Morgunblaðið - 21.05.1978, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. MAÍ 1978
35
fólkið í hverfunum finnur það. Það
hefur orðið gerbreyting á Fossvogs-
svaeði og í Árbæjarhverfi, Breiðholti I
og III og ég nefni einnig Elliðaár- og
Ártúnssvæði. Á þessum svæðum og
víðar hefur verið unnið mikið uppgráeð-
ingarstarf við sáningu og plöntun en
menn skyldu nú líka hafa hugfast áður
en þeir taka of mikið upp í sig að það
tekur eilítinn tíma fyrir tré og gróður
að vaxa upp svo að merkjanleg útiits-
breyting verði. Ég held því fram að
græna byltingin hafi því staðizt og muni
enn betur sanna ágæti sitt og um-
hverfisfegrun á næstu árum. Sjálfur hef
ég brennandi áhuga á því máli.
— Hvernig gengur svona störfum
hlöðnum manni að halda persónulegum
tengslum við borgara.
— Auðvitað geri ég það með því að
koma á alla þessa fundi og ráðstefnur
sem ég vék að áðan. En einnig er það
mikilvægur þáttur í starfi mínu að ég
hef viðtalstíma tvisvar í viku. Það er
mér fagnaðarefni hversu margir leita til
Borgarstjórahjónin,
Sonja
og Birgir ísleifur.
Fjölskyldan öll:
Gunnar er lengst til
vinstri, hann var sl.
vetur í 4. bekk MR,
Björg Jóna, elzta
dóttirin, hún var við
nám í Kennaraháskól-
anum í vetur, síðan
koma tvíburarnir Ing-
unn Mjöll og Lilja
Dögg, þær eru sjö ára
og komnar í skóla,
mín. Sjaldan koma færri en tíu og
stundum upp í tuttugu manns í hvert
sinn. Flest eru þetta einstaklingar, sem
koma með sín persónulegu vandamál.
Það ræðir húsnæðisvanda, skattamál,
lóðamál og fleira og fleira sem óþarft
er að tíunda. Ég met mikils að viðhalda
slíkum tengslum. Það er ekki þar með
sagt að með því sé hægt að leysa allan
vanda þessa fólks. Oft skýrast þó atriði
sem áður gátu vafizt fyrir og jafnan má
einhverrar lausnar leita. Á þessa fundi
koma einnig fulltrúar ýmissa félaga-
samtaka en í meirihluta eru þó
einstaklingar.
— Þú ert ekkert farinn að hugsa þér
til hreyfings í átt til Alþingis?
— Ég hef huga minn fullan af þeim
viðfangsefnum, sem ég er að fást við,
segir hann hreinskilningslega. — Ég hef
ekki leitt hugann að þingstörfum. Ég
ætla ekki að spá neinu um þetta. En það
gæti allt eins verið að hyrfi ég úr
borgarstjórn hætti ég pólitísku starfi,
þótt ég gæti sjálfsagt ekki hætt
afskiptum af stjórnmálum. En allt er
þetta óráðin gáta. Og fram að þessu hef
ég engan þingmannstitring fengið.
— Og hvað heldurðu svo að gerist í
kosningunum að viku liðinni?
— Kosningabaráttan til þessa hefur
verið með mjög sérstæðum blæ. Aug-
ljóst er að andstæðingar Sjálfstæðis-
flokksins hafa valið sér það herbragð að
reyna að telja borgarbúum trú um að
meirihluti Sjálfstæðismanna sé örugg-
ur. Með því er reynt að skapa andvara-
leysi í okkar röðum. Við megum að vísu
vel við una þessum vitnisburði, en ég
verð þó að viðurkenna að áróðurinn er
hættulegur. í keppni er ekkert hættu-
legra en sjálfsöryggi. Það á jafnt við í
stjórnmálum sem á öðrum vettvangi.
Þar sem menn takast á. Við sjálfstæðis-
menn erum ekki öruggir með sigur í
þessum kosningum og við erum ekki
öruggir með að halda meirihlutanum.
Það hefur oft munað litlu í borgar-
stjórnarkosningum í Reykjavík og sigur
fæst ekki nema allir leggist á eitt. h.k.
þar um. Hinu er svo ekki að leyna að
það er ljóst að hvert nýtt prófkjör
verður erfiðara en hið næsta á undan og
æ berlegar kemur ií ljós að margir nýtir
og góðir menn sem við kysum að hafa
á listanum og til að starfa með okkur,
gefa sig ekki í þann persónulega slag
sem prófkjör hefur þróast í. Hvað ég
gerði sjálfur fyrir prófkjörið? Ég
hugsaði með mér að næði ég ekki
árangri í prófkjörinu gegnum starf mitt
og þá kynningu sem ég hef óneitanlega
fengið í því, væri augljóslega eitthvað
töluvert að og ég myndi þá hafa gott af
því að hugsa mitt ráð. Ég varð ánægður
yfir því háa hlutfalli sem ég fékk.
— Um það eru ekki allir á einu máli
hvort afstaðan til þjóðmála grípi inn í
borgarstjórnarkosningabaráttu?
— Ég tel það engum vafa undirorpið.
Það hefur alltaf verið svo að Sjálf-
stæðisflokkurinn hefur fengið langtum
minna atkvæðamagn í borgarstjórnar-
kosningum, þegar hann hefur verið í
ríkisstjórn. Mér er enn í minni hversu
mjóu munaði árið 1966, þegar Viðreisn-
arstjórnin sat að völdum. Þá misstum
við níunda manninn og ekki munaði
nema um 280 atkvæðum að sá áttundi
færi sömu leiðina. Fjórum árum síðar
munaði ekki nema um 480 atkvæðum að
við misstum meirihlutann. Því er
baráttan afar tvísýn núna og það væri
óraunsætt að gera sér ekki grein fyrir
því að landsmálapólitíkin hefur þarna
mikil áhrif. Auðvitað ættu menn að
hafa ábyrgðartilfinningu til að greina
þarna á milli. Og ég vona að sem flestir
geri það, þar sem menn geta síðan tjáð
sig um landsmálin fáeinum vikum síðar.
— Fyrir nokkrum árum mátti kenna
ákaflega finnanlega vinstri sveiflu
meðal ungs fólks bæði hér og annars
staðar. Heldurðu að hún sé enn á ferð.
— Nei, vinstri sveiflan, sem var
vissulega miklu meiri en finnanleg,
hún var ráðandi hjá stórum hluta
ungs fólks er augsýnilega liðin hjá.
Viðhorf þess hefur gerbreyzt. Það
örlar meira að segja á því að
hægri sveifla sé hafin, að
minnsta kosti meðal skólafólks.
Hvort þessi breyttu pólitísku
viðhorf ná til fólks sem er búið
að fá kosningarétt, skal ósagt látið.
— Menn hafa spurt upp á síðkastið:
Hvar er græna byltingin?
— Já, það hefur ekki farið framhjá
mér. Áætlunin sem gerð var og skyldi
ná fram til ársins 1983 var fyrsta
tilraun sem var gerð til að fella saman
i eina heildarmynd áætlun um umhverfi
og útivistarsvæði. Sú áætlun sem stefnt
var að því að koma í framkvæmd
1974—78 hefur staðist í meginatriðum,
nema í því sem er nefnt í áætluninni
„Gangstígar milli hverfa". Það hefur
orðið fyrir niðurskurðinum eins og
ýmislegt fleira. En grænu svæðin eru
víða inni í íbúðahverfum. Ég veit að
fólk kann að meta þaó sem ég geri “