benedikt Þóröarson,
Sturla Þóröarson, Ásta Garöarsdóttir,
Sigríöur Siguröardóttir, Halldóra Benediktsdóttir.
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir tyrir auösýnda samúö og vináttu við andiát og útför,
LOVÍSU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Grjóta, Garöahverfi,
Tryggvi Gunnarsson,
Skúli G. Tryggvason, Björg Pálmadóttir,
Hulda Tryggvadóttir, Höróur Þorleifsson.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför eiginkonu
minnar, móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR SIGURDARDÓTTUR,
Langholtsvegi 32,
Árni Grímsson,
Andróa B. Árnadóttir, Eisteinn Þorsteinsson,
Sigurður B. Árnason, Valgeröur Jakobsdóttir
börn og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vináttu við andlát og jaröarför
eiginmanns míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
JÓHANNS V. JÓNSSONAR,
bifreióastjóra,
Álfheimum 15
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks á deild A-5 á Borgarspítalanum.
Kristrún Kristjánsdóttir,
Ingibjörg Jóhannsdóttir, Halldór Guömundsson,
Anna Sigriöur Jóhannsdóttir, Kjartan Kjartansson,
Kristján Tryggvason, Jóna Hatsteinsdóttir
og barnabörn.
t
Þökkum innilega auósýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóöur og ömmu,
HALLFRÍDAR ÖLDU EINARSDÓTTUR,
Blesugróf 24,
Reykjavik.
Siguröur Þorvaldsson,
Steinbór Hilmarsson, Lilja Tryggvadóttir,
Eygló B. Einarsdóttir, Rúnar Hartmannsson
og barnabörn.