Morgunblaðið - 30.04.1978, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. APRÍL 1978
Jón Grímsson.
Jón Grlmsson
formadur Sjó-
mannafélags
ísafjardar:
Þrir af skuttogurum Isfirðinga, Júlíus Geirmundsson, Guðbjartur og Guöbjörg.
„Gott hljóðið í okkur Vestfjarða-
sjómönnum og enginn barlómur”
Jón Grímsson háseti á skut-
tojfaranum Páli Pálssyni hefur
verið formaður Sjómannafélafís
Isafjarðar síðan s.l. haust en um
300 félaKsmenn eru í félaginu. í
talstöðvarsamtali við Jón á
miðunum úti af Vestfjörðum
satjði hann:
Það sem er efst á baugi í
okkar félaKsmálum eru væntan-
lenar viðræður við útvegsmenn
um sjúkra- og slysabætur sjó-
manna, því þar stöndum við
ekki jafnt öðrum stéttum lands-
ins. Það er ætlunin að kanna
mötiuleika á að kaupa tryggingu
til að spanna einnig landtíma
sjómanna. Það er einnig ávallt
ofarlega á baugi hjá okkur sú
sérstaða sjómanna að geta ekki
haldið uppi eðlilegu félagsstarfi
vegna eðlis starfsins.
Kjaramálin eru að sjálfsögðu
stóra málið, en við erum með
samninga í gildi til haustsins og
væntanlega verða þeir endur-
skoðaðir í sumar innan ramma
Alþýðusambands Vestfjarða
þ.e. ef um verður að ræða
eðlilega þróun í fiskverðshækk-
un. Aðalatriðið hjá okkur
kjaramálunum er að ná aftui
skiptaprósentunni sem var fyrii
breytinguna á sjóðakerfinu. Það
kerfi var stokkað upp fyrir
atbeina sjómanna, en hagræð-
ingin rann að mestu til útvegs-
manna. Hitt er svo að það er
gott hljóðið í okkur Vestfjarða-
sjómönnum og enginn barlómur.
Varðandi efnahagsráðstafan-
ir ríkisstjórnarinnar höfum við
ekki tekið neina beina afstöðu
þar sem þær koma svo lítiö við
okkur, en hér um slóðir fiska
allir sjómenn fyrir hlut. Hins
vegar koma þær illa við óbeina
kjaraliði eins og sjúkrasjóð,
orlofssjóð og þær greiðslur sem
eru vísitölubundnar.
Sjómennskan gengur vel hjá
vestfirskum sjómönnum og við
erum bjartsýnir, svo fremi að
við fáum að stunda eðiilegar
veiðar, þ.e. eðlilega sókn.
Að okkar mati er staða okkar
góð miðað við allt landið, en
sumu er hér á annan veg farið
en annars staðar á landinu. A
vestfirsku skuttogurunum er
þetta yfirleitt þannig að við
vinnum á ársgrundvelli þegar
meiri mannaskipti eru á flestum
togurum öðrum. Þetta er stærsti
munurinn á þessum vettvangi
en þýðir það að við höfum meira
öryggi um leið og við búum við
trygg aflasvæði, góða skipstjóra
og aflasæla og vel búin skip.
Þegar mannskapurinn er ár
eftir ár á sama skipinu er
útkoman betri en annars staðar,
og mörg dæmi eru þess að
útgerðir eigi í erfiðleikum vegna
óstöðugleika skipverja. Það er
dýrt að háfa ekki traust starfs-
' lið.
I 38 daga var þorskveiðibann
hjá flotanum hér s.l. ár án þess
að við segðum orð, en það þarf
að liggja fyrir í ramma í byrjun
hvers árs hve mikið og hvenær
má veiða til þess að unnt sé að
skipuleggja frí og sókn hjá
mannskapnum.
Helzti munurinn á róðrum
fyrr og nú er sá að nú eru þeir
styttri en áður, 7—10 dagar
• lengst á togurunum, en flottroll-
ið skilar okkur mestum árangri
á skemmstum tíma um leið og
þetta er léttari veiðiskapur.
Okkar meginmarkmið í naéstu
framtíð er að í fiskverðsákvörð-
uninni verði hagsmunir fiskiðn-
aðarins ekki eilíft hafðir að
leiðarljósi.
isafjaröarkaupstaður
Rætt við Svölu Haukdal í kvenfataverzluninni Garbó
„Mitt áhugamál er fljótnefnt,
fyrst og fremst fatnaður," sagði
hún, „það er allt sem snýst í
kringum hann, selja hann, sýna
hann og eiga.“ Það er Svala
Haukdal í kvenfataverzluninni
Garbó í Austurstræti sem er að
ræða málin, starf sitt og áhuga-
mál. Hún byrjaði að vinna hjá
Karnabæ í marz 1975 með starfi
í Bonaparte, síðan í Mary Quant
og Garbó frá 76, en áður en hún
tók til starfa hjá Karnabæ hafði
hún lokið námi sem snyrtisér-
fræðingur í Danmörku og m.a.
unnið við slík störf á
Sheraton-hótelinu í Höfn. Taug-
in heim var þó römm og áður en
hún hóf störf á sviði verzlunar
vann hún í Heilsuræktinni í
Glæsibæ og um tíma á snyrti-
stofu.
„Að selja föt,
sýna og eiga*
„Þessi áhugi á fötum,“ hélt
hún áfram, „er þó fyrst og
fremst tengdur því að allir
þurfa að eiga föt, hafa eitthvað
til þess að vera í. í verzluninni
er það okkar að útskýra fyrir'
fólki, sem það vill, og allt
byggist þetta á því að hafa á
boðstólum fatnað sem er í tízku.
Við tökum einnig sígilda sér-
klæðnaði, aðallega enskan fatn-
að og franskan og sá fatnaður
selst ávallt.
Það er skemmtilegt í verzlun-
inni, viðskiptavinirnir ræða
mikið málin og það er gaman að
selja slíku fólki. Ahuginn verður
að fylgja í þessu starfi, því þá
er bæði auðveldara og skemmti-
legra að selja flíkipa. Aliir fara
út með eitthvað í poka.“
„Það er náttúrufólk
í kringum mig“
„Áhugamálin fyrir utan starf-
ið?“
„Íþróttir, hiklaust. Ég stunda
að vísu lítið íþróttir þessa
dagana, en áður var ég mikið í
sundi og körfubolta. Ég er frá
Patreksfirði og lærði körfubolta
þar 14 ára gömul og spilaði í
mörg ár. Ég fer í sund og
leikfimi í dag, en ekki sem
keppandi. Tvíburasystur mínar
hafa tekið við. Þær eru í þessu
í KR og ég fylgist vel með.
Á sumrin er margt sem
heillar, Þórsmörk, gönguferðir
og annað. Það er náttúrufólk í
kringum mig og ég hef rekið mig
á að þegar maður er utan af
landi snúast áhugamálin í
kringum útilíf og útiveru. Mað-
ur grípur tækifærið þegar það
gefst í þeim efnum. Ég tala nú
ekki um hér í bænum þegar
aldrei virðist vera tími til neins.
„Beint út í hring-
iðuna á eigin fótum“
Annars held ég að ég gæti
hvergi hugsað mér að búa utan
Reykjavíkur. Maður kemur frá
litlum bæ á 18. ári til Kaup-
mannahafnar, beint út í hring-
iðuna með það markmið að ætla
að standa á eigin fótum. Fólk
hafði litla trú á slíku fyrirtæki,
táningsstelpa frá Patró ein síns
liðs í heimsborginni Kaup-
mannahöfn. En þessi vantrú
hleypti kergju í stelpuna og
stappaði i hana stálinu og á
þessu flandri fékk ég ferða-
mannabakteríuna sem ég hef
síðan verið haldin. Mér finnst
svo .gaman að ferðast, ein eða
með fleirum, mér er alveg sama.
Það er tilbreytingin sem gildir,
lífið er ekkert annað en tilbreyt-
ing og maður verður að sækja
eftir henni. Af þessari ástæðu
vil ég heldur vera í hringiðunni
heldur en á rólegum, litlum stað
úti á landi. Ég vil fá að vera með
fjölbreytilegu fólki á öllum aldri
og það er gott tækifæri til þess
i;
Svala Haukdal
í verzluninni, íþróttunum og
slíku sem hressir og kætir.
„Jú, mér líkar
Reykjavík“
Jú, mér líkar við Reykjavík
sem bæ, að vísu bæði kostir og
„Að
smuga
opnaðist
fyrir eina
og eina
hug-
mynd”
gallar. Kostirnir eru m.a. að hér
eru kjörin fækifæri í skóla, hér
er stytzt í allt, jafnvel til þeirra
staða sem lengst eru frá vegna
miðstöðvar í samgöngum. Hér
er mest við að vera en samt
getur maður haft það eins rólegt
og maður vill, en gallinn er hin
eilífa keppni sem um leið kallar
á tímaleysi. Fólk ætti að standa
saman um að slappa svolítið
meira af, gera meira úr því
raunverulega, byggja í kringum
atvikin í stað þess að æða
áfram.
Ég hlaut strangan aga í
uppeldinu og það hefur verið
mér gott veganesti í því að velja
og hafna.“
„íslendingur
og þakkar fyrir“
„Engar sérstakar áhyggjur?"
„Island er ísland og því er
ekki viðbjargandi. Við erum^öll
skuldunautar og viljum ekki
annað, en það er heimskulegt og
við hljótum að komast yfir það
ef við ætlum eitthvað i alvöru.
ísland er landið mitt, náttúr-
an og fegurðin hvort sem er á
nóttu eða degi, vetur eða sumar
og því þráir maður alltaf landið
og fær aldrei nóg af því. Maður
verður bara að taka því að vera
Islendingur og er svo sannarlega
þakklátur fyrir það.
Ég hef trú á þessu landi, þetta
land hefur góða stemmningu en
fólk ætti að standa betur saman
gegn erfiðleikum þegar á reynir.
Ég vildi vera meira með í
þessu, vera í forsæti þar sem
mál eru tekin til meðferðar og
framkvæmda. Mér finnst svo
gaman að skynsamlegum fram-
kvæmdum. Þarna vildi ég koma
með hugmyndir mínar og það er
allt í lagi þótt þær séu felldar.
Ég kæmi bara með nýjar, það
hlyti að koma að því að smuga
opnaðist fyrir eina og eina
hugmynd.“
Þaer voru prjár að afgreiða í Garbó pegar okkur bar að garði, Erla,
Svala og Erla. Ljósmyndir Mbl. Friöpjófur.