Morgunblaðið - 27.04.1978, Side 23

Þaö hefur fallið í minn hlut aó
rlta stuttan inngang aö þessum
blaöauka Morgunblaösins, sem
ber yfirskriftina „Ungt fólk“
og fyrirhugað er aö birta af og til
á næstunni. Síöurnar „Ungt
fólk“ eru unnar af hópi ungra
sjálfstæöismanna, sem stunda
nám í framhaldsskólum á Reykja-
víkursvæðinu. Kjarninn í þessum
hópi er ungt fólk, sem starfar innan
vébanda Heimdallar, samtaka
ungra sjálfstæðismanna í Reykja-
vík. Ætlunin er aö gefa þessu fólki
og ööru ungu fólki, bæöi utan
skóla og innan, tækifæri til að
koma áhugamálum sínum og
skoðunum á framfæri á þessum
síöum. Til þess aö tryggja nokkuð
samhengi í þessu starfi mun föst
ritnefnd veröa starfandi og geta
áhugamenn snúiö sér til hennar og
einnig mun hún kosta kapps um aö
virkja, sem allra stærstan hóp til
starfa viö efnissöfnun.
Það hefur komiö glögglega í Ijós í
starfi Heimdallar síöustu misseri aö
stefna Sjálfstæöisflokksins á góðu
fylgi aö fagna meðal ungs fólks í
Reykjavík. í því efni nægir raun-
verulega aö minna á jafna og
stööuga fjölgun og endurnýjun
Heimdallarfélaga. Við, sem höfum
veriö valin til þess aö vera.í forsvari
fyrir unga sjálfstæöismenn í
Reykjavík, gerum okkur mæta vel
Ijóst mikilvægi þess aö virkja
þjóðmála áhuga og hugsjónaeld
æskunnar til jákvæöra og skap-
andi verkefna. Okkur er þaö einnig
Ijóst aö margt ungt fólk, sem fylgir
okkur að málum hefur ekki enn
komiö til starfa með samtökum
okkar. Til þess liggja auöyitaö
margvíslegar ástæður bæði al-
menns og persónulegs eðlis. Um
hinar persónulegu ástæöur er
ekkert að segja, þær eru og eiga
aö vera einkamál hvers og eins.
Um hinar almennu úmræöur ætla
ég hins vegar aö hafa fáein orö.
Lengi hefur legiö þaö orö á, að
ungt fólk sé róttækt og í uppreisn-
arhug. Þaö vilji kasta því gamla og
byggja upp nýtt oft án þess aö vita
neitt um hvort þaö nýja verði
hótinu skárra en það sem fyrir var.
Aö þaö vilji breytingar breyting-
anna vegna. Hinir eldri og ráösett-
ari, sem oft hafa gleymt æskuhug-
sjónunum horfa því stundum meö
ótta eða jafnvel andúð, en í bezta
falli meö góölegu brosi á „sprikliö"
í unga fólkinu. En auövitaö er
„sprikliö“ hið eina rétta. Meö hverri
kynslóð vakna breytt viöhorf.
Leitaö er nýrra lausna á gömlum
vanda. Nýjar þrár vakna, ný
markmið eru sett. Auövitaö rekur
æskan sig öft á aö markmiö
hennar og þrár eru fjarri því
framkvæmanlega en þaö veröur
hver og einn aö finna sjálfur. Ekki
dugir að slökkva eldmóö æsku-
mannsins meö því aö segja: „Þetta
hefur allt veriö reynt áöur". Hann
verður sjálfur að fá aö reyna sig og
oft nær hann betri árangri en sá,
Mist Barbara:
1
J
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 27. APRÍL 1978
Tónlistarnám - HVAD ER ÞAB?
Kjartan
Gunnarsson:
„aö
virkja
KJARTAN
sem sest hefur í öskustó brostinna
vona og vill endilega draga allt
niöur meö sér.
— • • • —
Stjórnmálaflokkum er mikil
nauösyn aö fá æskuna til liös viö
sig. Stjórnmálaflokkur, sem ekki
nýtur trausts æskunnar á enga
framtíö. Þetta hefur Sjálfstæðis-
flokkurinn alltaf skiliö og lagt alúö
viö aö kynna ungu fólki stefnu sína.
Æfingar, heimaverkefni, and-
vökunætur, sviti, próf. Náói ég
— féll ég, úffl Þessir pættir
einkenna alla skólagöngu,
einnig tónlistarnám. Eini mun-
urinn er, að sá sem stundar
tónlistarnám lendir tvöfalt í
pessu.
Frá því ég byrjaði í skóla, 6
ára, hefur tónlistarnám fylgt
mér eins og tryggur kjölturakki.
Hann hugsaði einhvernveginn
míkið um sig sjálfur og ég
purfti ekki annað en aö beyja
mig niður og klappa honum, við
og við. Hann tók engann tíma
frá mér pannig aö ég gæti ekki
verið meö vinum mínum, alla-
vega ekki tilfinnanlega. Hann
varö aö vísu alltaf dálítið erfiður
Reynslan hefur svo sýnt aö stefna
Sjálfstæöisflokksins — stefna
frelsis og framfara — hefur alltaf
haft mikinn hljómgrunn meöal
ungra íslendinga.
Þrátt fyrir það segja margir, aö
skólaæskan nú á tímum sé höll
undir vinstri stefnu og sósíalisma.
Ekki færa menn nein sérstök rök
aö þessari staöhæfingu. Fullyröa
aðeins aö svona sé þetta. Auðvitað
er til vinstri sinnaö fólk í skólum
eins og á flestum öörum stöðum.
Þegar vel er aö gáð kemur aftur á
móti í Ijós, að í raun og veru er
oftast um fámennar en harðsnúnar
klíkur að ræöa, en alls ekki þorra
nemenda. En því er ekki aö neita
aö starfsaöferðir þessara hópa eru
oft jafn árangursríkar og þær eru
ógeðfelldar. Ein helsta aöferöin er
sú aö ná taki á skólablööum og
tvisvar á ári í kringum miðs-
vetrarpróf og vorpróf. En hvaö
var pað miðað við allar pær
skemmtílegu stundir sem viö
áttum saman? Svona leið
barnaskólinn og gagnfræða-
skólinn.
Ég var að byrja í mennta-
skóla. Eitthvað fór að stækka,
og stækka og stækka. Það var
kjölturakkinn minn. Jafnframt
pví sem hann óx varö hann
frekari. Nú lét hann sér góðlát-
legt klapp mitt ekki nægja
heldur varð hann að fá heilu
eftirmiödagana — jafnvel
kvöld. Ég fór að gera mér grein
fyrir pví að ég var komin á kaf
í tvöfalt nám.
Þar sem líf mitt er svo
þess háttar og halda síöan uppi
stanslausri ófrægingarherferö á
hendur þeim nemendum, sem
voga sér aö vera á ööru máli en
„vinstri menn“. Á þennan hátt er
fjöldi vanalegra nemenda beinlínis
hrakinn frá félagsmálaafskiptum.
Og smám saman kemst á það orö
að „ungt fólk sé vinstri sinnað“ jafn
fráleit og sú staöhæfing í raun og
veru er.
En sagan er ekki öll sögö. Hlutur
uppfræöendanna er eftir. Þaö er
hafið yfir allan vafa að skólakenn-
arar hafa mikil áhrif á lífsviðhorf og
skoöanir nemenda sinna. Kennar-
inn á aö vera nemandanum fyrir-
mynd. Kennarar — eins og við öll
— eru misjafnir bæöi sem menn
og sem kennarar. Flestir kennarar
reyna vafalaust aö sinna sínu starfi
af alúð og samvizkusemi hins góða
samtvinnað tónlistinni, var pað
mitt fyrsta verk pegar ég kom
í Menntaskólann við Hamrahlíð
að leyta uppi tónlistarlífið í
honum. Ég vissi að í þessum
menntaskóla starfaði góöur
kór, svo pegar ég sá kórpróf
auglýst var ég mætt. Nokkrum
dögum síðar var ég orðinn
meðlimur pessa kórs. Svo frétti
ég að tónlistarfélag nokkurt
væri starfandi innan veggja
skólans. Þaö auglýsti tónlistar-
kvöld meö nokkuð reglulegu
millibili en á pessum tónlistar-
kvöldum var ekki flutt tónlist af
peirri tegund sem ég kalla
tónlist. Ég ákvaö að ganga ekki
í tónlistarfélagið.
Framhald á bls. 24
leiöbeinanda. En þeir kennarar eru
til — því miður — sem engu skeyta
um heiðarleika í störfum og nota
aöstööu sína til þess — beint og
óbeint — að hafa áhrif á stjórn-
málaviðhorf nemenda sinna. Oftast
er hér um aö ræöa unga „vinstri
menn“, sem nýlega hafa lokið námi
í sérgrein sinni cg/eða marxískum
fræöum og telja hlutverk sitt fyrst
og fremst vera einhverskonar
marxískt trúboö meöal skólaæsk-
unnar. Slíkir menn eru vitanlega
óhæfir kennarar og óforsvaranlegt
af yfirvöldum fræöslumála aö láta
slíka „trúboöa" starfa á ríkisins
vegum meðal æskunnar sem fólkiö
í landinu hefur treyst þeim fyrir;
enda þótt oft sé erfitt aö festa
hendur á tilteknum afmörkuðum
atvikum í þessu efni.
Öll þessi framangreindu mál
viljum viö sjálfstæðismenn taka til
umræöu. Til þess, aö þær umræö-
ur megi fara fram er þessum síöum
„Ungt fólk“ hleypt af stokk-
unum. Þær eiga ekki aö vera
bundnar Reykjavík. Ungt fólk,
einkum skólafólk af öllu landinu er
hvatt til þátttöku. Viö viljum fylkja
saman öllu ungu fólki, sem viJI lifa
saman í lýðræöisþjóöfélagi og
skilur aö til þess að svo megi vera
þá veröur aö berjast.
Viö vitum, að mörgu þarf aö
breyta og margt þarf aö bæta á
íslandi. Viö teljum aö framkoma og
hegðun eldri kynslóöarinnar nú á
dögum — hömlulaust kröfugeröar-
kapphlaup og Iftilsviröing viö lög
og reglur þjóöfélagsins — sé sízt
af öllu til fyrirmyndar eöa eftir-
breytni. Við viljum reyna aö gera
betur og til þess þurfum viö
stuðning allra sem deila með okkur
vonum og hugsjónum.
þjóðmálaáhuga og
hugsjónaeld
æskunnar”