Morgunblaðið - 07.05.1978, Page 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. MAÍ 1978
MOMdK#_
KAFr/NU \\
(D c
i&ú2&£
GRANI göslari

H0VL£- —
Segðu mcr Villi. hvað er eigin-
lega í þessum hitapoka sem þú
ert með þarna?
Leyndarmáliú okkar hefur komizt upp!
I>aú veit ég. að hann pahhi þinn
færi í heilhring á grillteinin-
um. sæi hann þig nú!
Sálartjón f L'ingskólanámi?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Að trompa svo oft á lengri
hendinni, að færri tromp verði
eftir en á hinni er lagleg úrspilsað-
ferð, sem kölluð er að spila öfugan
blindan. Spilið í dag er dæmi um
aðferð þessa.
Gjafari austur, allir utan hættu.
Norður
S. ÁKG
H. 102
Vestur T. ÁG873 Austur
S. 4 L. Á98 s. 10852
H. D543 „ H. G97
T. D954 “L T. K106
'-nCHE H.AK*
T. 2
L. K73
Suður er sagnhafi í sex spöðum
og vestur spilar út laufdrottningu.
Spilarinn tekur slaginn með kóng.
Beint virðist lifígja við að trompa
tvö hjörtu í borði. En hátroirpin
þar þarf einnig að nota til að ná
trompunum af höndum austurs og
vesturs. Og sé trompað með tveim
þeirrá má aðeins eitt smáspil vera
með spaðatíunni. Þess vegna er
betra að trompa tígla blinds á
eigin hendi. í 2. slag er því tekið
á tígulás og tígull síðan trompaður
á hendinni. Farið inn á laufás og
tígull aftur trompaður á hendinni.
Tromp á gosann og fjórða tíglinum
spilað frá blindum.
Nú er komið á viðkvæman stað
í spilinu. Eins og spilið er á austur
ekki tígul, lætur sennilega hjarta,
suður trompar með níu, tekur á
hjartaás-kóng og trompar hjarta í
borði. Fhmmti tígullinn er tromp-
aður með drottningu, síðasta
trompi suðurs og aðeins verður
gefinn slagur á lauf.
En hefði austur fylgt lit þegar
fjórða tíglinum var spilað frá
blindum var best að trompa með
drottningu. Taka síðan á tromphá-
spilin í borði og vona, að trompin
skiptist 3-2. Mun betra en að
trompa með níunni. Að austur eigi
tíuna er jú aðeins 50% möguleiki.
En sást þú, lesandi góður, villu,
sem gerð var í úrvinnslu spilsins.
Réttara var að taka á hjartahá-
spilin tvö áður en farið var að
trompa tíglana á hendinni.
Hugsanlegt var að austur ætti
aðeins tvö hjörtu og gæti losað sig
við annað þeirra þegar fjórða
tíglinum var spilað frá blindum.
Þá hefði suður ekki fengið hjarta-
slagina, sem voru nauðsynlegir.
©PIB
—“—-|| BUS
7057 COSPER
J>að var óstuð á henni
kveðjukossinn!
morgun. þegar hún gaf mér
„Þar sem ég veit að mál þetta
brennur nú á margra sinni og það
í vaxandi mæli ætla ég að freista
þess að hreyfa við því í von um að
því verði komið á framfæri til að
vekja þjóðina og ábyrga aðila til
umhugsunar.
Málið byggist á þessari við-
kvæmu spurningu: Hversu margir
einstaklingar bíða varanlegt geð-
og sálartjón sem hrökklast frá
Háskóla Islands eftir og í miðjum
prófum þar ár hvert?
I flestum deildum eru nokkurs
konar „síupróf" á fyrri hluta
námstímans, Sem fella út ailstóra
hópa sem hefja nám, sem er
vissulega nauðsynlegt svo ekki sé
verið að sóa tíma í vonleysi. Síðan
hefst annað tímabil í fyrri hluta
námsins þar sem líka má búast við
fallúrtaki. Það kann að vera
réttlætanlegt að vissu marki. Nú
virðist hins vegar í mjög vaxandi
mæli vera gripið til þess, jafnvel
þótt komið sé um og yfir mitt
námstímabil, að herða enn kröf-
urnar. Og þá jafnvel að fella fólk
út úr skólanum fyrir fullt og allt.
Það kann að hafa lagt gífurlega
mikið á sig i náminu, fórnað
dýrmætum tíma og fjármunum.
Síðan hrundi allt ofan í grunn.
Kannski fyrir geðþótta ákvarðanir
nokkurra misviturra manna með
fína titla. Það kunna lika að vera
til menn sem skynja bezt myndug-
leika sinn í því að sjá ungmenni
niðurbrotið og tárfellandi standa
upp frá prófborðinu vegna of
þungs verkefnis. Það kynni að
teljast verðugt verkefni fyrir
einhvern félagsmálasérfræðing að
kanna þessa spurningu sem ég
varpaði fram hér í upphafi. Með
fyrirfram þökk fyrir birtinguna.
Guðrún Gísladé>ttir."
• Deilur
trúflokka
„Kæri Velvakandi.
Undanfarin ár hefi ég í ríkum
mæli kynnt mér ýmsa trúflokka og
trúarbrögð. I bréfkorni þessu vil
ég þó aðeins ræða stuttlega um
það sem vakti undrún mína hjá
kristnum trúflokkum í garð ann-
arra kristinna trúflokka eða sem
við getum kallað trúflokkaríginn.
Það er áberandi hvað trúflokkur
líkist mjög stjórnmálaflokki. I
báðum slíkum flokkum halda
menn sig innan flokksins við mjög
takmarkaðar túlkanir sínar á
málunum. Þeirra túlkun er sú eina
rétta og allir aðrir flokkar eru
beinar leiðir til glötunar og langt
fyrir neðan þeirra flokk. Því mætti
segja að trúmál eru ævinlega
stjórnmál.
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaya eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
36
— Jú. snotur kona. í mesta
lagi fertug. Hefur fágaða fram-
komu.
— Kom hún oft?
— Svona þrisvar fjórum
sinnum í viku.
— Vitið þér hvað húti heitir?
— Ég kalla hana frú Ant-
oinette.
— l>ér hafið sem sagt fyrir
sið að kalla fólk sínu skírnar-
nafni?
— Eins og ég sagði er ég
ekki forvitin.
— Var hún lengi í hvert
sinn.
— Lengi... og ekki lengi...
svona eins lengi og ástæða var
til.
— Kannski lungann úr deg-
inum?
— Já stundum. En í önnur
skipti stoppaði hún hara i einn
eða tvo tíma.
— Kom hún aldrei fyrir
hádegið?
— Nei. Ja. annars. það getur
verið. en ekki hefur það verið
oft.
— Hafið þér hrimilisfang
hennar?
— Nei. ég hef aldrei spurt
eftir því.
— Hinir ieigjendurnir yðar
eru konur skilst mér?
— Já. hr. Louis var eini
karlmaðurinn sem...
— Hafði hann engin skipti
við þær?
— I>ér eigið við hvort hann
hafi leitað á þa-r? Nei. ekkert
svoleiðis. Ég sá ekki að hann
hefði neinn áhuga á því. Vegna
þess að hefði hann viljað...
— Hann hafði sem sagt
engin skipti við þær?
— Jú. jú. hann spjallaði við
þar. Stöku sinnum bönkuðu
þær upp á hjá honum og háðu
hann um eld eða sígarettu eða
að lána sér hlað.
— Og ekkert fleira?
— Stundum spilaði hann
dómínó með Lucile.
— Er hún uppi?
— Hún hefur verið í hurtu
síðustu dagana. Það gerist oft.
Hún hefur sjálfsagt hitt ein-
hvern. J>að gerist alltaf öðru
hverju. En gleymið nú ekki að
þér lofuðuð að ég lenti ekki í
neinu þrasi. Og ekki leigjendur
mínir heldur.
Hann sagði að hann hefði
aldrei lofað neinu.
— Og annars kom enginn og
heimsótti hann?
— Jú. það er ekkert langt
síðan að það kom ein nokkrum
sinnum og spurði eftir honum.
— Ung stúlka?
— Já. en hún fór ekki upp.
Hún bað mig bara að segja að
hún biði eftir honum.
— Sagði hún til nafns?
— Já. J>að var Monique. Ilún
stóð kyrr í forstofunni og vildi
ekki koma inn í dagstofuna.
— Og svo hefur hann komið
niður?
— Já. í fyrsta skipti talaði
hún hljóðlega við hann í
nokkrar mínútur og fór síðan.
I hin skiptin fór hann út með
henni.
— Og hann sagði yður ekki
hver hún var?
— Nei. hann spurði aðeins
hvort mér fyndist hún ekki
falleg.
— Hvað sögðuð þér við því?
— Að hún va'ri ósköp snot-
ur. eins og aliar stúlkur á
hennar aldri. en að hún yrði
orðin alger dreki eftir nokkur
ár.
— Og hverjir komu fleiri?
- Viljið þér alls ekki fá
yður sæti?
— Nei. ég vil ekki fara að
bleyta þessa myndarlegu púða.
- Ja. ég re.vni að halda
húsinu eins snyrtilegu og mér
er unnt. Já. biðum nú við. það
kom ungur maður og hann
sagði ekki til nafns. l>egar ég
fór upp og sagði hr. Louis að
hann biði niðri. fannst mér
hann komast í uppnám. Hann
sagði mér að vísa honum upp.
Ungi maðurinn var töluverðan
tíma í herberginu.
— Hvað er langt síðan?