Morgunblaðið - 08.06.1978, Blaðsíða 34
34
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8. JÚNÍ 1978
Kristín Bjömsdótt-
ir—Minningarorð
Það var á vordegi fyrir hér um
bil hálfri öld. Sá dagur er mér enn
í minni, því að Kristín systir mín
var að koma heim til okkar frá
Danmörku, þar sem hún hafði
dvalizt undanfarin ár, og það voru
fagnaðarfundir meiri en fólk getur
nú skilið, þegar heimurinn er
orðinn eins og hálft kálfskinn. Ég
geymi alltaf í huga mér minning-
una um þessa ungu stúlku í blóma
aldurs síns, hrausta, glaða og
frjálsmannlega, gædda miklum
viljastyrk og gáfum til munns og
handa.
Fyrir alþýðu manna var lífið á
þessum árum ekki neinn dans á
rósum, og ungarnir yfirgáfu
hreiðrið snemma til þess að sjá sér
sjálfir farborða. Systur mínar
voru allar fullorðnar og fjölskyld-
an tvístruð, nema hvað ég kúrði
ennþá undir væng móður minnar
og systur.
Hallfríður Kristín, en svo hét
hún fullu nafni, hafði snemma
farið úr foreldrahúsum til að
vinna fyrir sér, og ég vissi að hún
var talin afburða dugleg og vel
verki farin og mjög sótzt eftir
henni til allra starfa. Hún var
heima einn sumartíma, en hélt
síðan til Reykjavíkur og vann í
lítilli búð á Bragagötu. Þar
kynntist hún manni sínum, Geir
Gunnlaugssyni, sem bjó á Setbergi
við Hafnarfjörð, en var síðar
kenndur við Eskihlíð, en það býli
keyptu þau 1934 og hófu þar
búskap með litlum efnum, en
ærnum stórhug.
Fljótt kom í ljós, hvað í
húsfreyjunni bjó. Hún var vakin
og sofin í störfum og umhyggju
fyrir búi sínu, og voru þau hjón
samvalin í því efni. Búskapur
þeirra varð brátt stór í sniðum og
annríki óx utan húss og innan. Var
þar_ jafnan fjölmenni mikið og
ýmis störf hlóðust á húsfreyj-
una, raunar meiri en því verði
trúað, en smám saman þrengdi
höfuðborgin að þeim hjónum, og
fluttu þau þá suður í Kópavog, sem
enn var lítt numinn. Býli sitt
nefndu þau Lund. Bjuggu þau þar
stórbúi síðan.
Kristín var stillt kona og prúð
í framgöngu. Góð var hún og
nærgætin við allan þann fjölda
verkafólks, sem vann á búi þeirra
hjóna og naut fyrir það virðingar
og vinsælda. Lengi annaðist hún
matseld og þjónustu allra heimil-
ismanna, en við borð hennar sátu
oft fleiri en heimamenn og voru
sjálfboðnir og velkomnir, þó að
ekki væru það alltjend þessa
heims höfðingjar.
Þeim Kristínu og Geir varð
þriggja barna auðið. Börnum
sínum reyndist hún bezta móðir.
Hún þreyttist aldrei í umhyggju
fyrir þeim, enda var velferð þeirra
og mönnun verkalaun hennar.
Þau eru: Friðrika Gunnlaug, teikn-
ari, gift Leifi Þorsteinssyni ljós-
myndara, Gunnlaugur Björn lækn-
ir, giftur Rósu Magnúsdóttir og
Geir Gunnar bóndi á Vallá, giftur
Hjördísi Gissurardóttur. Börnin
bera foreldrum sínum og uppeldi
fagurt vitni.
Sambúð þeirra Kristínar og
Geirs var í alla staði til fyrir-
myndar. Þó að þau væru á ýmsan
hátt ólík, voru þau framúrskar-
andi samhent í lífi sínu og starfi
Móöir okkar,
ÞORBJORG SAMÚELSDÓTTIR,
Gaukshólum 2,
andaðist í Landakotsspítala aö morgni 7. júní.
Gísli B. Jónsson,
Kristjén Sveinsson
Sonnia Sveinsdóttir.
lézt 6. júní. + GUÐLAUG BJÖRGVINSDÓTTIR, Álfabrekku við Suöurlandsbraut,
Vandamenn.
Móðir okkar, tengdamóöir og amma,
MARÍA JÓNSDÓTTIR,
frá Gautastööum, Höróadal,
veröur jafösett frá Fossvogskapellunni, föstudaginn 9. júní kl. 10.30.
Ingiríður Ingimundardóttir, Hjörtur Guómundsson
Ingi Ingimundarsson Hólmtríóur Jóhannesdóttir
Sigurvin Eliasson Jóhanna Björgvinsdóttir
og barnabörn.
+
Eiginmaður minn og faðir okkar,
HÖRÐUR SIGURGEIRSSON,
Blöndubakka 12,
veröur jarðsunginn frá Fossvogskirkju, föstudaginn 9. júní kl. 13.30.
Guórún Loftsdóttir
og börn.
Innilegar þakkir sendum viö þeim sem vottuöu okkur samúö viö andlát og
útför mannsins míns, fööur og tengdasonar
GUNNARSJÓNASSONAR
Grettisgötu 51,
sérstakar þakkir sendum viö starfsfólki á deild 4A á Borgarsþítalanum. Fyrir
hönd fjölskyldunnar,
Eva Jónasdóttir.
og mátti hvorugt sjá af hinu.
Vinnusemi og starfsgleði tengdi
þau órjúfandi böndum. Þau héldu
áfram búskap og umsvifum löngu
eftir að venjulegt fólk hefur fengið
nóg af slíku. Víst er um það, að
Kristínu var aldrei uppgjöf i hug,
en þegar kallið kom tók hún því
með sama æðruleysi og kjarki, sem
einkennt hafði allt hennar líf. Hún
unni vorinu og hafði yndi af
ræktun og gróðri. Hún andaðist 26.
maí síðastliöinn eftir stutta legu.
Hún dó inn í vorið, sem hún hafði
svo oft fagnað.
Kristín var fædd 14. febrúar
árið 1900. Ævi hennar var orðin
löng og starfsdagar margir. Hún
hafði svarað hverju kalli og kröfu
lífsins og aldrei látið bugast.
Hugir eiginmanns hennar og
barna, systkina og vina eru fullir
þakklætis fyrir líf hennar og starf.
Hún var vammlaus kona, sem
skilur eftir sig einungis- góðar
minningar hjá öllum sem henni
kynntust og kveðja hana nú að
liðnum degi.
Andrés Björnsson
Minning:
Þorbjörg Biering
F. 21. ágúst 1935.
D. 29. maí 1978.
Hinn 29. maí síðastliðinn lést að
heimili sínu í Reykjavík Þorbjörg
Biering. Hún var fædd 21. ágúst
1935. Foreldrar hennar voru Sig-
ríður Biering og Pétur W. Biering
sem lést 19. febrúar 1963. Bobba
eins og hún var kölluð var elst af
okkur sex systkinunum. Æskuár-
um sínum eyddi Bobba mikið til
sjós, því að ferðalög og útivera var
hennar líf og yndi.
Bobba systir var mjög trúuð
kona og sótti mikið kirkjur. Hún
var í hópi þeirra sem öllum vildi
hjálpa sem bágt áttu. 23 ára gömul
giftist hún Árna Elfari hljóðfæra-
leikara og eignuðust þau einn son
Árna Þór fæddur 7. júlí 1958. Þau
slitu samvistum eftir 5 ár. 22.
ágúst 1976 giftist Bobba seinni
manni sínum Jóni Sturlaugssyni
og unni hún honum mjög. 15.
janúar síðastliðinn var mikill
gleðidagur í lífi Bobbu; þá eignað-
ist hún sitt fyrsta barnabarn og
var hann skírður Árni Jóhann.
Að leiðarlokum viljum við þakka
alla þá vináttu sem hún hefur
ávallt sýnt okkur og systkinabörn-
um sínum.
Við biðjum algóðan guð að veita
eiginmanni og syni, móður og
barnabarni hennar styrk í þeirra
þungu sorg.
Hvíli hún í friði.
Kveðja frá systkinum.
Mér andlátsfregn að eyrum berst,
éK út í stari bláinn
ok huKsa um það sem hefur Kerzt
til hjarta mér sú freKnin skerst
hún móAir mín er dáin.
Ilve vildi éK móðir minnast þín.
en má þó sitja hljóður,
mér finnst sem tun^an fjötrist mfn.
mér finnst hver huKsun minnkast sín
því allt er minna móóur.
K>ú vart mér ástrík, einlæK. sönn,
mitt athvarf lífs á brautum
þinn kærleik snart ei tímans tönn
hann traust mitt var í hvíld ok önn
í sæld ok sorK ok þrautum.
Ék veit þú heim ert horfin nú
ok hafin þrautir yfir
svo mæt ok KÓð. svo tryKK ok trú
svo látlaus. falslaus reyndist þú.
éK veit þú látin lifir.
Ei þar sem standa leiðin láK
éK leita mun þíns anda *
er lít éK fjöllin faKurblá
mér finnst þeim ofar þÍK éK sjá
í bjarma skýja banda.
(Steinn Sigurðsson)
Hinsta kveðja írá
syni og sonarsyni.
Minning:
Katrín Guðmunda
Einarsdóttir
Fæddi 2. október 1895
Dáini 18. maí 1978
Hún var fædd \ Svefneyjum,
Breiðafirði, og ólst þar upp fram
að tvítugu, en þá bjuggu foreldrar
hennar í Svefneyjum. Foreldrar
hennar voru Halldóra Finnsdóttir
og Einar Jónsson og varð þeim
fjögurra barna auðið. Börn þeirra
voru: Katrín Guðmunda, Finnlaug,
Lára og Elín. Frá Svefneyjum
fluttu þau Éinar Jónsson og
Halldóra Finnsdóttir til Flateyjar,
Breiðafirði, og bjuggu þar uns
Halldóra andaðist. Eftir andlát
konu sinnar hélt Einar áfram að
eiga heima í Flatey til æviloka.
Katrín átti eina systur á lífi þegar
hún dó, Elínu Einarsdóttur. Áríð
1919 fór Katrín Einarsdóttir
vinnukona aö Stað Reykjanesi, til
séra Jóns Þorvaldssonar og Ólínu
Snæbjarnardóttur, sem var dóttir
Snæbjarnar Kristjánssonar
hreppstjóra í Hergilsey. Á Stað í
Reykhólasveit kynntist hún Þor-
valdi Péturssyni, bróður mínum
frá Selsskerjum í Múlasveit (1919).
Hann var þá ráðsmaður hjá
presthjónunum á Stað. Þau gengu
svo í hjónaband á Stað 26. júní
1920 og áttu þar heima fyrst um
sinn, en fluttust að Miðhúsum 1921
og bjuggu þar til fardaga 1926, er
þau fluttust að Kletti í Gufudals-
sveit. Þar bjuggu þau í eitt ár en
fluttu þá að Múla, Skálmarnesi,
Múlasveit, og bjuggu þar til 1931,
en fluttu þá til Flateyjar á
Breiðafirði og bjuggu þar uns
Þorvaldur andaðist 21. marz 1942.
Ári • síðar flutti Katrín Einars-
dóttir mágkona mín til Reykja-
víkur með börnin sín og átti heima
í Reykjavík til dauðadags, 18. maí
1978. Þau Katrín Einarsdóttir og
Þorvaldur Pétursson eignuðust
átta börn en fjögur börn misstu
þau skömmu eftir fæðingu. Þau
sem upp komust eru Ólína Kr.,
Halldóra, Sigríður og Þórður, sem
nú er lögregluþjónn í Hafnarfirði
og býr þar. Sigríður Þorvalds-
dóttir giftist ekki. Tvö börn
Katrínar búa í Reykjavík sem eru
Ólína og Sigríður, Halldóra býr í
Sandgerði, en Þórður í Hafnarfirði
eins og fyrr segir. Barnabörn
Katrínar Éinarsdóttur og Þor-
valds Péturssonar eru 14 að tölu,
en barnabarnabörn þeirra eru nú
16. Þegar Katrín og Þorvaldur
fluttu að Miðhúsum í Reykhó.a-
sveit fór móðir mín, Sigríður
Bjarnadóttir, til þeirra og var að
kalla hjá þeim uns hún andaðist
árið 1940.
Þar undi móðir mín sér ágæt-
lega vel. Ég er í óbættri
þakkarskuld við Katrínu og Þor-
vald bróður minn fyrir alla þá
umönnun sem þau sýndu móður
minni öll þau ár sem hún var hjá
þeim. Auðvitað féll það mest í hlut
Katrínar mágkonu minnar aö
annast móður mína frá degi til
dags, sem hún leysti af hendi með
mikilli prýði sem nú er í djúpi
hugar míns sem bjartur bjarmi
líknarhandar sem engin gat betur
af hendi leyst en Katrín Einars-
dóttir mágkona mín. Móðir mín
var þá komin á efri ár og búin að
vera árum saman rúmliggjandi
áður en hún fór til Katrínar og
Þorvaldar. Móðir mín var þá búin
að búa öll sín búskaparár á
Selsskerjum, í 36 ár. Eftir andlát
föður míns, Péturs Þorkelssonar,
1907, bjó móðir mín með börnum
sínum til fardaga 1916, en þá
byrjaði Magnús bróðir minn að
búa á Selsskerjum, 1916—1919.
Foreldrar mínir áttu ellefu börn.
Árið 1942 andaðist Þorvaldur
bróðir minn. Fyrir sjö árum varð
Katrín mágkona mín að flytja á
Dvalarheimili aldraðra sjómanna.
Hún var þá farin að heilsu, sjónin
að hverfa uns hún varð alveg blind
seinni árin þar. Eftir að Katrín fór
á Dvalarheimili aldraðra
sjómanna komu oft til hennar
börn hennar, vinir og vandamenn
en dóttir hennar Sigríður, og
dótturdóttir hennar, Katrín,
hjúkrunarkona komu til hennar
hvern einasta dag eftir að hún
varð alveg ósjálfbjarga. Eiga þær
miklar þakkir skilið fyrir fórnfýsi
og líknarhug. Minningarnar um
Katrínu mína og Þorvald mann
hennar geymast í hugum okkar og
minna okkur á hvernig fegurst
mannlíf getur orðið. Til þeirra var
alltaf gott að koma og heimili
þeirra ætíð glatt og skemmtilegt.
Ég veit ekki til þess að nokkur hafi
haft jafn miklu láni að fagna með
hjú sín eins og Þorvaldur og
Katrín. Til þeirra komu að
Miðhúsum Sigurjón Kristjánsson
og Sigurlína Þórðardóttir frá
Börmum. Hún var systir Lárusar
Þórðarsonar kennara. Þau unnu
hjá þeim af trú og dyggð óslitið til
1931, að Þorvaldur og Katrín
fluttu til Flateyjar. Eftir það únnu
þau þó alla tíð ígripavinnu hjá
þeim en þá fór Sigurjón að vinna
sem skósmiður. Hánn hafði numið
þá iðn fyrir löngu síðan í Hólma-
vík, Strandasýslu. Vináttuböndin
milli húsbænda og hjúa í þessu
tilviki voru traust. Að endingu vil
ég þakka hjúkrunarliði á Hrafn-
istu frábæra umönnun Katrínu
Einarsdóttur til handa. Ég og
fjölskylda mín sendum börnum og
barnabörnum Katrínar inni-
legustu samúðarkveðjur og biðjum
þeim blessunar guðs.
Böðvar Pétursson
frá Selsskeijum.