Morgunblaðið - 16.04.1978, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. APRÍL 1978
t
Faöir minn, lengdafaöir og afi,
JÓN NIELSSON,
Framnetvegi 18,
lézt aö Landakotsspítala, 13. apríl.
Elta Breiðfjörö,
Gítli Magnútton og dætur.
+ ■
Faðir minn og mágur okkar,
GUOJON GUDJÓNSSON,
áður til heimilit aö
Grettiagötu 79,
verður jarösunginn frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 18. apríl kl. 3.
Fyrir hönd aöstandenda,
Dóra Guðjónedóttir,
Sigríður og Margrét Settilíutardsetur.
t
Eiginmaöur minn og faðir okkar,
RAGNAR HALLDÓRSSON,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 18. apríl kl. 13.30. Blóm
vinsamlega afþökkuö, en þeim sem vildu minnast hins látna er bent á
líknarstofnanlr
Attrid Ellingten
og börn
t
Ástkær eiginmaöur minn og faöir okkar,
SIGURJÓN JÓNSSON,
tkipttjóri fri Vestmannaeyjum,
Klepptvegi 32,
veröur jarösunginn mánudaginn 17. apríl kl. 3 frá Fossvogskirkju. Þeim er
vildu minnast hans skal bent á Hjartavernd.
Maria Krittjinadóttir og tynir.
t
Þökkum auösýnda samúð viö andlát og jaröarför
ÓSKARS BORG,
lögfrnðings.
Elísabet Borg,
Ingigerður og Ragnar Borg
Anna Borg.
t
Innilegar þakkir til allra er auösýndu okkur samúö og hlýhug viö andlát og
jaröarför,
HARALDAR DUNGAL,
tannlaeknit.
Inga Birna llte Dungal
og fjöltkylda.
t
Innilegar þakkir fyrir sýnda samúö viö andlát og útför mannsins míns,
SNORRA P.P. ARNAR
Katrín S. Arnar.
t
Þökkum innilega öllum þeim, sem sýndu okkur samúö og vinsemd viö fráfall
og jaröarför eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
RÓSU JÓNSDÓTTUR
Einnig sendum viö læknum og starfsfólki 3-D, Landspítalanum, þakkir fyrir
þá miklu hlýju, sem hún varö aðnjótandi, í veikindum sínum.
Sigurpill Þorsteinsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Kveöjuathöfn vegna andláts
SNORRA SIGFÚSSONAR,
fyrrum nimsttjóra,
fer fram í Dómkirkjunni föstudaginn 21. þ.m. kl. 10.30.
Snorri verður jarðsunginn frá Dalvíkurkirkju laugardaginn 22. þ.m. kl. 13.30
Fyrir hönd aöstandenda,
Bjarnveig Bjarnadóttir.
Minning:
Bergþóra Bergsdótt-
ir frá Arnórsstöðum
Fædd 8. júní 1885
Dáin 7. aprfl 1978.
Benedikta Bergþóra Bergsdóttir
hét hún fullu nafni. Hún var fædd
að Hjarðarhaga á Jökuldal. Móðir
hennar var Sólveig Þórðardóttir
frá Sævarenda í Loðmundarfirði.
Hún var af Skúlaætt, sem þekkt er
á Austurlandi.
Faðir hennar var Bergur Árna-
son frá Árnanesi i Hornafirði.
Hann var af ætt Jóns Steingríms-
sonar eldklerks. Bergur andaðist
áður en Bergþóra dóttur hans
fæddist.
Bergþóra ólst upp í Hjarðarhaga
hjá móður sinni og stjúpa Magnúsi
Ivarssyni frá Vaði. Hún fór mjög
snemma að vinna sem þá var títt
með börn eða svo fljótt sem
kraftar leyfðu. Langt innan við
fermingu vann hún við barna-
gæslu hjá séra Einari Þórðarsyni
í Hofteigi, en það er næsti bær við
Hjarðarhaga.
Um tvítugt giftist hún Þorkeli
Jónssyni frá Fjallsseli í Fella-
hreppi. Hann var greindur maður
og hagyrðingur góður. Þau bjuggu
mestallan búskap sinn á Arnórs-
stöðum á Jökuldal. Eignuðust þau
12 börn. Tveir drengir dóu í
frumbernsku, en tvær dætur fengu
berkla. Önnur þeirra, Sigríður,
andaðisfe 15 ára 1930, en hin,
Sólveig, fékk nokkurn bata, en
fékk lömunarveiki og var heilsulít-
il í mörg ár. Hún andaðist 1934, þá
27 ára. Þorkell andaðist 1922 og
var þá yngsta barn þeirra hjóna á
öðru ári, en það elsta 17 ára.
Bergþóra hélt búskap áfram á
Arnórsstöðum eftir lát manns
síns. Varð hún þó að hafa vinnu-
menn við bústörfin þar sem börnin
voru svo ung og heimilið stórt.
Nokkrum árum eftir fráfall
Þorkels ræðst til hennar sem
ráðsmaður Gunnar Jónsson, bróð-
ir Þorkels. Gunnar var greindur
maður og fjármaður af Guðs náð.
Sá eiginleiki hefur ætíð verið
talinn ómetanlegur fjárbónda og
mun hann hafa notið þeirrar
hæfni sinnar einkar vel á þeim
stað miðað við þeirra tíðar bú-
skaparhætti. En sem kunnugt er
eru landkostir góðir fyrir sauðfé á
Jökuldal. Benedikt í Hofteigi, er
um skeið var mikill 'fjárbóndi,
hefur getið þess í grein, sem hann
ritaði um Gunnar látinn, hve
mikill fjárræktarmaður hann var
og hve vænt fé hann átti. Gunnar
mun fljótlega hafa orðið allvel
efnaður bóndi á þeirra tíðar
mælikvarða. Þau Bergþóra og
Gunnar eignuðust eina dóttur,
Rögnu, sem nú býr í Kópavogi, en
þau bjuggu saman, unz Gunnar
lést í hárri elli fyrir allnokkru
síðan. Árið 1943 reistu þau nýbýli
í landi Skjöldólfsstaða og nefndu
það Gilsá. Þar bjuggu þau unz þau
fluttu til Rögnu dóttur sinnar, sem
þá var búsett í Hafnarfirði.
Bergþóra og Gunnar voru mann-
eskjur ólíkrar gerðar en munu þó
ávallt hafa virt mannkosti hvors
annars. Börn Bergþóru voru þessi:
1. Guðný, ógift, býr í Reykjavík. 2.
Sólveig, lést 1934. 3. Jón, dó á
fyrsta ári. 4. Jón Sigurðsson, dó
fárra daga gamall. 5. Elín Margrét
húsmóðir á Skjöldólfsstöðum. Hún
giftist Lúðvíg Þorgrímssyni. Hann
drukknaði í Jökulsá. Seinni maður
hennar er Þorsteinn Snædal. 6.
Jón, ógiftur, býr i Reykjavík. 7.
Bergur, bjó á Reyðarfirði. Hann
drukknaði af mb. Katrínu 1961.
Hans kona var Þórey Björnsdóttir.
Hún er látin. 8. Sigríður, lést 1930.
9. Loftur, býr í Kópavogi. Kona
hans var Margrét Hallsdóttir frá
Kóreksstöðum. Hún er látin. 10.
Svanfríður, gift Eyjólfi Guð-
mundssyni verslunarstjóra í Síld
og Fisk. 11. Guðrún, ógift, býr í
Reykjavík. 12. Arnór, húsamálari
í Reykjavík kvæntur Huldu Ingv-
arsdóttur úr Borgarnesi. 13.
Ragna, sem áður er getið, gift
Sveinbirni Jóhannssyni frá Norð-
firði.
Afkomendur Bergþóru munu nú
vera 91. Áttatíu og sex ára gamalli
veittist henni sú ánægja að sjá
fimmta ættliðinn í beinan kven-
legg.
Eftir lát Gunnars dvaldi Berg-
þóra hjá börnum sínum, að mestu
hjá Guðnýju og Jóni í Reykjavík
og veit ég að hún mundi vilja
þakka þeim alla þeirra umönnun,
þegar þrekið dvínaði og þörfin var
mest.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför eiginmanns
míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
BRYNJÓLFS GUÐNASONAR,
Hringbraut 11, Halnarfiröi.
Valgerður Þórarinsdóttir,
Margrét Brynjólfsdóttir, Giali Jónsson,
Þórhildur Brynjólfsdóttir, Jón Guðmundsson,
Guðni M. Brynjólfsson, Elísabet Þórarinsdóttir,
Siguröur R. Brynjólfsson, Dagur Brynjólfsson
og barnabörn.
t
Hjartans þakkir sendum viö öllum þeim er auösýndu okkur samúö og
vinarhug við andlát og jaröarför
FELIXAR JÓNSSONAR
Ennfremur þakkir til lækna og annars starfsfólks Landakotsspítala fyrir góöa
umönnun í veikindum hans.
Guðmunda Jóhannsdóttir,
Svava Felixdóttir
Hanna Felixdóttir, Þórir Jónsson,
Gylfi Felixson, Jóhanna Oddgeirsdóttir,
Grétar Felixson, Guðlaug Ingvadóttir,
barnabörn og systkíni hins litna.
Sannarlega hefur Bergþóra
gengið í gegnum mikla erfiðleika
svo sem margt af hennar $pmtíð-
arfólki. Það gefur auga leið, hve
erfið lífskjörin hafa verið með svo
stóran barnahóp í afskekktu hér-
aði, þar sem um marga tuga
kílómetra veg varð að fara um
mikið torleiði til læknis eða næsta
verslunarstaðar. Ofan á þá sáru
reynslu að missa börn sín sem að
ofan er talið, missti hún mann
sinn á góðum aldri frá stórum
barnahóp. Þá dóu tvær ’ dætur
hennar úr berklum, en hinn hvíti
dauði var þá og lengi síðan hinn
skelfilegi vágestur hér á landi sem
kunnugt er. Bergþóra var sterkur
persónuleiki, sterkbyggð andlega
og líkamlega og lét ekki erfiðleika
lífsins beygja sig. Hún hafði
sterkan vilja og mikla sjálfsbjarg-
arviðleitni, enda mjög starfssöm
kona. Hún hafði fallega söngrödd
og mikið yndi af söng og söng oft
við störf sín og var ætíð létt í lund
og gamansöm.
Það sýnir kjark Bergþóru, að
þegar maður hennar fellur frá,
lætur hún ekki hugfallast, en
heldur búskap áfram og þannig
tekst henni að halda hópnum
saman og ala börn sín upp, en við
svipaðar kringumstæður gerðist
mörg harmsagan, er börnin voru
tekin frá mæðrum sínum og komið
til vandalausra. Það er kunnara en
frá þurfi að segja, hve ömurlegt
hlutskipti þeirra var, sem þurftu á
fátækraframfærslu að halda á
þeim tíma — dapurlegur kapítuli
í þjóðarsögu okkar, sem nú heyrir
sögunni til.
Ég sem þessar línur rita, kynnt-
ist Bergþóru ekki fyrr en þau
Gunnar voru hætt búskap og flutt
úr dalnum sínum til Hafnarfjarð-
ar og bjuggu hjá Rögnu, dóttur
sinni, og fyrri manni hennar,
Sigurjóni Pálssyni, frænda mín-
um. Fáum árum síðar flutti ég og
mín fjölskylda einnig til Hafnar-
fjarðar. Voru góð kynni milli
heimila okkar og ég og fjölskylda
mín tíðir gestir þar. Var auðfundið
að á þessu heimili ríkti hin gamla
góða gestrisni eins og ég þekkti
hana í sveitinni í æsku. Þetta hlýja
viðmót sem gesturinn mætti, hann
fann að hann var velkominn og
heimilisfólkið naut þess að veita
gestum og ræða við þá.
Ég man hversu Bergþóra var
ætíð h!ý við mín börn, sem þá voru
á barnsaldri. Hún var ein af þeim
hraustu og hjartahlýju konum,
sem ætíð eiga nóg hjartarúm fyrir
sín barnabörn og önnur börn sem
hún komst í kynni við. Hafði
sjáanlega meiri ánægju af að
leggja aura í lítinn lófa en að eiga
hann sjálf.
Bergþóra var ein af þeirri
dugmiklu kynslóð, sem oft er
kennd við aldamótin. Hún og
hennar jafnaldrar. fæðast rétt
eftir hin miklu harðindi á 9. tug
nítjándu aldar, þegar hvað harðast
svarf að þessari fámennu þjóð.
Ameríkuferðirnar voru í algleym-
ingi og vonleysi ríkjandi um
framtíð þjóðarinnar.
Seigla þess fólks, sem upp komst
þá, finnst okkur nú furðuleg og
víst hefur verið kjarni í því fólki,
sem óx við hverja raun svo sem
Bergþóra virtist hafa gert í
hógværð sinni og yfirlætisleysi.
Bergþóra hefur nú lokið langri
og um sumt erfiðri lífsgöngu. Hún
mun þó hafa verið sátt við lífið og
tilveruna og litið svo á að erfið-
leikar lífsins væru til að sigra þá
og koma heill úr hverri raun. Þetta
tókst henni á sinni löngu ævi.
Stóri barnahópurinn hennar
komst vel til manns, þótt sumum
þeirra yrði ekki langra lífdaga
auðið. Slíku mun hún hafa tekið
með sínu meðfædda þreki og
skapstillingu. Við, sem trúum því,
að ekki sé öllu lokið hérna megin
grafar, teljum að fólk, sem þannig
hefur lífi sínu varið, muni vel búið
undir framhaldið.
Með þakklæti í huga fyrir þau
kynni sem ég hafði af henni, óska
ég henni góðs á nýrri braut og
votta börnum hennar samúð mína.
ÓB