Morgunblaðið - 16.04.1978, Blaðsíða 1

Sunnudagur
f apríl
Bls. 33-64
Molar úr Thailandsferd
Eftir Elínu Pálmadóttur
Fallegu thailenzku hofin með
gylltum, formfögrum spírum sínum
og hefðbundnum tígulsteinaþökum í
dökkgrænum og appelsínugulum
'litum eru þarna enn í borginni, en
mörg þeirra hverfa nú milli hárra,
vestrænna bygginga, sem þjóta upp
í miðborginni. Bangkok ber þess
orðið merki, að hún er mikil
ferðamannaborg með röðum af
glæsiiegum hótelbyggingum og öllu
því, sem ferðafólk krefst. Jafnvel hiö
fornfræga gamla Orient-hótel á
bakka Chao Phya-árinnar hefur
fengið nýja,. himinháa viðbyggingu.
Inni í stórborginni Bangkok bregð-
ur samt hvarvetna fyrir auga
mannlífi, sem gefur hugmynd um
framandi siði og hugsunarhátt. Til
dæmis streyma konur allan daginn
inn í lítinn garð á horni tveggja
mikilla umferðagatna og færa guði á
íburðarmiklum stafli fórnir, blóm og
mat. Þetta eru óbyrjur, sem biðja
þarna í umferðargnýnum við gyllt
skrautlegt altari um þá blessum að
verða barnshafandi. Og víðast við
stórar byggingar rís á súlu lítið gyllt
andahús, rétt eins og síamskt
dúkkuhús, þar sem anda þessarar
ákveðnu lóðar eru færðar gjafir, svo
hann reiðist því ekki að stórhýsið
var byggt á landi hans.
Það vekur strax athygli hve
hreinlegir Thailendingar eru og
snyrtilegir til fara. Allir eru vel
klæddir og í tandurhreinum fatnaði.
Bílstjórinn í lélega óásjálega leigu-
bílnum er t.d. alltaf í hvífri, vek
strokinni skyrtu. Eru þeir þó ekki
efnum búnir. Síður en svo. Meðal-
laun munu vera 25 bat eða einn
Bandaríkjadalur á dag. Lögreglu-
þjónninn, sem stjórnar þessari
Þær veröi
Við umferðargötu í Bangkok streyma óbyrjur að skrautlegu altari, færa fórnir og biðja um aö
pungaöar.
Þar er
vatnið
volgt og gjöfnlt
Fjölskylda Þeirra hefur mann fram af manni búið til sólhlífar úr ríspappír. Þær sitja úti í garöinum og
mála skrautblóm á pær. Ljósmyndir: E.Pá.
Thailand hefur í hugum okkar
norrænna þjóða hinum megin á
hnettinum rómantískan blæ fjar
lægra Austurlanda. enda er þjóðin
að hefð og þróun ákaflega ólík
okkar hugarheimi hér norður í
Dumhshafi. Nú hefur þetta land
sem iinnur skvndilega færst nær í
tíma og rúmi með auðveldari
samgiingum og ódýrum hópferðum.
Fleiri Islendingar leggja þangað
leið sína. Ilætt er við að viðdvöl
flestra bindist eingöngu við stór-
horgina Bangkok og þá að sjálf-
sögðu meira eða minna við dvöl á
hefðbundnum. glæsilegum hótelum
á borð við þau sem ferðamenn
kvnnast annars staðar í heiminum.
En til að fá einhver kynni af
Thailandi umfram það. þarf svolítið
átak og frumkvæði. Agæt ferða-
þjónusta er fyrir hendi í landinu
með hópferðum til ýmissa staða.
Bangkok-borg hefur tekið miklum
breytingum frá því undirrituð kom
þar fyrst á árinu 1970. Þetta er ört
vaxandi stórborg. Götur eru stöðugt
byggðar yfir fleiri af hinum sér-
kennilegu skurðum, sem einkenndu
borgina með sínu iðandi lífi, rétt eins
og gert var hér í Reykjavík þegar
lækurinn hvarf undir Lækjargötu.
Og urn þessar götur æðir þvílík
umferð, að í fyrstu fallast ferðafólki
hendur og það þorir varla að hætta
sér yfir götuna. Hávaðinn í miðborg-
inni er ærandi og mengunin liggur
þar yfir um hádaginn. Eiga nfótor-
hjólakerrurnar, sem flytja farþega,
stóran þátt í því. Skellinöðrumergðin
er líka óskapleg, þegar fólk er á leið
í og úr vinnu. Þá eru strætisvagnar
troðfullir. En í kjölfar þeirra koma
svo einkaframtaksmenn með lága
opna bíla með sætum og taka þá sem
bíða fyrir ívið hærra verð, ef þeir
kjósa það fremur en biðina. Utan á
bílunum hanga þá farþegar og fötin
þeirra flaksa í golunni.
ærandi umferð, hefur 45 bat. Þetta
er nægjusamt fólk, sem lifir í hlýju,
notalegu landi. Húsnæði er yfirleitt
eitt stórt herbergi, þar sem sofið er
án kodda á strámottu á harðviðar-
gólfinu. Sagt er að það kunni að vera
ástæðan til þess að Thailendingar
eru svona beinir og fallega vaxnir.
Og gólfin eru ávallt nýþvegin og
tandurhrein, eins og fötin þeirra, þó
kannski sjái á veggjum og öðru inni.
Enda alltaf farið úr skónum, sem
gengið er á úti á götunni, áður en
komið er inn. Hin hefðbundnu hús
þeirra eru úr brúnleitunnteakviði og
reist á staurum, svo blási inn undir
þau og gefi svata. Auk þess er oft
setið í skugganum undir húsinu. En
viður lætur fljótt á sjá í þessu heita,
raka loftslagi og þeir virðast ekki
bera mikla oliu á teakviðinn-.
Thailendingar geta kennt okkur
óþolinmóðu Yesturlandafólki margt
í umgengni. Sjálftr eru þeir venju-
lega Ijúfir í viðmóti og broshýrir, og
hegðun þeirra vingjarnleg og virðu-
leg. Ef þeir gefa, þá gefa þeir af
rausn og fegurðarskyn þeirra er
áberandi. Það sést t.d. strax á því
hvernig þeir setja matinn á diskana,
raða blómum og ávöxtum o.s.frv. Og
þeir hafa aðdáanlega góða stjórn á
skapi sínu, brosa hvað sem á dynur.
I því landi er þaö hverjum manni til
skammar að missa stjórn á sér.
Thailendingar láta yfirleitt
hverjum degi nægja sín þjáning, eins
og eftirfarandi dæmi sýnir: Thai-
lendingur einn varð himinlifandi
þegar hann fékk hærri stöðu í
fyrirtæki sínu. Skömmu seinna kom
hann þó og fór fram á að fá sitt fyrra
starf aftur, þó tekjulægra væri.
Hvers vegna? Jú, í þessari stöðu var
svo mikið að gera, að hann hafði ekki
einu sinni tíma til að lesa blöðin
almennilega eða fá sér rólega
kaffistund. Ekki svo að skilja að
Thailendingar séu ekki að komast
upp á eignagleðina, þó ekki sé hún
eins almenn og hér hjá okkur.
Stöðutáknið er sjónvarp og ísskápur.
Menn fá sér gjarnan fvrst stóra
sjónvarpsloftnetið á húsið, á undan
rafmagninu og tækinu. Og ísskáp
verður að hafa, þó ekki sé geymt í
honum annað en vatn og meðul, því
húsmæðurnar sækja allan mat
ferskan tvisvar á dag á markaðinn.
Þar er fjölbreytnin mikil og úrval af
fiski, ávöxtum og grænmeti ótrúlega
mikið. Þarna sá ég ótal ávaxtateg-
undir, sem ég kann engin skil á. Þar
voru t.d. stóri græni jak-ávöxturinn
með hvítu gómsætu innihaldi, rauðir
rampata-ávextir með broddum og
bitursætu kjöti utan um stóran
stein, ljós eplaávöxtur nteð einunt
stórum steini í, pappaya, sent er
aflangur agúrkulegur ávöxtur með
rauðu gómsætu innihaldi o.s.frv.
Yerðlag í Thailandi er ákaflega
mismunandi, enda prúttað um verð
á hverju einu, sem keypt er. Ekkert
vit er t.d. í því að stíga upp í leigubíl
eða mótorhjólakerru á götu, án þess
að hafa áður prúttað og samið um
verðið á ferðinni til þessa ákveðna
staðar. Matvörukaupmennirnir setja
allt upp í fimnt verð á varning sinn,
eftir því hve líklegur kaupandinn er.
Mest borga að jafnaði Bandaríkja-
menn, þá Evrópubúar og síðan
Thailendingar í þrernur ntismunandi
flokkum. Af þessunt ástæðum er sagt
að hvítar konur, sent tala thaimál,
klæðist gjarnan thaibúningi, er þær
fara að verzla í bænum. Þá fái þær
betri kjör.
• Hrísgrjóna-
skál Asíu
Þaö var léttir að komast einn
morguninn kl. 7.20 út úr morgunum-
ferðinni í Bangkok og aka í suð-
vesturátt, niður að Síamsflóa, þar
sent hvítar sandstrendur teygja sig
marga kílómetra, ósnortnar af ferða-
Framhald á bls. 36