Morgunblaðið - 06.06.1978, Síða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 6. JUNI 1978
Faðir minn. +
JÓN SIGURÐUR ARNASON,
húsgagnabólstrari,
trá Flatey, Breióafirði,
lést 4. júní
Fyrir hönd aöstandenda.
Sigrióur K. Jónsdóttir.
Systir okkar. + HELGA JÓNSDÓTTIR,
Laugavegi 82,
lést aö Hrafnistu laugardag 3. júní síöastliöinn.
Þórunn Jónsdóttir, Ingibjörg Stefánsdóttir.
+
Móöir okkar,
ELÍN ÞORBJÖRNSDÓTTIR,
Fischersundi 1.
lést á Landspítalanum fimmtudaginn 1. júni.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Börn hinnar tátnu.
+ Faöir okkar,
LÚTHER EINARSSON,
Noróurgötu 3,
Siglufirói,
lést í sjúkrahúsi Siglufjaröar 2. júní. Börn hins látna.
+
Faöir, tengdafaðir, afi og bróðir,
JÓN MARINÓ JÓNSSON,
innheimtumaöur,
Bólstaðahlið 64,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 7. júní kl. 3 e.h. Blóm
afbeðin. Þeim sem vildu minnast hans er bent á Hjartavernd.
Ólöf Jónsdóttir, Jón Kristjánsson,
Runólfur Ómar Jónsson, Olga Jónsdóttir,
Ómar Jónsson, Héðinn Jónsson.
+
Útför eiginkonu minnar og móöur okkar,
KRISTÍNAR ÐJÖRNSDÓTTUR,
Lundi, Kópavogi,
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 8. júní kl. 15.
Blóm og kransar vinsamlega afbeðnir, en þeim sem vildu minnast hinnar látnu
er bent á Náttúrulækningarfélag íslands eöa Krabbameinsfélagið.
Geir G. Gunnlaugsson,
Friðrika Geirsdóttir,
Gunnlaugur Geirsson,
Geir G. Geirsson.
+ Faöir okkar og tengdafaöir, JÓNMUNDUR GÍSLASON, skipstjóri, Kirkjuteigi 15,
verður jarösunginn í Laugarneskirkju miövikudaginn 7. jum kl. 13.30.
Gísli Jónmundsson, Lilja Helgadóttir,
Anna Jónmundsdóttir, Hilmar Ólafsson,
Pálina Jónmundsdóttir, Guömar Marelsson,
Sjöfn Jónmundsdóttir Black, David Black,
Guðrún Jónmundsdóttir, Aðalsteinn Þórólfsson.
+
Eiginmaöur minn, faðir og tengdafaðir,
FILIPPUS BJARNASON,
fyrrv. brunavörður,
Reynimel 38,
veröur jarðsunginn frá Neskirkju þriðjudaginn 6. júní kl. 13.30. Blóm og
kransar afþakkaö, en þeim sem vilja minnast hans, er bent á líknarstofnanir.
Nanna Hallgrimsdóltir,
Edda Fílippusdóttir, Magnús Sigurðsson,
Svanhildur Gunnarsdóttir, Sturlaugur Grétar Filippusson.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö viö andlát og jaröarför
RAGNHILDAR JÓNSDÓTTUR,
Holtsgötu 35.
Systkinabörn.
Minning:
Filippus Bjamason
fyrrv. brunavörður
Fæddur 23. nóv. 1890.
Dáinn 27. maí 1978.
í dag verður kvaddur hinstu
kveðju vinur minn og fyrrverandi
starfsbróðir Filippus Bjarnason,
fvrrverandi varðstjóri á Slökkvi-
stöðinni í Reykjavík, en hann lést
á 88. aldursári þann 27. maí.
Leiðir okkar Filippusar lájíu
saman þefíar ég hóf starf á
Slökkvistöðinni árið 1943, en þá
var hann varðstjóri á þeirri vakt
sem éj; lenti á, ojí vorum við
vaktarfélafjar þar til hann lét af
störfum vefjna aldurs árið 1960.
Betri ofi samvinnuþýðari, en þó
ákveðnari yfirmann en Filippus
Ket éfí ekki hugsað mér. Eitt af því
sem hver brunavörður verður að
kunna, er að umfíanffast ok stjórna
vélum ok tækjum slökkvistöðvar-
innar ok éK held að éK halli ekki
á neinn starfsfélaKa minn, þótt éK
sefíi að enKÍnn hafi kunnað það
betur en Filippus Bjarnason. Hann
umKekkst vélar ok tæki Slökkvi-
stöðvarinnar af sérstakri alúð ok
kunnáttu, nánast eins ok KÓður
bókavinur umKenKst KÓðar bækur.
Filippus var maður harðduKlegur
ok ósérhlífinn, röskur og áræðinn,
en þó ætíð rólegur slökkviliðsmað-
ur, sem mjög gott var að vinna
með á hverju sem gekk. Fjlippus
var mjög heilsuhraustuur maður
og minnist ég þess ekki að hann
hafi vantað á eina einustu vakt.
Jafn duglegum manni og Filipp-
usi dugði ekki að vinna á Slökkvi-
stöðinni, því hann þurfti sí og æ
að vera starfandi, því stundaði
hann leigubifreiðaakstur lengi á
B.S.R. en gerðist síðar stofnandi
bifreiðastöðvarinnar Bæjarleiða
og varð síðar heiðursfélagi Starfs-
mannafélags Bæjarleiða.
18. maí árið 1933 var mikill
gæfudagur í lífi Filippusar, en þá
kvæntist hann eftirlifandi konu
sinni, frú Nönnu Hallgrímsdóttur,
mestu myndar- og ágætiskonu.
Árið 1938 flytja þau hjónin í
nýbyggt hús sitt að Reynimel 38 og
hafa átt þar sitt yndislega heimili
síðan. Þangað var gott að koma,
því þau hjónin voru mjög samhent
í rausnarskap og alúð við gesti og
gangandi, þaðan fór því enginn
svangur eða þyrstur. Þeim hjónum
varð tveggja barna auðið, þau eru:
Edda, gift Magnúsi Sigurðssyni
brunaverði og eiga þau fjögur
börn, og Sturlaugur Grétar, gjald-
keri hjá Samábyrgð Islands
kvæntur Svanhildi Gunnarsdóttur
og eiga þau 3 börn.
Ég votta frú Nönnu, börnum
þeirra og öðrum ættingjum mína
innilegustu samúð. Blessuö sé
minning Filippusar Bjarnasonar.
Finnur Richter.
Þann 27. maí andaðist vinur
minn Filippus Bjarnason í Landa-
kotsspítalanum eftir að hafa legið
þar þungt haldinn í nokkrar vikur.
Hann var á áttugasta og áttunda
aldursári er hann lést.
Filippus var fæddur að Sand-
hólaferju í Holtum þann 23.
nóvember 1890, sonur Bjarna
Filippussonar bónda þar og konu
hans Sigríðar Sigurðardóttur.
Hann var næst elstur átta
systkina.
Fjórtán ára gamall fluttist hann
að Kálfholti til séra Ólafs Finns-
sonar, eftir að faðir hans drukkn-
aði í brimlendingu við Loftsstaði.
Þar dvaldi hann við landbúnaðar-
störf til 27 ára aldurs, að hann
flutti til Stokkseyrar.
Filippus var snemma mikill
áhuga- og atorkumaður. A meðan
hann bjó á Stokkseyri lærði hann
að aka bifreið og keypti nýjan
„gamla-Ford“ og hélt uppi ferðum
milli Stokkseyrar og Reykjavíkur
fyrstur manna.
Hann annaðist þessar ferðir í
sex ár samfleytt og flutti fjölda
fólks, og er sjálfsagt enn margt
þess á lífi, og mun minnast
ánægjulegrar viðkynningar við
þennan tápmikla og skemmtilega
mann.
Árið 1926 fluttist hann alfarið
til Reykjavíkur og gerðist starfs-
maður í Slökkviliði Reykjavíkur-
borgar.
Vinur minn Jón heitinn Sigurðs-
son, slökkviliðsstjóri, og ýmsir
aðrir starfsmenn við slökkvi-
stöðina höfðu oft orð á því við mig,
að Filippus væri einn af þeirra
vöskustu og traustustu mönnum
og hefði ávallt rækt störf sín þar
af árvekni og dugnaði, og jafnan
verið boðinn og búinn til að rétta
öllum hjálparhönd og leiðbeina
þeim, ekki síst nýliðum í starfinu.
Hann var einn af stofnendum
Brunavarðafélags Reykjavíkur
árið 1944 og var í stjórn frá
stofnun þess um alllangt skeið.
Árið 1960 lét hann af störfum í
slökkviliðinu fyrir aldurssakir, en
var þó í fullu fjöri og fjarri honum
að „setjast í helgan stein“.
Hann fór þá að aka leigubifreið
sinni hjá Bæjarleiðum af „fullum
krafti", en það hafði hann raunar
gert í hjáverkum alllengi.
Síðustu árin, meðan hann hafði
heilsu til, starfaði hann fyrir
Rauða kross íslands, en hafði þó
raunar áður unnið áratugum
saman að sjúkraflutningum fyrir
Rauða krossinn.
Fyrstu kynni okkar Filippusar
hófust árið 1929 þegar ég lærði að
aka bifreið hjá honum, en eitt af
hjáverkum hans var ökukennsla.
Margir munu enn á lífi er námu
þá list hjá honum, og hafa
sjálfsagt ánægjulegar endur-
minningar um kennarann, sem
lagði sig allan fram við kennsluna,
auk þess sem hann var ræðinn og
skemmtilegur. Ég mii-nist þess að
hann sagði við mig að hann léti
mig ekki fara í próf fyrr en ég
hefði fullt vald á bifreiðinni, en
það sýndi samviskusemi hans og
nákvæmni og hef ég búið vel að
þeirri kennslu þau nær 50 ár, sem
liðin eru síðan.
Hann hafði mjög staðgóða
þekkingu á öllu því, er bifreiðar
snerti og kom það sér vel í starfi
hans. Einnig naut ég og fleiri oft
góðs af því þegar eitthvað var að
farartækjunum. Fljótur var hann
að finna bilun og lagfæra.
Hann var víkingur að hverju
sem hann gekk og skapmikill, svo
sem títt er urp dugnaðarmenn,
sagði jafnan afdráttarlaust álit
sitt á mönnum og málefnum.
Filippus var traustur maður og
vinfastur og svo ábyggilegur að
óhætt var að reiða sig á það, sem
hann lofaði, en það er sá eiginleiki
sem ég met meira en flest annað
í fari manna.
Hann var mikið snyrtimenni og
vandvirkur. Allt þurfti að vera í
röð og reglu, hreint og vel
útlítandi sem hann sá um og hafði
með höndum.
Mjög barngóður var hann einnig
og marka ég það ma.a af því hve
góður hann var mínum börnum, og
þau afar hænd að honum.
Við Fiiippus höfðum haft ýmis-
legt saman að sælda um áratuga
skeið. Hann hefur lengst af verið
einn af mínum góðu veiðifélögum,
og stundað þá íþrótt með oddi og
egg, og eigum við félagar hans
margar ánægjulegar endur-
minningar um hann frá fjöl-
mörgum veiðiferðum. Svo frár á
fæti var hann fram á síðustu ár,
að við yngri félagar hans áttum
fullt í fangi að fylgja honum eftir
við árnar. Fyrir tæpum þrem
árum varð hann fyrir því hörmu-
lega áfalli að missa annan fótinn
og hindraði það hann að sjálfsögðu
í að stunda þessa íþrótt. Þegar
Filippus varð áttræður gerði
Starfsmannafélag Bæjarleiða h/f
hann að heiðursfélaga og sýndi
það hug þeirra félaga til hans og
hve mikils þeir mátu hann. Hann
var bæði einn af stofnendum þess
fyrirtækis og hluthafi í því.
Kona hans, frú Nanna
Hallgrímsdóttir, hefur reynst
manni sínum frábær og traustur
förunautur. Hún er mikil og góð
húsmóðir og hafa þau hjónin verið
einkar samhent í því að gera
heimili sitt mjög vistlegt og
snyrtilegt.
Börn þeirra eru tvö, frú Edda og
Grétar, gjaldkeri, myndarlegar og
góðar manneskjur, sem vel hafa
reynst foreldrum sínum og verið
þeim til mikillar ánægju.
Barnabörn frú Nönnu og
Filippusar eru orðin sjö og barna-
barnabörn þrjú, svo afkomendurn-
ir eru nú tíu.
Fyrir hönd mína og fjölskyldu
minnar votta ég þeim öllum og
ástvinum þeirra innilega samúð
okkar við fráfall Filippusar og
þakka honum og þeim öllum
trausta og góða vináttu á liönum
árum.
Útförin fer fram í dag frá
Neskirkju.
Erlingur Þorsteinsson.
Afmælis-
og
minn-
ingar-
greinar
AF GEFNU tilefni skal það
enn ítrekað, að minningar-
greinar. sem birtast skulu í
Mbl.. og greinarhöfundar óska
að birtist í blaðinu útfarardag.
verða að berast með nægum
fyrirvara og eigi síðar en
árdegis tveim dögum fyrir
birtingar dag.
+
Systir okkar
BIRNA BJÖRNSDÓTTIR
STELLING,
andaöist í Danmörku 31. maí.
Fyrir hönd systkina og dætra hinnar
látnu,
María Björnsdóttir.
Lokað
frá hádegi í dag, vegna jaröarfarar.
Davíð S. Jónsson & Co. h.f.