Morgunblaðið - 06.06.1978, Síða 13

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 6. JÚNÍ 1978
13
Þjóðleikhúsiði Listdanssýnintí-
Danshiilundari Anton Dolin.
Yuri Chatal og Ingibjörg
Björnsdóttir.
Gestiri Alpo Pakarinen og
Þórarinn Baldvinsson.
Framlag Þjóðleikhússins og
íslenska dansflokksins til Lista-
hátíðar 1978 eru þrír ballettar.
Tveir þeirra alveg nýir af
nálinni og einn klassískur. Fyrst
á efnisskránni var ballettinn
„íslensk danssvíta" eftir Yuri
Chatal ballettmeistara Þjóðleik-
hússins. Ballett þessi hefur
engan söguþráð en byggður upp
af vikivökum og öðrum þjóðleg-
um dönsum. Eru þetta allt mjög
skemmtilegir og léttir dansar og
eru ýmist dúettar, trió, kvart-
ettar hópdansar eða sóló. Ólafía
Bjarnleifsdóttir og Þórarinn
Baldvinsson dönsuðu pas dé
deux með miklum ágætum.
Ánægjulegt er að fylgjast með
ferli Ólafíu. Henni fer fram með
hverri sýningu og er að verða
framúrskarandi dansari. Örn
Guðmundsson, Alpo Pakarinen
og Þórarinn dönsuðu tríó sem er
vel samið en virtist alls ekki
nógu vel æft. Voru þeir aldrei í
takt og það sama var uppi á
teningnum í hópdönsunum. Tón-
listina samdi Jón Ásgeirsson
upp úr íslenskum þjóðlögum og
er hún ákaflega skemmtileg.
Það hlýtur að vera mjög gaman
að dansa eftir henni. Búninga
hannaði Gylfi Gíslason og eru
þeir einfaldir, látlausir og fall-
egir.
Hápunktur sýningarinnar var
hinn rómantíski ballett Pas de
quatre. Frægur breskur dansari
og danshöfundur, Anton Dolin,
var fenginn hingað til að svið-
setja ballettinn. Anton Dolin
sem er írskur að uppruna hefur
verið talinn mesti dansari ald-
arinnar. Upphaflega ætlaði
hann sér að verða leikari en
undir leiðsögn Seraphine
Astafieva gerðist hann dansari.
Hann byrjaði feril sinn með
ballettflokki Diaghilevs Ballet
Russe eins og svo margir dans-
arar gerðu á þeim tíma. Um
árabil dansaði Dolin með AIiciu
Markovu, frægri enskri baller-
ínu. Þau dönsuðu meðal annars
með The Camargo Society, Vic
Wells ballettinum og að sjálf-
sögðu þeirra eigin flokki, The
Markova-Dolin Ballet. Þau fóru
einnig í sýningaferðalög um
allan heim. Dolin dvaldist í
Bandaríkjunum stríðsárin og
átti mikinn þátt í stofnun The
American Theater Ballet. Setti
hann marga fræga balletta á
svið fyrir flokkinn og dansaði
mörg aðalhlutverk. Eftir stríðið
sneri hann aftur til Englands og
vann að stofnun The London
Festival Ballet árið 1950. Var
aðaldansari flokksins og list-
rænn ráðunautur.
Dolin er
einnig mjög hæfur kennari og
hafa margir af frægustu döns-
urum heims notið leiðsagnar
hans. Mikill fengur var fyrir
íslenska dansflokkinn og ís-
lenska ballettunnendur að fá
Anton Dolin hingað til að
sviðsetja Pas de quatre. Ballett-
inn var frumfluttur í París árið
1845. Þá dönsuðu hinar frægu
ballerínur Marie Taglioni,
Lucile Grahn, Fanny Gerrito og
Charlotta Grisi. Danshöfundur
var Jules Perrot. Eftir nokkrar
sýningar féll svo ballettinn í
gleymsku. Árið 1941 endur-
samdi Anton Dolin og sviðsetti
Pas de quatre fyrir Ballet Russe
í París. Einnig þá voru valdar
mjög frægar ballerínur í hlut-
verkin. Þessum ballett var ætlað
að sýna hina ólíku dansstíla
hinnar rómantísku stefnu, enda
oftast reynt að fá dansara hvern
úr sinni áttinni til að dansa
hann.
Það var því mjög spenn-
andi að sjá hvernig íslenska
dansflokknum tækist til því
varla er hægt að tala um neinn
sérstakan stíl enn sem komið er.
Það má segja að uppfærslan
hafi tekist forkunnarvel. Þegar
tjaldið fór frá þá blasti við
áhorfendum yndislega bleikt og
rómantískt svið. Ballerínurnar
hver annarri fallegri. Síðan liðu
dansmeyjarnar um sviðið með
miklum yndisþokka og mýkt.
Ásdís Magnúsdóttir í hlutverki
Fanny Gerrito dansaði af-
bragðsvel. Hún blátt áfram
geislar af lífsgleði. Misti McKee
dansaði hlutverk Marie Taglioni
með miklum ágætum. Henni
svipar mjög til Markovu sem
gerði þetta hlutverk svo eftir-
á Listahátíð
Eftir Irmi Toft
sótt. Ingibjörg Pálsdóttir sem
Lucile Grahn gerði hlutverki
sínu góð skil. Nanna Ólafsdóttir
var ósköp nett og yndisleg en
var mjög taugaóstyrk og ruglaði
það hana í ríminu á smákafla.
I heild var ballettinn mjög vel
dansaður og vonandi verður
hann settur á svið aftur í náinni
framtíð.
Það atriði sem kom mest á
óvart var hinn nýi ballett
Ingibjargar Björnsdóttur
„Saémundur Klemensson". Ekki
er ætlunin að rekja efnið hér því
varla verður hægt að gera því
nægilega góð skil. Með þessum
ballett sýnir Ingibjörg að hún er
snjall danshöfundur. Ballettin
sýnir sorg og gleði, jarðarför og
heyskap. Dansararnir eru
klæddir íslenskum búningum og
tónlistin er poptónlist. Ætla
mætti að þetta ætti ekki saman,
en það gerir það svo sannarlega
í þessum ballett, svo snilldar-
lega er þetta ofið saman.
Ballettinn var mjög vel dans-
aður og augsýnilega vel æfður.
Karldansararnir voru mjög góð-
ir og má segja að Þórarinn
Baldvinsson hafi nú loksins
fengið hlutverk við sitt hæfi.
Hann dansaði af miklum þrótti
og.öryggi. .
Tónlistina lagði Þursaflokk-
urinn til og var hún mjög
áheyrileg. Búninga og leikmynd
hannaði Björn Björnsson. Lista-
fólkinu var fagnað lengi og
innilega og barst þeim fjöldi
blóma.
Listdanssýning
í Þjóðleikhúsinu
fyisti áfangi á Mö lengia
Frankfurt er ekki aöeins mikil miðstöö viöskipta
og verslunar — heldur einnig ein stærsta flug-
miðstöö Evrópu. Frá Frankfurt, sem er um þaö
bil í miöju Þýskalandi, eru óteljandi
feröamöguleikar.
Þaðan er stutt til margra fallegra staða í
Þýskalandi sjálfu (t.d. Mainz og Heidelberg) og
Þaðan er þægilegt aö halda áfram ferðinni til
Austurríkis, Sviss, Ítalíu, Júgóslavíu, eöa jafnvel
lengra.
Frankfurt, einn fjölmargra
staða í áætlunarflugi okkar.
FLUCFELAC LOFTLEIDIR
/SLAJVDS