Morgunblaðið - 25.04.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 25. APRIL 1978
vtEP /pfí-'.
KAfp/nu \
I IBEZ-
Svona vill hann hafa það eftir
að hann var eftirlitsmaður
sæljónanna í dýragarðinum!
Vertu nú ekki að hugsa um
stöðuhækkun — sem er vonlaus
úr þessu.
Skipstjóri! Er ekki hægt að láta
skipið rugga, ég missti skyrtu-
hnappana inn undir kommóð-
una hér f klefanum.
Hverjum
hagstæðast?
„Um þessar mundir er rætt
mjög mikið um bíla og allt sem
þeim viðkemur, en það er m.a.
vegna þess að nú stendur yfir
bílasýning (ef hún verður þá ekki
búin þegar þetta birtist) og Félag
ísl. bifreiðaeigenda hefur haldið
fundi um vegamál og skatt-
lagningu bifreiðaeigenda að und-
anförnu.
Það er vissulega gott að um-
ræður af þessu tagi komi upp, því
bíll er svo mikill hluti af okkar
daglega lífi hvort sem við erum
sjálf bíleigendur eða ekki. Við
ferðumst i almenningsbílum ef
ekki á eigin bíl og sumir hafa e.t.v.
atvinnu sína af bílum, beint eða
óbeint þótt þeir eigi ekki bíl sjálfir
og svo mætti lengi telja.
En það sem mig langar að fara
fram á með erindi þessa bréfs er,
að einhver fróður maður, og
hlutlaus að sjálfsögðu, verði
málum. Ég held einhvern veginn
að slíkur samanburður geti orðið
mjög fróðlegur og það mætti út frá
honum reikna út hvernig tollar og
önnur gjöld á bifreiðar skila sér í
beinum arði fyrir bíleigendur og
síðan mætti reikna út hvað myndi
gerast ef skipan þessara mála yrði
breytt á einhvern veg.
Gæti það t.d. verið að verði
tollar lækkaðir að það komi í ljós
að það geti verið þjóðhagslega
hagkvæmt? Eða er þetta ósk-
hyggja þess sem ekki hefur efni á
að eiga bíl og reka hann? Hverju
breytti það ef tollar yrðu t.d.
lækkaðir um helming? Hverju
breytti það ef benzínverð, gúmmí-
gjöld og annað yrði látið halda sér
nokkuð hátt, en innkaupsverð
bílanna lækkað með einhverju
móti?
Þegar þessum málum er velt
fyrir sér þá er það í rauninni
stórfurðulegt að hver íslendingur
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í ÖLLUM hernaði skiptir máli að
andstæðingur viti ekki hvar
innrás verði gcrð. Og í bridge er
mikilvægt að sýna ckki legu
spilanna og gcfa þá andstæðingi
sínum meiri möguleika til að gcra
villur.
Gjalari norður, allir á ha-ttu.
Norður
S. K1032
H. KG6
T. KDG95
L. K
Áustur
S. G
H. 10852
T. 872
L. ÁD1087'
Suður
S. ÁD764
H. 974
T. 1043
L. 95
Eftir að norður opnaði á einum
tígli varð suður sagnhafi í fjórum
spöðum. Og vestur spilaði út
laufþristi. Austur sá, að lítil von
var til að sagnhafi tapaði spilinu.
En slag, eða slagi, þurfti að fá á
hjarta áður en sagnhafi léti
hjörtun af hendinni í tíglana.
Hann spilaði því hjartatvisti eftir
að hafa tekið fyrsta slaginn með
laufás.
Hefðu ekki allir í sæti vesturs
tekið á ásinn og spilað hjarta-
þristinum til baka? Jú, sennilega.
Enda virðist helsta vonin verða, að
sagnhafi taki á kónginn í borðinu.
I rauninni er þettá þó ekki besti
möguleikinn. Þar sem suður á þrjú
hjörtu hefur hann ekkert val.
Austur spilaði tvistinum, senni-
lega á hann því fjögur hjörtu og
slagurinn verður að fást á gosann.
Nei, vestur fékk möguleika til að
leiða suður á villigötur. í stað þess
að taka á hjartaásinn gat hann
látið dorttninguna. Borðið fær þá
slaginn á kónginn. Og þegar vestur
fær seinna á tígulásinn spilar
hann hjartaþristi. Sagnhafi verður
þá ekki í skemmtilegri aðstöðu.
Hann hefur enga hugmynd um
hvor á ásinn eða tíuna og það er
alveg eins sennilegt að hann láti
lágt frá borðinu í von um, að
vestur hafi spilað frá tíunni. Og þá
fær vörnin tvo slagi á hjarta og
fjóra í allt.
Vestur
S. 985
H. ÁD3
T. Á6
L. G6432
fenginn til þess að finna það út
hver sé munur á bílverði á Islandi
í dag og nokkrum öðrum löndum,
bæði Evrópu, t.d. í Bretlandi og
Norðurlöndum og í Bandaríkjun-
um. Þá vil ég að fundið verði út
hver sé t.d. munur á innkaupsverði
og taka verður bæði bíla sem
framleiddir eru í viðkomandi landi
og bíla sem eru fluttir til
landanna, með það í huga að fá
rækilegan samanburð á tolla-
skuli bæði eiga sinn bíl og sitt
eigið húsnæði svo dýrt sem það nú
er að koma þessu hvoru tveggja
upp. Og yfirleitt eru þetta ekki
neinir smábílar. Á bílasýningunni
kemur það t.d. í ljós að bíll kostar
ekki undir 2,5 milljónum króna
nema örfáar tegundir og algent
verð á 5 manna fjölskyldubíl er um
og yfir 3 milljónir. Þegar það er
líka hugleitt að ríkið tekur af
þessu bílverði nokkuð á aðra
MAÐURINN Á BEKKNUM ’Ézszzsrszr
27
hjón sagði hann. En man ekki
hvað fór þeim á milli og telur
það hafi ekki verið neitt
eftirtektarvert.
— Treysti hann sér til að
þekkja konuna aftur?
— Hann var ekki vias um
það. Hún var svartklædd og
hafði hanzka. Hún gleymdi
öðrum á afgreiðsluborðinu þeg-
ar hún hafði mátað hringinn og
Thouret kom aftur og sótti
hann. Hún stóð á næsta horni
og beið eftir honum. Hún er
hærri en hann. Þegar hann
kom aftur til hennar tók hann
undir handlegg hennar og þau
gengu í áttina til Place de la
Republiquc.
— Og ekkert fleira?
— Allt tók þetta tímann
sinn. Ég byrjaði við Rue
Montmartre en það kom ekkert
út úr því. En ég var búin að
gleyma einu. Þér kannist við
staðinn þar sem vöflurnar eru
seidar — á horfninu á Rue de
la Lune.
Þar voru bakaðar vöflur
undir beru lofti og ilminn lagði
fyrir vit vegfarenda þegar þeir
nálguðust.
— Fólkið þar man eftir
honum. Hann kom oft og kcypti
vöflur, alltaf þrjár og borðaði
þær ekki á staðnum heldur tók
þær með sér.
Vöflurnar voru gríðarlega
stórar. í auglýsingum búðar-
innar sagði, að þær væru
stærstu vöflur sem fáanlegar
væru í París og það var með
ólíkindum að Thouret gæti
torgað þremur vöflum rétt
eftir að hann hefði lokið við að
borða allstaðgóðan hádegis-
verð.
Hann var heidur ekki þannig
að Maigret gæti ímyndað sér
hann settist á bekk til að borða
þær. Kannski hann íæri til
konunnar með hringinn og þau
horðuðu vöflurnar saman. Ef
svo var gat ekki verið hún
byggi langt frá.
En kannski vöflurnar væru
handa manninum sem Saim-
bron hafði séð hann með.
— Á ég að halda áfram?
— Já. auðvitað.
Maigret hefði sjálfur haft
áhuga á að annast þessar
rannsóknir en hann vissi hann
varð að sitja á sér.
— Hvcrt farið þér nú,
Maigrct?
— Ég ætla bara ’að sltoða
mig um.
Það var ekki vegna þess
hann byggist við að komast að
einhverju merkilegu. En þar
sem hann var nú staddur
örskammt frá þeim stað scm
Thouret hafði verið myrtur
hugsaði hann sér að líta aftur
á staðinn. Um þetta ieyti í gær
hafði það gerzt. Nú var ekki
þoka. En engu að síður var
næstum aldimmt í undirgang-
inum og það var enn eríiðara
að sjá inn vegna sterkra ljósa
írá skartgripabúðinni.
Vegna þess sem Neveau hafði
sagt um vöflurnar höfðu rif jazt
upp minningar hjá Maigret um
útimarkaðina hér áður fyrri og
andartak datt Maigret í hug að
Thouret hefði ætlað að smeygja
sér inn í undirganginn vegna
þess hann hefði þurft að létta
á sér. En þar sem salerni var
beint á móti var það nú heldur
ósennilegt.
— Ef ég gæti bara haft upp
á þessari konu, andvarpaði
Neveau, sem var áreiðanlega
orðinn sárþreyttur í fótunum
eftir allar göngurnar um dag-
inn.
Maigret hefði þó heldur kosið
að finna manninn sem hafði
setzt á bekkinn cftir að hafa
gefið Thouret merki meðan
hann var að tala við gamla
bókhaldarann. Þess vegna
grandskoðaði hann alla bekk-
ina sem þarna voru. Á einum
þeirra sat gamal) betlari með
hálffulla rauðvínsfiösku, cn
hann var áreiðanlega ekki
maðurinn, því að Saimbron
hafði tekið fram að maðurinn
hcfði ekki verið bctlari.
Á öðrum sat þéttholda sveita-
kona og hvfldi sín lúnu bein
meðan hún bcið eftir því að