Morgunblaðið - 21.05.1978, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. MAÍ 1978
29
Sigurlína Björnsdótt-
ir frá Hofi áttræð
Sigurlína Björnsdóttií fyrrum
húsfreyja að Hofi á Höfðaströnd
verður áttræð á morgun 22. maí.
„Sjaldan fellur eplið
langt frá eikinni“.
Fáir gestir hafa um aldaraðir
verið Islendingum kærkomnari en
vorið. Venjulega kemur það ver-
mandi, græðandi og gleðjandi allt
sem lífsanda dregur. Þróttmiklir
og göfugir menn auðugir af
kærleika og skilningi, virðast mér
skyldir vorinu, líklegir til að gefa
þjóðarsálinni dýrmætar gjafir,
sem hvorki mölur né ryð fær
grandað. Minnumst þess að hugar-
far mannanna myndar að miklu
leyti hamingju þeirra og hagsæld.
Einu sinni var vordagur fyrir
áttatíu árum, sem tók nýfædda
bóndadóttur í Brekku í Skagafriði
í faðm sinn og virti hana fyrir sér
með ánægju, því hann vissi að hún
yrði alltaf eign vorsins og jafn-
framt prýði og sæmd skagfirskra
kvenna. Hún var síðar skírð
Sigurlína, vaxinn upp úr góðum
jarðvegi. Foreldrar hennar, Björn
Bjarnason og Stefanía Ólafsdóttir,
voru bæði góðum gáfum gædd og
mannkostum búin. Erfði Sigurlína
og öll systkyni hennar þá eigin-
leika í ríkum mæli. Björn faðir
þeirra var tvíkvæntur. Fyrri kona
Margrét Andrésdóttir, systurdótt-
ir Péturs Pálamasonar í Valadal
(d. 1885), með henni eignaðist
hann Andrés Björnsson eldra,
gáfaðan og skemmtilegan náms-
mann, sem andaðist í blóma aldurs
síns, og þegar var kunnur af
skáldskap sínum. Milli kvenna
eignaðist Björn Sigurbjörgu hús-
freyju í Deildartungu í Borgar-
firði. Kunn er hún fyrir mannvit
mikið og göfugmennsku. Börn
Björns og Stefaníu talin eftir aldri
eru: Margrét, Sigurlína, Kristín,
Anna, Jórunn, Sigurlaug, Andrés
núverandi útvarpsstjóri. Sigurlína
hefur alla tíð haft glæsilegan
höfðingsbrag, prúðmannleg og
yfirlætislaus í allri framgöngu.
Með myndarbrag var hún húsmóð-
ir á mannmörgu og gestkvæmu
heimili Hofi á Höfðaströnd. Bóndi
hennar var Jón Jónsson, hagsýnn
og duglegur sæmdarmaður, er
Skafirðingar treystu til margskon-
ar forystu opinberra starfa. Faðir
Jóns á Hofi var einn af hinum
mörgu börnum Jórunnar og Péturs
í Valadal, sem öll voru talin
mannval mikið. Jón Pétursson var
þekktur fyrir snjalla hagmælsku
og hestamennsku. Eru niðjar
þeirra Valadalshjóna margir þjóð-
kunnir menn, má þar til nefna
Þorstein son Halldóru Pétursdótt-
ur pg Ólafs Bríem alþingismanns
á Alfgeirsvöllum. Þorsteinn var
prófastur á Akranesi og síðar
ráðherra. Björn Hannesar Péturs-
sonar og Ingibjargar á Skíðastöð-
um í Lýtingsstaðahreppi voru
Jórunn, búsett á Sauðárkróki,
skáldmælt mælskukona, sem vann
mikið að kvenfélagsmálum og
leiklist. Pálmi rektor, sem alþjóð
dáði fyrir mannkosti og orðsnilld.
Pétur listrænn maður, búsettur á
Sauðárkróki, og mikill hugsuður,
sonur hans er Hannes Pétursson
skáld, Helgi Hálfdanarson skáld
er sonur Herdísar Pétursdóttur og
Hálfdanar Guðjónssonar prófasts
á Sauðárkróki síðar Vígslubiskup.
Halldóra Pétursdóttir á Álfgeirs-
völlum var tvígift, með Þorsteini
fyrri manni sínum átti hún dóttur,
Guðrúnu að nafni, varð hún fyrri
kona hins þjóðkunna manns
Bjarna frá Vogi. Börn þeirra þrjú
Eysteinn, Sigríður og Þórsteinn,
voru öjl góðum mannkostum búin.
Þorsteinn var stofnandi Blindra-
vinafélagsins og hefur fórnað
ævistarfi sínu að mestu leyti í
þágu blindra manna á íslandi, sem
eiga honum mikið gott upp að
inna. Þetta er aðeins lítið brot af
niðjatali Péturs Pálmasonar frá
Valadal. Móðir Jóns á Hofi hét
Sólveig Eggertsdóttir Jónssonar
Sveinssonar prests að Mælifelli.
Kona séra Jóns hét Hólmfríður
Jónsdóttir af Reykjahlíðarætt,
stóðu að þeim prestshjónum
merkir þjóðkunnir ættsofnar.
Sigurlína frá Hofi er kona, sem
ekki hefur grafið pund sitt í jörðu.
Börn þeirra Hofshjóna eru: Sól-
veig, gift Ásbergi Sigurðssyni
borgarfógeta í Reykjavík, og
Pálmi, lögfræðingur og forstjóri í
Hagkaup, kvæntur Jónínu Sigríði
Gísladóttur. Bera þau systkini
glöggt svipmót traustra ættstofna,
er að þeim standa. Nokkru eftir
andlát manns síns fluttist Sigur-
lína til Reykjavíkur ásamt móður
sinni, sem var þá á tíræðis aldri.
Einhver fegursti þáttur í æviferli
Sigurlínu var umhyggja og ástúð
er hún veitti háaldraðri, blindri og
heyrnarvana móður sinni í lang-
varandi veikindum hennar. Má
telja hana í því efni sanna
fyrirmynd annarra Islandsdætra.
Stefanía móðir Sigurlínu er í huga
mínum konan með stóra og hlýja
hjartað og hugann fullan af
kærleiksríku sólskini vorsins. Alla
vildi hún verma og gleðja, sem á
þurftu að halda. Sigurlína er lík
henni að innræti. Megi margradd-
aður dýrðaróður vorsins — lof-
söngurinn um lífið og gróandann
óma inn í sálu hennar alla tíð.
Þakkir fyrir áttræðu skagfirsku
sæmdarkonuna.
Ingibjörg Jóhannsdóttir
frá Löngumýri.
Amma mín og nafna, Sigurlína
Björnsdóttir Ásenda 14, Rvík,
fyrrum húsfreyja á Hofi á Höfða-
strönd, er áttræð á morgun og
langar mig að senda henni kveðju
af því tilefni. f hartnær hálfa öld
var amma húsmóðir á stóru
sveitaheimili, sem var ailt í senn
barnaheimili, elliheimili og gisti-
hús í þjóðbraut.
Amma stjórnaði heimili sínu af
myndarbrag og rausn og hygg ég
að ekki séu mörg heimili, sem
gestkvæmara hefur verið á. Það
þótti ekki tiltökumál þótt þar
dveldust um og yfir þrjátíu manns
í senn. Hof er kirkjujörð og það
féll því í hlut ömmu að sjá til þess
að kirkjan væri þrifin fyrir messur
og veita kirkjugestum góðgjörðir
að messu lokinni, eins og þá
tíðkaðist.
Þrátt fyrir miklar annir, gaf
amma sér þó tíma til þess að hafa
áhyggjur af og hlynna að sam-
ferðamönnum, sem minna máttu
sín. Sumt þetta fólk dvaldist á
Hofi um lengri eða skemmri tíma.
Öðru fylgdist hún með úr fjarlægð
og rétti því hjálparhönd, þegar
með þurfti. Ég þekki enga mann-
veru, sem mér finnst orðin um að
vinstri hönd viti ekki hvað sú
hægri gjörir, eiga betur við um en
ömmu. Énn þann dag í dag verður
hún alveg miður sín, ef hún getur
ekki stungið að vinum og vanda-
mönnum einhverju, sem hún telur
geta komið í góðar þarfir.
Ég og systkini mín vorum í sveit
hjá ömmu á hverju sumri, svo að
segja frá fæðingu fram á táninga-
aldur. Auk okkar var þar alltaf
hópur af krökkum, skyldum og
óskyldum. Þar var því oft líf í
tuskunum og eins og einn frændi
minn sagði nýlega eru sumrin á
Hofi að vissu leyti kjölfestan í lífi
okkar. —
Sjálf átti amma ekki nema tvö
börn, sem upp komust, en hjá
henni ólust að mestu upp eini
bróðir hennar og bróðursonur afa
míns. Mörgum árum síðar fóstraði
hún svo frænda okkar frá fæðingu.
Tengdaforeldrar ömmu ^oru á
heimili hennar síðustu ái^kín til
dauðadags og móðir henar, amma
Stefanía, eins og allir kölluðu
hana, bjó hjá henni á Hofi frá því
nokkru eftir að afi og amma hófu
þar búskap. Þær mæðgur fluttust
síðan til Reykjavíkur nokkrum
árum eftir lát afa míns, Jóns
Jónssonar, bónda og oddvita á
Hofi. Ekki eru nema fimm ár siðan
amma Stefanía dó og annaðist
amma hana til dauðadags.
Það er því ekki að undra þótt
mér og mörgum öðrum finnist
amma mín einhver merkasta kona,
sem við þekkjum. Að endingu vil
ég óska henni alls hins bezta á
þessum tímamótum og þakka
henni allt sem hún hefur fyrir mig
gert.
Lína.
"Einmltt Bturinn
sem ég haföi hugsað mérr
Það er verulega ánægjulegt að sjá
hve nýtt Kópal uppfytlir allar óskir
manns og kröfur.
„Nýtt Kópal er málning aö mínu
skapi. Nýja litakerfiö gerir manni
auövelt aö velja hvaöa lit sem er,
— og liturinn á litakortinu kemur
eins út á veggnum.
Nýtt Kópal þekur vel og er lótt í
málningu. Endingin á eftir aö
koma í Ijós, en ef hún er eftir ööru
hjá Kópal, þá er ég ekki banginn!"
s ?:■■■■#:

Handlaugarkrani
Nr. 45821
Fallegur - vandaður - Þægilegur
Byggingavörur
Sambandsins
Suðurlandsbraut 32 • Simar 82033 ■ 82180