Morgunblaðið - 04.05.1978, Blaðsíða 25
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 4. MAÍ 1978
25
Rabbað
viðnokkra
tugi
mosfellskra
kvenna í
myndlist-
arnámi
hjá
Sverri f
Haralds- i
sgni ]
Helmingur þátttakenda í myndlistarnámskeiðinu ásamt Sverri Haraldssyni í Hlégarði í gær þegar verið var að setja upp
málverkasýninKuna sem verður opin milli 2 og 10 í dag.
Málað í Mosfellssveit
í mikilli stemningu
Sverrir leiðbeinir einni konunni.
Frá námskeiðinu
Uppstilling, málverk eins byrjaddans.
Nær 40 konur og tveir karlmenn
í Mosfellssveit hafa stundað
myndlistarnám hjá Sverri
Haraldssyni listmálara í vetur og
afraksturinn, um 100 málverk,
verður til sýnis í Hlégarði í dag
milli kl. 2 og 10 fyrir þá sem hafa
áhuga. Morgunblaðsmenn heim-
sóttu listafólkið í gær þegar verið
var að setja upp sýninguna og
ræddu við það um þetta sérstæða
námskeið sem Sverrir tók að sér.
Það er ótrúlegt að fólkið sem sýnir
þarna hafði aldrei snert á pensli
til listmálunar áður en það fór á
námskeiðið hjá Sverri og hver
einasti sem byrjaði að mála hélt
út allan námskeiðstímann, en slíkt
mun sjaldgæft þegar um óreynt
fólk er að ræða.
„Þetta hófst með þvi að það varð
mikill áhugi hjá konum í Kvenfé-
lagi Lágafellssóknar að fá mynd-
listarkennslu og Sverrir féllst á að
liðsinna okkur," sagði ein af
félagskonunum," en þetta varð allt
stærra í sniðum en reiknað hafði
verið með. Fyrst var miðað við 10
konur en þetta blés út og Sverrir
lenti bara í fullu starfi fyrr en
varði.“
„Hann Sverrir er svo kven-
hollur," skaut ein inn í, „og stöllur
hennar sem sátu hjá okkur í
salnum á Hlégarði tóku undir
gegn mótmælum Sverris, en það
var auðheyrt að það hafði ríkt góð
stemmning á námskeiðinu í vetur.
Þetta starf hófst í febrúarbyrjun
og var 36 þátttakendum skipt í 4
hópa sem námu hjá Sverri einu
sinni í viku. Af 36 þátttakendum
voru tveir karlmenn.
„Karlmennirnir gátu ekki á sér
setið og komu að vörmu spori,"
sagði ein úr hópi kvennanna, „og
þetta undirstrikar náttúrulega að
við megum ekki fara andartak að
heiman."
„Þetta hefur verið mjög
skemmtilegt," sagði ein konan,
„enda Sverrir svo góður kennari
og skemmtilegur og að auki
þolinmóður og útsjónarsamur.“
Nú baöst Sverrir afsökunar og
taldi konurnar miklu snjallari í að
mála vel en halda slíkar lofræður.
Blaðamaðurinn spurði hvort
Sverrir hefði ekki verið erfiður í
sambúð.
„Ekki niðri í Brúarlandi,"
svaraði ein um hæl, „og við
munum koma til með að sakna
þessara stunda."
„Ég hef bara ekki gert nokkurn
skapaðan hlut,“ sagði Sverrir, „þið
Prófasturinn.
hafið stjórnað þessu og ég hef
verið þjónninn. En námskeiðið
hefur hins vegar ekki verið líkt
neinu slíku sem ég hef kynnst.
Þetta hefur verið eins og ein
fjölskylda, en það vantar að vísu
fleiri eiginmenn í hópinn til þess
að þetta sé löglegt. En konurnar
hafa verið afskaplega góðar í
sambúð, eiginlega frábærar og
stemmningin hefur verið mjög
góð. Ég hef oft kennt áður en
aldrei komizt í svona góða
stemmningu og fólkið hefur sýnt
mikinn áhuga og dugnað."
„Það eru aðeins svæsnustu
flensur sem hafa hindrað okkur í
að mæta,“ sagði ein konan og
vakti athygli á því að Sverrir ætti
heiðurinn af því hve vel hefði
gengið.
„Sverrir sagðist vera marga
mánuði með hverja mynd, en hann
var alveg undrandi á því hvað við
vorum fljót“ sagði ein úr hópnum
og það var hlegið dátt í hópi
fólksins.
Sverrir hafði gaman af og
sagðist líklega hafa lært heilmikið
á þessu „og þetta eykur manni
bjartsýni," sagði hann, „að vinna
með svona hressu fólki."
Nokkrar myndanna.
Blaðamaöurinn spurði hvort
þetta væri sölusýning?
„Það tímir enginn að selja sínar
myndir," svaraði ein konan, og
annar karlmaðurinn benti á að
nokkrar myndir væru ekki alveg
fullmálaðar en það mætti þá
breyta þeim fyrir viðskiptavini.
„Það er stór kostur fyrir
konurnar sem hafa verið í þessu,“
sagði Sverrir, „að þær losna við að
verzla við þessa banditta sem
kallast listamenn. Þetta sem þær
hafa gert eru ekki verri og talsvert
betri myndir en á ýmsum
sýningum þar sem verið er að
selja myndir. Þó má geta þess að
þetta er allt gert við frum-
stæðustu aðstæður og sumir vissu
ekki einu sinni hvaða litur kæmi
úr bláu og gulu þegar við byrjuð-
um. Það var í rauninni ekkert til
að teikna eftir í upphafi nám-
skeiðsins, en það var gripið til
þess sem hendi var næst og byrjað
að fást við myndgerðina."
Þær kváðu myndir af dagatölum
og póstkortum hafa verið vinsæl-
ustu fyrirmyndirnar og reyndar
allt milli himins og jarðar. Ein
konan málaði t.d. aðra þar sem
hún var að mála, önnur málaði
fugla og svo voru bátar á verk-
efnaskánni, landslag, ævintýri og
alls kyns hugmyndir.
Það var rabbað um vetrar-
starfið og gantast í orðaleikjum
og góðu glensi, og svo var talað um
áframhald næsta vetur.
„Já, þetta hefur verið mjög
skemmtilegur tími og þegar við
vorum komin í strand í mál-
verkinu, ýtti Sverrir okkur á flot
með þekkingu sinni og lipurð.“
„Mér fannst svo hressilegt hvað
hann bölvaði oft hraustlega þegar
hann byrjaði með okkur, en ég
held bara að hann hafi lagast,"
sagði ein konan en aðrar voru ekki
alveg eins vissar.
„Ég hef ekkert hætt því,“ skaut
Sverrir inn í.
„Ég hef líklega verið farin að
venjast því,“ svaraði sú sama.
„Annars skil ég ekkert í því
hvernig þær hafa tekið mér,“ hélt
Sverrir áfram, „þær hefðu átt að
henda mér út.“
„Af hverju?" spurði ein konan.
„Fyrir ljót orð og sitthvað
fleira."
„Við fyrirgáfum þér það,“
svaraði þá ein konan, „af því að þú
sagðist aldrei hafa blótað í æsku.“
- á.j.