Morgunblaðið - 26.05.1978, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. MAÍ 1978
vUP <C>)'
k’AFr/NU u p
(í) __

GRANI göslarí
Segðu mér nú> Hvar myndir þú
hafa verið í dag, ef þú ekki
hefðir mig, væni minn?
Ég veit það sem þú veist ekki!
Hvers á kirkjan
að gjalda?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
l>egar varnarspiiarar neyða
sagnhafa til að trompa við hvert
tækifæri. sem býðst er oft hætta
á, að þeir nái valdi á trompinu.
Gegn þessu þarf að beita öllum
tiltækum ráðum.
Norður-suður voru á hættu og
suður gaf.
Norður
S. 8
H. Á42
T. G10853
L. 10863
Vestur
S. Á75
H. 85
T. K94
L. D9752
Austur
S. K642
H. 763
T. 76
L. ÁKG4
Suður
S. DG1093
H. KDG109
T. ÁD2
L. -
Suður var sagnhafi í fjórum
spöðum en austur og vestur höfðu
alltaf sagt pass. Út kom lágt lauf
og suður trompaði kónginn. Hann
spilaði síðan spaðaþristi. Vestur
tók réttilega á ásinn og lét
sagnhafa trompa aftur lauf.
Sagnhafi staðsetti nú spaða-
kónginn á hendi austurs. Með þrjú
tromp á báðum höndum sá hann
þó fram á, að vinna mætti spilið
lægju báðir rauðu litirnir 3—2.
Suður hafði fengið tvo slagi og
spilaði tíguldrottningu. Léti vestur
lágt fengi suður tvo slagi á tígul
og víxltrompun gæfi sex slagi til
viðbótar. Vestur tók því á kónginn
og spilaði laufi í þriðja sinn. Suður
trompaði og staðan var þannig.
„í öllu því blaðri, flaðri, smjaðri
og þvaðri sem bergmálað hefur um
byggð og borg undanfarnar vikur
um allt sem á að gera til
menningar og hagsbóta fyrir unga
og aldna, sjúka, lamaða, fatlaða,
fátæka og hrjáða, hefur kirkjan
aldrei verið nefna né nokkur
stuðningur henni til handa.
Samt má segja að þar væri ekki
síður þörf en til annarra félags-
legra framkvæmda og stofnana í
borg með tugþúsundir af kirkju-
lausu fólki í kristnu landi.
Raunar má segja að Reykjavík
hafi nú um aldarfjórðungs skeið
haft forystu meðal byggðarlaga
landsins um nokkurt framlag til
kirkjubygginga. Það skal þakkað.
Á borgarstjórnartíma Gunnars
Thoroddsens á fyrstu árum sjötta
áratugar aldarinnar var þar lögð
fram en milljón til slíkra fram-
kvæmda, nú 28 milljónir.
• Þökk þeim
sem þessu ráða
En líklega þætti það lítið ef
um aðrar menningarstofnanir
væri að ræða. Hvað mundi skóla-
stjóri sem væri að taka við
fræðsluhéraði segja ef honum væri
sagt: Hérna eru nokkur hundruð
börn, en skólann verður þú að sjá
um að byggja með þrotlausu starfi
næstu 30 ár. Þú færð hvorki lán í
banka né nokkurn styrk frá
opinberum aðilum. Raunar eru hér
skólagjöld sem nema skósólavirði
á hverja fjölskyldu!
Þetta myndu fáir skilja. Og hver
myndi vilja taka forystu um
fjársöfnun fyrir skólann?
Þetta er samt okkur Reykja-
víkurprestum ætlað. Og þykir ekki
umtalsvert — ekki einu sinni fyrir
kosningar. Samt eru kirkjur
byggðar fyrir dug og dáðir örfárra
einstaklinga.
En hvar væru skólar, sjúkrahús,
öldrunarstofnanir og öryrkjaskóli
án kristindóms, sem kirkjan á að
boða með orðum og hugsjónum,
dáðum og drenglyndi?
Hvar væri kærleikur, sannleik-
ur, réttlæti og frelsi, bræðralag,
friður og mannréttindi án anda
Krists? Kirkjan er fyrst í kær-
leiksstarfinu.
Norður S. - H. Á42 T. G1085
Vestur L. 10 Austur
S. 75 S. K64
H. 85 H. 763
T. 94 T. 7
L. D9 Suður S. DG109 H. KD T. Á2 L. - L. 4
Tromphjónin tóku tvo næstu
slagina. Tígull á gosann var
dýrmæt innkoma í borðið og í
hjartaásinn lét sagnhafi tígulás-
inn af hendinni. Þá voru þrír
tígulslagir tilbúnir í borðinu —
nóg til að vinna spilið.
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaidssaya ehir Georges Siinenon
Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaói
50
— Nú, hann taldi skynsam-
legra að láta það kyrrt liggja.
Hún hefur megnustu fyrirlitn-
ingu á fólki sem gengur hús úr
húsi til að selja eitthvað, hvort
sem það eru ryksugur eða
líftryggingar. Eí hún hefði
komist að því að eiginmaður
hennar fengist við þvílíkt starf
hefði henni fundist það óskap-
lega auðmýkjandi og hún hefði
gert út af við hann. Og að ég
nú ekki tali um systur hennar.
— Móðir yðar tekur mikið
mark á áliti systra sinna.
— Hún er alltaf að reyna að
vera jafnoki þeirra.
— Trúðuð þér því sem faðir
yðar sagði að hann væri sölu-
maður hjá tryggingafyrirtæki?
— Já, á þeirri stundu.
— Og síðar?
— Þá var ég ekki eins viss í
minni sök.
— Hvers vegna?
- í fyrsta lagi vegna þess
hann vann fyrir svo ofboðsíega
mikium peningum.
- Nú?
— Ég veit náttúriega ekki
hvað þér kallið mikið. En
nokkrum mánuðum síðar
kunngcrði hann að hann hefði
verið skipaður aðstoðarfor-
stjóri hjá Kaplan og hefði
fengið eina launahækkunina
enn. Ég man enn þrasið sem
þetta kom af stað. Mamma vildi
að þessi nýi titill yrði settur
inn á nafnskírteinið hans. Ilún
hafði aldrei getað þolað „lager-
verkstjóra" titilinn. Hann
sagði það væri ekki ástæða til
að hugsa um svo hégómloga
hluti.
— Ég býst við þið feðginin
hafi litið hvort á annað?
— Já. þegar hann var viss
um að mamma sæi ekki til,
deplaði hann augunum. Á
morgnana stakk hann stundum
að mér peningaseðli.
— Til að þér þegðuð?
- Nei, ég geri ráð fyrir
honum hafi þótt skemmtilegt
að geta gaukað að mér pening-
um.
— Þér sögðust stöku sinnum
hafa snætt hádegisverð með
honum?
— Það er rétt. Við komum
okkur saman um það frammi í
forstofu í hálfum hljóðum áður
en hann fór. Svo lét.hann mig
velja dýrustu réttina og stakk
stundum upp á því að við
færum í bíó.
— Var hann þá í brúnu
skónum?
— Bara einu sinni. Þá
spurði ég hann hvar hann hefði
skóskipti og hann sagöi að
vegna starfs síns væri hann
tilneyddur að hafa herbergi í
horginni.
— Lét hann yður fá heimilis-
fangið?
— Ekki þá. Þetta tók allt
sinn tíma.
— Voruð þér þá með pilti?
— Nei.
— Hvenær kynntust þér Al-
bert Jorisse?
Hún hvorki roðnaði né stam-
aði. Ilún hafði einnig vitað að
slík spurning yrði borin fram.
— Það eru fjórir eða fimm
mánuðir síðan.
— Elskið þér hann?
— Við ætlum að fara burt
saman.
— Og gifta ykkur?
— Já, þegar hann hefur
aldur til. Ilann er bara nítján
ára og getur ckki gift sig nema
með samþykki foreldra sinna.
— Neita þau að gefa sam-
þykki sitt?
— Þau myndu ábyggilega
gera það.
— Hvers vegna?
— Af því að hann hefur enga
stöðu. Foreldrar hans hugsa
ekki um annað. Þau eru eins og
mamma.
— Hvert hafið þið hugsað
ykkur að fara?
— Til Suður-Ameríku. Ég
hef þegar sótt um vegabréfs-
áritun.
— Hafið þér peninga?
~ Ég á dálítið. Ég íæ að