Morgunblaðið - 12.04.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 12. APRIL 1978

.<£o:
KAPFINÚ *
w:
feH
GRANI göslari
«y pi b
COPINHACIN
bér or óhætt að byrja því nóg er verkefnið framundan!
éfé-í'v "'Á
Bezta fjárfestinK mín fyrr og
síðar er blessuð konan mfn!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
I sunnudagsblaðinu var sagt
hér, að landsliðakeppni B.S.Í iyki
um síðustu heÍBÍ. betta var ekki
rétt. Reyndist á misskilningi
by«Kt ok var rugiað saman við
tvímenninKskeppni, sem haldin
var í Stykkishólmi. Landsliða-
keppninni lýkur um næstu helgi
ok verður spilað í IlamraKörðum
1 í KópavoKÍ.
Spilið í daK er frá hinni árlegu
Sunday Times tvímenningskeppni.
Daninn Stig Werdelin spilaði tvö
hjörtu í sæti vesturs en í vörninni
voru tveir af fyrrverandi heims-
meisturum jtala.
Vestur Austur
S. D2 S. 1065
H. DG742 H. K85
T. ÁK T. 106532
L. G762 L. K3
Þarf betra ljós — nýtt batterí!
Löng bið eftir síma
Nokkur umræða hefur verið að
undanförnu um símamál lands-
manna og í framhaldi af bréfi sem
hér birtist í síðustu viku hefur íbúi
í Breiðholti sent nokkrar línur:
„Ég vil taka undir með Guðfinni
Bergssyni, Grindavík, sem skrifar
í „Velvakanda" Morgunblaðsins
fimmtudaginn 6. apríl s.l. um
símamál. Það er greinilegt, að þörf
er á breyttum starfsháttum og
skipulagi hjá Pósti & síma.
Um mánaðamótin
ágúst/september s.l. fluttum við
hjónin úr Neðra-Breiðholti í
Efra-breiðholt, eða í svokallað
Hólahverfi, og að sjálfsögðu báð-
um við um flutning á símanum.
Okkur var sagt að um það bil 2
mánuðir mundu líða þar til síminn
kæmi, eða þar til í byrjun
nóvember, vegna þess að eftir væri
að leggja línur í þetta nýja hverfi.
Þegar líða tók á nóvembermánuð
og ekkert bólaði á símanum
mínum, fór ég að athuga málið og
var þá sagt að því miður yrði
einhver töf á flutningnum, því að
efni til tenginga væri ekki til, en
það væri í pöntun. Ég talaði við
Hafstein Þorsteinsson, bæjar-
símastjóra, og spurði hvort búast
mætti við að við yrðum símalaus
fram yfir jól, en hann fullvissaði
mig um að ef fyrirsjáanlegur yrði
langur dráttur á lagningu jarð-
strengs, mundi P&S bæta úr því
með loftlínu til bráðabirgða og
síminn yrði örugglega kominn
fyrir jól.
• Hvaða jól?
Jæja, nú er kominn apríl og
ekki er síminn kominn ennþá,
mörg samtöl hafa átt sér stað milli
mín og P&S, og alltaf er brosað
góðlátlega þegar ég efast um
sannleiksgildi orða þeirra um að
síminn verði kominn fy^rir páska,
eða vorið, eða sumarið. Ég er farin
að sjá eftir að hafa ekki spurt
Hafstein Þorsteinsson að því, fyrir
hvaða jól hann meinti.
Og hvar stend ég svo gagnvart
þessu bákni. Hvað get ég gert?
Nákvæmlega ekkert. En ef við
snerum dæminu við: t.d. að ég
borgaði ekki flutning á þessum
langþráða síma? Segði til að byrja
með að ég hefði ekki peninga fyrr
en í næsta mánuði, og síðan að ef
mér tækist ekki að aura saman
fyrir þessu á næstunni mundi ég
fá mér víxil. Því næst að mér hefði
ekki tekist að fá víxillán (fjárveit-
ingu)! Þá rís báknið upp og lokar
hjá mér símanum eða tekur hann.
Það er svona einfalt.
Það er eflaust fjöldinn allur af
fólki sem hefur svipaða sögu að
segja og ugglaust margir búnir að
kvarta yfir því, en það breytir ekki
neinu, að því er virðist, öðru en því
að starfsmenn P&S verða þeim
Norður spilaði út lágu hjarta,
fimma, nía og drottning. Hvernig
myndir þú spila spilið, lesandi
góður? Margir myndu eflaust spila
strax á laufkónginn og reyna síðan
að trompa lauf. En eftir þetta
útspil er ekki sennilegt að það
takist. Vörnin spilar aftur tvisvar
trompi og aðeins 7 slagir verða
hámarkið. Werdelin tók á tígulás
og kóng áður en hann spilaði
laufinu. Fékk á kónginn og tromp-
aði tígul á hendinni. Síðan aftur
lauf og vörnin réð ekki við hann
því tígullinn lá 3—3 og allar
hendurnar voru þannig.
Norður
S. 973
H. Á63
T. 974
L. ÁD98
Vestur
S. D2
H. DG742
T. ÁK
L. G762
Austur
S. 1065
H. K85
T. 106532
L. K3
Suður
S. ÁKG84
H. 109
T. DG8
L. 1054
Tæki norður á trompás og
spilaði aftur trompi voru tveir
tígulslagir í borði öruggir. Svo
norður tók á trompás og lét borðið
trompa lauf með kóngnum. En það
var áttundi slagur spilarans.

Jl /IAÐI U R 1 N N M 1A B El Kl Kl N UD ifl Framhaldssaya eftir Georges Simenon |f | Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði 1
18
okkar nokkrum vikum fyrir
jól, sagðist hann ekkl vilja
eyðiIegKja hátíðina fyrir fjöl-
skyldu sína.
— Og sagði þeim ekki frá
neinu. Lét þau halda að hann
gegndi enn starfi sínu í Rue de
Bondy?
— Hann vonaðist til að fá
nýtt starf snarlega. Síðan liðu
vikur. Og það var húsið og allt
það.
— Ég skil ekki alveg.
— Jú, hann þurfti að standa
í skilum með vexti og afborgan-
ir og ég veit að það getur haft
alvarlegar afleiðingar ef það
tekst ekki.
— Hjá hverjum fékk hann
lánaða peninga?
— Hjá mér og hr. Saimbron.
— Hver er Saimbron?
— Bókhaldarinn. Hann
vinnur ekki iengur. Hann býr
einsamall i fbúð á Quai de la
Megisserie.
— Á hann peninga?
— Nei, hann er fátækur
maður.
— Og bæði hafið þið lánað
hr. Louis peninga?
— Já, ella hefði hann misst
húsið og hefði staðið á götunni.
— Hvers vegna sneri hann
sér ekki til hr. Kaplans?
— Vegna þess einfaldlega að
Kaplan hefði ekki látið hann fá
eyri. Hann er nú svoleiðis
gerður og ekkert meira um það
að segja. Þegar hann tiikynnti
lokun fyrirtækisins afhenti
hann hverjum starfsmanni
þriggja mánaða kaup. Hr.
Louis þorði ckki að geyma
peningana á sér, því aö þá hefði
kona hans komizt að þessu.
— Skoðaði hún í veskið
hans?
— bað hlýtur að vera. Svo að
ég geymdi peningana fyrir
hann og um hver mánaðamót
kom hann og sótti þá upphæð
sem svaraði til launa hans. Og
þegar þá þraUt svo...
- Ég skil.
— Já, en ég íékk peningana
aftur.
— Hvað leið langur tími
þangað til?
— Ég man það ekki — átta,
níu mánuðir — kannski hátt í
ár.
— Leið langur tími svo að
þér sáuð hann ekki?
— Já, írá því í febrúar og
fram i ágúst.
— Voruð þér ekkert kvíða-
fullar?
— Nei, ég vissi að hann
myndi koma aftur. Jaínvel þótt
hann gæti ekki borgaö mér.
— Sagði hann yður að hann
hcfði fengið nýtt starf?
— Hann sagðist hafa vinnu.
— Var hann þá farinn að
vera í brúnu skónum?
— Já. Hann kom stöku sinn-
um og í hvert skipti var hann
með smágjöf og svo einhvern
giaðning handa mömmu.
Það var kannski þess vegna
sem gamla konan hafði horft
svo vonsvikin á Maigret. Þeir
sem komu að heimsækja hana
höfðu venjulega einhvern smá-
glaðning með. Maigret hafði
komið tómhentur. Hann hét því
með sjálfum sér að hann tæki
eitthvað með ef hann kæmi
aftur.
— Hann hefur aldrei neínt
nöfn?
— Uvaða nöfn?
— Ég veit það eiginlega
ekki... nafn á yfirmanni, vin-
um, félögum.
- Nei.
— Og hann hefur aldrei
talað um neitt ákveðið hverfi í
París?
— Nei, aðeins um Rue de
Bondy. Hann fór oft þangað.
Hann sagðist fyllast beizkju við
að sjá að hfjsið hefði enn ekki
verið rifið og skildi ekki af
hverju hafði lcgið svona mikið
á að segja okkur upp störfum.
— Við hefðum getað verið í
heilt ár í viðbót, sagði hann og
andvarpaði.
Bjölluhringing gaf til kynna
að búðardyrnar hefðu verið
opnaöar og Leone teygði sig á
tá til að sjá hver hefði komið.
Maigret stóð upp.