Morgunblaðið - 27.04.1978, Side 44
44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 27. APRÍL 1978
KA W7NU \ r
GRANI göslari
E>? koypti hér um da>?inn
jurta-hárlöK. — Ok hvað um
það?
Ég átti okki hoinlínis við að þú græfir svona. þegar ég bað þi>í
að t?rafa fyrir símastaurnum.
Sem sannur kommi er ég
rciðuhúinn að eiga hlutdoild að
næstu sjússunum þínum?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
I fjölmonnum tvímennings-
koppnum or stundum ekki hægt
að komast hjá að heyra satrnir
eða umræður um spil frá næsta
borði. Auðvitað má ekki notfæra
sér slíkar upplýsinsar en þó
kcmur fyrir. að monn gora það
sér ómeðvitandi — eða af ásettu
ráði.
Saga frá Svíþjóð um afleiðingar
slíks. Norður gaf, allir utan hættu.
Norður
S. G4
H. K3
T. G10832
L. ÁD93
Vestur
S. D107
H. 5
T. 65
L. G1076542
Austur
S. ÁK986532
H. G4
T. 974
L. -
Blessaður hafðu stjórn á þér. — Við fáum snarl að
borða eftir tíu mínútur!
Athyglisverð-
ar hugmyndir
„Kynntar hafa verið hugmyndir
um breytingu á gjaldmiðli okkar í
fjölmiðlum og er þar um að ræða
athyglisverðar hugmyndir sem
vert er að gefa verulegan ga)*m og
taka undir. Nokkrum sinnum
munu hafa komið fram á Alþingi
hugmyndir um slíka breytingu að
því er mig minnir og í fyrra flutti
t.d. Lárus Jónsson alþingismaður
þingsályktunartillögu varðandi
það að taka tvö núll af krónunni
og má vera að sú tillaga hafi ýtt
nokkuð undir að Seðlabankinn fer
nú af stað.
Það að gera krónuna okkar
verðmætari er í sjálfu sér mikið
atriði. .Ekki er víst að það leysi
neinn vanda í sjálfu sér, a.m.k.
ekki það eitt, en sjálfsagt verður
margt fleira að koma til eins og
fram kom í frásögnum þeirra vísu
manna sem töluðu á ársfundi
Seðlabankans. Það þarf áreiðan-
lega mjög mikið til að hægt sé að
snúa verðbólguhjólinu við og gera
peiningamál okkar sterkari á
svellinu ef svo ætti segja.
En þarna var ég kominn örlítið
út fyrir efnið, ég ætlaði að leyfa
mér að taka undir þá hugmynd að
breyta gjaldmiðli okkar og
hundraðfalda verðgildi hans. Þetta
held ég að sé mjög þarft mál að
taka upp og það verður að
sjálfsögðu að kynna vel áður en
breytingin tekur gildi. Ég held t.d.
að það verði erfitt fyrir éldra fólk
að skipta yfir á einni nóttu og að
sú hugsun læðist að okkur fyrst að
nú sé allt voðalega ódýrt kostar
aðeins krónu það sem áður kostaði
kannski 100 krónur. En á þessu
hljóta menn samt að vara sig, því
eins og ég sagði, þá er nauðsynlegt
að kynna breytinguna vel og
hvernig hún á að fara fram í
smáatriðum, þannig að ekki sé
hætta á að menn fari sér neitt að
voða meðan þetta gengur yfir.
Kona.“
• Vondir við
verkamenn?
„Ekki bregst blaðið Pravda
sannleikanum frekar en á dögum
Stalíns. Það hafa fleiri en ég heyrt
í útvarpinu 23. apríl þegar Pravda
skammaði Evrópukommúnistana
og bætti við að þeir væru vondir
við verkamennina. Hafi nokkurn
tíma veriö níðst á verkamönnum
þá var og er það á heimsmæli-
kvarða í Rússlandi.
Sannleikurinn er sá að það má
Suður
S. -
H. ÁD1098762
T. ÁKD
L. K8
Á flestum borðum opnaði norð-
ur á einum tígli. Austur og vestur
hindrunarsögðu frísklega í spað-
anum og lokasamningurinn varð
gjarna sjö hjörtu. En á einu
þessara borða heyrði suður at-
hugasemd frá næsta borði þess
efnis, að sjö hjörtu tapist alltaf
eftir laufútspil frá vestri. Hann
taldi sig hafa ráð við þessu og
sagði sjö tígla yfir sex spöðum en
þá átti austur út.
Eins og til var ætlast spilaði
austur út spaðaás, sem trompaður
var með tíguldrottningu og síðan
tekið á trompás og kóng. En til aí
taka síðasta trompið af andstæð-
ingunum þurfti norður að fara inn
á hendina. Eðlilega spilaði hanr
laufáttunni frá borðinu. Hann fór
eftir líkunum — hefði ekki dottif
í hug að fara eftií eyranu eins og
makker hans gerði. Mun ósenni-
legra var að laufið yrði trompað er
hjartað. En hann var óheppinn
Austur trompaði og tók á spaða-
kónginn.
Tveir niður varð eðlilega hreinr
botn. Makleg málagjöld það.
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaya eftir Georges Sirnenon
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
29
áhuga á viðbrögðum áheyrenda
og því sem biöðin myndu skrifa
um málið.
í þetta skipti hafði hann —
andstætt öllum reglum — snúið
sér beint að lögregluforingjan-
um og sagt í nistandi háðsrómi.
— Hafið þér aldrei átt
börn?.. . Afsakið ég heyrði
ekki hvað þér sögðuð.
Svo að Maigret hafði orðið að
endurtaka að hann hofði átt
litla stúlku sem hefði ekki lifað
longi.
Þetta var allt og sumt. Þaðan
hafði hann farið á barinn f
Palais de Justice og fongið sér
hressingu og síðan upp á
skrifstofuna sfna. Lucas var að
Ijúka rannsókn á máli som
hafði staðið yfir síðasta hálía
mánuðinn og hann gat nú
einnig snúið sér að
Thouret-málinu.
— Nokkur nýtt að frétta af
Jorisse?
— Nei, ekki enn.
Vinur Moniquc Thouret hafði
okki komið heim til sín kvöldið
áður og hann hafði ekki sézt í
hókabúðinni um morguninn né
heldur hafði hann komið í
veitingastofuna á Boulevard
Segastopol þar sem hann var
vanur að borða hádegisverð
moð vinu sinni.
Það var Lucas sem stjórnaði
nú leitinni að honum í náinni
samvinnu við járnbrautar-
stöðvar og umferðarlögreglu
og landamæraverði.
Janvior var enn ásamt með
fjórum öðrum að rcyna að leita
að þeirri verzlun sem hnffurinn
var kominn úr og enn hafði það
engan árangur borið.
— Iiefur Nevau ekki hringt?
Maigret hafði komið seinna á
skrifstofuna sína en hann hafði
gert ráð fyrir.
— Jú. hann hringdi fyrir
hálftfma. Hann sagðist hringja
aftur um sexleytið.
Maigret var þreyttur. Hann
sá fyrir sér Rone Lecoer hvar
hann sat á sakhorningabekk.
Hann heyrði enn rödd lög-
fræðingsins og sá fyrir sér
stirðnuð andlit dómondanna.
En þotta mál kom honum ekki
við. Hlutvcrki hans í þá máli
var lokiö og nú voru aðrir sem
tóku við. En hann þóttist vita
hvernig málið myndi ganga
fyrir sig.
— Hefur Lapointe orðið ein-
hvers vísari?
Hver hafði sitt ákveðna vork-
svið. Lapointe fór frá einu
hótoli til ánnars með Boulevard
Saint Martin sem útgangs-
punkt. Einhvers staðar hafði
Thouret haft skipti á skóm.
Annaðhvort hafði hann leigt
sér herbergi undir sínu eigin
nafni eða hann hafði ráðið yfir
íliúð sem var í eigu einhvers
annars, kannski konunnar með
silfurrefinn. og afgreiðslu-
maðurinn hafði haldið að væri
konan hans. Ilann hafði koypt
hring handa honni. Það hafði
hann áreiðanlcga okki koypt
handa konunni sinni sfðustu
tuttugu árin.
Santoni fylgdist með
Monique í von um að Alhert
Jorisse myndi reyna að ná
sambandi við hana eða senda
henni einhvcr skilaboð.
Fjölskyldan hafði daginn
áður látið sækja líkið. Útförin
skyldi fara fram daginn eftir.
Enn voru skjöl sem skrifa
þurfti undir og upphringingar
sem voru á engan hátt áhuga-
vorðar en þurfti þó að sinna.
Það var óskiljanlegt að ekki
skyldi ein einasta sál hafa
hringt eða skrifað eða komið til
að gefa upplýsingar um Louis
Thouret. Venjulega lét slíkt
fólk ekki bíða eftir sér lengi.
Það var eins og dauði hans væri
ölium óviðkomandi.
— Halló! Maigret talar.
Það var Neveau fulltrúi og
hann var heyranlega staddur á
bar því að hann heyrði óm af
tónlist.
— Enn ekkort fréttnæmt,
húsbóndi góður. Ég hef fundið
þrjá til viðbótar. þar af er ein