Morgunblaðið - 10.05.1978, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. MAÍ 1978
t
Hjartkær eiginmaöur minn
HARALDUR OLAFSSON,
lyrrverandi skipstjóri,
Hralnistu Hafnarfiröi,
andaöist á Landakotsspítala 8. þ.m.
Ásta Ólafsson.
t
Faöir okkar
ÞORLÁKUR GUÐMUNDSSON,
fyrrverandi akósmiöur,
lést að Hrafnistu þann 9. þ.m.
Fyrir hönd barna og annarra aöstandenda
Gunnpórunn Þorláksdóttir, Guömundur Þorláksson.
t
Eiginkona mín og móöir okkar,
ÞÓRUNN INGIMUNDARDÓTTIR,
frá Garðstöóum í Garði,
veröur jarðsungin frá Útskálakirkju miðvikudaginn 10. maí kl. 2.
Markús Guðmundsson og börn.
t
Móöir okkar
JAKOBINA ÞORDIS GUNNLAUGSDOTTIR,
Jörfabakka 18,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 11. maí kl. 1.30. Blóm
og kransar afbeöin, en þeim er vildu minnast hennar er bent á Hjartavernd.
Börnin.
t
Utför systur minnar
INGVELDAR BJARGMUNDSDÓTTUR,
Laugarnesvegi 114,
Reykjavík,
fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 12. maí kl. 15.
Helga Bjargmundsdóttir.
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóöir, amma og langamma,
GUDNÝ BORGÞÓRA GUÐMUNDSDÓTTIR,
frá Fáskrúðsfirði,
Boðaslóð 20, Vestmannaeyjum,
veröur jarösungin frá Landakirkju fimmtudaginn 11. maí kl. 14.00 e.h.
Friðjón Guðmundsson,
Ester Friðjónsdóttir, Haukur Kristjánsson,
Hörður Jakobsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginkona mín,
GUDFINNA ÞORVALDSDÓTTIR,
sem lézt 6. maí s.l., verður jarösungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 12. maí n.k. kl. 10.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er vinsamlega bent á Slysavarnafélag
íslands.
Egill Júlíusson.
t
Þökkum innilega sýnda samúö og vinarhug viö fráfall og jaröarför móöur
okkar, tengdamóöur og ömmu,
HERÞRÚÐAR HERMANNSDÓTTUR,
Fellsmúla 11.
Hertha W. Jónsdóttir,
Gunnar Á. Jónsson,
Ólafur Hermann Jónsson
Ólafur Hreiöar Jónsson,
Hörður Jónsson
og barnabörn.
Stefán M. Gunnarsson,
Unnur Einarsdóttir,
Guðríður Björnsdóttir,
Hólmfríður Þórhallsdóttir,
Magnús Kristjánsson
Ólafsvík — Minning
Maöurinn minn
er látinn. HELGI KJARTANSSON, fyrrverandi skipstjóri.
Hildur Jónsdóttir.
Fæddur 16. júlí 1918
Dáinn 22. mars 1978
Þriðjudaginn 28. mars s.l. blöktu
fánar í hálfa stöng í Ólafsvík.
Ólafsvíkurbúar voru að kveðja
einn af sínum mætustu sonum,
Magnús Kristjánsson, sjómann og
útgerðarmann. Hann andaðist að
heimili sínu 22. mars s.l. á
sextugasta aldursári.
Magnús fæddist 16. júlí í Ólafs-
vík. Hann var sonur hjónanna
Elísabetar Brandsdóttur og
Kristjáns Kristjánssonar, smiðs
og sjómanns frá Ytra-Skógarnesi,
mikils smiðs og hagleiksmanns.
Magnús var yngstur af sínum
systkinum. Hin eru: Oliver og
Jóhanna. Auk þess átti Magnús
þrjá hálfbræður. Kristján faðir
hans var kvæntur áður Kristínu
Helgadóttur og eignuðust þau tvo
syni, Guðmund vélsmíðameistara
á Siglufirði og Helga vélstjóra og
kennara, sem er látinn fyrir
tveimur árum. Elísabet átti einn
son áður en hún giftist, Sigtrygg,
en hann lést 16. apríl s.l.
Magnús ólst upp á erfiðum
tímum í Ólafsvík. Hann hóf róðra
á árabát, með föður sínum innan
fermingar. Það var ekki mikið
úrval vinnu á þeim tímum. Síðar
fór Magnús að róa á trillubátum
og síðan á stærri bátum þegar
bátakostur Ólafsvíkur jókst. Hann
sá þorpið sitt vaxa og blómgast og
átti sinn virka þátt í því. Magnús
stundaði í mörg ár síldveiðar og
voru þeir bræður hann og Oliver
oftast saman á bát. Það má segja
að þeir hafi starfað saman alla tíð
og var samvinna þeirra ávallt góð.
Síðar keyptu þeir saman trillubát,
síðan 17 tonna bát og 33ja tonna
bát. Þeir stofnsettu fiskverkunar-
stöðina Bakka, ásamt mági sínum
Guðmundi Jenssyni, sem giftur er
Jóhönnu systur þeirra. Allt gekk
þetta vel hjá þeim með ráðdeild og
dugnaði. Magnús vann við fisk-
verkunina fram á síðasta dag.
Hinn 26. desember 1944 giftist
Magnús eftirlifandi konu sinni,
Arnbjörgu Hermansdóttur frá
Hellis^andi. Eignuðust þau níu
börn sem öll eru á lífi og búin að
stofna sín heimili. Sjö þeirra eru
búsett í Ólafsvík en tvö í Reykja-
vík. Nöfn þeirra eru: Gylfi, Elísa-
bet, Björg, Hermann, Trausti,
Steinþór, Agústa, Svanur og Krist-
ín. Arnbjörg reyndist manni sín-
um góð kona og var hjónaband
þeirra ætíð til sóma. Magnús var
oft heilsuveill og þurfti oft að
dvelja á sjúkrahúsum í Reykjavik.
Þá reyndi oft mikið á konuna
heima með barnahópinn, en hún er
dugleg og mæt kona.
Eg sem þessar línur rita heim-
sótti Magnús oft á sjúkrahús í
Reykjavík. Oft ræddum við saman
og oftast barst talið að Ólafsvík.
Þá var hugurinn og óskin heitust
að komast heim sem fyrst. Oft var
hann mikið veikur en allar raunir
sínar bar hann með styrk, jafnað-
argeði, æðruleysi og kjarki. Aldrei
missti hann trúna á bata. En télst
það ekki sigur að koma upp stórum
myndarlegum og mætum barna-
hópi? Barnabörnin eru orðin
tuttugu og fimm.
Ég vil minnast þess, hve góður
Magnús var við föður minn,
Magnús Kristjánsson smið, al-
nafna og föðurbróður hans, sem
varð háaldraður og átti heima í
næsta húsi við hann. Oftast kom
hann til hans á kvöldin og stytti
honum stundirnar. Þeir voru góðir
vinir er skildu hvor annan og
höfðu alltaf um nóg að spjalla.
Sama tryggðin hélst við okkur
systkinin þó að nafni hans væri
dáinn. Eftir að ég fluttist að
vestan og kom þangað í heimsókn,
var hann alltaf kominn að fagna
okkur ásamt konu sinni. Það var
alltaf gaman að koma til þeirra.
voru einhver af börnum þeirra
stödd hjá þeim. Eigum við hjónin
ógleym^nlegar stundir þaðan.
Við sem þekkjum Öddu eins og
hún alltaf er kölluð, vitum að hún
fær styrk til að vera áfram dugleg
eins og hún alltaf hefir verið.
Við hjónin vottum Öddu, börn-
unum og systkinunum hans og
barnabörnunum dýpstu samúð.
Blessuð sé minning hans.
Eyjólfur A. Magnússon
Halldóra Guðmunds-
dóttir - Minningarorð
Þriðjudaginn 2. maí lést á
Landakoti Halldóra Guðmunds-
dóttir, Melgerði 31, Reykjavík,
eftir tveggja mánaða sjúkdóms-
legu.
Halldóra var fædd 19. apríl 1904
í Mýrdal, Kolbeinsstaðahreppi,
Snæfellssýslu. Hún var þriðja í röð
ellefu barna Sigríðar Jónsdóttur
frá Heggstöðum og Guðmundar
Finns Guðmundssonar bónda í
Mýrdal. Hún fluttist 6 ára gömul
til Reykjavíkur með foreldrum
sínum og bjó þar ávallt síðan.
Halldóra giftist 26. mars 1928
Sveinbirni Ólafssyni verkamanni í
Reykjavík. Hófu þau búskap að
Laugavegi 108. Sveinbjörn var
sonur Ólafs Jens Sigurðssonar,
skútusjómanns í Reykjavík og
konu hans Ingibjargar Svein-
bjarnardóttur, sem var ættuð frá
Mýrum í Borgarfirði.
Halldóra missti mgnn sinn eftir
stutta sambúð, en hann dó úr
berklum 3. mars 1937, þá 32 ára
gamall.
Þau eignuðust 6 börn. Tvö þeirra
dóu í bernsku. Sonur þeirra
Sveinbjörn drukknaði 15 ára
gamall á Viðeyjarsundi, en þrjú
þeirra Ingibjörg, Haraldur og
Hjördís lifa móður sína.
Eftir lát manns síns bjó Hall-
dóra lengi að Framnesvegi 46a, en
fluttist síðan inn í Sogamýri. Arið
1951 fluttist hún ásamt syni sínum
Haraldi að Melgerði 31, Reykjavík.
t
Eiginmaöur minn, faðir og sonur,
JÓHANN ÓSKAR ÓLAFSSON,
Leifsgötu 26,
Reyfcjavík,
veröur jarösunginn frá Fríkirkjunni fimmfudaginn 11. maf kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hins látna, skal bent á Hjartavernd.
Diana Einarsdóttir,
Ólafur Jóhannaaon,
Björg Helgadóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda hluttekningu og vinsemd viö andlát og útför
móöur, stjúpmóöur og tengdamóöur okkar,
ELÍSABETAR M. JÓNASDÓTTUR,
Jónas A. Aóalateinsson,
Elín Aðalsteinsdóttir,
Guóbjörg Finsen,
Sigríður Aöalsteinsdóttir,
Össur Aóalsteinsson,
Guörún R. Eiríksdóttir,
Siguröur Hallgrimsson,
Ólafur Finsen,
Svana Aðalsteinsson,
Guörún Pálsdóttir.
Þar bjuggu þau í bragga fyrstu
árin, en byggðu síðar í sameiningu
myndarlegt hús á lóðinni og bjó
Halldóra þar til dauöadags.
Halldóra starfaði um áratuga
skeið í Fiskiðjuveri ríkisins, sem
seinna varð Bæjarútgerð Reykja-
víkur. Seinna starfaði hún m.a. hjá
Júpiter og Mars og Sjófangi h.f.
Hún hætti störfum 1972 af heilsu-
farsástæðum, þá 68 ára gömul.
Halldóra stóð af sér alla þá
erfiðleika, sem að hanni steðjuðu
á lífsleiðinni af stökum dugnaði og
hörku. Hún var mjög vinnusöm og
ráðdeildarsöm, sem sjá má af því
að hún réðst í húsbyggingu á efri
árum, þrátt fyrir fátækt og basl.
Halldóra var reglusöm fram í
fingurgóma og hvers kyns óráðsía
var eitur í hennar beinum. Hún
var mjög raungóð og rausnarleg
þegar því var að skipta. Alltaf var
hún sjálfri sér samkvæm og hrein
og bein í samskiptum sínum við
aðra. Hún get verið glettin og
spaugsöm og hafði frábæra frá-
sagnargáfu, sem hún kryddaði oft
með vísum og fróðleik, því hún var
minnug og vel greind. Hún átti til
ótrúlega mikið ástríki og hlýju,
þrátt fyrir harðnekjulegt mótlæti
á lífsleiðinni.
Við kveðjum nú elskulega ömmu
okkar hinstu kveðju, með djúpu
þakklæti fyrir þá ómældu ástúð,
sem hún veitti okkur í blíðu og
stríðu. Við munum minnast henn-
ar með virðingu og söknuði meðan
eldist aldur, því hún var heilsteypt
og góð kona og tók okkur opnum
örmum, hvenær sem við þurftum
á að halda.
Guð varðveiti hana.
Barnabörn.